Το κείμενο έγραψε ο Ηθοποιός, Σκηνοθέτης και Παιδαγωγός Βασίλης Ανδρέου, με αφορμή την ημέρα των γενεθλίων του, 7η Ιανουαρίου.
Η γενέθλια μέρα δεν βαραίνει. Ανακάμπτει. Είναι η στιγμή που αγαπώ αυτό το συνοδοιπόρο που έχει τ’ όνομά μου. Αυτόν τον τυπάκο που κουβαλάω τόσα χρόνια αγέρωχο και ηττημένο, νικητή και αγαπημένο. Ελάχιστες φορές με πρόδωσε. Tις πιο πολλές παλεύει και προχωρά. Θέλει μεγάλη έγνοια αυτός ο κρυμμένος εαυτός για να μην τρώει από τα έτοιμα. Αγαπώ και τιμώ τους ανθρώπους, χαίρομαι που η ζωή φέρνει δάκρυα χαράς και ευθύνης.
Ονειρεύομαι στους γονείς μου ν’ αποδώσω τα τροφεία -στον έρωτα ό, τι δεν με κατασπαρράσσει αλλά με φωτίζει -στη γριά υπομονή βάλσαμο και στη δουλειά μου μέθη. Μακάρι ο εγωισμός να είναι περαστικός και η υγεία παντοτινή. Το φιλί να ‘ναι επιλογή και το κορμί παράσταση νίκης. Ο πόλεμος της χαμένης τιμής κέρδος από την ανάποδη. Η λαχτάρα να ξεχωρίσω να ‘ναι τόση όση η ηδονή της μοναξιάς. Ό, τι ερωτεύτηκα να το τιμώ και να το προσεύχομαι.
Η γενέθλια μέρα είναι όμορφη γιατί γεννά ξανά τις πρώτες ανάγκες, άπληστες, ακόρεστες, δειλές και κραυγάζουσες.
Πόσο λίγο σε κράτησα από το χέρι άγνωστε ποιητή, δικέ μου φίλε εαυτέ. Πάμε πάλι από την αρχή.
* O Βασίλης Ανδρέου εργάζεται ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και παιδαγωγός θεάτρου στη δραματική σχολή “Δήλος” και διευθύνει το εργαστήρι θεάτρου ΒΑΣ.ΑΝ.ΑΚΙΑ. Έχει κάνει θεατρικές και παιδαγωγικές σπουδές. Έχει ερμηνεύσει πάμπολλους ρόλους του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου και έχει συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες.
* Στη φωτογραφία ο Βασίλης Ανδρέου με τη Μαρία Ναυπλιώτου και τον Δημήτρη Ήμελλο, ως πρίγκιπας Μίσκιν, στον “Ηλίθιο” του Ντοστογέφσκι σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού.
