Ένα δοκίμιο για το διασωληνωμένο Θέατρο
Το θέατρό μας νοσεί. Είναι επιβεβαιωμένο κρούσμα. Και νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του πολιτισμού απροστάτευτο και ανυπεράσπιστο. Το θέατρό μας που κάποτε μπορούσε να έλκει τις αποστάσεις μας, τώρα απαγορεύεται. Το θέατρο είναι ο πρώτος απείθαρχος! Είναι ο πρώτος παραβάτης και τιμωρείται με πλήρη αφάνεια, υποβάλλεται σε κώμα μέχρι νεωτέρας.
Την ώρα που η μάσκα φαίνεται να γλυκάθηκε απ’ τα χνότα μας και αναβαθμίζεται στην προεδρική του προσώπου μας, όλοι μαζί, οι πιστοί συντελεστές και θεατές παραδινόμαστε σε καινούργια ανέκφραστη συνθήκη που καμουφλάρει οποιαδήποτε έκφραση, οποιαδήποτε ρυτίδα συναισθήματος. Η μάσκαρα της θεατρικής τέχνης που τόνιζε το επιβλητικό της βλέμμα, που τόνιζε τα ματάκια κάθε παράστασης, υποχωρεί. Υποκύπτει στο τραύμα της απόστασης. Και πληρώνει το πρόστιμο της άδειας πλατείας.
Εξαργυρώνει τα ονειροπόλα της εισιτήρια στον δημοφιλέστερο ανταγωνιστή της: το φόβο. Που δυστυχώς δεν έχει προγνωστικά, ούτε προπώληση. Κι όμως παίρνει σαν θάνατος τον κόσμο μαζί του. Χτίζει κοινό και κάνει όνομα στη μαρκίζα του κέντρου που λέγεται «απομόνωση». Κάθεται στο φουαγιέ μιας καμπάνιας που ανανεώνεται και θ’ ανανεώνεται διαρκώς.
Περιφέρεται σ’ ένα κυλικείο από διαγγέλματα κι αγοράζει αντισηπτικά πιθανότητας, αγοράζει αναψυκτικά ελπίδας και περιμένει το μαγικό φινάλε ενός κάκιστου έργου. Αδημονεί το αγνό ανέβασμα μιας παραγωγής όπου η απόσταση ενάμιση-δύο μέτρων, θα σημαίνει και πάλι απόσταση αναπνοής. Θα σημαίνει δίπλα δίπλα ερμητικά. Και το κουδούνι θα χτυπήσει πάλι τρεις φορές. Και θα σημαίνει την απελευθέρωση. Προς το παρόν, κάντε ησυχία. Το καταβεβλημένο θέατρό μας κοιμάται.
*Ο Μάριος Λεβέντης είναι Ποιητής, Θεατρικός Συγγραφέας και Δοκιμιογράφος. Το τρίτο θεατρικό του έργο «Μετρητά», διανύει τη δεύτερη έκδοση και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός του Γ. Χρονά.
