Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Το γεγονός ότι μένουμε σπίτι λόγω καραντίνας είναι μια αναγκαία διατάραξη της φυσικής σχέσης μας με το περιβάλλον μας και τη ζωντανή τέχνη. Η πνευματική και συναισθηματική επιθυμία μας όμως για σύνδεση μεταξύ μας γίνεται όλο και πιο έντονη. Αν η κρίση της πανδημίας μας έχει διδάξει κάτι, αυτό είναι πόσο βαθιά αλληλοεξαρτώμενοι είμαστε.
Η ηθοποιός, συνθέτις και casting director Έλια Βεργανελάκη μιλά στο catisart.gr και δίνει την εικόνα της καινούργιας της καθημερινότητας. “Το δεύτερο μισό της καραντίνας η καθημερινότητά μου έκανε στροφή 180 μοιρών”, μας λέει. Κι αυτό γιατί ανέβασε στο YouTube ένα βίντεο με τίτλο “Ο καλλιτέχνης δεν είναι άνθρωπος“ το οποίο, δίχως η ίδια να το περιμένει, έγινε viral σε λίγες μόνον ώρες. Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι το βίντεο αναφέρεται στα δικαιώματα των καλλιτεχνών και των τεχνικών του κλάδου. Ήταν τόση η ευαισθητοποίηση του κοινού που από τότε απαντά σε χιλιάδες μηνύματα αγάπης που λαμβάνει από ανθρώπους που ενδιαφέρονται και συμπαραστέκονται στον αγώνα των καλλιτεχνών.
Η Έλια Βεργανελάκη είναι μια πολύ δραστήρια φωνή στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου, μελωδική και πλούσια, δυναμική και εύθραυστη, ποιητική και γήινη, λαμπερή και λιτή, με μια σπάνια ευαισθησία και αισθαντικότητα.
Έχει σπουδάσει με υποτροφία στην Ακαδημία της Τέχνης του Βερολίνου (Akademie der Künste Berlin) στον κλάδο Παραστατικής Τέχνης (Berlin Stipendium 2013 in der Sektion Darstellende Kunst) με μέντορα τον Volker Ludwig, είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής “Δήλος” και του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στο τμήμα Γλώσσας Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών με ειδίκευση στη ρωσική γλώσσα, φιλολογία και πολιτισμό.
“Το μυαλό δεν σταματά να γεννά ιδέες όταν το κλείνεις αναγκαστικά σε τέσσερις τοίχους, η φαντασία δεν εγκλωβίζεται”, δηλώνει. “…Η ανάγκη για έκφραση και δημιουργία και η απλόχερη μεταφορά αυτής μέσω του Ίντερνετ, είναι κάτι που μας κρατά ακόμα ίσως αλώβητους και μας κάνει πιο δυνατούς και υπομονετικούς. Αρκεί βέβαια όταν τελειώσουν όλα αυτά, να επιστρέψουμε στα θέατρά μας, να στηρίξουμε τον κινηματογράφο, να χορέψουμε ξανά σε συναυλίες, να μη γίνει η συνήθεια του εγκλεισμού κανονικότητα”, τονίζει.
Η Έλια μας μιλά ακόμα για τον αδελφό της που είναι γιατρός στη Σουηδία, μια χώρα που οι θάνατοι λόγω κορονοϊού έχουν φτάσει σε πάρα πολύ υψηλά ποσοστά και παρόλα αυτά η κυβέρνηση της Σουηδίας δεν έχει λάβει έκτακτα μέτρα για την προστασία των πολιτών. “Η πρόληψη είναι που διευκολύνει το έργο των γιατρών και αυτή θα ήταν μια μεγάλη ανταμοιβή του έργου τους και ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις αέναες εφημερίες τους!”, επισημαίνει.
Έλια, τι σου λείπει αυτές τις μέρες που βρισκόμαστε σε καραντίνα;
*Το μεσημεριανό φαγητό στο τραπέζι με την οικογένειά μου, η αγκαλιά των φίλων μου, μια βουτιά στα παγωμένα νερά του Λιβυκού πελάγους, οι πρόβες και τα γυρίσματα που έκανα πριν από την καραντίνα και γενικά η εργασία! Είμαι πολύ δραστήριος άνθρωπος, δεν μπορώ με τίποτα την αδράνεια και το καθισιό.
Μας δίνεις μια εικόνα της καινούργιας σου καθημερινότητας;
*Το πρώτο μισό διάστημα της καραντίνας ξυπνούσα φυσικά χωρίς ξυπνητήρι, άφηνα το ραδιόφωνο να σιγοπαίζει, απολάμβανα το πρωινό μου χωρίς άγχος και παρατηρούσα πόσο μου είχε λείψει, τις ηλιόλουστες μέρες περνούσα πολλές ώρες στη βεράντα μου, όσα βιβλία ξεκίνησα να διαβάζω τα παράτησα λόγω έλλειψης συγκέντρωσης, πολλές ώρες στο τηλέφωνο με τους φίλους μου για ψυχολογική υποστήριξη, μαγειρική και ταινίες. Πολλές ταινίες! Το δεύτερο μισό της καραντίνας η καθημερινότητά μου έκανε στροφή 180 μοιρών, μιας και έκανα ένα βίντεο με τίτλο “ο καλλιτέχνης δεν είναι άνθρωπος” όπου δίχως να το περιμένω έγινε viral σε λίγες μόνο ώρες για τα δικαιώματα των καλλιτεχνών και των τεχνικών του κλάδου μας, και από τότε απαντάω ακόμα σε χιλιάδες μηνύματα αγάπης που έχω λάβει και προσπαθώ να ενημερώνομαι για το πώς εξελίσσεται η κατάσταση.
Ποιους δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτές τις ώρες;
*Τους άστεγους, τους πρόσφυγες, τις ευπαθείς ομάδες, τους ανθρώπους που πλήττονται από την οικονομική αυτή καταστροφή, τους γιατρούς και νοσηλευτές, τους συναδέλφους μας, τους ηλικιωμένους γείτονες, τους φίλους και τους συγγενείς που αντιμετωπίζουν χρόνιες ασθένειες, αλλά και εκείνους που δεν διαθέτουν τα μέσα να προετοιμαστούν για την αντιμετώπισή της, όσους χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη λόγω της απομόνωσης, τις γυναίκες που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας λόγω εγκλεισμού, τον εαυτό μας. Αυτό επιτάσσει όχι μόνο η λογική, αλλά και η καλοσύνη και η υπευθυνότητα. Να μην ξεχνάμε να δείχνουμε κατανόηση σε όλους.
Ένας καλλιτέχνης του θεάτρου που εξ ορισμού ανήκει στο τώρα, πώς μπορεί να υπάρξει σε μια επείγουσα κατάσταση, όπως η καραντίνα και η πανδημία;
*Να επιτρέψει την ανάγκη για έκφραση να εκδηλωθεί και να την επικοινωνεί ελεύθερα χωρίς φόβο και πάθος. Να μελετήσει, να διευρύνει τις γνώσεις του, να αντισταθεί στο άγχος και το φόβο για την επόμενη μέρα.
Πώς δημιουργούμε νέες φόρμες στην τέχνη στον καιρό του κορονοϊού;
*Με το online θέατρο, τις διαδικτυακές επισκέψεις σε μουσεία, την online ανάγνωση ποιημάτων και διηγημάτων από ηθοποιούς και συγγραφείς, τη μουσική που απλόχερα μας χαρίζουν κάθε μέρα μουσικοί από όλο τον κόσμο, χορευτές χορεύουν μέσα στα δωμάτια των σπιτιών τους. Το μυαλό δεν σταματά να γεννά ιδέες όταν το κλείνεις αναγκαστικά σε τέσσερις τοίχους, η φαντασία δεν εγκλωβίζεται. Μπορεί η έμπνευση να περιορίζεται σε μια κατάσταση όπως αυτή που βιώνουμε λόγω του φόβου για το “μετά”, αλλά η ανάγκη για έκφραση και δημιουργία και η απλόχερη μεταφορά αυτής μέσω του ίντερνετ, είναι κάτι που μας κρατά ακόμα ίσως αλώβητους και μας κάνει πιο δυνατούς και υπομονετικούς. Αρκεί βέβαια όταν τελειώσουν όλα αυτά, να επιστρέψουμε στα θέατρά μας, να στηρίξουμε τον κινηματογράφο, να χορέψουμε ξανά σε συναυλίες, να μη γίνει η συνήθεια του εγκλεισμού κανονικότητα.
Η αγωνία για την υγεία μπορεί να φρενάρει την έμπνευση και τη δημιουργία;
*Εν μέρει απάντησα προηγουμένως. Χα! Χα! Ναι, φυσικά φρενάρεται η έμπνευση. Ο φόβος για την υγεία όλων είναι το πιο κυρίαρχο συναίσθημα, και όσο επικρατεί ο φόβος δεν υπάρχει ψυχραιμία και συγκέντρωση για να γεννηθούν νέες ιδέες. Η νουμερολαγνεία των θανάτων και κρουσμάτων που μεταδίδονται διαρκώς από τα ΜΜΕ με αποκαρδιώνει, με αδειάζει. Τον πρώτο καιρό παρακολουθούσα διαρκώς τις εξελίξεις παγκοσμίως. Μια μέρα αποφάσισα να σταματήσω διότι με επηρέαζε και με έριχνε σε μια αέναη αίσθηση ματαιότητας. Η αλήθεια είναι πως από εκείνη τη μέρα άρχισα να αισθάνομαι αρκετά πιο δημιουργική, άρχισα να προβληματίζομαι για το πώς πλήττεται ο κλάδος των καλλιτεχνών και πόσο η Πολιτεία για μια ακόμη φορά αδιαφορεί, άρχισε να μου βγαίνει ο θυμός και η αγανάκτηση, συναισθήματα που είχαν επίσης εγκλωβιστεί μέσα μου, άρχισα ξανά να ανατρέχω στη δύναμη που έχω μέσα μου και να ελπίζω πως μια μέρα σύντομα θα βγούμε όλοι πιο αλληλέγγυοι και με όρεξη για έκφραση και δημιουργία!
Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό;
*Έχω αδερφό γιατρό στη Σουηδία, σε μια χώρα που οι θάνατοι λόγω κορονοϊού έχουν φτάσει σε πάρα πολύ υψηλά ποσοστά και παρόλα αυτά η κυβέρνηση της Σουηδίας δεν έχει λάβει έκτακτα μέτρα για την προστασία των πολιτών. Έχω καθημερινό άγχος για εκείνον, έχω ζήσει από κοντά πώς είναι να είσαι γιατρός και να σώζεις ζωές. Τους γιατρούς και τους νοσηλευτές τους σέβομαι και τους θαυμάζω γιατί γνωρίζω πολύ καλά το σθένος που απαιτείται. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την προσφορά τους. Θα ήθελα να τους στείλω το μήνυμα πως ελπίζω μετά την καραντίνα, όλοι οι πολίτες κάθε χώρας να συνειδητοποιήσουν την αξία του επαγγέλματός τους και να τους σέβονται περισσότερο, να υπακούουν στις οδηγίες τους, να κάνουν εξετάσεις τακτικά και όχι μόνο όταν φτάνουν στον έσχατο βαθμό πόνου. Η πρόληψη είναι που διευκολύνει το έργο των γιατρών και αυτή θα ήταν μια μεγάλη ανταμοιβή του έργου τους και ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις αέναες εφημερίες τους!
Τι εύχεσαι;
*Εύχομαι να τελειώσει σύντομα ο εγκλεισμός, να βγούμε πιο δυνατοί και υπεύθυνοι, να σταματήσουμε την γκρίνια και τη μιζέρια, να σεβόμαστε τους άλλους, να μην κάνουμε ανελέητη κακοπροαίρετη κριτική, να ζήσουμε ένα καλοκαίρι δίχως φόβο, να μοιράζουμε απλόχερα αγάπη, να πιστεύουμε στον εαυτό μας και να έχουμε υγεία, σωματική και ψυχική!
- Φωτογραφίες: Νίκος Ζιαγάκης, Οδυσσέας Κωνσταντίνου, Δήμητρα Βαμβακάρη, Γιώργος Οικονόμου, Βίτωνας Μπεσδεμιώτης
∼
- Διαβάστε επίσης:
Οι καλλιτέχνες είναι και αυτοί εργαζόμενοι και αξίζουν τα ίδια δικαιώματα με όλους μας
***
Βιογραφικό της Έλιας Βεργανελάκη
Επαγγελματική πείρα
ΘΕΑΤΡΟ
2019
“ROCK STORY” της Λείας Βιτάλη, εμπνευσμένο από τη ζωή του Παύλου Σιδηρόπουλου σε σκηνοθεσία Γιάννη Καραχισαρίδη, στο ρόλο της Γιασεμή, της γυναίκας που ερωτεύτηκε ο Παύλος. Πρεμιέρα στις 20 Μαρτίου 2019 στο θέατρο Αργώ, μέχρι τις 19 Μάη 2019.
2018
“ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΠΟΡΚΜΑΝ” του Ερρίκου Ίψεν σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη με το θίασο ΣΥΝ.ΘΗΚΗ στο studio Μαυρομιχάλη.
Στο ρόλο της Φρίντας Φόλνταλ και ζωντανά στο πιάνο ως μουσικός καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.
2018
“Η Παραμυθόπερα του Δον Κιχώτη” σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη. Μια παράσταση για παιδιά από 6M12 ετών. Κουκλοθέατρο στο οποίο ως ηθοποιός και μουσικός ερμηνεύω και τους 17 ρόλους του έργου. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο Απολλώνιο Ωδείο και παίζεται ακόμη και τώρα σε Δημοτικά Σχολεία.
2018
“ΚΑΘΕ ΤΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ” devised theatre με κείμενα του Νίκου Καζαντζάκη και του Ράινερ Μαρία Ρίλκε σε σκηνοθεσία της Άντζελας Δεληχάτσιου στον πολυχώρο «CHIMERES”.
2017
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.ΚΡΗΤΗΣ “Γουρούνι στο σακί” του Georges Feydeau καλοκαιρινή περιοδεία με τους Δημήτρη Πιατά, Θανάση Τσαλταμπάση, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Μαρία Γεωργιάδου, Γιάννη Δρακόπουλο, Δήμητρα Σιγάλα, Βασίλη Πουλάκο και Γιώργο Γιαννόπουλο, ως βοηθός σκηνοθέτη
Σκηνοθεσία: Γιάννης Καραχισαρίδης
2017
Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων. “Klimaka a solo performance” με κείμενα της Μαρίας Λαϊνά.
Σύλληψη, ερμηνεία: Έλια Βεργανελάκη
Κινησιολογία: Μαρία Μεντέζ
Μουσική: Δημήτρης Σιδερής
2016-2017
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΡΗΤΗΣ “Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα” του Willy Russell στο ρόλο της Ρίτας
Σκηνοθεσία: Γιάννης Καραχισαρίδης
2016
THEATRE 73100 “μνήμη-λήθη” του Δημήτρη Δημητριάδη στο ρόλο της μνήμης
Σκηνοθεσία: Έλια Βεργανελάκη, Ιώ Ασηθιανάκη
2016
THEATRE 73100 “Οι Δούλες” του Gean Jenet σε μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη στο ρόλο της Κλαιρ
Σκηνοθεσία: Έλια Βεργανελάκη, Ιώ Ασηθιανάκη
2015
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΡΗΤΗΣ “Χωρίς εσένα” του Πολυχρόνη Κουτσάκη
Σκηνοθεσία: Στέλλα Σκορδαρά
2014
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ “Ιδομενέας” του Roland Schimmelpfennig
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου
2013-2014
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ (ADK BERLIN)
“Ζητείται Άνθρωπος” / “Ich suche den Menschen” στο πλαίσιο της Υποτροφίας στην Παραστατική Τέχνη.
Σύλληψη, σκηνοθεσία, ερμηνεία: Έλια Βεργανελάκη
Η παράσταση ανέβηκε στο Βερολίνο τον Σεπτέμβριο του 2013 (Berlin Art Week), όπου και απέσπασε Βραβείο Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής και στην Αθήνα τον χειμώνα του 2014
2012
ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΑΤΟΥΠΗ “Ρομπέρτο Τσούκκο” του Bernard Marie Koltes στο ρόλο της Παιδούλας
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου
2012
4o ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ ΔΡΟΜΟΥ “Όπερα της Πεντάρας” του Bertolt Brecht στο ρόλο της Τζένης των Πειρατών
Σκηνοθεσία: Θοδ. Εσπίριτου.
Βραβείο Καλύτερης Παράστασης στο Φεστιβάλ
2011
ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ “Οξυγόνο – Kislorod” του Ivan Viripaev από την ομάδα a bailar
2009
ΘΕΑΤΡΟ ΘΗΣΕΙΟΝ “52 λεπτά”, βασισμένο στην “Ψύχωση 4.48” της Sarah Kane
Σκηνοθεσία: Στέλιος Παυλίδης
2006
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ “12 Ένορκοι” του Reginald Rose στο ρόλο του 4ου ενόρκου
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
2019
ΦΑΝΤΑΣΙΑ μεγάλου μήκους
Στο ρόλο της νεαρής τραγουδίστριας, στο πλευρό του Στέλιου Μάινα, σε σκηνοθεσία Αλέξη Καρδαρά.
2019
VIRGINIA HAS MADE HER DECISION μικρού μήκους
8,12’ μονοπλάνο, πρωταγωνιστικός ρόλος σε σκηνοθεσία Ευδοξίας Οικονομάκη. Μια παραγωγή της FIXER IN CRETE. Η ταινία κάνει πρεμιέρα στο London Greek Film Festival και είναι υποψήφια για δύο βραβεία.
2018
FUGUE/ΦΥΓΗ μικρού μήκους
ΕΡΤ
Πρωταγωνιστικός ρόλος μαζί με τη Μαρία Καλλιμάνη και τον Ορέστη Τζιόβα
Σκηνοθεσία: Λάουρα Νέρη
2017
OPPOSITES ATTRACT μικρού μήκους
Elfspell Production – Θεσσαλονίκη
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σουμελίδης
Πρωταγωνιστικός ρόλος
2016
UNDER A FULL MOON μεγάλου μήκους
New Zealand Film Commission/Production
Σκηνοθεσία: Florian Habicht
Πρωταγωνιστικός ρόλος με συμπρωταγωνιστή τον Matthew Sunderland
2015
“Open Borders/Welcome Refuggees”
INTERNATIONAL VIDEO DANCE FESTIVAL OF BURGUNDY (Γαλλία)
Σκηνοθεσία – χορογραφία: Αλίκη Χιωτάκη
2015
THE REPUBLIC μεγάλου μήκους
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τζέτζας
2014
PERSONAL RESPONSIBILITY μικρού μήκους
Σκηνοθεσία: Γιούλη Κολοβού
2013
ΆΠΝΟΙΑ μεγάλου μήκους
Σκηνοθεσία: Άρης Μπαφαλούκας
2013
TRAVEL EXPRESS μικρού μήκους
σκηνοθεσία : Νατάσσα Ξύδη
2012
DER WINTER IST IMMER NOCH DAμικρού μήκους
Σκηνοθεσία: Βίκυ Μούσχου
2011
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗ ΒΡΕΜΗ μικρού μήκους του Rainer Werner Fassbinder
Σκηνοθεσία: Pedram Vossoughi
Εκπαίδευση και κατάρτιση
2013
ΥΠΟΤΡΟΦΙΑ στην Ακαδημία της Τέχνης του Βερολίνου (Akademie der Künste Berlin) στον κλάδο Παραστατικής Τέχνης (Berlin Stipendium 2013 in der Sektion Darstellende Kunst) με Μέντορα τον Volker Ludwig.
2012
ΔΙΠΛΩΜΑ Υποκριτικής από την Ανώτερη Ιδιωτική Δραματική Σχολή “Δήλος” της Δήμητρας Χατούπη. Πτυχίο αναγνωρισμένο από το Υπουργείο Πολιτισμού.
2009
MASTER CLASS – ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ Υποκριτικής 6μηνο με τους: Στέλιο Παυλίδη, Ρούλα Πατεράκη, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Αγγελική Στελλάτου, Μαρία Κεχαγιόγλου και Δημήτρη Μαυρίκιο.
2005
ΠΤΥΧΙΟ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στο τμήμα Γλώσσας Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών (Ειδίκευση Ρωσικής Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού) με βαθμό “Λίαν Καλώς”
1989-2015
ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων, Ωδείο Φίλιππος Νάκας, Modern Music School of Athens (πιάνο, θεωρία, αρμονία, σολφέζ, τύμπανα, κρουστά, τονικά κρουστά, πνευστά)
Έχει συνθέσει μουσική για τις θεατρικές παραστάσεις:
“Kislorod\Οξυγόνο» του Ιβάν Βιριπάεφ με την ομάδα a bailar, «Βάσσα» του Μαξίμ Γκόρκι σε σκηνοθεσία Θοδ. Εσπίριτου, “Puzzle” στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε σκηνοθεσία Σταύρου Σβήγκου, «Χωρίς Εσένα» του Πολυχρόνη Κουτσάκη, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης κ.ά. και για ταινίες μικρού μήκους στο Βερολίνο και την Ελλάδα.
Επίσης έχει βραβευτεί για την καλύτερη πρωτότυπη μουσική στην Ακαδημία της Τέχνης του Βερολίνου το 2013 στο Φεστιβάλ Berlin Art Week για το έργο “Ich suche den Menschen\Ζητείται Άνθρωπος».
- Πρόσφατα παρουσίασε στην Κρήτη μια παράσταση για την κακοποίηση και την ενδοοικογενειακή βία με τίτλο «Vanilla Love».
