«Ψάχνω να σε βρω»
Ψάχνω να σε βρω μέχρι το Καραμπουρνάκι,
έχω μια φωτογραφία σου που γράφει «σε φιλώ».
Τις Κυριακές χωρίζαμε σ’ ένα τυφλό σοκάκι,
όλοι οι δρόμοι γράφουνε πως θα σε ξαναβρώ.
Είχαμε χωρίσει στο Ντεπό κι είχε χιονιά,
κάθε σου γράμμα ήτανε μια ολόκληρη ιστορία.
Τώρα τις νύχτες σού μιλώ για τα παλιά,
το πρόσωπό σου φέρνει πάντα νοσταλγία.
Μέσα στο άσπρο φως του φεγγαριού
βουλιάζεις βράδυ αργά μαζί με τη Θεσσαλονίκη.
Όλοι οι δρόμοι έχουνε μιαν όψη ξυραφιού
και τ’ όνειρο που ζήσαμε για πάντα μας ανήκει.
***
«Ψάχνω να σε βρω». Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου [1996]. Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος. Ερμηνεία: Χρήστος Νικολόπουλος.
***
Στη βασική φωτογραφία το Καραμπουρνάκι.
***
«Αν υπάρχει κάποιο σημείο στο σχόλιό μου με το οποίο να διαφωνείτε να μου το πείτε για να το διορθώσω».
Αυτό μου έλεγε η Κωστούλα Μητροπούλου όταν μου έδινε τα χειρόγραφά της για την εβδομαδιαία της στήλη στο «Έθνος» με τον τίτλο “Τα Σάββατα με την Κωστούλα Μητροπούλου”. Η συγγραφέας – τότε – 27 βιβλίων και 7 θεατρικών έργων. Η συγγραφέας – εκπρόσωπος της σχολής του γαλλικού μυθιστορήματος nouveau roman, τα έργα της οποίας είχαν μεταφραστεί – τότε – σε δέκα (10) χώρες, είχε τη σεμνότητα να με ρωτάει αν διαφωνώ με κάποια άποψή της…
Εκείνη την εποχή όλος ο κόσμος είχε στα χείλη του τους στίχους της που είχαν μελοποιήσει ο Μάνος Λοΐζος, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο Χρήστος Νικολόπουλος κ.α. Αγόρια και κορίτσια διάβαζαν τα βιβλία της, γέμιζαν τα θέατρα που ανέβαζαν τα έργα της, αλλά η Κωστούλα είχε την αγωνία αν το κείμενό της ήταν πολιτικώς ορθόν…
Παν. Μήλας
***
ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Κωστούλα Μητροπούλου. Ο δρόμος της είχε τη δική του ιστορία, ήταν μια λέξη μοναχά: σεμνότητα
