Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Εν μέσω ανησυχίας, αναμονής, άγχους και αδυναμίας του ανθρώπου μπροστά στον παραλογισμό μιας μάστιγας, καλλιτέχνες μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για την επιδημία του νέου κορονοϊού και την καραντίνα.
Ένας από αυτούς η πολυσύνθετη, πάντα ευαισθητοποιημένη, τραγουδοποιός και συγγραφέας Ευσταθία.
“Η σχέση μας με τον πλανήτη και τα υπόλοιπα πλάσματα που κατοικούν σ’ αυτόν είναι η προτεραιότητά μας αυτή τη στιγμή”, επισημαίνει η Ευσταθία. “Δεν είναι τυχαίο ότι περιορίστηκε για λίγο η κινητικότητα των ανθρώπων κι ανάσανε το περιβάλλον. Γιατί αυτό όλο να γίνει υποκινούμενο από το φόβο και όχι από την αγάπη για τον πλανήτη; Πόσο ακόμα θα ζούμε παρασιτικά;”.
Ευσταθία, με τον αναγκαστικό εγκλεισμό τι σου λείπει περισσότερο;
*Είναι τόσο σοβαρά αυτά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε δεν έχω σκεφτεί τι λείπει σε μένα πραγματικά, σε ατομικό επίπεδο. Θα έλεγα ότι μου λείπει η ψυχική μου ηρεμία όσον αφορά το στρες που με «σκάβει» μήπως και νοσήσουν οι δικοί μας μεγάλοι άνθρωποι, οι γονείς και τόσοι αγαπημένοι που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Αυτό το στρες αρκετές φορές σωματοποιείται και αισθάνομαι ότι κάτι έχω κι εγώ, νομίζω ότι με πονάει ο λαιμός μου, βήχω κ.λπ., παιχνίδια του μυαλού.
Ποια νέα συνήθεια / ρουτίνα απέκτησες;
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν εξοικειωμένη με τα on – line μαθήματα. Ανακάλυψα -κάλλιο αργά παρά ποτέ- αυτόν τον τρόπο δουλειάς και επικοινωνίας και πραγματικά βολεύει πάρα πολύ να τον εφαρμόζω και μετά την κρίση, ορισμένες φορές. Είναι οικολογικός καθότι λιγοστεύει τις μετακινήσεις, το χρόνο και τα έξοδα μετακίνησης. Την εμμονή επίσης με το πλύσιμο των χεριών. Πάντα έπλενα τα χέρια μου όταν έμπαινα σπίτι αλλά τώρα αυτό μού έγινε εμμονή.
Ανά τους αιώνες, οι πανδημίες έφυγαν προκαλώντας μια σειρά από κοινωνικοοικονομικές ανακατατάξεις. Πολλές από τις οποίες αξιολογήθηκαν ως θετικές: η εργασία απέκτησε μεγαλύτερη αξία και οι εργαζόμενοι περισσότερα δικαιώματα, το βιοτικό επίπεδο βελτιώθηκε, οι επιστήμες της ιατρικής και της φαρμακευτικής εξελίχθηκαν, οι τέχνες άνθησαν. Πώς το σχολιάζεις;
*Συνήθως έπειτα από τέτοιες παγκόσμιες κρίσεις είναι σαν να μηδενίζεται το κοντέρ και να ξεκινάμε πάλι απ’ την αρχή. Όσοι είναι έτοιμοι για μία μεγάλη αλλαγή μέσα τους, θα την κάνουν ενισχύοντας το μεγάλο ρεύμα των αφυπνισμένων ανθρώπων που επιδιώκουν μια αρμονική συμβίωση με τους εαυτούς τους και με το ίδιο το περιβάλλον. Η σχέση μας με τον πλανήτη και τα υπόλοιπα πλάσματα που κατοικούν σ’ αυτόν είναι η προτεραιότητά μας αυτή τη στιγμή. Δεν είναι τυχαίο ότι περιορίστηκε για λίγο η κινητικότητα των ανθρώπων κι ανάσανε το περιβάλλον. Γιατί αυτό όλο να γίνει υποκινούμενο από το φόβο και όχι από την αγάπη για τον πλανήτη; Πόσο ακόμα θα ζούμε παρασιτικά;
Ποια ευχή θα ήθελες να κάνεις;
*Πρώτα απ’ όλα να ξεπεράσουμε αυτή τη μεγάλη δοκιμασία με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Να βρεθούμε σύντομα με τους αγαπημένους μας και να τους αγκαλιάσουμε και να τους φιλήσουμε άφοβα. Πάνω απ’ όλα όμως να γίνουμε σοφότεροι και ωριμότεροι αποκτώντας το «γνώθι σ’ αυτόν», δηλαδή τη γνώση της φυσικής μας θέσης στη συμπαντική τάξη, να βρούμε τη σωστή θέση μέσα στο μεγάλο «Όλον» και κυρίως να μείνουμε εκεί, απομονώνοντας τον εγωισμό μας και βιώνοντας το παρόν μας. Πολλά ζητώ, το ξέρω, αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Ευχαριστώ πολύ, Ευσταθία!
*Κι εγώ ευχαριστώ!
- Foto by Ελένη Πολιτοπούλου
