«Μέσα στά καπηλειά», του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
Μέσα στά καπηλειά καί τά χαμαιτυπεῖα
τῆς Βηρυτοῦ κυλιέμαι. Δέν ἤθελα νά μένω
στήν Ἀλεξάνδρεια ἐγώ. Μ’ ἄφισεν ὁ Ταμίδης•
κ’ ἐπῆγε μέ τοῦ Ἐπάρχου τόν υἱό γιά ν’ ἀποκτήσει
μιά ἔπαυλι στόν Νείλο, ἕνα μέγαρον στήν πόλιν.
Δέν ´εκανε νά μένω στήν Ἀλεξάνδρεια εγώ. –
Μέσα στά καπηλειά καί τά χαμαιτυπεῖα
τῆς Βηρυτοῦ κυλιέμαι. Μές σ’ εὐτελή κραιπάλη
διάγω ποταπῶς. Τό μόνο πού μέ σώζει
σάν ἐμορφιά διαρκής, σάν ἄρωμα πού ἐπάνω
στήν σάρκα μου ἔχει μείνει, εἶναι πού εἶχα δυό χρόνια
δικό μου τόν Ταμίδη, τόν πιό ἐξαίσιο νέο,
δικό μου ὄχι γιά σπίτι ἤ γιά ἔπαυλι στόν Νείλο.
***
«Να μείνει», του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
Η ώρα μια την νύχτα θα ’τανε,
ή μιάμιση.
Σε μια γωνιά του καπηλειού·
πίσω απ’ το ξύλινο το χώρισμα.
Εκτός ημών των δυο το μαγαζί όλως διόλου άδειο.
Μια λάμπα πετρελαίου μόλις το φώτιζε.
Κοιμούντανε, στην πόρτα, ο αγρυπνισμένος υπηρέτης.
Δεν θα μας έβλεπε κανείς. Μα κιόλας
είχαμεν εξαφθεί τόσο πολύ,
που γίναμε ακατάλληλοι για προφυλάξεις.
Τα ενδύματα μισοανοίχθηκαν — πολλά δεν ήσαν
γιατί επύρωνε θείος Ιούλιος μήνας.
Σάρκας απόλαυσις ανάμεσα
στα μισοανοιγμένα ενδύματα·
γρήγορο σάρκας γύμνωμα — που το ίνδαλμά του
είκοσι έξι χρόνους διάβηκε· και τώρα ήλθε
να μείνει μες στην ποίησιν αυτή.
***
17 Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσφοβίας.
***
- Ο βασικός πίνακας με τον τίτλο «Λουόμενοι» είναι έργο (1898 – 1905) του Paul Cezanne.
