«Λιώνοντας μήνες στο νοσοκομείο
σε κώμα λίγο πριν από το τέλος
ανοίγει το παράθυρο μια νύχτα
κι αυτοκρατορικά οι κουρτίνες κάνουν τόπο
πηδάς πετάς την μπέρτα
και με το τέλειο σώμα Σου γυμνό γλιστράς
μες στα σεντόνια στα ούρα στους ορούς
την αποξεχασμένη σάρκα ανάβεις
κορώνουνε τα μέλη της ξυπνούν τα μάτια
κι εκεί που παίρνουνε κουράγιο οι συγγενείς
το σύμπλεγμά Σου εκσπερματώνει
μες στους σπασμούς του επιθανάτιου ρόγχου
Μετά ηρεμία
Χαμογελάει
Όλος βεβαιότητα σηκώνεσαι απαλά
σκύβεις πριν φύγεις και στο μέτωπο ακουμπάς
το αγνό πελώριο και υστερόγραφο
Φιλί Σου»
(Γ. Βαρβέρης, από το «Ο θάνατος το στρώνει»)
- Εικόνα: Kiss by the Window – Edvard Munch
