«Το βάζο»
Θεέ μου! Κίνα! Και στραβίζω σαν νειογέννητο γατί.
Σινό πενάκι – «κάνθος»
δόντι, μύτη – εκεί –
ζωγραφισμένη ως άνθος.
*
Σε μια κάμψη το ποδάρι μου – ίδιο ξίφος-
στο πορσελανί μου χαμογέλιο,
με τα μάτια παρδαλά –
Θεέ μου τι ύφος τέλειο!
*
Να πηδήξω από το βάζο μου; Τι φόρμα
ενός σκίτσου – κίνησης σαν τόξο –
φως το γόνα, φως το πήδημα,
ως θα όρμα στα όξω.
*
(Γιάννης Σκαρίμπας, Το βάζο, Βοϊδάγγελοι, στο: Άπαντες Στίχοι 1936-1970, Κάκτος, 1996)
***
Σε ιδιόγραφο βιογραφικό σημείωμά του έγραφε:
Γεννήθηκα το 1893 στο χωριό Αγια-Θυμιά της Παρνασσίδος – πρώην Δήμου Μυωνίας. Το δημοτικό μου σκολειό το πέρασα στην Ιτέα των Σαλώνων. Το Σχολαρχείο στο Αίγιο και το Γυμνάσιο στην Πάτρα. Εδώ (στη Χαλκίδα) ελθόντας για στρατιώτης (κληρωτός) το 1914 παντρεύτηκα (… εξ’ έρωτος). Έκτοτε, σχεδόν δεν ‘‘το κούνησα’’ από την πόλη ετούτη = τη Χαλκίδα. Έκανα οικογένεια (παιδιά, νύφες κι εγγόνια) και μνέσκω ακόμα, γράφοντας Λογοτεχνία και Ιστορία. Αλλά και Ποίηση και Θέατρο.
Τώρα υπέρ τα 84 μου χρόνια γεγονώς, εφησυχάζω (σχεδόν μόνος) στο σπιτάκι μου, ζων ‘‘αεί -μη- διδασκόμενος’’, εν αναμονή του ‘‘εσχάτου-μου-μαθήματος’’, ευχαριστώντας εκείνο που ονομάζουμε Θεό, ‘‘για τα βουνά και για τα δάση που είδα…’’ (του Ζαχ. Παπαντωνίου).
Και για το ακριβές των παραπάνω αυτών μου ασημάντων, υπογράφομαι,
ο ταπεινότατος
Γιάννης Σκαρίμπας
***
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΜΕ ΕΝΑ “ΚΛΙΚ” ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΡΤ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΙΜΠΑ
