Του Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
Μετά από τρεις ημέρες μαζικών βομβαρδισμών εναντίον 2.000 «στόχων», σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατό, με περισσότερους από 600 νεκρούς και την αναγκαστική φυγή από τις εστίες τους σχεδόν του 10% των κατοίκων του Λιβάνου για να σωθούν, όλοι περιμένουν σήμερα να ακούσουν τι θα πει ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, από το βήμα του ΟΗΕ.
Θα ακούσει τη δραματική έκκληση των Ηνωμένων Πολιτειών, της ΕΕ και άλλων εννιά χωρών να σταματήσει έστω και προσωρινά τον πόλεμο για 21 ημέρες; Θα δώσει δηλαδή μια ευκαιρία στη διπλωματία για να βρεθεί μια ειρηνική λύση στη σύγκρουση; Ή θα ακούσει τον αρχηγό του Ισραηλινού επιτελείου, Χέρζι Χαλέβι, ότι οι μέχρι τώρα επιθέσεις επιδιώκουν να «προετοιμάσουν το έδαφος για μια πιθανή χερσαία εισβολή στον Λίβανο ώστε να συνεχιστεί η αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ».
Μήπως τελικά ο απώτερος στόχος του Νετανιάχου με την τακτική του blitzkrieg – του αστραπιαίου πολέμου – είναι να δημιουργήσει ένα «Μεγάλο Ισραήλ»; Από τα νότια προάστια της Βηρυτού ως την έρημο του Σινά; Εξαφανίζοντας όχι μόνο τους Λιβανέζους σιίτες της Χεζμπολάχ, αλλά και κάθε σκέψη για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος;
Στο Λίβανο, δεν έχουμε να κάνουμε με μια κλιμάκωση όπως στη Γάζα. Αλλά για την επανάληψη του επιχειρησιακού μοντέλου των προηγούμενων αραβο-ισραηλινών πολέμων: Από τον Αραβοϊσραηλινό του 1948, τον πόλεμο των Έξι ημερών το 1967, τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973.
Πηγή: Ναυτεμπορική
[*] Ο Μιχάλης Ψύλος είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ και Διευθυντής του ειδησεογραφικού site της εφημερίδας «Ναυτεμπορική».
