Ι
Τα δάση που ονειρεύεσαι καίγονται τα χαράματα
φεύγουν οι φίλοι ένας-ένας, τους παίρνει το ασανσέρ
η χλόη γίνεται άχυρο κι η νιότη μνήμη χλόης
τα δάση που ονειρεύεσαι καίγονται τα χαράματα
μπουζούκι και μπετόν αρμέ – κάτω απ’ αυτή την μπότα
μεγαλώσαμε
όμως θέλω να ξέρεις
δεν κλαίω δεν τραγουδάω δεν ελπίζω τίποτα
μόνο αποχαιρετάω τούτο το χρυσάφι που κυλάει χωρίς επιστροφή
απ’ τις δικές μας φλέβες στα ξένα χρηματοκιβώτια
ΙΙ
Η δενδροφύτευση δεν πέτυχε
ξεθώριασαν οι εκδρομές κιτρίνισαν τα 19 μας χρόνια στις φωτογραφίες
κουφάρια από παλιά τραγούδια αγιάζουνε τη σκόνη του δρόμου
τη σκόνη των χειλιών
ώρες κομμένες σύρριζα απ’ τη νιότη μας ώρες ολοζώντανες
ακόμα μοιρασμένες σ’ όλα τα φέρετρα
στο γράσο στο μελάνι και στο μέταλλο
Η δενδροφύτευση δεν πέτυχε παλιέ μου φίλε
κοίτα σε πόσο χαμηλές ελπίδες έδυσε το μέλλον
κοίτα που κείτονται οι άνεμοι που ανάθρεψες σελίδα τη σελίδα
χαρτιά χαρτιά χαρτιά που δεν θα γίνουνε ποτέ σημαίες
τρικάταρτα όνειρα που λιώνουνε στην πρωινή ομίχλη
*Από την ενότητα “Σημειώσεις για μια επέτειο γενεθλίων” (1966) που περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Ραγισμένο ταμπούρλο”, εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, Νοέμβρης 2006.
- Ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στο περιοδικό “Νέα Εστία”. Συμμετείχε στην έκδοση και σύνταξη των περιοδικών “Μαρτυρίες” και “Προτάσεις” και στη συνέχεια, το 1973, συμμετείχε στην ίδρυση και έκδοση του περιοδικού “Σημειώσεις”, στις σελίδες του οποίου έχει δημοσιευθεί μεγάλος μέρος του συγγραφικού του έργου. Έχει αρθρογραφήσει σε πλήθος περιοδικών και εφημερίδων μεταξύ των οποίων στην Καθημερινή, τη Βραδινή κ.α. Είναι επίσης υπεύθυνος των εκδόσεων Έρασμος. Παράλληλα με την ποιητική του δραστηριότητα έχει δημοσιεύσει αρκετά δοκίμια και μελέτες και έχει πραγματοποιήσει δεκάδες μεταφράσεις έργων, θεωρητικού κυρίως περιεχομένου.
-Πίνακας: Camille Pissarro (1830-1903)
