15 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Λευτέρης Παπακώστας: …Συνειδητοποιώ πως το μόνο που μένει είναι οι αλληλοσυμπληρούμενες σχέσεις

 

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Ο Λευτέρης Παπακώστας είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Ανήκει στις πολύ σημαντικές, στις πολύ υπολογίσιμες νέες θεατρικές δυνάμεις. Εύστροφος, φιλότιμος, δημιουργικός, με μια καλοακονισμένη αίσθηση του χιούμορ. Τον φέρνουμε στο νου μας ως μια εκτός χρόνου σκιά, αλλά και έναν επίγειο ψυχοπομπό, οδηγό και ακόλουθο στο σουρεαλιστικά ποιητικό «Δεσποινίς Δυστυχία» του Τσιμάρα Τζανάτου. Το 2017 τον είδαμε στο φεστιβαλικό «Κώστας Νούρος» και το 2018 να σκηνοθετεί θαυμάσια τις «Προσευχές της θάλασσας» στην Ιχθυόσκαλα του Κερατσινίου, πάλι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Τον έχουμε δει επίσης στις παραστάσεις «Άγριες Νότες» της Νίνας Ράπη (2015), «Το παραβάν» του Ζαν Ζενέ (2016), «Σιλωάμ» του Ιάκωβου Καμπανέλη (2016), «Η ωραία κοιμωμένη» του Σαρλ Περώ (2017), «Ροστμπίφ» της Λείας Βιτάλη (2018), «Ο Ζητιάνος» του Ανδρέα Κακαβίτσα (2017).

Ο Λευτέρης Παπακώστας ενώ ήταν φοιτητής στο ΤΕΙ Λογιστικής στην Πάτρα, άρχισε μαθήματα υποκριτικής στο θεατρικό εργαστήρι «Λιθογραφείο» του Φάνη Δίπλα και έκτοτε δεν σταμάτησε ποτέ να ασχολείται με το θέατρο. Συμμετέχει σε επαγγελματικές παραστάσεις από το 2008 και από το 2013 σκηνοθετεί, με μερικές ακόμα ενδιαφέρουσες δουλειές του να είναι, ως ηθοποιός το «Τερεζίν» σε σκηνοθεσία Δήμητρας Χατούπη και ως σκηνοθέτης το «Bonnie & Clyde» του Adam Peck.

Οι ερμηνείες του περνούν από την άνεση στην πειθώ, από την παιδικότητα στην παραφορά. Ως σκηνοθέτης είναι γνήσιος και ευρηματικός και μας έχει δώσει λαμπρά δείγματα δουλειάς μέχρι τώρα.

Το ταμπεραμέντο του, η φυσική του παρουσία, η ρομαντική του μορφή, η συνέπεια και η ευαισθησία του, η πλαστικότητα, η σεμνότητα, ο πλούτος του ταλέντου του τού δίνουν όλα τα όπλα για να στήνει πλήρεις χαρακτήρες επί σκηνής. Φέτος, σκηνοθετεί το διαχρονικό έργο του Όσκαρ Ουάιλντ «Ο Νεαρός Βασιλιάς» στον πολυχώρο Kremlino-Gallery, στον Πειραιά. Η ιστορία αφορά έναν πρίγκιπα που πρόκειται να στεφθεί Βασιλιάς και που ποτέ δεν έζησε στο παλάτι καθώς είναι το νόθο και ανεπιθύμητο παιδί της κόρης του Βασιλιά. Ο Νεαρός μεγαλώνει στο δάσος μαζί με τους βοσκούς που θεωρεί γονείς του. Στα δεκαέξι του τον βρίσκει ο Έμπιστος του Βασιλιά για να του ανακοινώσει πως είναι ο επόμενος στη διαδοχή του θρόνου. Ο Νεαρός τον ακολουθεί και μαγεμένος από τα πλούτη, ανυπομονεί να ξημερώσει η μέρα της στέψης του…

Σύντομα δε ο Λευτέρης ξεκινά πρόβες στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά στο πλαίσιο του προγράμματος «Η Δυναμική του Ελληνικού Λόγου στο Θέατρο», που έχει ξεκινήσει από πέρσι ο διευθυντής του, Νίκος Διαμαντής. Όσο για το καλοκαίρι; Μας επιφυλάσσει μια ακόμη έκπληξη!

 

 

* Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Ιωάννινα και εκεί έζησα μέχρι τα 18 μου ώσπου έφυγα για να σπουδάσω Λογιστική στην Πάτρα.

Ποιες είναι οι πιο αγαπημένες αναμνήσεις σου από την παιδική σου ηλικία;

* Δεν έχω συγκεκριμένες αγαπημένες αναμνήσεις ή δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι μια αίσθηση ηρεμίας που υπήρχε μέσα μου αλλά και στο περιβάλλον γύρω μου.

Ποια ήταν η πρώτη παράσταση που παρακολούθησες στη ζωή σου;

* Την πρώτη παράσταση που είδα δεν τη θυμάμαι, αυτή όμως που μου έχει μείνει στο μυαλό είναι η «Αντιγόνη» που είχε σκηνοθετήσει ο Γιώργος Κιμούλης, με τον ίδιο στο ρόλο του Κρέοντα. Για έναν περίεργο λόγο τη θυμάμαι ακόμα, ίσως ασυναίσθητα κάτι να μου προξένησε που το ανακάλυψα αργότερα.

 

 

Πότε και γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με το θέατρο;

* Σε πρακτικό επίπεδο όλα ξεκίνησαν από την Πάτρα, όταν ήμουνα φοιτητής Λογιστικής. Εκεί άρχισα μαθήματα υποκριτικής στο θεατρικό εργαστήρι «Λιθογραφείο» του Φάνη Δίπλα και έκτοτε δεν σταμάτησα ποτέ να ασχολούμαι. Ξαφνικά ανοίχτηκε ένας καινούργιος κόσμος μπροστά μου σε πνευματικό, θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο. Νομίζω ότι με «έτρωγε» από παλιά απλώς τότε ήμουν έτοιμος να το αποδεχτώ.

Ποια ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκες ως ηθοποιός;

* Μέχρι να ξεκινήσω τα μαθήματα στο εργαστήρι δεν είχα καμία σχέση με το τι σημαίνει «ανεβαίνω στη σκηνή και λειτουργώ σαν ηθοποιός». Εκεί λοιπόν συμμετείχα στην πρώτη μου παράσταση η οποία ήταν χοροθεατρική. Τότε συνειδητοποίησα τι σημαίνει να είσαι κομμάτι ενός συνόλου με κοινό σκοπό και στόχο.

 

 

Αντιμετώπισες εμπόδια, αντιφάσεις και διλήμματα στη μέχρι τώρα διαδρομή σου στο θέατρο;

* Νομίζω αυτές οι τρεις λέξεις είναι ο πυρήνας του θεάτρου, κάθε φορά που ξεκινάς να δουλεύεις πάνω σε ένα έργο πρέπει να τις αντιμετωπίσεις. Επίσης είναι και η φύση της δουλειάς μας τέτοια που θέτει τις λέξεις αυτές στην προσωπική πορεία μας στο θέατρο. Είναι οι προσωπικοί σου «δαίμονες» που πρέπει να ξεπεράσεις και για να το καταφέρεις χρειάζεται χρόνος και κόπος. Βρίσκεσαι σε μια διαρκή πάλη με τον εαυτό σου, σε μια σύγκρουση με το «εγώ» σου και τη θέση σου στο χώρο αυτό.

Θα ήθελες να εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου σε κάποιους;

* Σε όλους όσοι με εμπιστεύτηκαν για να δουλέψουμε μαζί. Πριν από αυτούς, στους καθηγητές που είχα στη σχολή υποκριτικής «Δήλος» – Δήμητρα Χατούπη που τελείωσα, οι οποίοι μου έδειξαν έναν κόσμο για να μπω. Ακόμα πιο πριν στους φίλους μου πλέον, αλλά τότε καθηγητές μου στο εργαστήρι υποκριτικής «Λιθογραφείο» στην Πάτρα, που μου άνοιξαν την πόρτα για τον κόσμο του θεάτρου. Αλλά πάνω από όλα στους γονείς μου που από μικρό μου έλεγαν ότι πρέπει να κυνηγάω τα όνειρά μου για να είμαι ευτυχισμένος.

 

 

Τι βαρύτητα δίνεις στις κριτικές; Ωφελούν;

* «Δίνω τη βαρύτητα που δίνει και αυτός που τη γράφει». Οι κριτικές σαφέστατα και ωφελούν γιατί μέσα από αυτές εξελίσσεσαι. Βέβαια, αυτός που κρίνει θα πρέπει να έχει τις γνώσεις για να το κάνει, διαφορετικά, δεν θα υπάρχει καμία προσωπική εξέλιξη και φυσικά ούτε συλλογική έτσι ώστε να μπορέσει/βοηθήσει να πάει το θέατρο συνολικά πιο μπροστά.

Η περιέργεια, η κατασκοπεία και η παρατηρητικότητα πόσο απαραίτητα είναι στον καλλιτέχνη;

* Βασικότατα στοιχεία και τα τρία που πρέπει να λειτουργούν και εσωτερικά και εξωτερικά. Θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι περίεργος, να κατασκοπεύει και να παρατηρεί πρώτα τον εαυτό του, στη συνέχεια τους υπόλοιπους και τέλος την κοινωνία για να μπορέσει να εμπνευστεί, να αντλήσει υλικό αλλά και το βασικότερο να δει και ο ίδιος που εντάσσεται.

 

 

Πώς ανακαλύπτεται ο λόγος στο θέατρο;

* Η ανακάλυψη του λόγου είναι από τα δυσκολότερα κομμάτια, νομίζω. Βρίσκομαι και εγώ σε αυτή την αναζήτηση λόγω νεότητας στο χώρο. Ελπίζω κάποια στιγμή να βρω κάτι.

Το θέατρο καλλιεργεί τις ψευδαισθήσεις;

* Ναι, σίγουρα καλλιεργεί ψευδαισθήσεις ή θα έλεγα τις γεννά καλύτερα. Βέβαια οτιδήποτε «ψεύτικο» γεννά πατά σε μια αλήθεια άρα, λίγο οξύμωρο αυτό που θα πω, αλλά το θέατρο είναι μια αληθινή ψευδαίσθηση.

Σε ποια θεατρικά έργα θα ήθελες να παίξεις και ποιους ρόλους να υποδυθείς; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;

* Δεν έχω συγκεκριμένα έργα και ρόλους που θα ήθελα να ασχοληθώ. Νομίζω ότι με οποιοδήποτε κλασικό κείμενο κι αν καταπιαστείς θα βγεις κερδισμένος και ως ηθοποιός και ως άνθρωπος, παρ’ όλα αυτά έχω μια αγάπη για τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία. Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες συγγραφείς που προσπαθούν να πάνε το ελληνικό έργο λίγο πιο πέρα. Πρέπει να δίνονται ευκαιρίες και να ανεβαίνουν περισσότερα έργα τους. Γιατί χωρίς ελληνικά σύγχρονα έργα δεν υπάρχει ελληνικό σύγχρονο θέατρο.

 

 

Πού θα σε δούμε αυτή την εποχή;

* Το Φεβρουάριο ξεκίνησε η παράσταση που σκηνοθέτησα, «Ο Νεαρός Βασιλιάς» του Όσκαρ Ουάιλντ στο Kremlino Gallery στον Πειραιά, με μια ομάδα νέων ηθοποιών με τους οποίους έχουμε συνδιαμορφώσει και τη διασκευή του κειμένου. Σε λίγο καιρό, ξεκινάω πρόβες στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά στο πλαίσιο του προγράμματος «Η Δυναμική του Ελληνικού Λόγου στο Θέατρο», που έχει ξεκινήσει από πέρσι ο Νίκος Διαμαντής. Και για το καλοκαίρι, υπάρχει μια συμφωνία σε κάτι που περιμένουμε να ανακοινωθεί.

H δημοσιότητα βοηθά τον καλλιτέχνη;

* Η απάντηση πίσω από αυτή την ερώτηση είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Όλα εξαρτώνται από το χαρακτήρα αυτού που εισπράττει τη δημοσιότητα και το κατά πόσο είναι έτοιμος να την αντιμετωπίσει. Μετά οι επιλογές είναι δύο ή να επιλέξει τον δύσκολο δρόμο που φέρνει αυτή, δηλαδή αυτόν της σκληρής δουλειάς ή τον εύκολο, δηλαδή αυτόν της ευκαιριακής αναγνωρισιμότητας.

Τι λείπει από την καθημερινότητά μας ώστε να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τους ανθρώπους και διάφορες καταστάσεις γύρω μας;

* Ένα βασικό κομμάτι που λείπει είναι οι αληθινές ανθρώπινες σχέσεις. Μόνον όταν οι ρόλοι και οι σχέσεις είναι καθαρές μπορούμε να αντιληφθούμε τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που εμπλέκονται και κατ’ επέκταση τη δική μας εμπλοκή σε αυτές.

 

 

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες;

* Δεν θυμάμαι και αυτό είναι κακό γιατί το κλάμα είναι λυτρωτικό. Σε επαναφέρει στην πραγματικότητα.

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αγάπησες;

* Τα πρώτα συναισθήματα αγάπης έρχονται σε σχέση με τους ανθρώπους που σε μεγαλώνουν, δε σημαίνει ότι είναι πάντα θετικά. Τα δικά μου ευτυχώς είχαν θετικό πρόσημο.

