24.8 C
Athens
Τετάρτη 25 Ιουνίου 2025

Μιχάλης Οικονόμου, θάρρος και σπάνια ισορροπία

Ήταν ο ποντικός Τιμόθεος και η μικρή Θεανώ στη χαριτωμένη, φευγάτη και έξυπνα απλοϊκή «Κατσαρίδα» του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Κλασικά, θα μου πείτε. Η μισή Αθήνα τον είδε σ’ αυτή την παράσταση. Φιλοσόφησα πως δεν είναι δα και η πρώτη φορά που βλέπω απόφοιτο δραματικής σχολής να εντυπωσιάζει στην παρθενική του εμφάνιση. Δεν είμαι και η Πυθία, σκέφτηκα, ώστε να βγάλω χρησμό. Πολλά ταλέντα έρχονται και παρέρχονται. Κράτησα, λοιπόν, απλώς μια υποσημείωση. Ο Μιχάλης Οικονόμου όμως μάλλον το είχε βάλει πείσμα να εμφανιστεί ξανά και ξανά ενώπιόν μου και ενώπιον του θεατρόφιλου κοινού, φυσικά. Η μεταμόρφωσή του σε παγιδευμένο και συμβιβασμένο Νταούντ στο τραγικά καταγγελτικό «Σφαγείο» του Ιλάν Χατσόρ μας άφησε ενεούς. Ο Νταούντ, απολύτως δίκαια, εκτός από το ωραίο θεατρικό ταξίδι, έδωσε στον Μιχάλη και το βραβείο ερμηνείας Δημήτρης Χορν. Ακολούθησε ο σοβαρός και αξιοπρεπέστατος Μενέλαος στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη. Και δεν σταθήκαμε εκεί. Φέτος παρακολουθήσαμε τον Ντάνι, τον καθωσπρέπει, ήσυχο μικροαστό στα «Ορφανά» του Ντένις Κέλι. Είναι, κατά τη σεμνή μου γνώμη, ο ωριμότερος Μιχάλης Οικονόμου. Τολμηρός ηθοποιός που δεν διστάζει να αδειάσει από όλες του τις ευκολίες και να παίξει λιτά, αφαιρετικά έναν περίπλοκο ρόλο, ο οποίος σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται προσιτός. Γιατί η απλότητα έχει μεγαλείο. Ο ίδιος περιγραφικότατα μου εκμυστηρεύεται πως όταν δουλεύει πάνω σ’ έναν χαρακτήρα που πρόκειται να υποδυθεί αισθάνεται σαν να εισχωρεί σε μια βαθιά και σκοτεινή σπηλιά. Τότε προχωρά με σταθερά, προσεκτικά αλλά και θαρραλέα βήματα. ΄Αφοβα. Ταυτόχρονα ισορροπεί κρατώντας ένα δίσκο βαρύ, φορτωμένο με όλα τα δεδομένα της παράστασης. Μετράει αργά, σκέπτεται και, ω του θαύματος, ανακαλύπτει την έξοδο στο ξέφωτο. Ίσως ο Μιχάλης είναι ένας μικρός ήρωας που τα βγάζει πέρα με το ένστικτό του, την ευφυΐα του, ακόμη και το κέφι του. Πιστεύω ακράδαντα πως πολύ νωρίτερα απ’ όσο υποψιάζεται ο ίδιος (ποιος μίλησε για ηλικία, Μιχάλη;) θα συγκαταλέγεται στους δέκα πιο σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Πριν απ’ αυτό όμως και λίαν προσεχώς θα τον δούμε στη μεγάλη οθόνη, πρωταγωνιστή στον “Ξεναγό”, τη γλυκιά νεανική κωμωδία του Ζαχαρία Μαυροειδή.

Ακολουθήστε μας στη συζήτηση.

Το cat is art ευχαριστεί τον Αντώνη Ψαρρά για τη φωτογράφιση.

Η γενέτειρά σου και ποιες παιδικές μνήμες έχουν χαραχτεί έντονα στο μυαλό σου;

* Γεννήθηκα στην Αθήνα. Τα πρώτα μου χρόνια τα έζησα στο Μοσχάτο, μέχρι τη δευτέρα Δημοτικού. Ο μπαμπάς καπετάνιος, συχνά έλειπε ταξίδια, έμενα με τρεις γυναίκες: Μαμά, αδελφή και γιαγιά. Το σπίτι μας ήταν διακοσμημένα τόσο 70s! Παραδίπλα ήταν το σπίτι της γιαγιάς μου, που ήταν γεμάτο έπιπλα σε 50s design φτιαγμένα από τον παππού μου. Γι’ αυτό μάλλον μου αρέσει τόσο έντονα η ρετρό αισθητική.

Πότε ένιωσες βέβαιος ότι θα υπηρετήσεις το θέατρο και πώς έγινε αυτό;

* Δεν ξέρω αν εγώ υπηρετώ το θέατρο ή αν αυτό με εξυπηρετεί… Μικροί κάναμε με την αδερφή μου αυτοσχέδια σκετσάκια κάθε φορά που είχαμε καλεσμένους στο σπίτι. Υπήρχε πάντα η στιγμή που τα παρουσιάζαμε, σαν μέρος της βραδιάς. Μετά μεγάλωσα, σπούδασα υπολογιστές και λίγο πιο μετά επέστρεψα στο παιδικό όνειρο, πηγαίνοντας στη δραματική.

Υπήρξαν άτομα που σε καθόρισαν στη ζωή σου και ποια ήταν; Γονείς, εκπαιδευτικοί, πνευματικοί άνθρωποι;

* Γονείς, παππούδες, η κυρία Χρύσα η δασκάλα της 6ης Δημοτικού, ο κύριος Τζιώτης καθηγητής Φυσικής – Χημείας στο Γυμνάσιο, ο Πάνος Αναστασόπουλος και η Αγγέλα Καζακίδου δάσκαλοι στις θεατρικές ομάδες Ελληνικού και Αγίου Δημητρίου, ο Χατζιδάκις άθελά του, οι δάσκαλοι στη δραματική σχολή, τα τρία χρόνια  συγκατοίκησης στην Κυψέλη που με έμαθαν να μοιράζομαι, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος για τις ευκαιρίες αλλά και πολλοί ακόμα.

Θα μπορούσες να μου εκμυστηρευτείς κάτι από τη διαδικασία που ακολουθείς ώστε να υποδυθείς ένα χαρακτήρα; Και ιδιαίτερα, όπως συμβαίνει συχνά, αν είναι κόντρα στη δική σου προσωπικότητα; Ποια μέθοδο ακολουθείς; Υπάρχει μέθοδος;

* Δεν ξέρω αν υπάρχει μέθοδος. Μπορεί να υπάρχει και να μην μπορώ ακόμα να την αποκρυπτογραφήσω. Απλά προχωράω σαν να μπαίνω σε μια σκοτεινή σπηλιά προσεκτικά αλλά και με θάρρος, ενώ ταυτόχρονα κουβαλάω έναν δίσκο στον οποίο προσπαθώ να ισορροπήσω όλα τα δεδομένα που λαμβάνω από τη διαδικασία της πρόβας. Κάποια στιγμή όλα αυτά συνδέονται μέσα μου και ιδανικά η σπηλιά φωτίζεται, γίνεται κάτι οικείο, κι εγώ γίνομαι μέρος της.

Μίλησέ μου για την προσωπικότητα του Ντάνι στα “Ορφανά”.

* «Πρέπει». Ιδεολογία. Αλληλεγγύη. Πειθαρχία. Ειρωνεία. Έκπληξη. Δίλημμα. Ακύρωση. Άδειασμα.

Πρωταγωνιστείς στην ταινία “Ξεναγός”. Τι έχεις να πεις για την ταινία και το ρόλο σου σ’ αυτήν;

* Πρόκειται για μια γλυκιά κωμωδία που θίγει θέματα ταυτότητας: Εθνικής, σεξουαλικής, επαγγελματικής. Με άξονα μια αρχιτεκτονική ξενάγηση δέκα ημερών στην Αθήνα σε ένα γκρουπ με ξένους φοιτητές αρχιτεκτονικής που βρίσκονται στην Ελλάδα για Εράσμους. Την έχει γράψει και σκηνοθετήσει ο Ζαχαρίας Μαυροειδής και άρεσε πολύ στο κοινό στο φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ελπίζω -μέσα στο κινηματογραφικό χάος που υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα- η ταινία να βρει διανομή και να τη δει πιο πολύς κόσμος γιατί είναι μια πολύ ευχάριστη και ιδιαίτερη, ανεξάρτητη ταινία που έχει να πει πολλά για τα πράγματα που ζούμε σήμερα.

Σε τι διαφέρει η ερμηνεία ενός θεατρικού ρόλου από την ερμηνεία ενός κινηματογραφικού;

* Στην ουσία σε τίποτα. Το αισθητήριο ενός καλού, διαβασμένου ηθοποιού προσαρμόζεται αυτόματα στις τεχνικές διαφορές μεταξύ θεάτρου και τηλεόρασης. Όπως προσαρμόζεσαι όταν πρέπει να παίξεις τη μία φορά σε ένα θέατρο 800 θέσεων και την άλλη σε ένα θέατρο 70 θέσεων.

Σε ενδιαφέρουν κάποιοι συγκεκριμένοι θεατρικοί ήρωες τους οποίους θέλεις να υποδυθείς;

* Όχι κάτι συγκεκριμένο. Με ενδιαφέρει να έχει ενδιαφέρον ο ρόλος. Αν θα έπρεπε υποχρεωτικά να απαντήσω κάτι πιο συγκεκριμένο, ίσως θα είχε ενδιαφέρον να πρέπει κάποια στιγμή να υποδυθώ κάποιο μεγάλο ιστορικό πρόσωπο. Να κάνω δηλαδή έρευνα πάνω σε κάποιον που υπήρξε πραγματικά και να πρέπει εγώ να τον υποδυθώ σε κάποια ταινία ή παράσταση.

΄Ενας ηθοποιός τι οφείλει να παρατηρεί γύρω του;

* Όχι γενικά κι αόριστα τα πάντα. Ό, τι πιστεύει ότι τον συγκινεί με κάθε τρόπο. Φτάνει να τον συγκινεί κάτι…

Δελεάστηκες ποτέ από κάποια άλλη τέχνη ή επιστήμη;

* Με τα ψηφιακά εφέ σε μεγάλες ταινίες του Χόλιγουντ, παλιότερα. Πάντως αν δεν έκανα αυτό που κάνω τώρα, θα ήθελα να ήμουν ταξιδιωτικός ρεπόρτερ που θα γύριζα όλο τον κόσμο ανακαλύπτοντας γεύσεις, κουλτούρες, ανθρώπους.

Στον καλλιτεχνικό χώρο γεννιούνται φιλίες ικανές να αντέξουν στο χρόνο ή μόνο παρέες που σήμερα είναι και αύριο δεν είναι;

* Συνήθως ισχύει το δεύτερο λόγω της φύσης της δουλειάς, αλλά πολύ συχνά συμβαίνουν συναντήσεις μεγάλης εκτίμησης που εκεί πια έχει αξία η ποιότητα παρά η ποσότητα.

Πώς βλέπεις το ιδανικό μέλλον για σένα;

* Να μπορώ στα 60 μου να είμαι υγιής, ικανοποιημένος, χορτασμένος κι ευτυχής και επαγγελματικά ανάμεσα στους δέκα σημαντικότερους και πιο δραστήριους της γενιάς μου.

Μπορείς να μου σχολιάσεις τις λέξεις: ρατσισμός, ξενοφοβία, βία.

* Ο ρατσισμός είναι τρομερά ανόητος, γιατί αρχίζει με τη σκέψη ότι όλοι οι άλλοι είναι ανόητοι.

* Μπορείς να συνυπάρχεις με τον άλλον, ζώντας αρμονικά και ισότιμα χωρίς να εξομοιώνεσαι.

* Ό, τι χρειάζεται βία για να διατηρηθεί είναι καταδικασμένο.

Υπάρχει πολιτισμός στην καθημερινότητά μας;

* Η αισθητική του σήμερα είναι η ηθική του αύριο. Και σ’ αυτή τη χώρα, σ’ αυτή την πόλη, η αισθητική βρίσκεται σε εξορία. Όποτε ταξιδεύω έξω και επιστρέφω εδώ με πιάνει κατάθλιψη για το επίπεδο του καθημερινού μας πολιτισμού. Στο δρόμο, στα πεζοδρόμια, στα σκουπίδια, για το πώς είναι στημένος ο μηχανισμός αυτού του κράτους, για τις συμπεριφορές όλων μας, για όλα. Δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Η μόνη ελπίδα βρίσκεται μέσα στον καθένα μας.

Σου τράβηξε το ενδιαφέρον κάποια εικόνα στην πόλη πρόσφατα;

* Το πόσα καταστήματα έχουν κλείσει στη γειτονιά μου.

Με τα ζώα η σχέση σου ποια είναι; 

* Δεν έχω δικό μου ζώο. Ζούσα όμως σε ένα σπίτι με συγκάτοικους δύο φίλους με τα ζώα τους. Έναν σκύλο, μια γάτα και ένα ενυδρείο. Τα πηγαίναμε πολύ καλά, το μόνο που δεν μπορούσα ήταν η πολλή τρίχα εδώ κι εκεί, αυτό μόνο. Κατά τα άλλα δεν μπορώ να πω ότι λατρεύω γενικά και άκριτα όλα τα ζώα. Τα σέβομαι όλα, αλλά κι εδώ ισχύει ό, τι ισχύει και για τους ανθρώπους. Δεν μπορείς να τους λατρεύεις γενικά όλους. Κάποια τα κοιτάς και σε κερδίζουν αμέσως. Με κάποια άλλα μπορεί να μην ταιριάζουν πολύ τα χνώτα μας. Είναι κι αυτό μια προσωπική σχέση. Σίγουρα όμως μια σχέση με ένα ζώο -όποιο κι αν είναι αυτό- θέλει σοβαρότητα, υπευθυνότητα και στόχο να είναι εντέλει το ζωάκι ευτυχισμένο. Όχι μόνον αυτός που το έχει.

* Τη φωτογράφιση πραγματοποίησε ο Αντώνης Ψαρράς.

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

Τελευταία άρθρα

- Advertisement -