Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Τον κόσμο μπορείς να τον ατενίσεις από το ύψος ενός ανθρώπου αλλά και από εκείνο μιας κορυφής. Στην πραγματικότητα, μπορείς να μπεις από την κεντρική πόρτα ή να χωθείς από ένα παραθυράκι. ΄Η να χαθείς μέσα του, που είναι και το πιο διασκεδαστικό. Η τέχνη του θεάτρου έχει μια σπουδαία ικανότητα, να δημιουργεί σκεπτόμενους ανθρώπους. Διεγείρει τη νόηση και αναπτύσσει την κριτική δυνατότητα του θεατή. Όσοι θεατές φέτος με ξεναγό τον θεατρικό οργανισμό Πρώτες Ύλες μπήκαν στο σύμπαν της «Πόλης» του Βρετανού συγγραφέα Martin Crimp, σε σκηνοθεσία Χρίστου Λύγκα, στο Θέατρο Δημήτρης Ροντήρης, σίγουρα θα εντυπωσιάστηκαν. Από τον συγκλονιστικό λόγο, τη δυνατή σκηνοθεσία, τις έξοχες ερμηνείες. Από μια ιστορία έντασης για τρεις καθημερινούς όσο και διαφορετικούς χαρακτήρες, οι οποίοι κινούνται, δρουν και αντιδρούν παγιδευμένοι στο προσωπικό τους αδιέξοδο, αποκομμένοι από τον έξω κόσμο και αδύναμοι να αντιμετωπίσουν ο ένας την πραγματικότητα του άλλου. Ωστόσο, πέρα από όλα αυτά, η εκπληκτική αυτή παράσταση, λιτή και βαθιά πολιτική, μάς επιφύλασσε κι ένα απρόσμενο κι ανεκτίμητο δώρο, την παρουσία της Ανδριανής Κυλάφη. Δεν είναι η πρώτη φορά που στις προσεγμένες παραστάσεις του Χρίστου Λύγκα διακρίνουμε την τέχνη, το ταλέντο και την ομορφιά να πορεύονται χέρι με χέρι. Το έχουμε διαπιστώσει και στο παρελθόν. Η συγκεκριμένη ηθοποιός υποδύθηκε την Κλαιρ. Μια γοητευτική μεταφράστρια που σε συναισθηματική έξαψη περιγράφει στο σύζυγό της την τυχαία της συνάντηση με έναν πολυδιαβασμένο κι ακριβοθώρητο συγγραφέα, τον Μοχάμεντ, ο οποίος της εμπιστεύεται το ημερολόγιό του που προοριζόταν για την κόρη του. Η ερμηνεία της δημιουργεί την αίσθηση της ποιητικότητας, της κομψότητας, της αβρότητας, με μια λέξη της χάρης. Διάφανη, φωτεινή κι εκφραστική, επί σκηνής μοιάζει με ένα αέρινο πλάσμα που ληστεύει από την ανυπαρξία. Μια ηρωίδα άλλοτε δυναμική και φιλόδοξη, άλλοτε καταιγιστική και σαρωτική. Καθοδηγημένη έξοχα από τον σκηνοθέτη της, εστιάζει την προσοχή μας στη σχέση της με το ελεύθερο παιχνίδι του νου, της αίσθησης, της κρίσης και κυρίως της φαντασίας. Είναι μια από τις αναμφισβήτητες περιπτώσεις κατά τις οποίες μπορούμε με ακρίβεια να επισημάνουμε τη θεατρική γέννηση ενός ταλέντου. Με την Ανδριανή Κυλάφη δεν υπάρχει ρήγμα ανάμεσα στο «ωραίο» της φύσης και στο «ωραίο» της τέχνης. Αυτό που νιώθεις παρακολουθώντας τη στη σκηνή ορίζεται ως «ανιδιοτελής ευαρέσκεια». Μακριά από υπερβολές και προσποιήσεις. Με γνησιότητα και ειλικρίνεια, με την ιδιαιτερότητα της αισθητικής εμπειρίας. Η Ανδριανή γνώρισε το θέατρο αρχικά στο σχολείο. Αργότερα, φοιτήτρια στη Φιλοσοφική, αποφάσισε -δειλά, όπως εξομολογείται- να γραφτεί στη θεατρική ομάδα του Δήμου Καισαριανής και να πάρει τα πρώτα μαθήματα υποκριτικής από την Ευδοκία Σουβατζή. Όπως διαπιστώσαμε, έπραξε άριστα καθώς από τη δραματική σχολή ακόμη της προτάθηκε ο ρόλος της Κλαιρ. Θυμάται πως αμέσως έκανε δεκτή την πρόταση αλλά κράτησε τον ενθουσιασμό της για λίγα λεπτά αργότερα, όταν πανηγύριζε μόνη της, κάπου στη Βουλιαγμένης, από ευτυχία. Στη συνέντευξη που ακολουθεί η νεότατη και υπέροχη Ανδριανή μας μιλά για το ξεκίνημά της, για την ιδιότητα του ηθοποιού, ξεδιπλώνει τις απόψεις της και, κυρίως, μας σαγηνεύει με την ωριμότητα και την καλλιέργειά της. Γνωρίστε την.
