Ψάχνω να βρω τις λέξεις. Θέλω να μιλήσω για δύο όμορφα παιδιά. Τρελαίνονται να τραβούν φωτογραφίες. Όπου κι αν βρεθούν. ΄Εχουν τα μάτια ορθάνοιχτα και λαμπερά. Δύο όμορφα παιδιά και ταλαντούχα. Τι κι αν ο Θερβάντες έλεγε «δεν υπάρχει ανάμνηση που να μην τη σβήνει ο χρόνος»; Η φωτογραφία υπάρχει για να διατηρεί τον κόσμο. Δύο όμορφα παιδιά, ταλαντούχα και γενναιόδωρα. Οι φωτογραφίες τους ποίηση που ταξιδεύει τα δευτερόλεπτα. Ποίηση εκθαμβωτική. Δύο όμορφα παιδιά, ταλαντούχα, γενναιόδωρα κι αξιαγάπητα. Οραματίστηκαν έναν κόσμο φαντασίας να κλείσουν σε ένα στούντιο. To φαντάστηκαν φιλόξενο σαν σπιτικό. Κι έτσι το υλοποίησαν.
Έφτιαξαν με την πιο γνήσια τεχνική, με την πιο σύγχρονη τεχνολογία, με δύναμη ψυχής, με περίσσευμα αγάπης ένα χειροποίητο χαλί από άπιαστα όνειρα. Ο φακός τους αρπάζει τις πιο ωραίες στιγμές, εικόνες κι απεικονίσεις. Τον καθρέφτη που κοιταχτήκαμε, τη σκιά ενός φωτογενούς προφίλ, την αύρα μιας νύφης εξωτικής, το περήφανο βλέμμα του άνδρα που μόλις παντρεύτηκε. “Η νύφη ήταν πεντάμορφη και μάγος ο γαμπρός”. Ακριβώς όπως έγραφε ο Κωστής Παλαμάς.
Φυλλώματα, χαλάσματα με γκράφιτι, πεταλούδες, φτερά, δαντέλες και χνούδια που αιωρούνται. Είδα το σκηνικό μιας αυλής και μου έφερε στο νου πίνακες του Τσαρούχη και του Βασιλείου. Θυμήθηκα πως έχω καιρό να παρακολουθήσω την «Αυλή των Θαυμάτων» του Καμπανέλλη και με κατέλαβε μια γλυκιά νοσταλγία. Είδα έναν διαρρήκτη σε παράθυρο που έμοιζε να βγαίνει από το «Ριφιφί» του Ζυλ Ντασσέν. Μια νύφη με φορτίο χαμόγελων και λουλουδιών πάνω σε βέσπα κατακόκκινη. Χάζεψα μπροστά σε μια βιτρίνα με παιχνίδια και περίμενα στωικά να εμφανιστεί η «Ωραία μου κυρία».
Δύο καλλιτέχνες φωτογράφοι γεμάτοι ενθουσιασμό, επαγγελματισμό και αξία. Οι εικόνες τους καθεμιά μια ιστορία. Πανδαισία χρωμάτων και κινήσεων. ΄Ενας γοητευτικός άνδρας ξαπλωμένος νωχελικά σε πολυθρόνα εποχής. Μια μικρή πορτοκαλένια με κόκκινα βήματα. Έπιασε το βλέμμα μου τη λάμψη από ένα σαξόφωνο χρυσό, ένα εκτυφλωτικό κόκκινο φόρεμα, χαμόγελα νεανικά και μια πράσινη κορδέλα από μετάξι. Μια λωρίδα από φως και ασημένια σκόνη ερωτεύεται ένα πρόσωπο πορσελάνινο.
Η αυτοπεποίθηση ενός ηθοποιού και μια αδιόρατη μελαγχολία που έκλεψε η φωτογραφική μηχανή. Είδα ακόμη ένα μεταμοντέρνο διάδρομο, ιδανικό για πόζες και αυτοσχεδιασμούς. Στο βάθος ένα τούνελ και ο μαγικός φακός της Έλενας Χαραλαμπάκη και του Δημήτρη Κοντού να συναλλάσσεται με την τέχνη. Γιατί αυτοί είναι τα δύο όμορφα παιδιά. Έλενα Χαραλαμπάκη και Δημήτρης Κοντός, η ουσία της τέχνης γι’ αυτούς είναι η αγάπη.
Το αποτέλεσμα της τέχνης καθορίζεται από την ικανότητα του καλλιτέχνη ν’ αγαπά. Έτσι λένε κάποιοι σοφοί. Το αποτέλεσμα είναι ό, τι περιέχει η ψυχή σου. Μήπως ένα όνειρο, μια έμπνευση; Ό, τι κι αν είναι έχει βρει το στόχο του και λέγεται Photoshoot Studio.
* Photoshoot Studio, Αλέκου Παναγούλη 60, Νέα Ιωνία, Αθήνα. Τηλέφωνο 2114085157. www.photoshootstudio.gr
* Στις φωτογραφίες, δύο από τους ηθοποιούς που έχουν φωτογραφηθεί στο στούντιο, Τζίνη Παπαδοπούλου και Μελέτης Ηλίας. Επίσης απόψεις από τους εξαιρετικής αισθητικής χώρους του Photoshoot Studio.
