Γράφει η Ειρήνη Αϊβαλιώτου
«Το να καταφέρνεις να είσαι αστείος είναι πολύ πιο σοβαρό από το να είσαι σοβαρός», έλεγε ο Ελιοτ Εργουιτ, κι αυτή η ρήση του σπουδαίου Αμερικανού φωτογράφου, του επονομαζόμενου και «Γούντι Άλεν της φωτογραφίας», βρίσκει την απόλυτη δικαίωσή της στην παράσταση «Ο Σημαδεμένος» («Scarmface»), που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Επί Κολωνώ και συγκεκριμένα στην Κεντρική Σκηνή του.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Αμερική, τέλη δεκαετίας του ’20 αρχές της δεκαετίας του ’30 αμέσως μετά το οικονομικό κραχ. Φτώχεια, ανεργία, ποταπαγόρευση και -τι άλλο;- έγκλημα, αδυσώπητο έγκλημα. Κάτω απ΄αυτές τις συνθήκες ο μεγαλοπαραγωγός Howard Hughes αναθέτει στον Howard Hawks τη σκηνοθεσία της γκανκστερικής ταινίας «Ο Σημαδεμένος». Το σενάριό της βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Armitage Trail στο οποίο παρουσιάζεται εμμέσως πλην σαφώς ο βίος και η πολιτεία του διαβόητου κακοποιού Al Capone.
Η ταινία διαδραματίζεται στο Σικάγο του 1930. Πρωταγωνιστής είναι ο Antonio «Tony» Camonte Ιταλός μετανάστης, ο οποίος με τις ευλογίες της τρομερής μαμάς του θα μπλεχτεί στα πλοκάμια της Μαφίας. Αφού δολοφονήσει το παλιό του αφεντικό, Big Louis Costillo, θα μετατραπεί στο δεξί χέρι τα του Johny Lovo. Ο τελευταίος, με τη βοήθεια του Tony, θα γίνει το απόλυτο αφεντικό στο μισό τμήμα της πόλης. Σιγά σιγά όμως ο υπερφιλόδοξος και αδίστακτος Tony θα στραφεί τόσο εναντίον των Ιρλανδών που ελέγχουν το υπόλοιπο μισό τμήμα της πόλης όσο και του Lovo με σκοπό να γίνει ο κυρίαρχος κακοποιός της πόλης. Έντονο ρόλο διαδραματίζουν δύο γυναίκες που θα οδηγήσουν τον Tony σε μια σειρά από μοιραία λάθη. Η πρώτη η Cesca, η αδελφή του την οποία αγαπά στα όρια της αιμομιξίας και η δεύτερη η Poppy ερωμένη του Lovo, που του προκαλεί έντονη ερωτική έλξη.
Αν και η ταινία αποτελεί την τρίτη κατά σειρά ταινία του είδους, μετά το «Little Ceasar» του Mervin Leroy και το «Public Enemy» του William Wellman, (αμφότερες του 1931) ουσιαστικά αποτελεί το αρχέτυπο του είδους των γκάνγκστερ στον κινηματογράφο. Εδώ δημιουργούνται από το μηδέν όλα τα cliché από τους σκληρούς και αδίστακτους κακοποιούς, τους υποτακτικούς χαζούς μπράβους έως την femme fatale, τα συγγενικά πρόσωπα που ντρέπονται για τους κακοποιούς στην οικογένειά τους και τέλος τους διεφθαρμένους δικαστές, αστυνομικούς, δημοσιογράφους αλλά και τις εξαιρέσεις τους. «Ο Σημαδεμένος» κατηγορήθηκε ότι εξυμνεί τη βία, πράγμα αληθές ως ένα σημείο. Κατά τη διάρκεια της ταινίας πραγματοποιούνται πάνω από 30 φόνοι, όλοι μπροστά στην κάμερα χωρίς υπονοούμενα και άκρως ρεαλιστικά. Οι σκηνές βίας σοκάρουν ακόμα και τον σύγχρονο θεατή.
Η ταινία απαγορεύτηκε και λογοκρίθηκε στις περισσότερες πολιτείες που προβλήθηκε ενώ αποτέλεσε τεράστια εισπρακτική αποτυχία για τους παραγωγούς. Το δικαστήριο στη Νέα Υόρκη ανάγκασε τους συντελεστές να γυρίσουν ένα λιγότερο βίαιο και σαφώς πιο ηθικοπλαστικό φινάλε με μια σκηνή δίκης το οποίο όμως τελικά απέρριψαν οι παραγωγοί και ο σκηνοθέτης. Εν τέλει αναγκάστηκαν, από την επιτροπή λογοκρισίας, πριν από την έναρξη της ταινίας να προβληθεί μια σειρά από προπαγανδιστικές κάρτες που απαιτούσαν από το κράτος και τους πολίτες να βοηθήσουν στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος ενώ στον τίτλο της ταινίας προστέθηκε και η επεξήγηση «Η Ντροπή ενός Έθνους».
•Το 1983 ο Brian De Palma σκηνοθέτησε το remake αυτής της ταινίας με τον Al Pacino στον κεντρικό ρόλο.
Ο Johnny O, που επωμίζεται τη σκηνοθεσία της παράστασης, αξιοποιεί το στυλιζάρισμα των ταινιών της δεκαετίας του 1970 αλλά και την ατμόσφαιρα των film noir και την αισθητική των ταινιών του βωβού κινηματογράφου, δημιουργώντας ένα παθιασμένο έργο, τρυφερό όσο και σκληρό, ανελέητα ατείο, ποιητικό όσο και ρεαλιστικό, ένα παιχνίδι του έρωτα με τον θάνατο, γεμάτο συγκρούσεις, αλαζονεία, ανομολόγητα πάθη, απληστία, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών και άσβεστη δίψα για εξουσία. Μέσα σε μία κοινωνία, απ’ όπου αναδύονται αλκοόλ και αποξένωση, ο Johnny O κάνει βαθιά τομή στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην οικογένεια, την εγκληματικότητα ή στο πώς μπορεί να διασωθεί ένας γκάγκστερ –εάν μπορεί!
Η υποκρισία, η απληστία, η μητριαρχία, ο εύκολος πλουτισμός, η ανάγκη για έλεγχο και ισχύ, ο κυνισμός είναι ορισμένα μόνο από τα θέματα που θίγονται στην εκπληκτική αυτή παράσταση, όπου συναντάμε πρόσωπα που επιθυμούν, που διεκδικούν, που κυριαρχούν αλλά και πρόσωπα που αφήνονται έρμαια να παρασυρθούν, αφού δημιουργούν ευκαιρίες που τις χάνουν μέσα από το απροσδόκητο της ζωής.
Να σημειώσουμε ότι η παράσταση «Scarmface» ξεχώρισε κατά την περσινή χειμερινή θεατρική σεζόν και επανήλθε φέτος ακόμα πιο δυναμική, πιο κωμική και πιο μυστηριώδης στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ.
Τη σκηνοθεσία και το σενάριο υπογράφει ο Johnny O ενώ επί σκηνής βρίσκονται μερικοί από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής, συγκεκριμένα οι Johnny O, Γιώργος Ντούσης, Αλέξης Βιδαλάκης, Μαρία Μπαλούτσου, Βασίλης Καζής, Εύη Κολιούλη, Χριστίνα Δενδρινού.
Ηθοποιοί που μας παρασύρουν σ’ έναν ανεμοστρόβιλο σουρεαλιστικών μεταμορφώσεων, με όχημα διαφυγής το άπλετο χιούμορ, την κορυφαία δεξιοτεχνία και την απόλυτη καλαισθησία. Προσφέροντάς μας ένα θέαμα απολαυστικά διασκεδαστικό. Προς χάριν τους η παράσταση δικαιώνει τον εντυπωσιασμό των θεατών και των υπερθετικών χαρακτηρισμών που ακούγονται από αυτούς μετά το πέρας της.
Πέρα από τον εντυπωσιασμό, η παράσταση «Ο Σημαδεμένος» («Scarmface») οξύνει το μυαλό μας με το χιούμορ της και μας αγγίζει συναισθηματικά μέσω της πηγαίας έμπνευσης και της τεχνοτροπίας των καλών παλιών σαλτιμπάγκων, όπως ακριβώς έκανε άλλωστε και ο ίδιος ο περίφημος Σαρλό.
Τέλος θα σταθώ στις υπέροχες κυρίες της παράστασης –Μαρία Μπαλούτσου, Εύη Κολιούλη, Χριστίνα Δενδρινού- που με τις ερμηνείες τους ισορροπούν την ειρωνεία με την ενσυναίσθηση, την ελαφράδα με τη βαθύτητα του αυτοσαρκασμού. Και θα αναρωτηθοώ καλοπροαίρετα γιατί αυτές τις εξαίρετες ηθοποιούς δεν τις βλέπουμε συχνότερα στο ελληνικό θέατρο και στην ελληνική τηλεόραση.
Όπως και αν έχει δείτε αυτή την παράσταση. Το αξίζει.
Μία από τις διασκεδαστικότερες και πιο άρτιες κωμωδίες της χρονιάς, που μας μεταφέρει σε μια γοητευτική κινηματογραφικά εποχή, εκείνη της μαφίας και της δράσης των γκάνγκστερ με μια σκηνοθεσία που είναι ο ορισμός της Γουντιαλενικής πλοκής.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Johnny O
Σκηνικά – Κοστούμια – Μακιγιάζ: Αντώνης Νομικός
Μουσική επιμέλεια: Johnny O
Επιμέλεια κίνησης: Ιωάννα Καμπυλαυκά
Φωτισμοί: Η ομάδα
Βίντεο: Παναγιώτα Καντιάνη
Φωτογραφίες: Eleftheria IKE/Photography www.photosfaira.gr
Social media: Δανάη Γκουτκίδου
Υπεύθυνοι επικοινωνίας παράστασης:
Cont Act – Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Βοηθός Παραγωγής: Νανώ Μπόμπορη
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα
Ερμηνεύουν
Toni Cazzo: Johnny O
Pippo / Εκτελεστής: Γιώργος Ντούσης
Giuseppe: Αλέξης Βιδαλάκης
Betty: Μαρία Μπαλούτσου
Μπάτσος / Μπράβος / Lucchese: Βασίλης Καζής
Μάνα Toni: Εύη Κολιούλη
Αδερφή Toni: Χριστίνα Δενδρινού
Τοποθεσία: Επί Κολωνώ (Κεντρική Σκηνή), Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94, Αθήνα
Παραστάσεις: Κάθε Τετάρτη στις 21.15.
Διάρκεια: 80’
Πληροφορίες: Τηλ.: 210513 8067, www.epikolono.gr
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΑΣ ΕΔΩ ΜΕ ΕΝΑ “ΚΛΙΚ”