24.7 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Έλενα Παπαβασιλείου: Ο πολιτισμός είναι οδηγός, αρωγός, ψυχαγωγός

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Μια ηθοποιός με όραμα και ταλέντο είναι η Έλενα Παπαβασιλείου, μια γυναίκα δραστήρια και ανοιχτή απέναντι στον κόσμο και την τέχνη.

Αφορμή για τη συζήτησή μας στάθηκε το «RabbitHole», η παράσταση που παίζεται στο θέατρο «104» και στην οποία πρωταγωνιστεί κρατώντας το ρόλο μιας μητέρας που ο γιος της σκοτώνεται σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Η ηρωίδα, η Μπέκα, προσπαθεί να διαχειριστεί τη θλίψη της αλλά και να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξή της στη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα που για κάποιους λόγους προκύπτει.

Το «RabbitHole» είναι ένα δυνατό αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητο έργο, που σκιαγραφεί μια τραγωδία – και τις συνέπειες αυτής.

Η Έλενα Παπαβασιλείου δίνει μια εύστοχη ερμηνεία με απόλυτη ειλικρίνεια, αλλά και χιούμορ, χωρίς ίχνος φθηνού συναισθηματισμού. Μεταπλάθει σε λέξεις και αποτυπώνει όλα τα συναισθήματα που τη συνδέουν με το γιο της. Μεταφέρει στη σκηνή αριστοτεχνικά μια παλέτα αντιφατικών κι αντικρουόμενων συναισθημάτων, αυξομειούμενης έντασης και πολλαπλών αποχρώσεων.

Πλάθει τη μητέρα με μια οικεία ματιά, σαν άνθρωπο που μαθαίνει να ξαναπλησιάζει τους άλλους, μέσα σε έναν κόσμο που έχει χάσει την ισορροπία του.

Η Έλενα απαντά στις ερωτήσεις του catisart.gr με ηρεμία και ειλικρίνεια, ανθρώπινα, άμεσα και απλά. Μιλάμε για την παράσταση, το θέατρο και τον πολιτισμό σήμερα.

«Ο πολιτισμός είναι η απάντηση και μπορεί να αναλάβει δράση σε ό,τι προβληματίζει την κοινωνία. Είναι οδηγός, αρωγός, ψυχαγωγός, με στόχο να ανατρέπει και να ξεβολεύει», τονίζει, μην ξεχνώντας ότι ο πολιτισμός είναι κι αυτός μια αέναη περιήγηση, ένα ταξίδι που γράφει μέσα μας.

Φωτογραφία: Γιάννης Κατσαρής

Έλενα, θέλεις να μου πεις πού γεννήθηκες και ποια είναι η καταγωγή σου;

∗Γεννήθηκα στο Άαχεν Γερμανίας και η καταγωγή μου είναι ελληνική.

 Τι δεν ξεχνάς από τα παιδικά σου χρόνια;

*Την αγάπη που ένιωθα να με περιβάλλει και την αθωότητα ότι ήταν αυταπόδεικτο. Τα παραμύθια που άκουγα, τη φαντασία μου που ταξίδευε και έφτιαχνε εικόνες και διαλόγους.

 Πώς και πότε μπήκαν η υποκριτική και το θέατρο στη ζωή σου;

∗Από μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ήθελα να αλλάζω ρόλους, να δοκιμάζω δύσκολες καταστάσεις, να ζω το δράμα μου. Ο παππούς με πήγαινε πολύ στον κινηματογράφο και μάλλον έμοιαζα με τα παιδιά που γουρλώνουν τα μάτια όταν εντυπωσιάζονται από κάτι.

Κάποια στιγμή γράφτηκα μόνη μου στη σχολή, οι γονείς μου τότε δεν συμφωνούσαν. Δεν το μετάνιωσα. Αγάπησα πολύ τους καθηγητές μου.

Φωτογραφία: Γιάννης Κατσαρής
Φωτογραφία: Γιάννης Κατσαρής

 Ποιοι από τους καθηγητές σου άφησαν τη σφραγίδα της διδασκαλίας τους στον τρόπο που προσεγγίζεις το θέατρο και σε βοήθησαν συνολικά;

Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, ο Ανδρέας Μανωλικάκης και ο Δημήτρης Λάλος (με τη σειρά που τους συνάντησα). Παρακολουθώ σεμινάριά τους μέχρι και σήμερα.

 Φέτος σε βρίσκουμε στο θέατρο 104, να παίζεις στην παράσταση «Rabbit Hole». Τι θα έπρεπε να ξέρει ο αναγνώστης για τη συγκεκριμένη παράσταση;

Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει το έργο Rabbit Hole στην Ελλάδα, έχει ένα σπουδαίο κείμενο και διαχειρίζεται το θέμα της απώλειας τόσο αληθινά με τόσο υπέροχους χαρακτήρες που αν δεν συμμετείχα, θα ήθελα οπωσδήποτε να το δω.

 Ποιος είναι ο ρόλος σου και πώς θα τον σκιαγραφούσες;

Υποδύομαι την Μπέκα, τη μαμά που χάνει το αγοράκι της από ένα τροχαίο, από ένα λάθος, από την «κακιά στιγμή». Είναι αδιανόητη η θλίψη, είναι αδιανόητο το συμβάν από μόνο του, το ίδιο και οι ενοχές της Μπέκα. Η προσπάθεια να αντέξει τη ζωή μια μαμά που χάνει το παιδί της, σηκώνει χίλιες δικαιολογίες. Και αν τα καταφέρει να αντέξει, συνεχίζει με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με μια ουλή, με ένα βάρος που θα κουβαλάει για πάντα μαζί της. Αλλά η ζωή είναι μεγαλύτερη από τα έργα, έχει τους δικούς της κανόνες και δημιουργεί χώρο για τη χαρά και τη δύναμη να σε προχωρήσει.

 Το «Rabbit Hole» ξεκινά με μια τραγωδία, ενώ έχει και στοιχεία χιούμορ. Είναι γεγονός ότι η τραγωδία, μερικές φορές, μονάχα με ελαφράδα μπορεί να ειπωθεί για να γίνει κατανοητή;

Στο θέατρο, ίσως. Δεν έτυχε μέχρι τώρα να το συναντήσω στη ζωή. Εκτός από φράσεις ή περιστατικά που εμβόλιμα θα προκύψουν ή θα δώσουν άλλο τόνο σε ένα τραγικό γεγονός. Αυτό που λένε κάποιοι πχ. ότι σε κηδεία έπεσε γέλιο ή χορός ή έγινε πάρτι, μόνο σε ταινία το έχω δει.

 Στις πρόβες της παράστασης, τι ατμόσφαιρα επικρατούσε;

Θα ακουστεί κλισέ αλλά περάσαμε ιδανικά. Υπήρχε η διάθεση να βοηθήσει ο ένας τον άλλο, να κατανοήσουμε σημεία του έργου που έβλεπε διαφορετικά ο καθένας μας. Το πιο σημαντικό όλων ήταν η τέλεια «ανάγνωση» του έργου από τον σκηνοθέτη μας, Βαγγέλη Λυμπερόπουλο. Αποσαφήνισε και οδήγησε σε σωστά μονοπάτια, πολύ ευαίσθητες σκηνές του έργου.

Φωτογραφία: Αντρέας Σιμόπουλος

Υπάρχει κάποιο θεατρικό έργο που έχεις πιο κοντά στην καρδιά σου και στο οποίο θα ήθελες να παίξεις;

Δεν είναι ένα! Αλλά θα αναφέρω δύο από τους πιο επιθυμητούς ρόλους στην ιστορία του θεάτρου: την Αμάντα στον Γυάλινο Κόσμο και την Μπλανς στο Λεωφορείο ο Πόθος.

Ο πολιτισμός είναι μια καλή απάντηση στα φαινόμενα βίας και διαφθοράς που συναντάμε στην κοινωνία μας;

Ο πολιτισμός είναι η απάντηση και μπορεί να αναλάβει δράση σε ό,τι προβληματίζει την κοινωνία. Είναι οδηγός, αρωγός, ψυχαγωγός, με στόχο να ανατρέπει και να ξεβολεύει.

 Αν δεν ήσουν ηθοποιός, τι θα ήθελες να είσαι;

∗Χορεύτρια.

Έχεις κάποιο χόμπι εκτός θεάτρου;

Τη μουσική. Μεγάλωσα με μουσική. Ακούω από μικρή, διαλέγω/συλλέγω δίσκους, τραγούδια πλέον, κυνηγάω να βρω τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες σε διάφορες ηπείρους και συχνά πυκνά καταθέτω τις γνώσεις και το γούστο μου στα deck της πόλης και σε ωραία party.

 Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Επειδή είναι μελλοντικά, χρειάζονται χρόνο. Και ναι, αν χορτάσουμε το RabbitHole, πρόκειται για επόμενο θεατρικό έργο… που δεν θα αποκαλύψω!

 Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό τον καιρό;

∗Μια γυναίκα, της Ανί Ερνό. Έχει θέμα την απώλεια – από την άλλη πλευρά – την οποία πρόσφατα βίωσα κι εγώ.

Φωτογραφία: Γιάννης Κατσαρής

 Υπάρχουν προσωπικότητες που θαυμάζεις και ποιες είναι αυτές;

Προσωπικότητα θεωρώ τον Κιάνου Ριβς. Τον άνθρωπο που παρά τα δικά του τραύματα, τις δικές του πολλές απώλειες, στρέφεται με αγάπη και συμπόνοια στον συνάνθρωπο και χρησιμοποιεί τη φήμη και τα χρήματά του για να εξασφαλίσει βασικές, αν όχι καλύτερες, συνθήκες ζωής στους άλλους. Κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο για όλες τις κυβερνήσεις, ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι Άνθρωποι που το κάνουν. Αυτό θεωρώ μεγαλείο ψυχής και αυτό αναγνωρίζω ως προσωπικότητα. Να προσφέρεις.

Τι σε κάνει να θυμώνεις και με τι γελάς περισσότερο;

Με θυμώνει η αγένεια και η αδιαφορία στον συνάνθρωπο και στα ζώα, η παντός είδους κακοποίηση, και η σπατάλη εκεί που θα μπορούσε άνετα να μετατραπεί σε βοήθημα για ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Γελάω με τους φίλους μου, με τα αστεία που λέμε και κάνουμε την ώρα που λέμε ιστορίες από παλιά, παίζουμε επιτραπέζια, Bingo κ.ά.

 Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Υπάρχει κάποιο κατοικίδιο με το οποίο συμβιώνεις;

Αγαπώ πολύ τα ζώα, εμπιστεύομαι το ένστικτό τους, λατρεύω τα σκυλιά και συμβίωνα για κάποια χρόνια με την Cindy, ένα μεσαίου μεγέθους κουκλί γκριφόν-κοκεράκι, μέχρι που πήγε στον παράδεισο των σκύλων και τώρα παίζει με τους φίλους της… Σκέφτομαι να ξαναποκτήσω σκυλάκι στο άμεσο μέλλον.

Ευχαριστώ πολύ, Έλενα!

∗Κι εγώ ευχαριστώ!

Διαβάστε επίσης:

Rabbit Hole. Ένα ευαίσθητο έργο στο θέατρο 104 – Δείτε τις φωτογραφίες

 

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -