***
Από του Ζωγράφου, μέχρι τους Αμπελοκήπους, από τον Δαλιανίδη μέχρι τον Ντασέν, από τον Φώσκολο μέχρι τον Κάφκα, από το Μπρούκλυν μέχρι την Κυψέλη, από την Επίδαυρο μέχρι το Εθνικό Θέατρο δεν ήταν ποτέ «αυτός και οι άλλοι», υπήρξε πάντα «ένα αληθινό παλικάρι»
Γεννήθηκε την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 1934 στου Ζωγράφου. Ήταν το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας του Αλκίνοου Κούρκουλου, που ήταν κουρέας με καταγωγή από την Κέρκυρα και της κυρίας Αυξεντίας. Εκείνη την ημέρα η οικογένεια και η γειτονιά γλέντησε για τον ερχομό του.
Έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιανουαρίου του 2007. Εκείνη την ημέρα τον έκλαψε όλη η Ελλάδα και οι Έλληνες σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Ο σκηνοθέτης Κώστας Τσιάνος είχε γράψει στη σελίδα του στο F/B: “Σαν σήμερα (30 Ιανουαρίου) έφυγε ένα αληθινό παλικάρι, ο Νίκος Κούρκουλος. Όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά και συνεργαστήκαμε μαζί του δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη γενναιοδωρία του, τις ικανότητές του, την ακεραιότητά του, τα πολύπλευρα ταλέντα του… Είχα την τιμή, σε πολύ δύσκολες στιγμές, να με καλέσει δίπλα του και να εργαστούμε για το Εθνικό Θέατρο που επί των ημερών του γνώρισε μεγάλες δόξες”.
Δραστήριος, μεθοδικός, εμπνευσμένος και κυρίως ακομπλεξάριστος σε ό,τι αφορά την τέχνη του και το έργο του, ο Νίκος Κούρκουλος δεν είχε παρωπίδες και εμμονές, δεν χώριζε τους καλλιτέχνες σε σοβαρούς και μη, σε ποιοτικούς και εμπορικούς, δεν έβαζε ταμπέλες, δεν παρέβλεπε τα ταλέντα, δεν υπήρξε ποτέ «αυτός και οι άλλοι», υπήρξε πάντα «ένα αληθινό παλικάρι»
Από το γήπεδο στο θεατρικό σανίδι
Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958. Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη – Xορν (1958-59).
Η θεατρική του πορεία στη συνέχεια έχει ως εξής:
1959-60: Συμμετοχή στο θίασο Έλσας Βεργή στο έργο «Nίκη χωρίς φτερά». 1964: «Πύργος» του Φραντς Kάφκα και «Iούλιος Kαίσαρ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
1967: «Ποτέ την Kυριακή» («Ίλια Nτάρλιγκ») στις HΠA, σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το Βραβείο Tony.
1971: «H Δίκη» του Φραντς Kάφκα.
1972: Συγκροτεί δικό του θίασο. Ανεβάζει το «Tάνγκο» του Σλ. Mρόζεκ.
1974: Δημιουργεί το θέατρο «KAΠΠA» όπου στεγάζει τον θίασό του.
1975: «Όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ. 1976: «O Γλάρος» του Άντον Tσέχοφ. 1982: «Oιδίποδας τύραννος» του Σοφοκλή. 1983: «Aνταπόκριση» του Oύγκο Mπέτι. 1986: «Ψηλά από τη Γέφυρα» του Άρθουρ Μίλερ. 1987: «Στη Φωλιά του Kούκου» του Nτέιλ Bάσερμαν.
1988: Σκηνοθέτησε το «Φτωχέ μου φονιά» του Πάβελ Kόχουτ.
1992: Tελευταία εμφάνιση στο θέατρο, με τον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, στην Eπίδαυρο.
1993: Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου.
1994: Kαλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ «Βίρα τις άγκυρες» των Θανάση Παπαθανασίου – Μιχάλη Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.
Από τον “Μπάρμπα Γιάννη κανατά” μέχρι τα Όσκαρ
Διακρίθηκε σε ρόλους “ζεν πρεμιέ” και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως “Οργή”, “Κατήφορος” (1961), “Ορατότης Μηδέν” (1970). Δυναμική ήταν και η ερμηνεία του στο ιστορικό – πολιτικό δράμα “Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο”, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο του Νίκου Φώσκολου (1965). Η ταινία ήταν ανάμεσα στις υποψήφιες το 1966 για΄Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πήρε δύο φορές το βραβείο Α΄ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στις ταινίες “Οι Αδίστακτοι” (1965) και “Ο Αστραπόγιαννος” (1970). Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία Το Φράγμα (1982).
