Επιμέλεια: Παναγιώτης Μήλας – catisart
Μέσα στον χώρο της Ιχθυόσκαλας Κερατσινίου, η οποία ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες της στο κοινό, η ομάδα Dεcadēre παρουσιάζει την performance «Ίσαλος Γραμμή – μία ωδή στη φθίση».
Στον χώρο ανάμεσα στη θάλασσα και τη στεριά, ενδιάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, ένα αφήγημα – προσευχή ξετυλίγεται σαν κραυγή, για τα τετελεσμένα και γι’ αυτά που έπονται.
***
Βέβαια η φθίση, στην προκειμένη περίπτωση, έχει άμεση σχέση με την φθορά, την κατάπτωση, τον μαρασμό… Αυτό θα το διαπιστώσετε όταν διαβάσετε στη συνέχεια λίγα λόγια για το έργο. Όμως αυτό που έρχεται άμεσα στο νου μας με το άκουσμα της λέξης είναι και η φθίση που ανήκει στο χώρο των ασθενειών.
***
Φθίση…
Μπήκαν σε μιαν ταμένην εκκλησιά
Που μέσα μιαν Αγία θαυματουργούσε,
Ένας ομορφονιός και μια γυναίκα ωχρή
κρατιόνταν απ’ το χέρι σαν παιδιά,
που λιχουδεύονται γλυκά κρυφά απ΄ τους άλλους.
Μεσίστιο ένα χαμόγελο ανέβη κουρασμένο,
«Σε λίγο πια θα ‘μια καλά, γλυκέ μου άντρα»
«Σε λίγο πια θα ‘σαι καλά, γλυκιά μου εσύ γυναίκα»…
Alfred Mombert – [Μετάφραση: Λέων Κουκούλας]
- Ο Alfred Mombert ήταν (1872 – 1942) Γερμανός νομικός και ποιητής. Γεννήθηκε στην Καρλσρούη και σπούδασε στα πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης, Λιψίας, Μονάχου και Βερολίνου. Δικηγόρησε επί έξι έτη, για να αφιερωθεί τελικά στο λογοτεχνικό έργο του. Οι ναζί απαγόρευσαν τα βιβλία του και τον έκλεισαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, με συνέπεια να πεθάνει από τις κακουχίες
Μία ξεχωριστή περφόρμανς από μια ομάδα ηθοποιών, μουσικών και μελών του ΚΑΠΗ Νίκαιας – Ρέντη. Η Άρτεμις Γρύμπλα, με δράση στο θέατρο και τον αυτοσχεδιασμό, και η κινησιολόγος και σκηνοθέτρια κίνησης Άλκηστις Πολυχρόνη σκηνοθετούν μια μελέτη για την ανθρώπινη φθορά, με πρώτη ύλη προσευχές από όλο τον κόσμο και από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις. Η Ίσαλος Γραμμή ξεκινά θραυσματικά, με μικρές ατομικές προσευχές και σχεδόν ασύνδετους ήχους, που κορυφώνονται σε μια παρτιτούρα από μουσικές και τραγούδια. Το ιδιαίτερο πολυφωνικό σχήμα αποτελείται από πέντε ηθοποιούς, έναν μουσικό και τη χορωδία ΚΑΠΗ Νίκαιας – Ρέντη και συνθέτει ένα δρώμενο για τα τετελεσμένα και γι’ αυτά που έπονται.
Συνθέτοντας τελετουργικά κείμενα διαφορετικών θρησκευτικών παραδόσεων με φυσικούς και ηλεκτρονικά επεξεργασμένους ήχους, μέσα από το τραγούδι, το λόγο και με επίκεντρο τη μουσικότητα, η performance διαστέλλει τη στιγμή κατά την οποία ο άνθρωπος ερχόμενος αντιμέτωπος με τη φθίση, την ύστατη στιγμή της συνειδητοποίησης του πεπερασμένου της ύπαρξης, δημιουργεί τον Θεό, ως πράξη απόγνωσης και ανάγκη πίστης. Τη στιγμή που ο άνθρωπος προσεύχεται, προσπαθώντας να νικήσει το αμετάκλητο γεγονός του θανάτου, να νικήσει τη φύση και την ίδια στιγμή που επιστρέφει σ’ αυτή, και γίνεται ένα ζώο λυσσασμένο για ζωή, ένα ψάρι που θα χτυπηθεί μέχρι την τελευταία ανάσα.
Δέκα ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί, μαζί με πενήντα μέλη από τη Χορωδία των ΚΑΠΗ Νίκαιας Ρέντη, υπό την διεύθυνση του μαέστρου Αναστάσιου Αναστασόπουλου, εξερευνούν την προσευχή η οποία από πράξη απόγνωσης, γίνεται πράξη επαναστατική, κόντρα στο θάνατο και την απελπισία, δημιουργώντας έναν πολυπολιτισμικό πολυφωνικό ύμνο, που τραγουδιέται απαράλλαχτος από την πρώτη στιγμή που ο πρώτος άνθρωπος απέκτησε συνείδηση του επερχόμενου θανάτου του.
Η performance πραγματοποιείται με τη συνεργασία της χορωδίας ΚΑΠΗ Νίκαιας – Ρέντη υπό την διεύθυνση του μαέστρου Αναστάσιου Αναστασόπουλου
***
Ο πεζογράφος Ανδρέας Καρκαβίτσας, ο ποιητής Κώστας Κρυστάλλης, ο ζωγράφος Ιωάννης Αλταμούρας, η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, ο ποιητής Ιωσήφ Ραφτόπουλος ήταν μερικά από τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα της φθίσης από την Επανάσταση του 1821 μέχρι και το 1950. Πολλοί πέθαναν νέοι, κάποιοι τυχεροί επιβίωσαν, ανάμεσά τους και ο Μίκης Θεοδωράκης. Μεταξύ των θυμάτων της φυματίωσης υπήρξαν και πολλοί ρεμπέτες συνθέτες και τραγουδιστές, ανάμεσα στους οποίους και οι Ταμπαχανιώτες. Τα «Ταμπαχανιώτικα» ήταν τραγούδια που τραγουδούσαν οι βαριά άρρωστοι φυματικοί στα ειδικά σανατόρια της Κρήτης.
***
«Ίσαλος Γραμμή – Μία ωδή στη φθίση»
Ο όρος ίσαλος γραμμή είναι ναυπηγικός και τεχνικός όρος, ορίζεται ως επίπεδο από την οριζόντια τομή της επιφάνειας της θάλασσας με το πλοίο, στο σημείο που αυτό ισορροπεί και επιπλέει. Είναι η «γραμμή» δηλαδή, που χωρίζει τον αέρα από το νερό.
Συντελεστές
Σύλληψη / Δραματουργία: Ομάδα Dεcadēre
Μουσική σύνθεση: Gary Salomon
Σκηνοθεσία: Άρτεμις Γρύμπλα, Άλκηστις Πολυχρόνη
Επιμέλεια κίνησης: Άλκηστις Πολυχρόνη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Εύα Διαμαντή, Αγάπη Ηλιάδου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Επιμέλεια σκηνικού χώρου: Αλέξανδρος Λαγόπουλος
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Xορωδία ΚΑΠΗ Νίκαιας – Ρέντη υπό την διεύθυνση του μαέστρου Αναστάσιου Αναστασόπουλου
Ηθοποιοί
Παναγιώτης Γαβρελάς, Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Άρτεμις Γρύμπλα, Αγάπη Ηλιάδου, Ίρις Κανδρή, Στέφανος Μουαγκιέ, Άλκηστις Πολυχρόνη, Γιάννης Σπανός, Λυγερή Ταμπακοπούλου, Gary Salomon, Raul Moreno Supervia.
***
Στην Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου
Την Παρασκευή 29 και το Σάββατο 30 Ιουνίου 2018
Στις 9 μ.μ.
Με ελεύθερη είσοδο
Διεύθυνση: Προποντίδος 2
Κερατσίνι, τ.τ. 18755
Τηλέφωνο: 210-482.11.1
Ελεύθερη είσοδος.
Στην Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου μπορείτε να πάτε και με την αστική συγκοινωνία, από την αφετηρία της Ομόνοιας, και μέσω του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου ΗΣΑΠ στο Λιμάνι του Πειραιά και απο εκεί το Κερατσίνι με το λεωφορείο.
***
Εδώ ακούμε ένα από τα «Ταμπαχανιώτικα» που το τραγουδάει ο Κώστας Ρούκουνας και έχει τον τίτλο «Σαν πεθάνω».
