23.6 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Edward Hopper: Απεικόνισε τη μοναξιά αλλά προσφέρει τη χαρά στην καρδιά της Αθήνας

Ο Έντουαρντ Χόπερ γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου 1882 και πέθανε στις 15 Μαΐου 1967.

***

Στις 21 Ιανουαρίου του 1942, σε ηλικία 60 ετών ο διάσημος Αμερικανός ζωγράφος Έντουαρντ Χόπερ ολοκλήρωσε τον περίφημο πίνακά του με τον τίτλο «Nighthawks» [στη βασική φωτογραφία του θέματος].

***

Στο κέντρο της Αθήνας, μπορούμε να ζήσουμε στο εικαστικό περιβάλλον του Χόπερ. Ακριβώς δίπλα στο «Θέατρο Ιλίσια»  υπάρχει το Hopper Cafe το οποίο… γιορτάζει κάθε μέρα τον ζωγράφο που ύμνησε τη μοναξιά: Τον Έντουαρντ Χόπερ (Edward Hopper). Το πανέμορφο και πεντακάθαρο καφέ με τους ευγενικούς και εξυπηρετικούς υπαλλήλους σίγουρα θα έκανε τον Χόπερ να αλλάξει συμπεριφορά, να γίνει περισσότερο κοινωνικός και να δει τη ζωή με άλλα μάτια.

Μάλιστα αν ο Χόπερ δοκίμαζε τα… μάτια που προσφέρει ο σεφ του Hopper Cafe τότε θα μας χάριζε νέα σειρά έργων με περισσότερο χαμόγελο. Αν πάτε κι εσείς εκεί ίσως τον δείτε να κάθε σε μια γωνιά και να κρατάει σημειώσεις για τον επόμενο πίνακά του.

Ο Έντουαρντ Χόπερ γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου 1882 στο Νίακ της Νέας Υόρκης. Ο διάσημος Αμερικανός ζωγράφος, απεικόνισε στους πίνακές του τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου. Υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρεαλισμού στην αμερικανική τέχνη του Mεσοπολέμου.

Κύριο θέμα του έργου του είναι η αμερικανική μεγαλούπολη όπου η ανία γίνεται θεός. Στις ανώνυμες προσόψεις από τούβλο, στους νυχτερινούς ερημικούς δρόμους, στις επιγραφές neon και τους σωλήνες του γκαζιού, στα μπαρ, τους κινηματογράφους, τα γραφεία, τα δωμάτια των ξενοδοχείων, τα τρένα, τους κινηματογράφους, τα εστιατόρια και τα βενζινάδικα ανακαλύπτει και μορφοποιεί την κοινοτοπία και την αδυναμία φυγής του καθημερινού ανθρώπου της μαζικής κοινωνίας που, όταν απεικονίζεται, μοιάζει με ξύλινη απαθή κούκλα σε μια ανήσυχη, μελαγχολική ατμόσφαιρα.

Στους πίνακές του εκφράζει τη μοναξιά, την αποξένωση και την έλλειψη επικοινωνίας που χαρακτηρίζουν τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου της βιομηχανικής εποχής στις μεγαλουπόλεις. Παρά το γεγονός ότι τα έργα του δίνουν την εντύπωση ότι αποτυπώνουν ρεαλιστικές ψυχρές εικόνες από την εποχή του, ο Χόπερ κατορθώνει να συνθέσει ένα «υπερπραγματικό» σκηνικό με ποιητική, ίσως μυστηριακή, ατμόσφαιρα να περιβάλει τις ανθρώπινες μορφές -κυρίως γυναίκες- που χαρακτηρίζονται από έντονη εσωτερικότητα και προκαλούν για τα «κρυμμένα» συναισθήματά τους έντονη συγκίνηση στους θεατές.

Οι φωτοσκιάσεις γοητεύουν τον καλλιτέχνη, ο οποίος είχε μελετήσει τον τρόπο που χρησιμοποιούσαν το φως οι μεγάλοι Ευρωπαίοι ζωγράφοι, όταν μετά τις σπουδές του ταξίδεψε στην Ευρώπη (Παρίσι, Λονδίνο, Άμστερνταμ, Βρυξέλλες, Βερολίνο) για να δει από κοντά έργα της ευρωπαϊκής ζωγραφικής.

Ο Έντουαρντ Χόπερ φιλοτέχνησε την προσωπογραφία των ανθρώπινων σχέσεων της Αμερικής, στην ανατολή του περασμένου αιώνα. Επέμεινε στη μοναξιά και τη μελαγχολία που κουβαλούν οι ψυχές των ανθρώπων που παραμένουν ξένοι σε αυτήν τη ζωή. Ζωγράφισε την αλήθεια…

***

Έφυγε από τη ζωή στις 15 Μαΐου 1967 όπως ακριβώς το είχε προβλέψει με τα έργα του. Έφυγε μόνος και ξεχασμένος.

***

Ο Χόπερ παραμένει σήμερα από τους πλέον μοντέρνους ζωγράφους. Στην εποχή των σόσιαλ μίντια αποτυπώνει την απομόνωση και την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας, βάζοντας τους ανθρώπους στα έργα του να συνυπάρχουν χωρίς να συνδιαλέγονται. Για τον εαυτό του και τον θεατή κρατά τον ρόλο του ηδονοβλεψία. Κοιτά κρυφά την ημίγυμνη κοπέλα με το σκυμμένο κεφάλι στο «Summer Interior» (1909), μαντεύοντας από τα ανακατεμένα σκεπάσματα ότι μόλις έχει τελειώσει η ερωτική πράξη, καθώς και την πλάτη της ανυποψίαστης χορεύτριας που ράβει το τουτού της στο «New York Interior» (1921) σε έναν φόρο τιμής στον Έντγκαρ Ντεγκά.

Το «Second Story Sunlight» (1960) -αρχική εικόνα- είναι ίσως το πιο συνταρακτικό έργο του. Κάπου στο Κέιπ Κοντ, στη μακρόστενη αυτή χερσόνησο, κάτω από τη Βοστόνη, στο ηλιόλουστο μπαλκόνι ενός σπιτιού, μια νεαρή γυναίκα με μαγιό ποζάρει καμαρωτή στο περβάζι, σε μια εξόχως άβολη στάση: με τα οπίσθια τουρλωμένα, την πλάτη ολόισια και μια αφύσικη κλίση στο κεφάλι. Έχει αίσθηση της ομορφιάς της και της νεότητάς της, ποζάρει για κάποιον θεατή, ακόμη κι αν δεν τον βλέπει, δεν θέλει να συλληφθεί ατημέλητη ή άσχημη, είναι διαρκώς σε εγρήγορση. Δίπλα της βυθισμένη σε μια καρέκλα απεικονίζεται μια ηλικιωμένη γυναίκα. Με την ηρεμία και σοφία των χρόνων της διαβάζει, έχοντας συμφιλιωθεί με την αναλγησία του χρόνου. Κοιτάει αλλού, ίσως επειδή δεν αντέχει να αντιμετωπίσει την οίηση της νεανικής ομορφιάς ή επειδή νοσταλγεί τη δική της. Αντίστοιχα η νέα γυναίκα αποφεύγει το βλέμμα της μεγαλύτερης, λες και τα γηρατειά δεν την αφορούν, ούτε πρόκειται ποτέ να την απασχολήσουν. Οι σκιές στα παράθυρα και η συμμετρική τοποθέτηση της κόκκινης καμινάδας πάνω αριστερά και της κόκκινης στέγης που ξεπροβάλλει κάτω δεξιά δημιουργούν μια αίσθηση τέλειας ισορροπίας.

 

Από τις πρώιμες παρισινές υδατογραφίες μέχρι τα αστικά τοπία της δεκαετίας του ’50 και του ’60, τα βασικά θέματα του Χόπερ είναι οι μοναχικοί ένοικοι των αστικών διαμερισμάτων, οι μονόλογοι χωρίς ανταπόκριση, η πρόκληση του νεανικού έρωτα, που μπορεί τελικά να μετεξελιχθεί σε έγγαμη γκρίνια, καβγά κι ίσως να υπονοηθεί και ο φόνος.

Σας παρουσιάζουμε μερικά από σημαντικότερα έργα του:

***

Το «Hopper Cafe» βρίσκεται στην οδό Παπαδιαμαντοπούλου 6, [τηλέφωνο 210-722.04.50], ακριβώς δίπλα στο «Θέατρο Ιλίσια». Σταθμός μετρό Μέγαρο Μουσικής.

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -