«Ήρωες» της Ελένης Γκασούκα: Η αποθέωση της θετικής ενέργειας

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Το θέατρο ως τέχνη είναι ένα συναπάντημα, μια αλληλεπίδραση, μια ανταλλαγή συναισθημάτων. Στο πρόγραμμα των «Ηρώων» η συγγραφέας τους Ελένη Γκασούκα μας εύχεται: «…Καλά να περάσετε». Πράγματι, περάσαμε εκπληκτικά με τους υπέροχους, νέους και ταλαντούχους, Ήρωες. Ευχαριστηθήκαμε, διασκεδάσαμε, ήτοι διαλύθηκε κάθε έγνοια από το μυαλό μας εκείνο το βράδυ. Ταυτιστήκαμε με τα τραγούδια, τη μουσική και τις ιστορίες, χαλαρώσαμε με γέλιο πλούσιο και ασυγκράτητο, χαμογελάσαμε πικρά σε κάποια σημεία, νιώσαμε κατανόηση και τρυφερότητα, αναγνωρίσαμε το πάθος, το μόχθο και την αγάπη των συντελεστών για τη δουλειά τους.

Γνωρίσαμε μια φυματική Μοσχοβίτισσα πριγκίπισσα που μήνες και χρόνια ταξίδευε με τον Υπερσιβηρικό, με τον Υπερμογγολικό, με το Όριεντ Εξπρές και με άλλα μεταφορικά μέσα που άφησαν ιστορία, συναντήσαμε ναυαγούς που ξέβρασε η θάλασσα στα βράχια, τηλεοπτικές ιερόδουλες που εν τη αφελεία τους λένε μεγάλες αλήθειες, σαδομαζοχιστές πολιτικούς κρατούμενους και βασανιστές της χούντας, πανέξυπνους gay Ηπειρώτες, ακολουθήσαμε τα βήματα του tango χορεύοντας τσάμικο, τραγουδήσαμε και λίγο έλειψε παρασυρμένοι από ευθυμία να ανέβουμε στη σκηνή του «Μικρού Παλλάς» για να χορέψουμε βαριά ποπ και ελαφριά ζεϊμπέκικα. Όπως καταλαβαίνετε, η θετική ενέργεια που μας προσφέρθηκε ήταν γενναιόδωρη και υψηλής ποιότητας. Δείγμα ότι η πρόθεση των δημιουργών έχει πετύχει. Η τέχνη ως παράλληλο σύμπαν απαλύνει, ανακουφίζει, προσφέρει ελπίδα. Στο θέατρο καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν και πράγματα καλύτερα από αυτά τα μικρά που καταδυναστεύουν την καθημερινότητά σου και σε γεμίζουν κατάθλιψη. Η μουσικοσατιρική ομάδα, ευέλικτη και προπονημένη, έχει μόνο ένα στόχο, που είναι η συγκίνηση και το αυθεντικό γέλιο, η ίδια η ζωή δηλαδή. Το δίωρο ταξίδι μαζί τους, στο κομψό θέατρο «Μικρό Παλλάς», είναι γεμάτο από τις στροφές, τις παρεκκλίσεις, τις στάσεις, τα πισωγυρίσματα, τις χαρές και τις λύπες της πραγματικής ζωής. Η παράσταση έχει ταυτότητα και δυνατή προσωπικότητα, πρωτοτυπία και καυστική ειρωνεία, χαρακτηριστικά που την κάνουν άφθαρτη στο χρόνο. Οι «Ήρωες» δεν περιγελούν, σαρκάζουν, κριτικάρουν και σατιρίζουν. Ο θεατής βιώνει μια αίσθηση αφηγηματικής ελευθερίας, η οποία είναι απλώς ένα όμορφο θεατρικό όνειρο… Οι παρλάτες έχουν επεισοδιακό χαρακτήρα και, για τη μεταφορά μας από τη μία στην άλλη, χρησιμοποιούνται αγαπημένα τραγούδια από έξοχους τραγουδιστές αλλά βεβαίως και ο χαρισματικός Θανάσης Αλευράς που ως Νατάλια είναι ο συνδετικός κρίκος όλων των εποχών των «Ηρώων». Τα γεγονότα που παρακολουθούμε πολλές φορές είναι εξωφρενικά, γκροτέσκα και απρόσμενα αλλά παρουσιάζονται με μεγάλη φυσικότητα. Χιούμορ, φαντασία, ανέκδοτα και μοναχικότητα συνθέτουν μια αλλόκοτη και ξεχωριστή παράσταση. Οι αναφορές στα δεινά των μελών ενός θιάσου που η καλοκαιρινή τους περιοδεία έληξε άδοξα κατόπιν… μισαλλοδοξίας ήταν σπαρταριστά κωμικοτραγικές. Το κέφι των συντελεστών είναι ανεξάντλητο και μεταδοτικό, σπάνιο πράγμα στις μέρες μας. Κέφι που αναδίδει το σεβασμό στο κοινό και τη χαρά της ζωής. Ένα σπονδυλωτό έργο γεμάτο πάθος, ελευθερία, βία, καταλυτικό χιούμορ, εμβληματικές μελωδίες που έχουν γραφτεί στο συλλογικό υποσυνείδητο και φυσικά σουρεαλισμό.
Οι “Ήρωες” είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν. Κάνουν την υπέρβαση, διότι αξιοποιούν στοιχεία από την κωμωδία, την πρόζα, το μιούζικαλ, την επιθεώρηση, την οπερέτα, το καμπαρέ και δημιουργούν ένα άλλο είδος. Δεν δεσμεύονται από καταστάσεις και δεν ακολουθούν τον συρμό. Είναι σύγχρονοι και ανανεωτές. Είναι μια κατηγορία μόνοι τους.

Τα αρνητικά

Από την άλλη, θεωρώ ότι υπάρχει ένα πρόβλημα με τη διάρκεια της παράστασης. Ίσως χρειάζεται το νούμερο της Νατάλια να περικοπεί λίγο για να διατηρήσει τη σφριγηλότητά του καθότι είναι πολύ εμπνευσμένο. Το νούμερο με τα αραβικά (;) δεν το κατάλαβα καθόλου, δεν μου άρεσε και δεν αντιλήφθηκα τη σκοπιμότητά του. Δεν το θεωρώ πολιτικώς ορθό και επιπλέον είναι το μόνο σημείο της παράστασης που έχει μια παλιάς κοπής χροιά.
Το αστείο για τον νυν πρωθυπουργό, διά στόματος του κ. Θανάση Αλευρά, το βρήκα άστοχο και χαμηλής αισθητικής.
Βεβαίως και οι ψυχίατροι χρειάζονται στη ζωή μας. Το θέατρο είναι απελευθερωτικό αλλά σε καμιά περίπτωση δεν υποκαθιστά την επιστήμη.
Το πρόγραμμα της παράστασης που πωλείται στους θεατές είναι πολύ πρόχειρο και καθόλου ενημερωτικό. Πολλές διαφημίσεις, ένα εισαγωγικό κείμενο της κας Ε. Γκασούκα και φωτογραφίες χωρίς λεζάντες. Εκτός από τον Θανάση Αλευρά που είναι αρκετά αναγνωρίσιμος, για τους υπόλοιπους συντελεστές οι θεατές ρωτούσαν «ποιος είναι ποιος». Πιστεύω πως μπορούσαν να συμπεριληφθούν κι άλλα θέματα σ’ αυτό για να εμπλουτιστεί ή να προσφέρεται δωρεάν.

Οι ερμηνείες

Ο Θανάσης Αλευράς είναι απλώς αξεπέραστος και το γνωρίζει. Γνήσιο χιούμορ, εκφραστικότητα και άψογη σχέση με την κίνηση. Ως αντιφατική, παράτολμη και υπεροπτική Νατάλια Μπρατούσκα Σεϊτανίδη Αλεξέγεβνα που γράφει επιστολές αγάπης και μίσους στον εκλεκτό της καρδιάς της Ιβάν, με φωνή τρεμάμενη από το… «χτικιό», λουλουδάτη καπελαδούρα και σώμα επίσης τρεμάμενα από τους κραδασμούς του Υπερσιβηρικού, μένει αξέχαστος. Είναι πληθωρικός και ρηξικέλευθος. Βρίσκεται ακριβώς στο όριο. Να προσέξει να μην αναλωθεί.
Ο Κωνσταντίνος Καϊκής έχει όλο το ταλέντο και τη δύναμη για να διαπρέψει. Το μέλλον τον περιμένει. Φιγούρα κινηματογραφική. Ρεαλιστικός και αφαιρετικός ταυτόχρονα. Ειδικά ως Νεκτάριος προσέγγισε ένα δύσκολο θέμα με λεπτότητα, τρυφερότητα και εσωτερικότητα. Ταξίδεψε πολύ βαθιά στο ταλαιπωρημένο ασυνείδητο του ήρωά του, πάλεψε με φαντάσματα και κατάφερε να μας τον δώσει με τρόπο απλό, αξιοπρεπή και στοργικό. Εξαιρετική και σπάνια ερμηνεία.
Ο Νικόλας Παπαδομιχελάκης είναι πολύ νέος, πολύ χαριτωμένος, πολύ επικοινωνιακός και αφάνταστα κωμικός. Ως ναρκομανής ήταν συγκινητικός και ισορροπημένος. Με τρόπο μοναδικό προφέρει τη φοβερή ατάκα «για τα ναρκωτικά φταίνε τα… ναρκωτικά» και σκορπά ασυγκράτητο γέλιο.
«Το Facebook είναι η μοναξιά που μας αξίζει», λέει η φοβερή Ματίνα Νικολάου. Πανέμορφη και αισθησιακή, καλογυμνασμένη και πηγαία ηθοποιός. Έχει κωμική και επιθεωρησιακή στόφα. Αξιέπαινη. Απίστευτο μπρίο και τεχνική ευφράδεια στο μονόλογο της Λυδίας Φωτοπούλου – Γκόλφως.
Η Αρετή Πασχάλη είναι μια ξανθιά καλλονή με αναλογίες μοντέλου (ύψος 1.83) και μυαλό για θέατρο. Αξιοσημείωτη, τόσο φωνητικά όσο και υποκριτικά.
Η λαμπερή Βίκυ Καρατζόγλου και ο εκρηκτικός Θοδωρής Μαυρογιώργης διακρίθηκαν για τη θεατρικότητά τους, τη φυσικότητά τους και τις άψογες φωνές τους. Καλλιτέχνες με δυναμική και έντονη παρουσία.

Και οι άλλοι συντελεστές

Πολύ επιτυχημένη η επιλογή των τραγουδιών από τον Πάνο Σουρούνη. Ωραία δουλεμένη η κίνηση επί σκηνής από την Ελένη Γκασούκα και ξεσηκωτική η χορογραφία tranquila από τον Πάνο Χαλκιά. Λειτουργικά, υπαινικτικά και κομψά τα κοστούμια της Μαρίας Φιλίππου. Οι φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη συμβάλλουν κατά πολύ στην επιτυχία της παράστασης.
Η Ελένη Γκασούκα δεν επαφίεται σε ευκολίες. Δίνει νόημα και ζωή σε μερικούς καθημερινούς ήρωες, εύκολα αναγνωρίσιμους και απίστευτα αξιαγάπητους. Η δουλειά της είναι ουσιαστική και ουσιώδης, ανθρώπινη, αληθινή, καθαρή, συναισθηματική, ιδιότυπα τρυφερή. Δίχως μεγαλοστομίες και επιτηδεύσεις, δημιούργησε αυτούς τους “Ήρωες” γνωρίζοντας από ένστικτο ακριβώς πότε θέλει και με τι ο θεατής να απαλλαγεί, έστω για δύο ώρες, από το σισύφειο άχθος της αβάσταχτης ύπαρξης. Γι’ αυτό ναι, συμφωνώ, όσοι  μέχρι τώρα δεν έχετε πάρει γεύση από «Ήρωες», σπεύσατε! Αρέσει στους πάντες!

Tαυτότητα παράστασης

Ιδέα, κείμενα, σκηνοθεσία: Ελένη Γκασούκα.
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Σκηνογραφική και ενδυματολογική επιμέλεια: Μαρία Φιλίππου
Τα τραγούδια διαλέγει ο Πάνος Σουρούνης
Κίνηση: Ελένη Γκασούκα
Χορογραφία tranquila: Πάνος Χαλκιάς
Πρωταγωνιστούν: Θανάσης Αλευράς, Κωνσταντίνος Καϊκής, Βίκυ Καρατζόγλου, Θοδωρής Μαυρογιώργης, Ματίνα Νικολάου, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Αρετή Πασχάλη.
Παίζουν οι μουσικοί:
Χρίστος Θεοδώρου
Κωστής Βήχος
Λάμπης Κουντουρογιάννης
Σπύρος Καραμήτσος
Στα κείμενα συμπράττει και ο Θοδωρής Αθερίδης
Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα

Πληροφορίες

Θέατρο “Μικρό Παλλάς”
Τιμές Εισιτηρίων:
Γενική είσοδος 16€