* Γεννήθηκα στην Αθήνα, στα σύνορα Βύρωνα, Αγίου Αρτεμίου και Υμηττού, σε μια υπέροχη γειτονιά που, αν και αθηναϊκή συνοικία, τα καλοκαίρια γέμιζε από παιδιά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μπουγέλα που κάναμε, τα «μήλα» που παίζαμε και τον χαμό που προξενούσαμε αν κάποιο αυτοκίνητο είχε το θράσος να περάσει από τον δρόμο μας και να διακόψει το παιχνίδι μας.
Πώς μπήκαν η υποκριτική και το θέατρο στη ζωή σου;
* Γνώρισα το θέατρο αρχικά στο σχολείο. Αργότερα, ενώ ήμουν φοιτήτρια στη Φιλοσοφική, αποφάσισα (δειλά) να γραφτώ στη θεατρική ομάδα του Δήμου Καισαριανής. Μέχρι τότε, δεν είχα ιδιαίτερη επαφή με τα θεατρικά πράγματα, πέρα από την αγάπη και την εκτίμηση που έτρεφα γι’ αυτά, αλλά και ως θεατής με τις παραστάσεις που παρακολουθούσα.
Ποιοι από τους καθηγητές σου άφησαν τη σφραγίδα της διδασκαλίας τους στον τρόπο υποκριτικής σου και σε βοήθησαν συνολικά;
* Αρχικά, η σκηνοθέτις της θεατρικής ομάδας, Ευδοκία Σουβατζή, μου έδωσε τα πρώτα μαθήματα υποκριτικής και με βοήθησε συνολικά με τη σπάνια εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Έπειτα, ο Χρίστος Λύγκας, δάσκαλός μου και σκηνοθέτης της παράστασης «Η Πόλη», μου έδωσε το έναυσμα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το θέατρο και να το πιστέψω. Ήταν εκείνος που, στη σχολή ακόμη, με ενέπνευσε και μου έμαθε πως το θέατρο δεν είναι μόνο συναίσθημα, αλλά και επικοινωνία, εξωτερίκευση, τεχνική, μέθοδος και συνέπεια με τα έξω και τα μέσα σου. Ομολογώ πως αρχικά συγκρούστηκα μ’ αυτό, ύστερα όμως το πίστεψα και προσπάθησα να το υπηρετήσω όπως μπορώ.
Τι έχεις να πεις στους αναγνώστες για το έργο «Η Πόλη», στο οποίο παίζεις, στο θέατρο «Δημήτρης Ροντήρης», και για τον συγγραφέα του Μάρτιν Κριμπ;
* «Η Πόλη» είναι ένα σύγχρονο έργο, βαθιά πολιτικό. Πραγματεύεται τη σχέση ενός ζευγαριού που δέχεται άμεσα τις επιπτώσεις από τους φρενήρεις ρυθμούς της σύγχρονης ζωής. Η ανεργία, η ενδοοικογενειακή βία, η τρομοκρατία, η αλλοτρίωση και η ανάγκη για αποφυγή της πραγματικότητας και για διέξοδο στο όνειρο και τη φαντασία είναι θέματα που απασχολούν τον συγγραφέα Μάρτιν Κριμπ και, κατ’ επέκταση, τους ήρωές του. Η γλώσσα είναι λιτή από εκφραστικά μέσα και αιχμηρή. Άμεση αλλά υπαινικτική. Η διαδοχική υπόταξη στη σύνταξη και η επανάληψη την κάνει ενίοτε στριφνή αποδίδοντας έτσι, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τη δυσχερή κατάσταση και την ψυχική ένταση των ηρώων, καθώς και τη σύγχυση και την πίεση που υφίστανται ζώντας σε μια πόλη όπου όλα καταρρέουν.
Πώς έγινε η επικοινωνία με τον Χρίστο Λύγκα και σου προτάθηκε ο ρόλος της Κλαιρ;
* Ο Χρίστος Λύγκας ήταν καθηγητής μου στη δραματική σχολή. Στο τέλος της χρονιάς, αντί εξετάσεων, παρουσιάσαμε ως έτος την «Αρρώστια της Νιότης» του Μπρούκνερ υπό τη δική του καθοδήγηση. Μετά την παράσταση και την επιτυχία του στόχου μας, μου μίλησε για την «Πόλη» και τον ρόλο της Κλαιρ. Θυμάμαι πως δέχτηκα αμέσως αλλά κράτησα τον ενθουσιασμό μου για λίγα λεπτά αργότερα, που πανηγύριζα μόνη μου, κάπου στη Βουλιαγμένης, για την ευτυχία που με βρήκε.
Παρουσίασέ μας την Κλαιρ.
* Συναντάμε την Κλαιρ σε μια στιγμή που η ζωή της έχει φτάσει σε ένα τέλμα. Η σχέση της με τον Κρις, τον σύζυγό της, με τη δουλειά της και με τον κόσμο διέρχεται κρίση. Βρίσκει διέξοδο και αυτοπραγμάτωση στη συγγραφή και την επινόηση, διαδικασία επώδυνη και μοναχική, και προσπαθεί να ανανοηματοδοτήσει τα πράγματα και τη ζωή.
Την «Πόλη» μπορεί να τη συναντήσουμε σε κάθε τόπο και σε κάθε εποχή;
* Η «Πόλη» πρώτ’ απ’ όλα είμαστε εμείς και η σχέση μας με τον κόσμο.
Ποιοι είναι οι βασικοί άξονες της σκηνοθετικής προσέγγισης του Χρίστου Λύγκα;
* Επικοινωνία. Παρόν. Αλήθεια. Ειλικρίνεια. Συνέπεια. Λιτότητα. Μακριά από μελοδραματισμούς και εσωτερικεύσεις.
Ποια σκηνή από την παράσταση και ποια φράση από το έργο σε αγγίζουν περισσότερο συναισθηματικά;
* «Είναι οι ελπίδες μας που μας μελαγχολούν» και «Θα ήθελα να πω πόσο δυστυχισμένη με έκανε η ανακάλυψη της κενότητάς μου…». Κάθε φορά με αγγίζει και άλλη σκηνή. Είναι κάθε φορά έκπληξη και για μένα.
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, η ιδανική σχέση ηθοποιού – σκηνοθέτη;
* Είναι η σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης, εκτίμησης και αγάπης.
Ποιο είναι το κέντρο της προσοχής σου επί σκηνής;
* Κέντρο προσοχής μου είναι ο συνάδελφός μου και συμπαίκτης μου επί σκηνής, που αναμετράται με τις ίδιες δυσκολίες την ίδια στιγμή με μένα.
Οι συνομήλικοί σου συνάδελφοι – ηθοποιοί σήμερα νιώθουν αποδοχή, ασφάλεια και εμπιστοσύνη στο θέατρο, στοιχεία που είναι απαραίτητα για την απελευθέρωση της δημιουργικής τους έκφρασης;
* Δυστυχώς, ως επί το πλείστον, δεν υπάρχει καμία ασφάλεια, αποδοχή και εμπιστοσύνη στο θέατρο (και πλέον ούτε και σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα). Παραδόξως, όμως, βλέπω με χαρά και θαυμάζω πολλούς συνομήλικούς μου ηθοποιούς, που φροντίζουν για την εξέλιξή τους, που παλεύουν με πενιχρά μέσα -πλην όμως έντιμα- και κατορθώνουν τελικά να πραγματοποιήσουν τα θεατρικά τους όνειρα, είτε δημιουργώντας ομάδες ή και κατά μόνας. Αυτό μου δίνει θάρρος, πίστη και ώθηση.
Νιώθεις ενθουσιασμό και ευφορία που κάνεις θέατρο ή τα συναισθήματά σου είναι ανάμικτα με ανησυχία;
* Την ώρα της παράστασης ή και της πρόβας είναι όλα υπέροχα και η ανησυχία ή ο φόβος δεν βρίσκουν χώρο να φωλιάσουν. Το δύσκολο είναι το πριν και το μετά.
Τι σημαίνουν για σένα οι λέξεις «φόβος» και «θυμός»;
* Φοβάμαι τον θάνατο, την αρρώστια και τα γηρατειά. Θυμώνω με πολλά αλλά μου περνάει γρήγορα.
Οι λέξεις «συγχώρεση» και «συγγνώμη».
* Ως λέξεις δεν με συγκινούν ιδιαίτερα. Προτιμώ τις πράξεις συγχώρεσης και συγγνώμης.
Αν βρισκόσουν τώρα μπροστά σε ένα παράθυρο, τι τοπίο θα ήθελες να έβλεπες;
* Αχ, το κρητικό πέλαγος.
Πώς είναι η καθημερινότητά σου και ποιες οι αγαπημένες σου συνήθειες;
* Είναι ιδιαίτερα δύσκολη και κουραστική. Από την άλλη, απολαμβάνω να κάνω πολλά και διαφορετικά πράγματα, να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους και να γεύομαι νέες εμπειρίες, αλλά και να περνώ χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μου, όπου βρίσκω την ισορροπία και τη «φτερούγα» μου.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
* Ευτυχώς, ο σκηνοθέτης μας, Χρίστος Λύγκας, είναι ανήσυχος δημιουργός, κοιτά πάντα μπροστά και ήδη μας έχει μιλήσει για τα επόμενα σχέδιά του, όπου θα χαρώ να λάβω μέρος.
Πώς θα ήθελες να σε βρει η επόμενη δεκαετία;
* Φοβάμαι λίγο να απαντήσω, μήπως μου στερήσει η απάντηση από τη χαρά ενδεχόμενης επιτυχίας σε κάποιον από τους στόχους που θέτω.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό τον καιρό;
* Αυτόν τον καιρό διαβάζω τη «Φιλονικία» του Μαριβώ, το «Οι Προγραμμένοι» του Μπαλζάκ και τη «Γραμματική της Φαντασίας» του Τζάνι Ροντάρι. Έχω το κακό συνήθειο να διαβάζω πολλά βιβλία μαζί.
Υπάρχουν προσωπικότητες που θαυμάζεις;
* Επιστήμονες, δημιουργούς, ανθρώπους που αγωνίζονται και δίνουν και τη ζωή τους υπηρετώντας το έργο τους. Τους βγάζω το καπέλο!
Τι σε κάνει να θυμώνεις και με τι γελάς περισσότερο;
* Θυμώνω με την αλαζονεία, τον εγωκεντρισμό, τη ματαιοδοξία, τον καιροσκοπισμό και τον αρνητισμό. Γελάω πολύ με τις κωμωδίες και όταν είμαι με τους φίλους μου.
Τέλος, ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο κατοικίδιο;
* Η σχέση μου με τα ζώα είναι πολύ καλή. Συμβιώνω αυτόν τον καιρό με έναν σκύλο, τον Ρότεν. Στο παρελθόν και επί σειρά ετών συμβίωνα και με γάτα. Από παιδιά με τον αδελφό μου υιοθετούσαμε γατάκια εγκαταλελειμμένα που βρίσκαμε στη γειτονιά και τους προσφέραμε φαγητό και φροντίδα.
Ευχαριστώ πολύ, Ανδριανή!
* Εγώ ευχαριστώ, να είστε καλά!
- Οι φωτογραφίες είναι του catisart.gr
- “Η Πόλη” – Κριτική της παράστασης
Το βιογραφικό της Ανδριανής Κυλάφη
– Επαγγελματική εμπειρία
Ιούνιος 2016 – σήμερα: Η Πόλη, Μάρτιν Κριμπ. Ίδρυμα Θεοχαράκη.
Σκηνοθεσία: Χρίστος Λύγκας
Μάιος – Σεπτέμβριος 2015: Μήδεια του Μποστ. Θέατρο Στοά.
Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαγεωργίου
Συμμετοχή στον Χορό (καλοκαιρινή περιοδεία σε θέατρα της Αθήνας).
Δεκέμβριος – Ιανουάριος
2014 – 2015: Δε…δε Μιούζικαλ. Θέατρο Χυτήριο.
Σκηνοθεσία-κείμενα: Ζωή Ξανθοπούλου
Ιούνιος – Σεπτέμβριος 2012: Αντιγόνη, Σοφοκλή. Θεατρική ομάδα Καισαριανής.
Σκηνοθεσία: Ευδοκία Σουβατζή
Κορυφαία χορού σε πρωτότυπη μουσική Δημήτρη Χρυσοβέργη (συμμετοχή στο διαδημοτικό φεστιβάλ).
Μάιος – Ιούνιος 2010: Ματωμένος Γάμος, Λόρκα. Θεατρική ομάδα Καισαριανής.
Σκηνοθεσία: Ευδοκία Σουβατζή
Τραγούδι σε πρωτότυπη μουσική Γιώργου Γουρζουλίδη.
2011 – σήμερα: Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα
Επιμέλεια και διόρθωση πανεπιστημιακών θεατρικών συγγραμμάτων.
2004 – σήμερα: Διδασκαλία φιλολογικών μαθημάτων σε μαθητές Γυμνασίου, Λυκείου.
– Σπουδές – Σεμινάρια
Νοέμβριος 2016 – σήμερα: Βουβές Δράσεις και Πολυφωνίες, Μουσικό και Σωματικό θέατρο, σεμινάριο με τον Κώστα Γάκη.
Ιούνιος 2016: Σεμινάριο στον Χορό γυναικών του Αισχύλου.
Επιβλέπουσες: Μάνια Παπαδημητρίου, Ναταλί Μινιώτη.
2015 – 2016: Ανωτέρα Δραματική Σχολή «Πράξη Επτά»
Τελειόφοιτη.
Διδάσκοντες καθηγητές Υποκριτική: Καζάκος Κώστας, Τσαλίκη Ναταλία, Μπάρας Κώστας, Κακουδάκη Τζωρτζίνα, Γιώτης Λάμπρος, Καρυστινού Αγγελική, Περλέγκας Γιάννος.
Μουσική: Οικονόμου Θοδωρής, Χρονοπούλου Μαρίνα, Σαμαρτζής Γιώργος.
Κίνηση-Χορός: Παπαχρήστου Βάλια.
2014 – 2015: Ανωτέρα Δραματική Σχολή «Ίασμος»
Εισαγωγή με πλήρη υποτροφία έπειτα από επιτυχή εξέταση. Φοίτηση του πρώτου έτους σπουδών.
Διδάσκοντες Καθηγητές Υποκριτική: Γουλιώτη Στεφανία, Ηλιόπουλος Γιώργος, Λαμπρίδου Ιλιάς, Λύγκας Χρίστος, Σταθακοπούλου Πέγκυ, Στάνκογλου Γιάννης.
Κίνηση-Χορός: Κορρού Φρόσω, Παυλής Θεμιστοκλής.
Μουσική – Ρυθμός: Τουλιάτος Νίκος.
2014 – σήμερα: University of Nicosia,
Τμήμα Παιδαγωγικών Σπουδών Πανεπιστημίου Λευκωσίας
Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στην «Ειδική Εκπαίδευση».
Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2010: Ελεύθερο Πανεπιστήμιο, Στοά του Βιβλίου
Σεμινάριο τρίμηνης παρακολούθησης: Δημιουργική γραφή και ανάγνωση.
Επιβλέποντες καθηγητές: Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Κώστας Μουρσελάς.
2004 – 2010: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών,
Φιλοσοφική Σχολή
Πτυχιούχος Κλασικής Φιλολογίας
Ξένες γλώσσες: Αγγλικά
Certificate of Proficiency in English C2, MSU-CELP, Michigan State University.
– Λοιπές πληροφορίες και δεξιότητες
Υπουργείο Πολιτισμού
Επιτυχία στις εισαγωγικές εξετάσεις ανωτέρων σχολών δραματικής τέχνης (Οκτώβριος 2015).
– Ενδιαφέροντα
2016: Σχολή Χορού Ισιδώρας Ραϋμόνδου Ντάνκαν Σύγχρονος χορός.
2014 – 2015: Armani Studios
Σύγχρονο τραγούδι.
2008 – σήμερα: Χορωδία Πολιτιστικού Συλλόγου Υμηττού
Μουσικά Κύματα
Συμμετοχή σε μουσικές εκδηλώσεις, παραστάσεις και συναυλίες.
2009 – 2014: Θεατρική Ομάδα Δήμου Καισαριανής
Συμμετοχή σε θεατρικές και μουσικοθεατρικές παραστάσεις.
2007-2009: Bonne Dance
Ευρωπαϊκοί, σύγχρονοι, λάτιν και ελληνικοί χοροί.
2001 – 2004: Ωδείο Ars Musicalis
Μονωδία: Κλασικό και Σύγχρονο τραγούδι.
