Δεν ήταν ο Χίτλερ ή ο Χίμλερ που με απήγαγε, με χτύπησε και πυροβόλησε την οικογένειά μου. Ήταν ο τσαγκάρης, ο γαλατάς, ο γείτονας που πήρε μια στολή και στη συνέχεια πίστεψε πως είναι η Κυρίαρχη Φυλή».
Karl Stojka, επιζών του Άουσβιτς
«Τα πιο φρικιαστικά, τα πιο τερατώδη εγκλήματα διαπράττονται από συνηθισμένα άτομα. Από γραφειοκράτες. Από οικογενειάρχες. Από απλούς ανθρώπους μετατρέπονται σε φονικά όργανα του ολοκληρωτισμού.
«Ο Άιχμαν δεν ήταν ένας «δαίμονας του κακού». Ήταν ένα κοινότοπο ανθρωπάκι, ένα ασήμαντο γρανάζι στα σπλάχνα ενός τερατώδους γραφειοκρατικού μηχανισμού. Χωρίς αυτό ασφαλώς να μειώνει την ευθύνη του στο ελάχιστο.»
«Η κοινοτοπία του Κακού» της Χάνα Άρεντ,
Εβραίας διανοήτριας και συγγραφέα.
Μάς καλύπτει ηθικά μια τυπικά «νόμιμη» εντολή ναι ή όχι; Αν οι κυβερνώντες, οι πολιτικοί, οι στρατοκράτες, οι όποιοι τέλος πάντων, μάς πουν να κάψουμε το σπίτι του γείτονα, εμείς θα το κάψουμε; Αν μας ζητήσουν μια δεύτερη Nύχτα των Κρυστάλλων, εμείς θα υπακούσουμε; Αν θέλουν να ανοίξουν οι εξορίες και τα ξερονήσια, εμείς θα συμφωνήσουμε; Αν μάς βάλουν μια κουκούλα στο πρόσωπο, θα καταδώσουμε; Έχουμε όρια; Έχουμε αξιακό σύστημα δικό μας; Θα το εφαρμόσουμε στην κρίσιμη στιγμή; Ή θα μάς βλέπουν τα νιάτα μας και θα μάς φτύνουν στο πρόσωπο;
Μη γίνεις ο τσαγκάρης του Καρλ.
Μη γίνεις ο γαλατάς του Καρλ.
Μη γίνεις ο γείτονας του Καρλ.
Γιατί ο Καρλ είναι φίλος μας.
***
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