«Οι χαρακτήρες αυτοί είναι περίεργα λουλούδια. Θέλουν το δικό τους ρυθμό για ν’ ανθίσουν. Τη δικιά τους ατμόσφαιρα. Ο σημερινός ρυθμός εδώ στην Αθήνα τους «σκοτώνει». Ίσως γι’ αυτό εγώ τους ταξιδεύω. Πότε στη Λάρισα, πότε στα Τρίκαλα, πότε στην Τρίπολη. Εκεί που το ποτάμι τρέχει πιο αργά, πιο ανθρώπινα. […] Δεν μπορώ να μη βλέπω με συμπάθεια κάθε πλάσμα που είναι καταδικασμένο να πεθάνει κάποτε. […] Οι ηλικιωμένοι είναι οι άνθρωποι που μ’ ενδιαφέρουν περισσότερο, έχουνε μέλλον μικρό, πλούσιο παρελθόν, ένα πλήθος ανικανοποίητα όνειρα και μπροστά τους το θάνατο. Μ’ ένα λόγο είναι σφαιρικοί, γιατί έχουν περάσει το καμίνι της ζωής, ενώ οι νέοι είναι χαρτί άγραφο. […] Το γράψιμο ενός θεατρικού έργου δεν είναι μια δουλειά όπως τη φαντάζονται: όλο έμπνευση και πάθος, μια εκτόνωση. Ούτε πάλι από την άλλη μεριά μια οργάνωση εγκεφαλική. Είναι ένας σκληρός συνδυασμός και των δύο μαζί. Μια συστολή και μια διαστολή. Ένα θερμό και ένα ψυχρό. Ένα λογικό, που να ’χει μέσα του και το αυθόρμητο και το ενστικτώδες». (Δημήτρης Κεχαΐδης)
Η Εταιρεία ΛΥΚΟΦΩΣ συνεργάζεται με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και παρουσιάζει το ιστορικό έργο των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά σε ένα διαφορετικό ανέβασμα από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Θοδωρή Γκόνη. Μετά τις sold out παραστάσεις σε Κωνσταντινούπολη και Βόρεια Ελλάδα, οι «Δάφνες και Πικροδάφνες» καταφτάνουν από 14 έως 24 Μαΐου και μόνο για 8 παραστάσεις στο θέατρο Θησείον της Αθήνας.
“Δάφνες και Πικροδάφνες”, ένα έργο σύγχρονο και επίκαιρο, τριάντα έξι χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα.
Τέσσερις μικροκομματάρχες συναντιούνται στην επαρχία, κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου. Υποστηρίζοντας διαφορετικούς υποψήφιους βουλευτές, δολοπλοκούν, αποκαλύπτουν μυστικά, στήνουν ίντριγκες, φανατίζονται, πάντα με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον. Οι ισορροπίες ανατρέπονται διαρκώς σε μια πολιτική κωμωδία που θίγει τον παλαιοκομματισμό, τις πελατειακές σχέσεις, τη διαφθορά, τη σήψη του πολιτικού μας συστήματος, με ήρωες που αντικατοπτρίζουν τη νοοτροπία του Nεοέλληνα.
«Δεν υφίσταται εδώ κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ’ αυτού υπάρχει μια πιο χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικών χειρότερων από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον ατομικό τους αγώνα για εξουσία που δεν έχουν το χρόνο, αν υποθέταμε ότι είχαν την ικανότητα, να αναπτύξουν μια οικονομική πολιτική».
Paul A. Porter
Αμερικανός πρεσβευτής, επικεφαλής της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής στην Ελλάδα, 1947
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο: Δημήτρης Κεχαΐδης και Ελένη Χαβιαρά
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης
Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Στρούλια
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Συμεωνίδου
Παίζουν: Αλέξανδρος Καλπακίδης, Δημήτρης Κοντός, Παύλος Σταυρόπουλος, Ανδρέας Τσιαπτσιάδης
Πληροφορίες
Δάφνες και Πικροδάφνες
Θησείον
Ένα θέατρο για τις τέχνες
Τουρναβίτου 7, Θησείο | 210 3255444
Πρεμιέρα 14 Μαΐου 2015
Για 8 μόνο παραστάσεις | 14 έως 31 Μαΐου
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή στις 21.15 | Διάρκεια: 60 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 12 € & Μειωμένο 10 € (φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65)
Video trailer: https://www.youtube.com/watch?v=RZnMhgGJDeg&feature=youtu.be
Προπώληση: Ticket Services – Πανεπιστημίου 39 (εντός Στοάς Πεσμαζόγλου)
Τηλεφωνική αγορά: 210 7234567 | Online: www.ticketservices.gr |
SITE: www.lykofos.org
https://www.facebook.com/lykofostheater
https://twitter.com/lykofostheater
Έγραψαν
