Από τη δεκαετία του ’60 και έπειτα, αρχίζουν να εγκαθίστανται στην Ελλάδα αφού τη θεωρούν πατρίδα τους. Γιατί αισθάνονται και είναι Έλληνες. Δυστυχώς, όμως, στην πατρίδα τους δέχονται τον μεγαλύτερο ρατσισμό! Για τους ντόπιους ήταν ξένοι, ήταν Ρωσοπόντιοι.
Ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος περιγράφει ένα περιστατικό…
«Σε μια λαϊκή αγορά, ένας Ρωσοπόντιος άπλωσε μια κουβέρτα με κάτι ψιλοπράγματα για πούλημα. Απέναντί του ένας κοτοπουλάς μόλις τον είδε άρχισε να βρίζει… Τουρκόσποροι τι θέλατε και ήρθατε εδώ, ήρθατε να μας φάτε το ψωμί μας, να φύγετε δεν σας θέλουμε… Ο Ρωσοπόντιος δεν ήξερε ελληνικά, δεν καταλάβαινε, φώναξε τον παππού του που στεκόταν λίγο πιο πέρα και άκουγε. Εκείνος ατάραχος πλησίασε τον υβριστή και του είπε σε άπταιστα ελληνικά… Άκου παιδί μου, μια κουβέντα θα σου πω και βάλε την καλά στο μυαλό σου, αν εσύ είσαι Έλληνας εγώ είμαι Έλλην. Ο κόσμος χειροκρότησε με ενθουσιασμό. Έφυγα κι εγώ συγκινημένος, που αξιώθηκα να ακούσω τέτοιο ποίημα».
Εξαιτίας του μεγάλου προβλήματος που δημιουργήθηκε με κάποιες παράνομες ελληνοποιήσεις ατόμων από τη Γεωργία, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, για τις οποίες ευθύνεται και το ελληνικό κράτος, έφθασαν στο σημείο να ταλαιπωρούνται από τις ελληνικές Αρχές και οι ίδιοι οι Πόντιοι, μέχρι να αποδείξουν την ελληνική τους καταγωγή.
Κάπως έτσι καθιερώθηκε ο όρος «Ρωσοπόντιοι», ο οποίος κατέληξε να είναι ρατσιστικός και υποτιμητικός.
