Στις 22 Απριλίου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γης και το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) καλεί όσους το επιθυμούν να συμμετάσχουν σε μια διαφορετική δράση. Να αναρτήσουμε στα social media μια αγαπημένη φωτογραφία από οποιοδήποτε τοπίο της φύσης ή μια παιδική ζωγραφιά με θέμα τη Γη, συνοδεύοντάς τες με τα hashtags: #earthday2020 και #ypen.
Κάθε χρόνο, στις 22 Απριλίου, εδώ και 50 έτη σε όλον τον κόσμο, πραγματοποιούνται εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γης. Μέχρι σήμερα, ένα δισεκατομμύριο πολίτες εκδηλώνουν την ευαισθητοποίησή τους για το κοινό μας σπίτι, τη Γη. Ειδικά φέτος που καθόμαστε αναγκαστικά στα σπίτια μας, για να προστατεύσουμε τη ζωή μας, όπως και όλων των συνανθρώπων μας, η εκδήλωση της ευαισθητοποίησής μας για τη Γη, λαμβάνει έναν ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα. Είμαστε ο ένας από τον άλλον μακριά, αλλά νοιαζόμαστε το ίδιο πολύ γιατί μένουμε μαζί στο ίδιο σπίτι. Τη Γη.
Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωστής Χατζηδάκης, δηλώνει:
«Φέτος, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γης μένοντας στο σπίτι μας. Παρά τα πρωτόγνωρα που ζούμε εξαιτίας του κορονοϊού, ας μην ξεχάσουμε τις βασικές έννοιες που είναι συνυφασμένες με τη ζωή μας, το Περιβάλλον, τη Γη μας. Διότι δεν έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε για όλα όσα μας προβληματίζουν. Όσοι το επιθυμείτε, σας καλώ να συμμετάσχετε σε μια διαδικτυακή – λόγω των συγκυριών – δράση. Με μια φωτογραφία ή με μια παιδική ζωγραφιά με θέμα τη Γη. Σύμμαχοι για τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι άλλωστε όλοι οι πολίτες και θέλουμε από κοινού να δρούμε για τη Γη και το Περιβάλλον, για την Κλιματική Αλλαγή, για το μέλλον του πλανήτη. Είναι κοινή μας υπόθεση κι ευθύνη».
Η Ημέρα της Γης γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1970, στις 22 Απριλίου, με στόχο την κινητοποίηση ανθρώπων, κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και οργανισμών, για έναν καθαρό πλανήτη.
Αμερικανικής εμπνεύσεως, καθιερώθηκε το 1970 στις ΗΠΑ, με πρωτοβουλία του γερουσιαστή Γκέιλορντ Νέλσον, ενός πολιτικού με περιβαλλοντικές ανησυχίες. Με τα χρόνια, η Ημέρα της Γης ξεφεύγει από το αμερικανικό πλαίσιο, όπου αποδεικνύεται αρκετά δημοφιλής, και εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.
***
Ο πιο γήινος ποιητής, ο αγαπημένος Αργύρης Χιόνης, είχε πει ότι καλλιεργεί τη γη και την ποίηση, στο Θροφαρί της Κορινθίας, όπου έζησε μέχρι τον ξαφνικό θάνατό του. Δεν μπορεί κανείς να αντισταθεί στην εκλεκτή ποίησή του.
Ι. ΣΚΑΒΩ ΤΗ ΓΗ, κι όπως την τσάπα κατεβάζω, ”Χά!” κραυγάζω, δύναμη στο χτύπημά μου για να δώσω, στα κουρασμένα μπράτσα μου κουράγιο.
Η γη με ένα “άχ!” μου αποκρίνεται, μ’ έναν βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης, καθώς την λευτερώνω από την πετσιασμένη κρούστα της.
Και χά το χά και άχ το άχ με χί μπροστά ή με χί πίσω, με πόνο κι ανακούφιση, σιγά σιγά, η γη κι εγώ την άνοιξη στον πάνω κόσμο ξαναφέρνουμε
ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ, Τραγούδια της γης
2. ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ, ζούνε, πετώντας, είδη πτερωτά όπως πουλιά, σύννεφα και έντομα προνομιούχα είδη, ζηλευτά, που βλέπουνε από ψηλά τις γήινες ασκήμιες σμικρυμένες, σαν λεπτομέρειες αντιαισθητικές σε ένα, γενικά, καλαίσθητο τοπίο. Προνομιούχα είδη, κι όμως καθόλου επηρμένα, γιατί ξέρουνε καλά, είναι βαθιά γραμμένο μες τα κύτταρά τους πως κι αυτά στη γη θα καταλήξουν, λάσπη και σήψη, λάσπη και σήψη, σιχαμένη λεπτομέρεια μες στον φανταχτερό της φύσης θρίαμβο.
3. Η ΓΗ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ. Εγώ δεν το πιστεύω ξέρω πως, αν τραβήξω ίσια μπροστά, ποτέ μου δεν θα επιστρέψω εδώ απ’ όπου κίνησα ξέρω και ότι στην άκρη του ορίζοντα παραμονεύει ο γκρεμός και, μάλιστα, όσο μειώνεται η όρασή μου και ο ορίζοντας στενεύει, τόσο πιο πολύ ζυγώνει ο γκρεμός. Γιατί λοιπόν να πάω να τον βρω εγώ, αφού αυτός θα έρθει προς εμένα; Μένω εδώ, μικρές κινήσεις κάνοντας, ελάχιστες κινήσεις επί τόπου. Αν θέλει να ‘ρθει ο γκρεμός, ας έρθει, εγώ δεν πρόκειται ποτέ να τον προϋπαντήσω.
α
4. Το πιο ωραίο δένδρο
Φυτρώνει κάτω από τη γη
Κάτω απ’ τα πόδια μας βαθιά
Μέσα στο χώμα μες στην πέτρα
Ωριμάζουν οι καρποί του
Θρεμμένοι απ’ έναν άλλο ήλιο
Πάντ’ αναφτό στης γης το κέντρο
Ωραίοι καρποί οι πιο ωραίοι
-διαμάντια και ρουμπίνια και αμέθυστοι-
Μεγάλος πειρασμός για όσους ξέρουν
Πως είναι εκεί το δένδρο
Για όσους δεν βαδίζουν πάνωθέ του ανυποψίαστοι
Κι είναι πολλοί αυτοί που σκάβουν
Αυτοί που ανοίγουν σήραγγες και σέρνονται
Στης γης τα σπλάχνα για να βρούνε
Τους υπέροχους καρπούς και επιστρέφουν
Φέρνοντας στο φως μια χούφτα πέτρες
Σκουριασμένες πέτρες ή δεν επιστρέφουν
Μα χάνουν το μυαλό τους και το δρόμο
Και μένουνε στης γης τα σπλάχνα αρουραίοι
Ασπάλακες ασβοί σκουλήκια
ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ, E. ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ (από την ποιητική συλλογή ΤΥΠΟΙ ΗΛΩΝ, Εκδόσεις Εγνατία Σειρά ΤΡΑΜ/λογοτεχνία 1978)
στ
5. Με τα πόδια χωμένα ως τον αστράγαλο
Μέσα στη νιοσκαμένη γη
Με τους μηρούς σφιγμένους για να κρύβουν
Τη φωλιά του φύλου της
Με τα μπράτσα σηκωμένα σ’ ικεσία
Έλεγε με φωνή που μόλις ξεπερνούσε
Το θρόισμα του ανέμου μέσα στα μαλλιά της
Δεν είμαι δένδρο είμαι Γυναίκα
ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ, E. ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ (από την ποιητική συλλογή ΤΥΠΟΙ ΗΛΩΝ, Εκδόσεις Εγνατία Σειρά ΤΡΑΜ/λογοτεχνία 1978)
- Εικόνα: Ana Mendieta: Earth Body