* Το έργο των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά «Δάφνες και πικροδάφνες» τριάντα έξι χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα εξακολουθεί να συνομιλεί με το σήμερα στους ίδιους κωμικοτραγικούς τόνους. Ο παλαιοκομματισμός, οι πελατειακές σχέσεις, η διαφθορά, η σήψη του πολιτικού μας συστήματος σε όλο τους το μεγαλείο. Ο Θοδωρής Γκόνης σκηνοθετεί αντιμετωπίζοντάς το με φρέσκια ματιά, δίνοντας λόγο στη σωματικότητα, υπογραμμίζοντας σε βάθος το νυν και αεί της ελληνικής νοοτροπίας. H παράσταση επικαιροποιεί το κείμενο εύστοχα και ισορροπημένα, χωρίς να απομακρύνεται πόντο από αυτό, τοποθετώντας το καταμεσής της οικονομικής κρίσης. | Έφη Μαρίνου – Η Εφημερίδα των Συντακτών
* Πήγα στην πρεμιέρα και απόλαυσα μια έντεχνη, στοχευμένη «επίθεση» του Θοδωρή Γκόνη στη διαχρονική πολιτική και κοινωνική τάξη πραγμάτων. Διαφοροποιείται ως προς τα ονόματα, αλλά αυτός ο εξαιρετικός θίασος αποδεικνύει, με τον πιο ευφάνταστο τρόπο, ότι το τραύμα της ιστορίας, που φέρει σημαία γαλανόλευκη, παραμένει νωπό και αξεπέραστο. Τέσσερις ηθοποιοί-διαμάντια, τέσσερις Καβαλιώτες ηθοποιοί ένωσαν δυνάμεις, εργάστηκαν σκληρά, βίωσαν ειδικές διεργασίες για να περάσουν σε μια κατάσταση προσφοράς. Μιλάμε για προσφορά ανενδοίαστα. Γεύτηκα ως το μεδούλι τους τις αντιδράσεις, τις μεταπτώσεις, τις εξάρσεις, τις εντάσεις κι ανατάσεις, τις σιωπές, τις αναπάντεχες ανατροπές, την ομοιογένεια των υποκριτικών δυνατοτήτων των ηθοποιών, τη «χημική» τους ένωση, που ήταν εμφανής από την πρώτη σκηνή, ώστε δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν. Όλοι τους άξιοι θαυμασμού και επαίνων. | Παύλος Λεμοντζής – Εφημερίδα Καθημερινός Τύπος Καβάλας
* Ο Γκόνης έχει δύο βασικά χαρίσματα όταν δουλεύει σαν σκηνοθέτης: Να επιλέγει πολύ καλά κείμενα και στη συνέχεια να δημιουργεί παραστάσεις – διαμάντια με ελάχιστα μέσα. Και στην περίπτωση του «Δάφνες και πικροδάφνες» μπορούμε να παρακολουθήσουμε την επιτομή αυτής της διαδικασίας, αυτού του μαγικού διδύμου της επιτυχίας του, του απαράβατου δηλαδή κανόνα που ακολουθεί στη δουλειά του. Θα ήταν άδικο (όχι για τους τύπους αλλά και για την ουσία του πράγματος) να ξεχωρίσουμε κάποιον από τους ηθοποιούς – πρωταγωνιστές. Και οι τέσσερεις κατέθεσαν επί σκηνής μοναδικές ερμηνείες. Εξαιρετικοί και καταλυτικοί για την πορεία της παράστασης οι φωτισμοί του Τάσου Παλαιορούτα και ευρηματικά στο μινιμαλισμό τους τα σκηνικά και τα κοστούμια της Ελένης Στρούλια. | Θεόδωρος Θεοδωρίδης – Εφημερίδα Πρωινή
* Ο σκηνοθέτης Θοδωρής Γκόνης εκμεταλλεύτηκε άριστα τα διαχρονικά «τεχνικά» χαρακτηριστικά του κειμένου και χωρίς να εκβιάσει την εν λόγω διαχρονικότητα, με εύπεπτες αντιστοιχίες με την παρούσα πολιτική κατάσταση της χώρας, «σερβίρει» το έργο στον θεατή αυτούσιο, ανόθευτο, στο επίπεδο που το έθεσαν Δ. Κεχαΐδης – Ε. Χαβιαρά. Άλλωστε, η υπογραφή του σκηνοθέτη δεν καθορίζεται από τον βαθμό που θα μεταλλάξει το θεατρικό κείμενο, αλλά από την διακριτική παράθεσή του στην σκηνή, χωρίς παρεμβάσεις εντυπωσιασμού και ανούσιους θεατρινισμούς. Εξαιρετικά συνεπείς τόσο στο έργο, όσο και στις σκηνοθετικές προτροπές του κ. Γκόνη, στάθηκαν και οι ηθοποιοί Αλέξανδρος Καλπακίδης, Δημήτρης Κοντός, Παύλος Σταυρόπουλος και Ανδρέας Τσιαπτσιάδης. Χωρίς εξάρσεις και over-reacting, δίνουν υπόσταση σε ένα πολιτικό κείμενο, αναδεικνύοντας, παράλληλα, τις ανθρωπολογικές προεκτάσεις του. | Θανάσης Σοφιανός – Εφημερίδα «Νέα Εγνατία».
* Και όλα αυτά, δίνονται με τρόπο λιτό και συνάμα επιβλητικό, στη συγκεκριμένη παράσταση. Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν τους ρόλους τους, σχεδόν χωρίς κανένα εφέ ή μουσική υπόκρουση, κρατώντας ως μόνο εργαλείο το σώμα τους. Σαν τον πολεμιστή, που μετά τη μάχη συνειδητοποιεί ότι του λείπουν μέλη του σώματός του και τρέχει ακόμα κι όταν του κόψουν το κεφάλι. Σε εποχές με πολλά και γενικευμένα «αντί» και εκποιήσεις, ευχαριστούμε θερμά όλους τους συντελεστές για την ποιότητα που μας χαρίζουν και τους ευχόμαστε Καλή συνέχεια! | Χρυσούλα Βακιρτζή – Kavalacity.net