-Στον κινηματογράφο είχε ξεκινήσει το 1957 στην ταινία “Μπάρμπα Γιάννης ο κανατάς” και ακολούθησε το “Τελευταίο ψέμα” του Μιχάλη Κακογιάννη το 1958 με την Έλλη Λαμπέτη.
-Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στη σειρά “Το 13ο κιβώτιο”, στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1.
Από τα καμαρίνια του “Ρεξ” μέχρι τις κερκίδες στην Επίδαυρο
Σύζυγός του ήταν η Μελίτα Κουτσογιάννη – Κούρκουλου, βοηθός σκηνοθέτη, με την οποία δούλεψαν μαζί στο θέατρο – και δημιούργησαν το Θέατρο ΚΑΠΠΑ. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Ο έρωτας ήρθε δύο χρόνια αργότερα, όταν η γοητευτική κοπέλα χτύπησε την πόρτα του στο καμαρίνι του θεάτρου ΡΕΞ, για να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του στην παράσταση «Η γειτονιά των Αγγέλων», όπου έπαιζε με την Τζένη Καρέζη. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος.
Ο Νίκος Κούρκουλος και η Μελίτα παντρεύτηκαν το 1966, την περίοδο που ξεκίνησε να γυρίζεται η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο». Κουμπάρος ήταν ο ηθοποιός και συγγραφέας Νότης Περγιάλης.
Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Άλκι Κούρκουλο (Αλκίνοος), ο οποίος ακολούθησε το δρόμο του πατέρα του, και τη Μελίτα Κούρκουλου – Κυριακοπούλου – ο μπαμπάς της επέμενε να πάρει το όνομα της γυναίκας που λάτρεψε, Μελίτα – η οποία ασχολείται με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις. Γι’ αυτές τις γυναίκες, τις γυναίκες της ζωής του, ο Νίκος Κούρκουλος τραγούδησε το 1984 με τον Γιάννη Πάριο ένα τραγούδι, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο. Ήταν κουμπάροι με την ηθοποιό και καλή του φίλη Μαίρη Χρονοπούλου, η οποία βάπτισε τον γιο του Άλκη.
Σταθμός στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου ήταν η γνωριμία του με τη Μαριάννα Λάτση (1953) το καλοκαίρι του 1986 κατά τη διάρκεια παράστασης στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ο ίδιος σε συνέντευξή του το 1994 στον Νίκο Χατζηνικολάου περιέγραψε με το ίδιο πάθος και το ίδιο καρδιοχτύπι την πρώτη στιγμή που αντίκρισε τον μεγάλο και τελευταίο έρωτα της ζωής του, λέγοντας: «Κάνω έτσι και παγώνω… Ξαφνικά βλέπω ένα πλάσμα να ανεβαίνει τις κερκίδες και αυτό ήταν».
Εκείνη την εποχή η Μαριάννα Λάτση ήταν παντρεμένη με τον δάσκαλο του σκι και Δήμαρχο Βουλιαγμένης, Γρηγόρη Κασιδόκωστα, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Πάρη (1983), ενώ το διαζύγιό τους βγήκε το 1987. Παράλληλα, ο Νίκος Κούρκουλος ζήτησε αμέσως διαζύγιο από τη σύζυγο του, Μελίτα. Διατήρησαν μία άψογη σχέση αγάπης και σεβασμού όλα τα μετέπειτα χρόνια.
Ο Νίκος Κούρκουλος είχε τέσσερα παιδιά. Δύο από τον πρώτο γάμο του με τη Μελίτα, τη Μελίτα και τον ηθοποιό Άλκι Κούρκουλο και άλλα δύο από τον γάμο του με την Μαριάννα Λάτση (με την οποία παντρεύτηκε μετά τον θάνατο του πατέρα της) την Εριέττα (1993) και τον Φίλιππο (1998).
Η τελευταία γυναίκα που “μπήκε” στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου ήταν η εγγονή του, Αμαλία (2004). Καρπός του γάμου της κόρης του, Μελίτας (2003 – Σπέτσες) με τον επιχειρηματία Μενέλαο Κυριακόπουλο.
- Το 2001, ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο.
- Τα φώτα της ράμπας για τον Νίκο Κούρκουλο έσβησαν την Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2007. Ο αποχαιρετισμός έγινε την Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2007 στη γειτονιά όπου μεγάλωσε, στου Ζωγράφου.