Την Κυριακή 19 Μαΐου 2019 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων. Θυμίζουμε ότι με αρκετή καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Με αφορμή αυτή την επέτειο το catisart κάνει ένα μικρό αφιέρωμα με δύο κείμενα που υπογράφει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Τάσος Κοντογιαννίδης ο οποίος γεννήθηκε στο χωριό Κομνηνά Ξάνθης. Φοίτησε στο Γυμνάσιο Σταυρουπόλεως, στη δημοσιογραφική σχολή του Σπύρου Μελά και είναι πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου.
***
Γράφει ο δημοσιογράφος Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης
[email protected]
Με τη συμπλήρωση 100 ετών της Γενοκτονίας των Ποντίων από τις ορδές του Μουσταφά Κεμάλ, οι χιλιάδες των Ποντίων και γενικά όλοι οι Έλληνες, τιμούν τη μνήμη των εκτελεσθέντων και ζητούν από τους θύτες μια συγγνώμη, για να αναπαυθούν οι ψυχές των θυμάτων τους.
Τις μέρες λοιπόν αυτές, που οι Έλληνες ετοιμάζονται να τιμήσουν στις 19 Μαΐου τους 353.000 νεκρούς Έλληνες του Πόντου, ο πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών κ. Αντώνιος Κουνάδης, φέρνει στην επικαιρότητα μία ηχηρή παρέμβαση των Ελλήνων διανοουμένων, που με κοινή διακήρυξή τους, καλούσαν τους διανοούμενους της Δύσης να καταδικάσουν και να καταγγείλουν τη Γενοκτονία των Ελλήνων από τους Τούρκους.
Αυτήν τη Γενοκτονία, κάποιοι σημερινοί ημέτεροι, που παριστάνουν τους διανοούμενους, αμφισβητούν και σκοπίμως… αγνοούν, για να βγάλουν προφανώς την Τουρκία από τη δύσκολη θέση της αναγνώρισης και εν όψει μάλιστα της υποχρεώσεως της χώρας, για εκδημοκρατισμό και προσέγγισή της, πολιτισμικώς και πολιτιστικώς, με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Στο πλαίσιο της επιχειρούμενης προσπάθειας του κ. Ερντογάν – τονίζει ο κ. Αντ. Κουνάδης – να πείσει τη Δύση για δήθεν βήματα εκδημοκρατισμού και προσέγγισης της χώρας του με την Ευρωπαϊκή Ένωση, διερωτάται κανείς κατά πόσον αυτό είναι αληθές. Αν πράγματι η προσπάθεια αυτή είναι ειλικρινής, γιατί δεν προχωρεί, αν όχι στην υπέρβαση να αναγνωρίσει με βάση αδιάσειστα ιστορικά δεδομένα τις Γενοκτονίες Αρμενίων και Ελλήνων του Πόντου, τουλάχιστον να μετριάσει τη σφοδρή αντίδραση του, στις αναγνωρίσεις των γενοκτονιών αυτών, από άλλες χώρες».
Ο κ. Κουνάδης φέρνει στο προσκήνιο τη Διακήρυξη – Διαμαρτυρία των Ελλήνων Διανοουμένων για την τραγωδία του Πόντου προς τους συναδέλφους τους στην Ευρώπη και στην Αμερική που δημοσιεύτηκε στα τέλη Νοεμβρίου του 1921 στον Ελληνικό Τύπο και υπογράφεται από κορυφαίους Έλληνες συγγραφείς, ποιητές και πνευματικές προσωπικότητες.
Η Διακήρυξη των διανοουμένων για την τραγωδία του Πόντου
«Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως οι συγγραφείς και καλλιτέχναι της Ελλάδος απευθύνονται προς τους διανοουμένους του πεπολιτισμένου κόσμου, όπως γνωστοποιήσουν εις αυτούς την τραγωδίαν χιλιάδων οικογενειών του Ελληνικού Πόντου. Ξηρά, εξηκριβωμένα και αναμφισβήτητα τα γεγονότα, είναι τα εξής:
Οι Τούρκοι εφόνευσαν όλους ανεξαιρέτως του κατοίκους της πόλεως Μερζιφούντος, αφού την ελεηλάτησαν και την πυρπόλησαν. Τους προσπαθήσαντας να διασωθούν ετυφέκισαν και εθανάτωσαν καταλαβόντες τας διόδους. Μετετόπισαν όλον τον άρρενα πληθυσμόν των πόλεων Τριπόλεως, Κερασούντος, Ορδούς, Οινόης, Αμισσού και Πάφρας και καθ’ οδόν κατέσφαξαν τους πλείστους εξ αυτών. Έκλεισαν εντός του ναού του χωρίου Έλεζλη εν Σουλού-ερέ 535 ΄Ελληνας και τους κατέσφαξαν διασωθέντων μόνον τεσσάρων. Πρώτους έσφαξαν 7 ιερείς δια πελέκεως προ της θύρας του ναού.
Απηγχόνισαν εν Αμασεία 168 προκρίτους Αμισού και Πάφρας. Εβίασαν όλας ανεξαιρέτως τας γυναίκας, τας παρθένους και τα παιδία των άνω πόλεων, τας ωραιοτέρας δε παρθένους και νέους έκλεισαν εις τα χαρέμια. Πλείστα βρέφη εφόνευσαν, σφενδονίζοντες αυτά κατά των τοίχων.
Οι υπογεγραμμένοι θέτουσι τα ανωτέρω υπ’ όψιν των διανοουμένων της Ευρώπης και της Αμερικής θεωρούντες, ότι όχι μόνον τα γεγονότα ταύτα αλλά και η ανοχή αυτών αποτελεί πένθος της ανθρωπότητος. Αθήναι 22 Νοεμβρίου 1921»
Οι υπογράφοντες:
Χαρ. Άννινος, Μάρκος Αυγέρης, Ιωάννης Βλαχογιάννης, Γερ. Βώκος, Ιωάννης Γρυπάρης, Α. Δούζας, Γεώργιος Δροσίνης, Α. Ζάχος, Αύρα Θεοδωροπούλου, Κ. Θεοτόκης, Γ. Ιακωβίδης, Νίκος Καζαντζάκης, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Αρ. Καμπάνης, Δημήτρης Καμπούρογλου, Π. Καρολίδης, Διον. Κόκκινος, Γ. Κορομηλάς, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Κων. Μαλέας, Σ. Μένανδρος, Θεολ. Νικολούδης, Παύλος Νιρβάνας, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Κωστής Παλαμάς, Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Κ. Παράσχος, Κ. Πασσαγιάννης, Φώτος Πολίτης, Γ. Πώπ, Ιωάννης Σβορώνος, Άγγελος Σικελιανός, Σωτήρης Σκίπης, Γ. Στρατήγης, Δ. Ταγκόπουλος, Γ. Τσοκόπουλος, Ρ. Φυλλήρας, Γ. Χατζηδάκης, Δ. Χατσόπουλος, Παντελής Χορν.
Ψήφισμα Αμερικανικής Γερουσίας
Στην Τουρκία, κατά τη διάρκεια των τουρκικών ωμοτήτων, βρίσκονταν πολλοί περιηγητές, αλλά και Επιτροπές που περιόδευαν, κατέγραφαν και φωτογράφιζαν τα γεγονότα που συναντούσαν. Ο ταγματάρχης Όουελ, επικεφαλής Αμερικανικής Επιτροπής έγραψε:
-«Από τους 30.000 εκτοπισθέντες Έλληνες, εκ των παραλίων του Πόντου το 1921 στο Χαρπούτ, έφτασαν μόλις 5.000! Οι άλλοι εκτελέστηκαν ή πέθαναν στον μακρύ δρόμο της εξορίας. Μετρήσαμε καθ’ οδόν 3.000 πτώματα κατά μήκος των οδών, βορά των σκύλων, των λύκων και των γυπαετών, διότι απαγορεύουν οι Τούρκοι στους συγγενείς τους να τους θάψουν! Τούρκοι αξιωματικοί και στρατιώτες προβαίνουν σε ανήκουστους βιασμούς γυναικών και παρθένων, τας οποίας εγκαταλείπουν ημιθανείς επί των οδών «για να ψοφήσουν εκεί» όπως έλεγαν… Είναι απερίγραπτος ο κυνισμός τους, που ομολογούν ότι μέσα από τις μάζες των εκτοπισμένων συλλαμβάνουν γυναίκες και τις οδηγούν στα χαρέμια τους».
Ο αμερικανός γερουσιαστής Κινγκ συνέταξε έκθεση απαριθμώντας τα τουρκικά εγκλήματα και με βάση αυτήν, η Αμερικανική Γερουσία εξέδωσε ψήφισμα με δριμύ κατηγορώ κατά των τουρκικών ωμοτήτων. Έλεγε το ψήφισμα:
«Η Γερουσία εκφράζει αποστροφήν και κατάκρισιν της βαρβάρου και αγρίας καταδιώξεως των Ελλήνων του Πόντου υπό της κυβερνήσεως του Κεμάλ Πασά. Η γερουσία ζητεί παρά του προέδρου των ΗΠΑ όπως φέρει τας θηριωδίας του Πόντου εις την προσοχήν των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων και εις το Συμβούλιον της Κοινωνίας των Εθνών»
Το ψήφισμα αυτό της Αμερικανικής Γερουσίας, οι Πόντιοι πρέπει να το κάνουν σημαία και να το δείχνουν σ’ εκείνους που αμφισβητούν τη Γενοκτονία…
Τι κατέγραψαν Ρώσοι επίσημοι
Ο Ρώσος στρατηγός Φρούντζε, επίσημος στρατιωτικός απεσταλμένος του Λένιν και σύμβουλος του Κεμάλ, στη διάρκεια της γενοκτονίας των Ποντίων, έγραψε στο βιβλίο του «Αναμνήσεις από την Τουρκία»:
«Από τις 200 χιλιάδες Έλληνες που ζούσαν στη Σαμψούντα, τη Σινώπη και την Αμάσεια, έμειναν μόνο λίγοι αντάρτες που τριγυρίζουν στα βουνά. Η περιοχή ερημώθηκε. Οι Τσέτες του Τοπάλ Οσμάν Πασά έσπειραν τον πανικό στην πόλη Χάβζα. Έκαψαν, βασάνισαν και σκότωσαν όλους τους έλληνες που βρήκαν μπροστά τους. Η διαδρομή από την πόλη Καβάκ έως το Χατζηλάρ θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου όσο θα ζω. Σε απόσταση 30 χιλιομέτρων συναντούσαμε μόνο πτώματα…»
Ο άνθρωπος αυτός που δεν μασά τα λόγια του, ήταν στρατιωτικός σύμβουλος των σοβιετικών δίπλα στον Κεμάλ!
Ο Αράλοβ, σοβιετικός πρέσβης στην Άγκυρα, έγραφε :
«Όταν έμαθα για τις μαζικές σφαγές των Ελλήνων στη Σαμψούντα, συνάντησα τον Κεμάλ και έχοντας υπ’ όψη μου τη συμβουλή του Λένιν να μη θίξω την τουρκική εθνική φιλοτιμία, με προσοχή του ανέφερα το γεγονός. Ο Κεμάλ απάντησε ως εξής: «Ξέρω αυτές τις βαρβαρότητες κι έχω δώσει διαταγές να μεταχειρίζονται τους Έλληνες αιχμαλώτους με καλό τρόπο… Πρέπει να καταλάβετε το λαό μας. Είναι εξαγριωμένος. Ποίοι πρέπει να κατηγορηθούν γι’ αυτό; Ασφαλώς εκείνοι που θέλουν να ιδρύσουν ένα «Ποντιακό Κράτος» μέσα στην Τουρκία».
Μία αδικαιολόγητη και αστήρικτη δικαιολογία του Σφαγέα των Ελλήνων που προέτρεπε τους Τούρκους: «αν εξοντώσετε τους Γκιαούρηδες, ο πλούτος και οι περιουσίες που έχουν, θα γίνουν δικά σας!».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ…
Εκατό χρόνια Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού μετά τον πύρινο λόγο του Κεμάλ