20.4 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Πάνος Δημάκης: “Ο ιδανικός χώρος για μένα είναι τα κάστρα, τα αρχαία θέατρα και οι βυζαντινές εκκλησίες”

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Στο συνταρακτικό βιβλίο «Δεκαεπτά κλωστές», που διάβασα πρόσφατα, ένας ταπεινός άνθρωπος βρίσκεται απέναντι στον εαυτό του και απέναντι στους άλλους. Άνθρωπος απέναντι σε άνθρωπο. Και η μάχη είναι μεγάλη και δύσκολη. Το έξω και το μέσα, το συλλογικό και το προσωπικό είναι παρόντα, απαιτητικά, πιεστικά και απελπιστικά αδιέξοδα. Το θέμα του βιβλίου είναι παρμένο από μια τραυματική εμπειρία μιας μικρής νησιωτικής κοινωνίας. Η γραφή του είναι επεξεργασμένη με άκρα φροντίδα κατά έναν τρόπο εκπληκτικό. Το ύφος κινείται ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, το οικείο και το εφιαλτικό.

Η τραγική ιστορία του ήρωα, του Καστελάνη, γραμμένη από τον συγγραφέα Πάνο Δημάκη, ακουμπά στην καρδιά του αναγνώστη αλλά δεν προσπαθεί να προκαλέσει οίκτο. Δεν αναζητά ούτε εκβιάζει τη συμπάθειά μας.

Πρόκειται για ένα από τα πλέον αποτρόπαια εγκλήματα που έλαβαν χώρα ποτέ στην Ελλάδα και λίγοι το έχουν ακουστά. Συνέβη το μακρινό 1909 στο νησί των Κυθήρων. Αποτελεί μια αιματηρή ιστορία που είναι αδύνατον να ξεχαστεί από τους ντόπιους του νησιού.

Ο δράστης είναι ο Καστελάνης, ένας νεαρός τσαγκάρης και ταλαντούχος λυράρης, που οδηγήθηκε σε αυτήν την αποτρόπαια πράξη έπειτα από μια συνεχιζόμενη αδικία εναντίον του. Προδομένος από όλα και από όλους κι έχοντας χάσει ό,τι ήταν πολύτιμο στη ζωή του, παίρνει μια μοιραία απόφαση που έχει στιγματίσει τα Κύθηρα εδώ και 111 χρόνια.

Ο Καστελάνης ήταν ένας έντιμος και άξιος επαγγελματίας στο χωριό του, με αυξανόμενη πε­λατεία, μερακλής τεχνίτης και ομορφάντρας. Έφτιαχνε δε τα ωραιότερα χειρο­ποίητα στιβάνια σε όλο το νησί. Στις γιορτές, στα πανηγύρια και στα χοροστάσια ήταν περιζήτητος, διότι ήταν και καλός οργανο­παίκτης. Κάποτε μια γυναίκα από γειτονικό χωριό του παράγγειλε έ­να ζευγάρι στιβανάκια, τα οποία πα­ρέλαβε, δίχως όμως να τα πληρώσει. Ανύποπτος από πονηριές, ο Καστελάνης δέχεται να την επισκεφθεί όταν η πελάτισσα τού ζητά να περάσει από το σπίτι της, για να τον εξοφλήσει.

Στο μυθιστόρημα, ο συγγραφέας Πάνος Δημάκης παίρνει την τολμηρή απόφαση να μην περιοριστεί σε μια στεγνή αφήγηση που περιγράφει τις αστυνομικές έρευνες. Για τον Δημάκη, τα κοινωνικά και ψυχολογικά εναύσματα που οδήγησαν τον Καστελάνη σ’ αυτή του την πράξη είναι πιο σημαντικά από την απλή εξακρίβωση στοιχείων και συγκέντρωση μαρτυριών. Άλλωστε αυτό που έχει σημασία είναι, τι μπορεί να οδήγησε τον δράστη σε αυτή την τόσο ακραία πράξη που διέπραξε.

Οι «Δεκαεπτά κλωστές» είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στην τότε υπερ-συντηρητική και επικριτική κοινωνία, με ομοιότητες όμως που είναι εμφανείς ακόμη και στην Ελλάδα του σήμερα. Γιατί όσα χρόνια και αν περάσουν πρέπει να θυμόμαστε ότι «εκείνος που δεν μπορεί να ζει μέσα στην κοινωνία με τους άλλους, είναι είτε θηρίο είτε θεός»…

Πίσω από τον ρεαλισμό των γεγονότων, των ιστοριών, των προσωπικών και κοινωνικών καταστάσεων υπάρχει μια βαθιά ποιητική, σχεδόν μεταφυσική διάσταση. Υπάρχει ο αγώνας για τη δικαίωση της ύπαρξης και ο παλμός της ανάγκης να κάνουν οι άνθρωποι κάτι μεγάλο, κάτι μοναδικό. Γιατί τα βασικά υλικά του Πάνου Δημάκη είναι η αλήθεια, η αξιοπρέπεια, η ευαισθησία, η έρευνα, η στιβαρότητα της πένας και η δύναμη ψυχής. Στοιχεία που κάνουν το μυθιστόρημά του βαθιά ανθρώπινο, βαθιά αληθινό, αρχετυπικό.

Ο εντυπωσιακά πολύγλωσσος (γνωρίζει ήδη οκτώ γλώσσες) και εξαιρετικός συγγραφέας Πάνος Δημάκης μιλάει στο catisart.gr για τις «Δεκαεπτά κλωστές», που αποτελεί το πρώτο του μυθιστόρημα, για τη ζωή του, για τη λογοτεχνία αλλά και για τα μελλοντικά του βιβλία.

Άνθρωπος ανήσυχος, δημιουργικός και δραστήριος μας εξηγεί ότι το βιβλίο που γράφει τώρα και εκείνο που οραματίζεται ως το τρίτο έχουν να κάνουν με παλαιότερες περιόδους της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. “Σε όλα υπάρχουν στιγμές κρίσης και όλα παρουσιάζουν χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Έλληνα, που δεν αλλάζουν μέσα στα χρόνια που περνούν, απλώς παίρνουν διαφορετική μορφή. Έχω στο μυαλό μου και μια νουβέλα, με εντελώς όμως διαφορετική κατεύθυνση από τα υπόλοιπα”, σημειώνει.

“Στους ανθρώπους θαυμάζω την ευγένεια αλλά και την αποφασιστικότητα να επιτύχουν τον στόχο τους χωρίς να βλάπτουν τους άλλους”, τονίζει και εκμυστηρεύεται πως ο ιδανικός χώρος γι’ αυτόν “είναι τα κάστρα, τα αρχαία θέατρα και οι βυζαντινές εκκλησίες”.

 

 

 

Κε Δημάκη, ποια ήταν τα αναγνώσματα των πρώτων παιδικών σας χρόνων;

*Πολλά παραμύθια! Ακόμα διαβάζω παραμύθια και μυθολογία. Ο μύθος είναι ουσιώδους σημασίας για κάθε άνθρωπο γιατί διδάσκει πρότυπα συμπεριφοράς και δείχνει πώς οι ήρωες ξεπερνούν τους κάθε λογής σκοπέλους στη ζωή τους.

Υπάρχει κάποια… θρυλική ιστορία σχετικά με την παιδική σας ηλικία;

*Δεν θα έλεγα ότι υπάρχει κάποια θρυλική ιστορία εκείνης της περιόδου, μόνο πολλή ευτυχία, πολλά βιβλία και όνειρα.

Πόσο χρόνο χρειαστήκατε για να γράψετε το τελευταίο σας βιβλίο, «Δεκαεφτά κλωστές», που είναι και το πρώτο σας μυθιστόρημα;

*Με κάποια μεγάλα διαλείμματα, εξαιτίας των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων, 14 μήνες συνολικά, μιας και έπρεπε να κάνω έρευνα για την υπόθεση και την εποχή.

Πώς μάθατε για το έγκλημα που έγινε στα Κύθηρα πριν από 111 χρόνια και γράψατε την ιστορία;

*Μου το αφηγήθηκαν κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής μου στο χωριό των Κυθήρων στο οποίο εκτυλίχθηκε το δράμα και έμεινα αμέσως άναυδος. Έπειτα από ένα μήνα αποφάσισα ότι έπρεπε να το αποτυπώσω στο χαρτί, γιατί μου γέννησε πολύ έντονα συναισθήματα.

Πώς θα μας συστήνατε τον Καστελάνη;

*Ο Καστελάνης είναι ένας άνθρωπος σαν όλους μας, που προσπαθεί να ανέλθει οικονομικά με την αξία του και χτίζει τα όνειρά του. Θέλει να δίνει το φως γύρω του και να χαρίζει τη χαρά μέσα από τα δύο επαγγέλματά του, όμως βασίζεται υπερβολικά στην υποστήριξη και αποδοχή του κόσμου. Συνεπώς, είναι ένας καλός άνθρωπος που όμως δεν είναι αυτόφωτος.

Τι μπορεί να οδήγησε τον δράστη σε μια τόσο ακραία πράξη;

*Καθώς σιγά σιγά κατορθώνει να επιτύχει τις φιλοδοξίες του, μια άδικη κατηγορία, που γίνεται καθολικά πιστευτή στον τόπο του, του στερεί το φως που ήλπιζε να λαμβάνει πάντα από τους συνανθρώπους τους, που τώρα στρέφονται εναντίον του. Έτσι λοιπόν, προδομένος σχεδόν από όλους κι έχοντας χάσει ό,τι ήταν πολύτιμο στη ζωή του, ακόμα και τον έρωτα, παίρνει μια μοιραία απόφαση που εκατό χρόνια μετά αποτελεί μια συλλογική μνήμη καταστροφής στα Κύθηρα.

Η κοινωνία των Κυθήρων του 1909 έχει εμφανείς ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα;

*Απόλυτα! Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ. Ο κόσμος είναι μεν πιο ανεκτικός πλέον σε ορισμένα ζητήματα ηθικής, ιδίως στις πόλεις, όμως η έννοια του κουτσομπολιού, ένα είδος bullying, ζει και βασιλεύει. Αυτό που έχει αλλάξει είναι το περιτύλιγμα. Η καραμέλα μέσα είναι ακόμα γλυκόπικρη.

Μπορεί κάποιος να ξεφύγει από την ταυτότητα που του έχουν προσδώσει οι άλλοι;

*Όσο κι αν είναι φαινομενικά ακατόρθωτο κάποιες φορές, θεωρώ ότι είναι εφικτό αρκεί να παλέψει με όλη του τη δύναμη. Κάποιοι άνθρωποι παραδίνονται και αγκαλιάζουν μοιρολατρικά τη δυσμενή κατάσταση στην οποία ενδεχομένως βρίσκονται.

Ποιος ηθοποιός πιστεύετε πως θα μπορούσε να υποδυθεί τον Καστελάνη;

*Αυτό είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ερώτηση. Δεν ξέρω ακόμα, θα πρέπει όμως να είναι σχετικά νέος (μιας και ο Καστελάνης ήταν 27 χρονών το 1909) και κυρίως να έχει μια πολυσχιδή υποκριτική δεινότητα, μιας και θεωρώ ότι ο ήρωας κινείται ανάμεσα σε αντιδιαμετρικά αντίθετες ψυχικές καταστάσεις. Ειλικρινά, πιστεύω ότι ο Καστελάνης είναι ένας πολύ ενδιαφέρων ρόλος για έναν ηθοποιό και θα χαιρόμουν πολύ η κινηματογραφική γραφή που χρησιμοποίησα να αποδοθεί στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη.

 

 

Ποια ήταν η πρώτη λογοτεχνική σας απόπειρα;

*Αυτή είναι η πρώτη μου λογοτεχνική απόπειρα και είμαι εξαιρετικά ενθουσιασμένος, αν εξαιρέσουμε τους στίχους που έγραψα πριν από 20 χρόνια για δύο τραγούδια που είχα συνθέσει.

Τι να υποθέσουμε πως κρύβετε στα συρτάρια σας;

*Η συγγραφή έγινε αμέσως πάθος, εξού εδώ και λίγους μήνες γράφω το δεύτερο μυθιστόρημά μου, που διαδραματίζεται πριν από 71 χρόνια στην Πελοπόννησο και μιλάει για χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας που ποτέ δεν έσβησαν. Κι όλα αυτά με πολύ έγκλημα γύρω γύρω!

Είστε πολύγλωσσος. Διαβάζω στο βιογραφικό σας ότι μιλάτε 8 γλώσσες. Για έναν πολύγλωσσο όσες γλώσσες κι αν ξέρει θα είναι ποτέ αρκετές;

*Αυτό που λέτε είναι εξαιρετικά εύστοχο. Όχι, οι γλώσσες είναι νέκταρ για μένα. Είναι πολλά παραπάνω από γραμματική και συντακτικό. Αντιθέτως, είναι ολόκληρα σύμπαντα και το ταξίδι σε αυτά σε περνάει από κουλτούρες, νοοτροπίες και ιστορίες που είναι απαράμιλλης ομορφιάς.

Το να μαθαίνει κανείς μια γλώσσα είναι από μόνο του μια μορφή τέχνης;

*Η γλώσσα σού δίνει τη δυνατότητα να μιλάς για τα πάντα μέσα από αμέτρητους συνδυασμούς και εκφραστικές οδούς, να τραγουδάς τον πόνο και την ομορφιά, να ζωγραφίζεις συναισθηματικά αυτό που έχεις μέσα σου, να διαμορφώνεις συνειδήσεις σαν να είναι γλυπτά, να χτίζεις οικοδομήματα που μένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Ναι, η γλώσσα είναι τέχνη και η εκμάθηση μιας γλώσσας μπορεί να είναι τέχνη επίσης, εκτός από τεχνική.

Ως καθηγητής ξένων γλωσσών και πολύγλωσσος, θεωρείτε ότι υπάρχουν τρικ για να μάθει κανείς εύκολα μια ξένη γλώσσα;

*Το πιο σημαντικό τρικ είναι να την ερωτευτείς και να βρίσκεις τρόπους να βυθίζεσαι μέσα σε αυτήν σε αυθεντικές εμπειρίες. Τα ταξίδια και το διαδίκτυο βοηθούν αφάνταστα στην ευχάριστη και διαχρονική αφομοίωσή της.

Τι σας οδήγησε να γράψετε το βιβλίο «Το Βερβενιώτικο Ιδίωμα»;

*Δύο αγάπες: η αγάπη για το φαινόμενο της γλώσσας και για το χωριό μου, τα Βέρβενα Αρκαδίας, σφηνωμένα στον Πάρνωνα. Επίσης, η ανάγκη να δείξω μέσα από μια καλαίσθητη έκδοση από την Κάπα Εκδοτική ότι τα ιδιώματα και οι διάλεκτοι είναι εξίσου σημαντικά με την επίσημη Ελληνική, πλούσια σε πανάρχαιες λέξεις και εκφραστική ακρίβεια.

Το «Αγγλικό ετυμολογικό λεξικό με ασκήσεις Etymolexicon», που έχετε γράψει, γιατί είναι ένα βιβλίο διαφορετικό από ένα κλασικό λεξικό Αγγλικής γλώσσας;

*Το Etymolexicon, μια επίσης καλαίσθητη έκδοση από τις Εκδόσεις 24 Γράμματα, διαφέρει με την έννοια ότι διδάσκει μέσα από πάμπολλες ασκήσεις και παραδείγματα τον τρόπο σχηματισμού των λέξεων μέσα από θέματα και προθέσεις, ώστε ο μαθητής ή ο εκπαιδευτικός που θέλει να εμπλουτίσει το λεξιλόγιό του και να διδάξει πιο αποτελεσματικά, να είναι σε θέση να μάθουν μια και για πάντα χιλιάδες λέξεις, χωρίς μια στείρα απομνημόνευση που σύντομα θα οδηγήσει στη λήθη τους.

Ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσουν τα μελλοντικά σας βιβλία;

*Αυτό που γράφω τώρα και εκείνο που οραματίζομαι ως το τρίτο έχουν να κάνουν με παλαιότερες περιόδους της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Σε όλα υπάρχουν στιγμές κρίσης και όλα παρουσιάζουν χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Έλληνα, που δεν αλλάζουν μέσα στα χρόνια που περνούν, απλώς παίρνουν διαφορετική μορφή. Έχω στο μυαλό μου και μια νουβέλα, με εντελώς όμως διαφορετική κατεύθυνση από τα υπόλοιπα.

Είστε χαρακτήρας μοναχικός ή κοινωνικός;

*Θα έλεγα ότι είμαι ένας αρκετά κοινωνικός άνθρωπος που μπορεί να περάσει όμορφα και σε περιόδους μοναχικότητας. Η καραντίνα το απέδειξε!

Τι σας δημιουργεί αποστροφή στην ειδησεογραφία των ημερών;

*Η σκανδαλοθηρία και η διαρκής επιδίωξη να προβάλλονται θέματα για καταστροφές, σκάνδαλα και αντιδικίες, αντί να πέσει φως σε θέματα πολιτισμού και ανθρώπων που φέρνουν τη θετική αλλαγή σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας.

Πώς κρίνετε τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία; Υπάρχει νέο αίμα;

*Θαρρώ πως έχει πολλά ταλέντα που αξίζουν την προσοχή των αναγνωστών. Όπως κι αλλού, στον χώρο του βιβλίου επικρατεί μια ξενομανία, που δεν αφήνει πάντα τους ντόπιους συγγραφείς να ξεδιπλωθούν και να δείξουν τι αξίζουν.

 

 

Ως αναγνώστης, πώς ορίζετε ένα καλό βιβλίο;

*Το βιβλίο που σου δίνει τροφή για σκέψη. Είναι πολύ όμορφο το να σε ταξιδεύει και να σου γεννάει εικόνες ένα ανάγνωσμα, όμως εάν συνοδεύεται από προβληματισμό, τότε θεωρώ ότι έχει επιτελέσει τον σκοπό του.

Ποιοι συγγραφείς σας επηρέασαν και ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας;

*Είναι πολλοί, όμως θα αναφέρω μόνο δύο: τον Καζαντζάκη, που είχα τη θεία τύχη να επιμεληθώ και μεταφράσω όσο εργαζόμουν στις Εκδόσεις Καζαντζάκη, και τον Στέφαν Τσβάιχ. Είναι οι μεγαλύτερες επιρροές μου για τις «Δεκαεπτά κλωστές».

Η γραφή είναι ταλέντο ή είναι περισσότερο αποτέλεσμα τεχνικής, έρευνας και γνώσης;

*Πιστεύω ότι πρωταρχικά είναι ταλέντο. Ακατέργαστο στην αρχή, που με τον καιρό ενδεχομένως να αγγίξει άλλα επίπεδα. Η έρευνα και η γνώση συνεπικουρούν στο να γίνει πιο εκλεπτυσμένο ή αιχμηρό.

Το γράψιμο είναι έρωτας ή αγάπη;

*Είμαι ακόμα στο στάδιο του έρωτα. Όμως όλες οι αγάπες ξεκινούν από τον έρωτα.

Πότε θαυμάζετε και τι;

*Στους ανθρώπους θαυμάζω την ευγένεια αλλά και την αποφασιστικότητα να επιτύχουν τον στόχο τους χωρίς να βλάπτουν τους άλλους.

Τι αποτελεί πρόκληση για σας και τι σας φοβίζει;

*Πρόκληση για μένα είναι να ασχολούμαι με πολλά πράγματα και φόβος μου μήπως κάποια τα αγγίζω επιδερμικά χωρίς να εισέρχομαι στην ουσία τους.

Υπάρχουν πράγματα που μπορούν να σας κάνουν να χάσετε την υπομονή σας;

*Γενικά έχω τεράστια υπομονή, όταν όμως κάτι πια δεν με οδηγεί εκεί που ονειρεύομαι, το αλλάζω και προχωρώ.

Τι μπορεί να σας κάνει να δακρύσετε και τι να χαμογελάσετε αυθόρμητα;

*Δακρύζω με παλιά τραγούδια και φωτογραφίες και με την αδικία. Χαμογελάω με παλιά τραγούδια και φωτογραφίες και με τους ανθρώπους που χαμογελούν.

Εκτός από το γράψιμο και τις γλώσσες, έχετε κι άλλα ενδιαφέροντα;

*Λατρεύω τα ταξίδια, τη φυσική άσκηση, τη μουσική, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Ο ιδανικός χώρος για μένα είναι τα κάστρα, τα αρχαία θέατρα και οι βυζαντινές εκκλησίες.

Η καθημερινότητά μας στις πόλεις που ζούμε έχει πολιτισμό;

*Στην Αθήνα, όπου ζω, έχει παντού γύρω μας, αρκεί να ψάξουμε. Ο περισσότερος κόσμος μπαίνει σε μια ρουτίνα χωρίς να παρατηρεί ότι γύρω του υπάρχουν άφθονα πολιτιστικά δρώμενα. Τώρα, όσον αφορά τον πολιτισμό των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους και στις συναναστροφές τους, εκεί θεωρώ ότι έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε.

Πώς είναι μια τυπική μέρα για σας;

*Αν μια μέρα δεν έχει μουσική, τότε είναι φτωχή. Με συντροφεύει είτε εργάζομαι, είτε γράφω, είτε περπατώ, είτε κάνω γυμναστική. Μου αρέσει να διαβάζω, να τριγυρίζω στο κέντρο της Αθήνας ως flâneur, να βλέπω φίλους.

Ποια είναι η σχέση σας με τα ζώα; Έχετε κατοικίδιο;

*Αγαπώ πολύ τα ζώα, ειδικά τα πιο μικρά. Δεν έχω όμως κατοικίδιο, μιας και λείπω όλη μέρα από το σπίτι και δεν θα ήθελα να τα αφήνω μόνα τους. Θα θυμάμαι όμως πάντοτε τα δύο υπέροχα χρόνια που πέρασα κάποτε με τον Κράσνι, ένα γλυκύτατο γατάκι Ιμαλαΐων.

  • Φωτογραφίες: Παναγιώτης Κουτρουμπής

 

 

  • Διαβάστε επίσης:

«Δεκαεπτά κλωστές»: Το αποτρόπαιο έγκλημα, που έγινε στα Κύθηρα πριν από 111 χρόνια, τώρα σε βιβλίο

 

Απόσπασμα από το βιβλίο

Τότε κατέβηκαν από τον ουρανό οι δεκάδες ιστορίες που ο Καστελάνης είχε ακούσει στη φυλακή, στο λιμάνι και τα καταγώγια. Σαν πύρινες γλώσσες σε μια δαιμονική επιφοίτηση έμπαιναν στο μυαλό του οι ζωές των ανθρώπων που είχε γνωρίσει. Με αστραπιαία ταχύτητα φίλτραρε με τον νου του τις πιο σκληρές και άδικες. Πόρνες, χαμίνια, μικροαπατεώνες, όλοι όσοι είχαν δει το απάνθρωπο πρόσωπο της κοινωνίας που τους είχε οδηγήσει σε μια ζωή φτώχειας, εγκλήματος και αποκλεισμού, χωρίς να την έχουν πραγματικά επιλέξει οι ίδιοι. Οι γλώσσες έγλειφαν κάθε χαραμάδα του μυαλού του και του ψιθύριζαν σαν Σειρήνες: “Εκδικήσου!”
Άρχισε να ψιχαλίζει. Οι λεπτές στάλες της βροχής δρόσισαν τον Καστελάνη μέσα στην κάψα του φονικού. Αναμείχθηκαν με τον ιδρώτα του και κυλούσαν επάνω στο πρόσωπό του, γεμίζοντάς το με φρικιαστικές χωμάτινες ραβδώσεις από τη σκόνη που είχε καθίσει πάνω του όσο περπατούσε στις ερημιές. Η όψη του έγινε πιο τρομακτική.
Τώρα χόρευε μες στην ψιχάλα έναν απόκρυφο δαιμονικό χορό. Τα ουρλιαχτά και ο απαλός ήχος της βροχής ήταν η μουσική στον χορό του. Δεν χτυπούσε πλέον στο ψαχνό, όμως το διασκέδαζε αφάνταστα. Οι γλώσσες στο μυαλό του τον επευφημούσαν και του έλεγαν να συνεχίσει με το ίδιο πάθος.

 

 

Ποιος είναι ο Πάνος Δημάκης

Ο Πάνος Δημάκης γεννήθηκε το 1977. Μεγάλωσε στο Άστρος Αρκαδίας και από το 1995 ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δούλεψε για δεκαοκτώ μήνες ως μεταφραστής στην Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα. Έχει μεταφράσει αφηγήματα από τα Αγγλικά και τα Ιταλικά. Έπειτα από ανάθεση, έκανε την επαναμετάφραση του έργου Ο Καπετάν Μιχάλης του Νίκου Καζαντζάκη από τα Ελληνικά στα Αγγλικά, αναθεωρώντας την αρχική μετάφραση του 1955. Επίσης, εργάστηκε ως επιμελητής στο φιλολογικό τμήμα των Εκδόσεων Καζαντζάκη και βοήθησε συνεπικουρικά στις αφιερωματικές εκθέσεις του Μουσείου Μπενάκη, στο πλαίσιο του «2017: Έτος Νίκου Καζαντζάκη». Τέλος, διατηρεί μεταφραστικό γραφείο όπου ασχολείται, κυρίως, με οικονομικά και νομικά κείμενα. Επί σειρά ετών διδάσκει επαγγελματικά Αγγλικά και Ισπανικά σε στελέχη πολυεθνικών εταιρειών. Μιλάει οκτώ γλώσσες. Έχει εκδώσει δύο βιβλία γλωσσολογικού ενδιαφέροντος: Το Βερβενιώτικο Ιδίωμα (Κάπα Εκδοτική) και το αγγλικό ετυμολογικό λεξικό Etymolexicon (εκδ. 24 Γράμματα). Οι Δεκαεπτά κλωστές είναι το πρώτο του μυθιστόρημα (Εκδόσεις: ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ)

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -