Μια κοφτερή γλώσσα κι ένα εξίσου κοφτερό μυαλό είναι η «Ερατώ», που μας οδηγεί στα κακοτράχαλα μονοπάτια της γυναικείας ψυχοσύνθεσης. Η Κατερίνα Διδασκάλου, που τόσο υπέροχα την ερμηνεύει, αλλάζει χρώματα και εκφράσεις ακαριαία σαν χαμαιλέων. Αυτό το πονεμένο, το ταπεινωμένο αλλά και ετοιμόλογο πλάσμα πλάθει τη ζωή του σε φανταστικά σχήματα, γιατί δεν μπορεί να ζήσει αλλιώς, δεν έχει άλλο τρόπο επιβίωσης. Σαν τη νυχτοπεταλούδα που βουτά σε μια δεσμίδα φως γιατί δεν αντέχει το σκοτάδι. Μόνο που έχει δύναμη και δεν τσακίζει τα φτερά της. Αφού έχει αγαπήσει, έχει βασανιστεί κι έχει μισήσει, μένει μόνη να γελά, να τραγουδά, να ρουφάει τον αέρα της ελευθερίας. «Το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ’ Απρίλη». Η Κατερίνα Διδασκάλου είναι μια πανέμορφη, αγέρωχη γυναίκα, με σπίθα, με αξιοπρέπεια, χωρίς μηχανές και τεχνάσματα, χαρισματική και γοητευτική, που με το μονόλογο «Η πόρνη από πάνω» του Αντώνη Τσιπιανίτη αποδεικνύει πόσο γερή, ακαταπόνητη και πειθαρχημένη ηθοποιός είναι. Σκηνοθετημένη από τον Σταμάτη Πατρώνη, με την ερμηνεία της θυμίζει ότι στο θεατρικό πεδίο καμιά μάχη δεν κερδίζεται εύκολα. Γιατί το θέατρο είναι σκληρό, απαιτεί αυταπάρνηση κι υπευθυνότητα. Και η Κατερίνα κατακτά το δύσκολα κερδισμένο δικαίωμα μιας αίσθησης ικανοποίησης και συμμετρίας, όπως και στη ζωή. Στο cat is art μας μιλά για τη γυναίκα και την ισότητα. Σοβαρά, λιτά, απλά.
Aκολουθεί η συνέντευξη.
Κατερίνα, πιστεύεις ότι υπάρχει σήμερα πραγματική ισοτιμία ανάμεσα στα δύο φύλα;
* Όχι βέβαια, παρότι οι σημερινές κοινωνίες προσπαθούν να προβάλλουν την ισότητα ως δείγμα πολιτισμού, ισοτιμία υπάρχει μόνο στα λόγια και όχι στην πράξη.
Οι θρησκείες “ευλογούν” την καταπίεση των γυναικών;
* Οι θρησκείες κατά βάσιν λειτουργούν μέσω του φόβου. Ο ρόλος της γυναίκας στις περισσότερες θρησκείες είναι “παθητικός” και κατά συνέπεια η καταπίεση βρίσκει εύφορο έδαφος.
Ασκείται τρομοκρατία εις βάρος των γυναικών σήμερα, ακόμα και μέσα στις συζυγικές κρεβατοκάμαρες;
* Λίγο καιρό πριν αυτή η ερώτηση θα μου φαινόταν υπερβολική. Με αφορμή όμως την παράσταση που ανεβάζω, «Η πόρνη από πάνω», έχω ακούσει μαρτυρίες γυναικών που έρχονται μετά την παράσταση και μου διηγούνται ιστορίες μπροστά στις οποίες η ιστορία της Ερατούς, της ηρωίδας που υποδύομαι, ωχριά. Τελικά τα πιο άγρια σενάρια τα γράφει η ζωή.
Οι γυναίκες τι ευθύνη φέρουν για τις διακρίσεις, την καταπίεση και τη βία εις βάρος τους;
* Φέρουν την ευθύνη της σιωπής λόγω του φόβου.
Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται από το βαθμό καταπίεσης της γυναίκας;
* Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται όχι μόνο από το βαθμό καταπίεσης αλλά και από την ανοχή που δείχνει απέναντι ακόμα και σε θηριωδίες που γίνονται εις βάρος μικρών κοριτσιών, όπως το πρόσφατο συμβάν στη Σαουδική Αραβία, όπου ένα 5χρονο κοριτσάκι βιάσθηκε από τον πατέρα του και πέθανε. Ο δε πατέρας αθωώθηκε από τη Δικαιοσύνη!
Μία ημέρα το χρόνο (8 Μαρτίου) τιμάται η γυναίκα. Είναι αρκετό αυτό.
* Κάθε μέρα θα πρέπει να είναι στην πράξη γιορτή της ζωής και γιορτή της αγάπης για όλους, άνδρες και γυναίκες.
