Με αφορμή αυτή τη δύσκολη – από κάθε άποψη – χρονιά, το Catisart.gr δίνει τον λόγο σε καλλιτέχνες που μιλούν για όσα έχασαν, για όσα κέρδισαν και για όσα περιμένουν.
Μας μιλούν για θέματα που τους ενόχλησαν ή τους συγκίνησαν, για γεγονότα που τους πίκραναν, τους εξόργισαν ή τους έδωσαν χαρά.
Εκμυστηρεύονται τις απογοητεύσεις ή τις ελπίδες τους και τέλος εκθέτουν διαφωνίες, σκέψεις, ιδέες και προτάσεις…
***
Η Καλή Δάβρη, γράφει για το Catisart.gr
***
«Την φετινή χρονιά αυτό που κρατάω είναι ότι οι καταστάσεις που βιώσαμε με έκαναν και έχασα την υπομονή μου. Έκανα τεράστιες προσπάθειες για να δεχτώ τα νέα δεδομένα.
Η διάθεσή μου ανεβοκατέβαινε όπως τα νερά του Ευρίπου, στην πατρίδα μου τη Χαλκίδα.
Αυτή την περίοδο της καραντίνας που όλοι ζήσαμε κάτι καινούργιο και που κανείς δεν είχε διανοηθεί ότι θα περάσουμε, με έκανε να χάσω πολλές φορές την ψυχραιμία μου και την αντοχή μου.
Ήμουν όμως από τους τυχερούς που δουλεύαμε αυτό τον καιρό, αφού τα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς «Έλα στη θέση μου» συνεχίστηκαν κανονικά.
Αυτό ήταν μία ανάσα για μένα. Πολλές φορές σκεφτόμουν πως αν δεν δούλευα στην καραντίνα, σε τι ψυχολογική κατάσταση θα βρισκόμουν αυτή τη στιγμή. Αυτό λοιπόν και μόνο μου έδινε δύναμη και τα έβλεπα πιο αισιόδοξα τα πράγματα.
Δεν θα ξεχάσω ότι μέσα σ’ αυτή τη χρονιά κέρδισα πολλά.
Κέρδισα αγάπη, φιλία, δύναμη. Κέρδισα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Να μπορέσω να δω τη ζωή ξανά, έτσι όπως την έβλεπα παιδί, με τη ματιά της μικρής Καλής. Πού όλα φάνταζαν πανέμορφα και όλα ήταν φωτεινά. Χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Το κέρδισα αυτό. Έστω σε στιγμές αλλά το κέρδισα.
Περιμένω στα καινούργια που θα έρθουν στη ζωή μου και θα με κάνουν καλύτερο άνθρωπο, καλύτερη ηθοποιό, καλύτερη φίλη, καλύτερη κόρη, καλύτερη σύντροφο.
Περιμένω μια χρονιά γεμάτη όμορφες εκπλήξεις, δώρα και μία καλύτερη κοινωνία. Με ανθρώπους με ενσυναίσθηση. Με νοιάξιμο. Με αγάπη.
[Πατήστε “κλικ” επάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε μεγαλύτερες].
Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στο «Έλα στη θέση μου» στην καθημερινή σειρά του Alpha. Φέτος ολοκληρώνεται και αυτός ο κύκλος. Μετά από 5 χρόνια. Συγκίνηση με πιάνει όταν σκέφτομαι ότι φτάνουμε στο τέλος αυτού του ταξιδιού»!
