17.8 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Ναταλία Κατσού: Nα ακούσουμε το κύμα της επανάληψης θρεμμένο από αμέλεια, μικροσύνη και επιπολαιότητα

 

Η πρόσφατη τραγωδία στο Μάτι και στις γύρω περιοχές ξεπέρασε, ή μάλλον λειτούργησε αθροιστικά σε σχέση με κάθε προηγούμενο. Τα συναισθήματα που μοιραζόμαστε, νομίζω όλοι, είναι μια παλίρροια εναλλασσόμενης θλίψης και θυμού και τα λόγια περιττεύουν. Η απώλεια μιας ξεχωριστής γυναίκας και χαρισματικής δημιουργού, της Χρύσας Σπηλιώτη, αποτύπωσε εντός μου πολύ έντονα το μέγεθος της καταστροφής και τον παραλογισμό. Μέσα σε αυτές τις σκηνές μιας Πομπηϊας ανθρωπογέννητης, με τον αριθμό τόσων αγνοούμενων να αυξάνεται και να τρέπεται σε καταμέτρηση πτωμάτων, η εικόνα αυτού του οικείου και πολύ αγαπητού μου ανθρώπου έδωσε ένα πολύ συγκεκριμένο πρόσωπο στην αγωνία και στην απώλεια και μεγάλωσε μέσα μου την απορία.
Οι αιτίες ξεκάθαρες κι ενέχουν πολλούς υπεύθυνους, ενώ η όποια άρνηση και ο στρουθοκαμηλισμός απλώς τείνει να μεταβάλλει την τραγωδία σε παρωδία. Πρόκειται για την επανάληψη ενός μοτίβου που ενσωματώνει άλλα μοτίβα, μία εφιαλτική μπάμπουσκα που καταφέρνει να επιβιώνει και να αναπαράγει. Οι γνώμες κι οι απόψεις είναι πολλές, όλοι έχουμε από μία, και ίσως όταν κάποιες συμπίπτουν, πρόσκαιρα να ανακουφίζεται η ατομική μας σύγχυση. Όμως αυτό δεν αρκεί· κι εγώ η ίδια νιώθω ότι αυτή τη στιγμή καταχρώμαι της ελευθερίας της έκφρασης μέσα σε τόση οδύνη διότι η ουσία βρίσκεται αλλού: όχι στο να μιλήσουμε, αλλά να ακούσουμε. Να ακούσουμε τους ειδικούς που βοούσαν εν τη ερήμῳ και να τους σεβαστούμε, να ακούσουμε το κύμα της επανάληψης θρεμμένο από αμέλεια, μικροσύνη και επιπολαιότητα που θέριεψε ως εδώ, και να το σταματήσουμε. Το ότι όσα λέω αυτή τη στιγμή είναι κοινότοπα και όλοι τα έχουμε σκεφτεί, τονίζει περισσότερο την α-πορία: τότε γιατί συνέβη; Αυτή η απερίγραπτη καταστροφή μπορούσε να αποφευχθεί, όπως και όλες οι άλλες που καρκινικά διαμορφώνονται επί δεκαετίες είτε στο φυσικό τοπίο είτε στο αστικό είτε στο θεσμικό-λειτουργικό μέσα από μια νοοτροπία λερωμένη, παραμορφωμένη και αγκιστρωμένη στην προσωρινότητα και στην προχειρότητα. Με την αφελή ελπίδα ότι αυτό που ακούμε να αφρίζει και να καλπάζει καταπάνω μας, εντέλει θα υποκύψει στη μικροσκοπική μας ασημαντότητα και στη γοητεία μιας ακόμη παράκαμψης.
Να ακούσουμε τα αποκαΐδια που καπνίζουν ακόμη και τα νοήματα που αχνίζουν για τη συνέχεια. Και τη μεγάλη σιωπή για ό,τι αφήνουμε να χάνεται ανεπιστρεπτί.

  • Η Ναταλία Κατσού είναι σκηνοθέτις και συγγραφέας. Στο catisart.gr καταθέτει τις σκέψεις της για την τραγωδία που προκάλεσε η πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018, στο Μάτι Αττικής.

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -