Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Ένας από τους κορυφαίους τζάζμαν της εποχής μας, σαξοφωνίστας, κλαρινίστας, διανοούμενος και συγγραφέας, ο Ισραηλινός Gilad Atzmon εξαπολύει τα βέλη του με οργή, πίκρα, σκληρότητα και σαρκασμό κατά της πολιτικής του Ισραήλ. Αυτοεξόριστος στο Λονδίνο, έχει από καιρό αποποιηθεί την εβραϊκή του ταυτότητα και δηλώνει Παλαιστίνιος, γιατί αυτό πιστεύει. Σίγουρα πρόκειται για έναν ελεύθερο άνθρωπο, έναν άνθρωπο εύτολμο. “Ελεύθερον το εύψυχον”, λέει ο Θουκυδίδης στον “Επιτάφιο του Περικλή”. Μια φράση που ταιριάζει γάντι στον Γκίλαντ Άτζμον.
Ακολουθεί συνέντευξη:
*Γεννήθηκα στο Ισραήλ το 1963. Μου πήρε πολλά χρόνια μέχρι να καταλάβω ότι το μέρος όπου γεννήθηκα είχε στην πραγματικότητα κατακτήσει την Παλαιστίνη.
Μουσικός, συγγραφέας, ακτιβιστής, φιλόσοφος. Ποιος από αυτούς τους χαρακτηρισμούς νομίζετε ότι σας ταιριάζει περισσότερο; Ποιος από αυτούς τους τίτλους σας αντιπροσωπεύει καλύτερα;
*Είμαι μουσικός της τζαζ. Το ιδανικότερο για μένα θα ήταν να προσδιορίσω το άτομό μου ως έναν άνθρωπο που ανακαλύπτει εκ νέου τον εαυτό του σε καθημερινή βάση. Αυτό είναι μια σαχλή φαντασίωση, είναι κάτι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί. Αλλά είναι κάτι που φιλοδοξώ να γίνει. Είμαι ακαδημαϊκά εκπαιδευμένος ως φιλόσοφος και πιστεύω ότι η γερμανική φιλοσοφία θέτει το σωστό πλαίσιο για μια έναρθρη, ιδεολογική, εθνική και παγκόσμια σκέψη. Είμαι εξίσου και συγγραφέας, όμως δεν θεωρώ τον εαυτό μου ακτιβιστή. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ακριβώς αγωνίζεται ο ακτιβισμός. Μπορώ επίσης να αναφέρω ότι δεν ενδιαφέρομαι για την πολιτική και πολύ περισσότερο για το νόημα και τη σημασία – επίπτωση της πολιτικής δραστηριότητας, καθώς και της πολιτικής σκέψης.
Γιατί αντιτίθεστε στην εβραϊκή και στην ισραηλινή σας ταυτότητα;
*Δεν αρνούμαι την εβραϊκή ή την ισραηλινή ταυτότητα. Αντιτίθεμαι σε οποιαδήποτε δυνατή μορφή εβραϊκής πολιτικής προσανατολισμένης στην «ταυτότητα». Ο λόγος είναι απλός. Από τότε που η εβραϊκή ταυτότητα ορίστηκε φυλετικά, κάθε εφαρμογή εβραϊκής πολιτικής είναι ρατσιστική ως το κόκαλο και εγώ είμαι προφανώς κατά του ρατσισμού. Στην πραγματικότητα, το Ισραήλ και ο σιωνισμός ήταν μια προσπάθεια να ξεχωρίσουμε τους Εβραίους από τη ρατσιστική πολιτική και τη φυλετικά προσανατολισμένη πολιτική. Ο σιωνισμός εφεύρε στους Ιουδαίους ένα έθνος. Οι σιωνιστές προσπάθησαν να παρουσιάσουν τους Ιουδαίους σαν ανθρώπους μεταξύ άλλων ανθρώπων, αντί για μια ξεχωριστή φυλή. Η σκέψη έδειχνε ωραία στη θεωρία, όμως η πραγματικότητα του εβραϊκού έθνους αποδεικνύει ότι το Ισραήλ είναι το πιο ρατσιστικό παράδειγμα εβραϊκού σοβινισμού. Το νομικό σύστημα του Ισραήλ είναι εντελώς μεροληπτικό προς τους Εβραίους. (Μεροληπτικό ενάντια στους μη Εβραίους). Η ισραηλινή αστυνομία δεν διαφέρει από τους ρατσιστικούς ναζιστικούς νόμους. Κάνει διακρίσεις ενάντια στους Παλαιστινίους στα φυλετικά εδάφη.
Τι σας πλήγωσε τόσο πολύ ώστε να δηλώσετε δημόσια ότι μάχεστε το Ισραήλ μέσα σας; Δεν αισθάνεστε ότι αυτή είναι μια σκληρή δήλωση; Μία δήλωση που δείχνει θυμό;
*Ναι, είμαι πράγματι θυμωμένος. Βλέποντας 1, 5 εκατομμύριο Παλαιστινίους να πεθαίνουν από την πείνα στη Γάζα, πλημμυρίζω θυμό! Το να βλέπω τις ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις να πετούν βόμβες και λευκό φώσφορο στους ηλικιωμένους, καθώς και γυναίκες και παιδιά να ζητούν καταφύγιο στους καταυλισμούς της UNRA, με κάνει να θυμώνω! Βλέποντας την ιερή γη να τεμαχίζεται από τεράστια διαχωριστικά τείχη, θυμώνω. Μετατρέποντας την Παλαιστίνη σε εβραϊκή μπαρουταποθήκη, θυμώνω. Συναντώντας ξεσπιτωμένους πρόσφυγες Παλαιστινίους, οι οποίοι δεν μπορούν καν να επισκεφτούν τη γη τους, θυμώνω. Συνειδητοποιώντας ότι 1, 5 εκατομμύριο Ιρακινοί έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας ενός σιωνιστικού παγκοσμίου πολέμου σχεδιασμένου από τον Wolfwitz, εξοργίζομαι. Το γεγονός ότι σκοτώνονται μουσουλμάνοι με δικαιολογία την επινοημένη ηθική, μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. Είναι αρκετά; ‘Η μήπως χρειάζεστε κι άλλα;
***
Ο Gilad Atzmon θα βρίσκεται στην Αθήνα στις 19 και 20 Μαΐου 2010, για δύο συναυλίες στο “Κύτταρον Live”.