Τι σου έχει δώσει την περισσότερη χαρά τον τελευταίο χρόνο;

* Προσπαθώ να απολαμβάνω μικρά καθημερινά πράγματα, όμως τη μεγαλύτερη χαρά την παίρνω όταν γνωρίζω ανθρώπους που καταλήγουν να γίνουν πραγματικοί φίλοι μου και τους οποίους στηρίζω και με στηρίζουν. Την τελευταία περίοδο της ζωής μου, μου συνέβη και η χαρά που εισπράττω είναι τεράστια όταν συνειδητοποιώ πως το μόνο που μένει είναι οι αλληλοσυμπληρούμενες σχέσεις.

 

 

Ποιο βιβλίο σε επηρέασε περισσότερο στη ζωή σου;

* Δεν ξέρω αν με επηρέασε περισσότερο στη ζωή μου αλλά σίγουρα ένα που έχω διαβάσει αρκετές φορές και κάθε φορά μου δημιουργεί κάτι περίεργο, είναι ο «Ξένος» του Καμύ.

Τι σε κάνεις να χαλαρώνεις;

* Αυτό που με ηρεμεί είναι η συνεχιζόμενη κίνηση. Όταν θέλω να χαλαρώσω κάθομαι σε μια γωνιά του δρόμου και παρατηρώ τους ανθρώπους, τα αμάξια, τα σύννεφα και οτιδήποτε κινείται.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία σου;

* Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει εμφανιστεί ακόμα.

Τι πιστεύεις για τους ανθρώπους; Μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο ή το χειρότερο;

* Πιστεύω ότι είναι ικανοί για όλα. Σίγουρα αλλάζουν ή μάλλον αλλάζουμε, αλλιώς το να παλεύουμε καθημερινά για κάτι θα ήταν ανώφελο. Το θέμα είναι ότι η αλλαγή αυτή είναι άλλες φορές προς το καλύτερο και άλλες προς το χειρότερο, όμως ίσως αυτό να είναι και το ενδιαφέρον, δεν ξέρω.

Ποια μέρα της ζωής σου θα μείνει ανεξίτηλη;

* Η μέρα που έφυγα από το πατρικό μου σπίτι και πήγα να σπουδάσω. Στην αρχή δεν ήξερα γιατί αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι εκείνη τη μέρα είχε κλείσει ένας κύκλος και έπρεπε να ανοίξω έναν δικό μου το οποίο είναι ερεθιστικά τρομαχτικό.

Τι θεωρείς αντιαισθητικό και χυδαίο;

* Θα μιλήσω πάλι για στοιχείο ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η αγνωμοσύνη των ανθρώπων είναι αντιαισθητική και χυδαία και αυτό διαγράφεται στο πρόσωπό τους.

Τι σημαίνουν για σένα οι λέξεις «φόβος» και «θυμός»;

* Το ζωώδες κομμάτι του ανθρώπου.

Οι λέξεις «αγάπη» και «έρωτας»;

* Την υπέρτατη ολοκλήρωσή του.

Οι λέξεις «συγχώρεση» και «συγγνώμη»;

* Την εξέλιξή του σε καλύτερο άνθρωπο.

Αν βρισκόσουν τώρα μπροστά σε ένα παράθυρο, τι τοπίο θα ήθελες να έβλεπες;

* Μια θάλασσα σε ήρεμη κινητικότητα.

 

 

Πώς κρίνεις τη συμπεριφορά των Ελλήνων προς τα ζώα;

* Δυστυχώς η συμπεριφορά τους προς τα ζώα είναι παραπλήσια με τη συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπο, δηλαδή η χειρότερη. Και πραγματικά είναι απορίας άξιο πώς μπορεί κάποιος να φέρεται έτσι σε ψυχές που δεν τον έχουν πειράξει, σε πλάσματα απροστάτευτα και αδύναμα. Σιγά σιγά όμως αυτό αλλάζει. Όχι όσο γρήγορα θα ήθελα ή θα έπρεπε αλλά τουλάχιστον θεωρώ ότι υπάρχει ελπίδα ακόμα.

Τέλος, ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο κατοικίδιο;

* Πολύ καλή από μικρός. Ως παιδί από επαρχία είχα συναναστροφές με διάφορα ζώα, από ψαράκια μέχρι γαϊδουράκια. Αυτή τη στιγμή και λόγω του ακατάστατου προγράμματός μου δεν μπορώ να φροντίσω και να δοθώ όσο θα ήθελα σε κάποιο κατοικίδιο.

  • Φωτογραφίες: Κατερίνα Παρισσινού

Διαβάστε επίσης:

«Ο Νεαρός Βασιλιάς» του Όσκαρ Ουάιλντ σε σκηνοθεσία Λευτέρη Παπακώστα στον πολυχώρο Kremlino-Gallery του Πειραιά

 

Από την παράσταση “Κώστας Νούρος”

 

Από την παράσταση “Άγριες Νότες”, με τη Βάλια Παπαχρήστου

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -