18.7 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Λεωνίδας Παπαδόπουλος: Το ταξίδι της περιπλάνησης είναι διαχρονικό

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Η νέα παράσταση του Λεωνίδα Παπαδόπουλου, «Pass-Port – Ταξίδια στη θάλασσα στην Αρχαία Ελληνική Τραγωδία», εστιάζει στο στοιχείο της περιπλάνησης ενσωματώνοντας την προβληματική της μετανάστευσης και των προσφύγων μέσω των ταξιδιών θνητών, ηρώων και θεών στην Αρχαία Ελληνική Τραγωδία.

Δραματικό τοπίο το πέρασμα μέσω της θάλασσας που αποτελεί έναν τόπο πολλαπλών δυναμικών, συμβολισμών και ερμηνειών, αλλά και της ακρογιαλιάς ως ένα σύνορο μεταξύ πατρίδων, ζωής και θανάτου, νόστου και νοσταλγίας.

Η δραματουργική σύνθεση της παράστασης “Pass-Port” βασίζεται στη διδακτορική έρευνα του σκηνοθέτη Λεωνίδα Παπαδόπουλου με θέμα τα «Ταξίδια στη θάλασσα στην αρχαία ελληνική τραγωδία», η οποία εκπονήθηκε στο King’s College London με υπεύθυνη καθηγήτρια την Edith Hall.

Το πέρασμα (Pass-Port), οικειοθελές ή βίαια επιβεβλημένο γίνεται, συμβολικά, μια διαβατήρια τελετουργία μύησης σύμφωνα με το αποτέλεσμα της έρευνας αξιοποιώντας τον όρο του Γαλλογερμανού εθνογράφου Arnold Van Gennep.

Η παράσταση είναι αποτέλεσμα ενός εργαστηρίου και των δοκιμών που ακολούθησαν. Στο πλαίσιο αυτό, και για τη δημιουργία κειμένου παράστασης, μελετήθηκαν κι ερευνήθηκαν εις βάθος στοιχεία των δραματικών έργων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, με ταυτόχρονη σύνθεση κειμένων από το corpus της νεοελληνικής πεζογραφίας, της ποίησης, των εικαστικών τεχνών αλλά και ιστορικών ντοκουμέντων και αφηγήσεων ζωής.

«Το ταξίδι της περιπλάνησης είναι διαχρονικό και η θάλασσα ένα διάμεσο σωτηρίας αλλά, δυστυχώς, πολλές φορές και θανάτου», λέει στο catisart.gr ο σημαντικός σκηνοθέτης, μιλώντας μας για την παράστασή του.

Ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος, για άλλη μια φορά, προσεγγίζει το θέμα που διαχειρίζεται με άκρα ευαισθησία αλλά και κατανόηση του ανθρώπινου πόνου και της ανθρώπινης περιπέτειας, μέσα σε ένα σκηνικό οδοιπορικό γεμάτο ήχο και φως.

Στην παράσταση, περιπλανώμενες ψυχές και σώματα αναζητούν δρόμους και ταυτότητες σε έναν κόσμο οικείο αλλά και παράδοξο. Γι’ αυτή την παράσταση και για το θέατρο εν γένει μιλάμε στη συνέντευξη που ακολουθεί αλλά και για προκλήσεις, προσδοκίες και ελπίδες.

Φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, αγαπητός και ευγενής, ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος σημειώνει: «Αυτά που έχουν τελικά τη μεγαλύτερη αξία είναι τα «απλά» της ζωής».

Λεωνίδα, πώς προέκυψε η νέα σου παράσταση, το”Pass-Port – Ταξίδια στη θάλασσα στην Αρχαία Ελληνική Τραγωδία”;

*Η παράσταση βασίζεται στο διδακτορικό που πραγματοποίησα στο Kings College London με υπεύθυνη καθηγήτρια τη διακεκριμένη, αγαπημένη και φίλη πια Edith Hall. Στόχος και όνειρο, στα χρόνια ακόμη της έρευνας και συγγραφής, ήταν η δημιουργία μιας παράστασης και είμαι ευτυχής που τελικά πραγματοποιήθηκε.

Οι ήρωες και οι θεοί της αρχαίας τραγωδίας που περιπλανώνται στη θάλασσα τι κοινό έχουν με τους σημερινούς πρόσφυγες που επιδιώκουν μια ασφαλέστερη ζωή μέσω των θαλάσσιων οδών και κάθε χρόνο η Μεσόγειος γίνεται ο υγρός τάφος πολλών από αυτούς;

*Το ταξίδι της περιπλάνησης είναι διαχρονικό και η θάλασσα ένα διάμεσο σωτηρίας αλλά, δυστυχώς, πολλές φορές και θανάτου. Κρύβει μέσα του, αυτό το ταξίδι της προσφυγιάς, τη θλίψη της απώλειας αλλά και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Βλέπουμε ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αναπτύσσουν μια πολιτική μίσους κατά των μεταναστών. Ποιος είναι -κατά τη γνώμη σου- ο στόχος της;

*Με τη δικαιολογία της υπεράσπισης γεωγραφικών συνόρων και της διασφάλισης οικονομικού και πολιτικού οφέλους, στήνεται ένα εγωιστικό παιχνίδι επικράτησης όπου η αξία της ανθρώπινης ζωής θυσιάζεται στο βωμό συμφερόντων.

Πώς πιστεύεις ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν οι πολιτικές των κλειστών συνόρων και της ξενοφοβίας που κυριαρχούν αυτήν τη στιγμή στην Ευρώπη;

*Με την κάθε χώρα να προασπίζει τις υψηλές αξίες της ανθρώπινης ύπαρξης πέρα από τους όποιους εθνικούς, κοινωνικούς, ταξικούς ή έμφυλους διαχωρισμούς.

Ας περάσουμε ξανά στο θέατρο. Είναι δυνατόν να υπάρξει συμπερίληψη στο θέατρο;

*Με την έννοια του μη αποκλεισμού και της μη διάκρισης το θέατρο είναι ένας τόπος όπου συμπεριλαμβάνει την ελευθερία της έκφρασης και τη χαρά της δημιουργίας ενώ, ταυτόχρονα, εκπληρώνει τον στόχο της μέσα από το μοίρασμα που πραγματοποιείται στο «εδώ και τώρα» της παράστασης με τους θεατές της.

Υπάρχει ελευθερία του λόγου σήμερα στη χώρα μας;

*Ναι υπάρχει ελευθερία του λόγου. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια με τον τρόπο όπου τα social media έχουν μπει στη ζωή μας η αντανακλαστικά «εύκολη» κριτική χωρίς φιλτράρισμα και κυρίως χωρίς γνώση ελλοχεύει κινδύνους.

Προσωπικά πώς ορίζεις την ελευθερία σου;

*Η ελευθερία μου ορίζεται από τη δυνατότητά μου να κάνω αυτά που αγαπώ, να είμαι με αυτούς που αγαπώ και με αγαπούν και να ταξιδεύω. Σεβόμενος φυσικά πάντα την ελευθερία των άλλων αλλά και σεβόμενοι και οι άλλοι τη δική μου ελευθερία.

Από τι γοητεύεται το κοινό σήμερα;

*Η περίοδος της πανδημίας επηρέασε την κοινωνία και σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο αντίληψης της καθημερινότητάς μας και της ζωής γενικότερα. Γέννησε μια ακόρεστη δίψα για ζωή, εκτιμώ μέσω μιας προσωπικής ανάγκης «επιβίωσης». Καλό θα ήταν να αποκτήσει αυτή η ανάγκη μια «συλλογική» αξία. Η γοητεία που ασκεί ένα έργο τέχνης βέβαια είναι υποκειμενική. Το έργο τέχνης συχνά μαγεύει και πλανά σκέψη και αισθήσεις, ωστόσο δεν οφείλει να είναι απλά διασκεδαστικό αλλά κατά βάση ψυχαγωγικό.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για σένα;

*Να πετυχαίνω τους στόχους που θέτω. Συχνά μου βάζω δύσκολα, όμως ακόμη πιο συχνά διαπιστώνω ότι αυτά που έχουν τελικά τη μεγαλύτερη αξία είναι τα «απλά» της ζωής, τα πολύτιμα «δικά» μου, να είμαστε καλά, οι άνθρωποί μου, ένα χαμόγελο, ένα κρασί με ωραία παρέα, ένα ταξίδι.

Τι σημαίνει -κατά τη γνώμη σου- λάθος; Στη ζωή σου και στο θέατρο δίνεις χώρο στο λάθος;

*Τα λάθη μας μαθαίνουν, ακόμη κι όταν ασυναίσθητα επαναλαμβάνονται. Εννοείται ότι δίνω χώρο στο λάθος και αυτό γιατί πιστεύω ότι έχω τη δύναμη να συγχωρώ. Ωστόσο όπως στο θέατρο έτσι και στη ζωή υπάρχουν πλαίσια και όρια που οφείλουν να τηρούνται γιατί υπάρχουν και τα ασυγχώρητα λάθη.

Η κριτική βοηθά τον καλλιτέχνη;

*Φυσικά, αρκεί να γίνεται από ανθρώπους που γνωρίζουν από τέχνη. Γνώμη μπορεί να έχει ο καθένας, αλλά η κριτική είναι μια άλλη ιστορία η οποία πρέπει να εμπεριέχει βαθιά γνώση του αντικειμένου, προσεκτικό-τεκμηριωμένο λόγο και εν-συναίσθηση. Επίσης μια κριτική έχει αξία από το ποιος την εκφέρει και κατά πόσο εσύ εκτιμάς την κρίση του.

Πώς βλέπεις τη θεατρική σκηνή στη μετά COVID εποχή;

*Ανήσυχη. Αναζητά προσανατολισμό, ίσως επειδή επαναπροσδιορίζεται και η έννοια του κοινού και πρέπει να βρεθούν νέα μονοπάτια συμπόρευσης.

Σε τι ελπίζεις;

*Στη ζωή.

Και τι εύχεσαι;

*Υγεία, αγάπη, ομορφιά και ταξίδια.

Ευχαριστώ πολύ, Λεωνίδα!

*Κι εγώ ευχαριστώ!

«Pass-Port». Ένα σκηνικό οδοιπορικό στη θάλασσα και στην τραγωδία από τον Λεωνίδα Παπαδόπουλο στο θέατρο «Αργώ»

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -