Όπως παρατηρεί η Νίνα Κασσιανού, τα τελευταία χρόνια ο κόσμος – και μέσα σε αυτόν ο καθένας από εμάς, χωριστά – έχει γνωρίσει μια δραματική και πρωτόγνωρη αλλαγή. Συχνά αισθανόμαστε μετέωροι ακουμπώντας με το ένα πόδι στο «παλιό», γνώριμο, οικείο κόσμο της παιδικής μας ηλικίας, και με το άλλο στον «πλούσιο» παγκοσμιοποιημένο ολιστικό κόσμο του σήμερα.
Φωτογραφία: Virgilio Ferreira, 90x90cm
Το περιβάλλον που ζούμε διαμορφώνεται από πληροφορίες οι οποίες συγκροτούν μια εικόνα της καθημερινότητας, κοινή για όλους τους λαούς, όπου κι αν βρίσκονται, που ακολουθεί πιστά τις τάσεις και τις επιταγές μιας παγκοσμιοποιημένης νομοτέλειας. Όμως όλοι ζούμε κάπου και αυτό το κάπου είναι ένας συγκεκριμένος τόπος. Το σχολείο, το περίπτερο, το φαρμακείο, το εστιατόριο ορίζουν τους τοπικούς μας γείτονες αλλά και οι άνθρωποι που συναντάμε καθημερινά αποτελούν μέρος αυτού του μικρόκοσμου που μας περιβάλλει.
Φωτογραφία: Δημήτρης Κοιλαλούς, 150x150cm
Οι φωτογράφοι σε αυτή την έκθεση εγκαταλείπουν την ιδέα του «μη τόπου» τον οποίο η παγκοσμιοποίηση υπονοεί και στρέφουν την προσοχή τους σε έναν κόσμο οικείο, σε έναν τόπο γενέθλιο στον οποίο πολλές φορές ζουν όλη τους τη ζωή, ή σε έναν τόπο φανταστικό που θα ήθελαν να ζούνε και που νιώθουν ότι ανήκουν, αναδεικνύοντας μέσα από προσωπικές ιστορίες γωνιές της γης που αισθάνονται «δικές» τους.