Του Παναγιώτη Μήλα
Την Κυριακή 6 Ιουνίου 2019 είχα την τύχη να γνωρίσω τον Δημήτρη Κολέτση, έναν κορυφαίο street artist ο οποίος συμμετείχε σε μια δράση του Δήμου της Αθήνας.
Όχι ένα, όχι δύο, αλλά… σαράντα ΚΑΦΑΟ στο Εμπορικό Κέντρο της Αθήνας με πρωτοβουλία του Δήμου της Πρωτεύουσας έγιναν ζωγραφικός καμβάς και επάνω τους δημιουργήθηκαν έργα τέχνης.
Αυτή η ανοιχτή εκδήλωση είχε τον τίτλο «Athens Urban Gallery». Πήραν μέρος 40 καλλιτέχνες που είχαν επιλεγεί μετά την ανοιχτή πρόκληση του Δήμου Αθηναίων. Στόχος τους να μετατρέψουν σε έργα τέχνης τους γνωστούς μας υπαίθριους κατανεμητές τηλεφωνίας.
Η πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της δράσης καθαρισμού όψεων του This is Athens – Polis και για πρώτη φορά έγινε και χρήση της περίφημης αντιγκράφιτι τεχνικής με την οποία προστατεύονται από βανδαλισμούς τοίχοι, τοιχογραφίες, έργα τέχνης, διατηρητέα κτήρια κ.λπ. κ.λπ.
Σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, στη συμβολή των οδών Ερμού και Βουλής, στο σταυροδρόμι με τα περισσότερα ΚΑΦΑΟ γνώρισα τον Δημήτρη Κολέτση [Dimitrios Koletsis aka Mitts].
Έναν αθόρυβο και ευγενή καλλιτέχνη, ένα ζωγράφο με άπειρες γνώσεις, έναν άνθρωπο με εξαιρετικές ιδέες με τον οποίο δουλέψαμε δίπλα δίπλα ο καθένας στο ΚΑΦΑΟ του…
***
Από τότε παρακολουθώ καθετί που έκανε και κάνει. Κυρίως επειδή… ζηλεύω και τη φαντασία του και την τεχνική του. Ο Δημήτρης έχει μια ξεχωριστή ικανότητα. Μπορεί και υλοποιεί τα σχέδιά του με πολύ απλό και άμεσο τρόπο. Καταφέρνει να περνάει το μήνυμά του. Σε κάνει να σκέφτεσαι. Σε κάνει να χαμογελάς αλλά και να προβληματίζεσαι.
Μια πόλη – και μάλιστα μια πρωτεύουσα – που σέβεται τον εαυτό της ασφαλώς θα έπρεπε να τον έχει στο καλλιτεχνικό δυναμικό της. Αν ο Κολέτσης ζούσε σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, θα ήταν κορυφαίος στο να χαρίζει καθημερινά πινελιές πολύχρωμης αισιοδοξίας στους κατοίκους και τους περιπατητές του κέντρου.
***
Ο Δημήτρης Κολέτσης θέλησε να υποδεχθεί τον Μεγάλο Περίπατο του Δήμου της Αθήνας με μια μεγάλη «Καλημέρα». Μια καλλιτεχνική δημιουργία απολύτως εφήμερη η οποία φτιάχτηκε με κιμωλία και θα έσβηνε μόνη της μέσα σε λίγες ώρες ή έστω σε λίγες ημέρες.
Όμως η Δημοτική Αστυνομία έσπευσε με μάνικες και νερό υπό πίεση. Κατάφεραν μάλιστα να διαγράψουν σε χρόνο μηδέν το «Καλημέρα» του Κολέτση.
***
Ο Καλλιτέχνης όμως [με το «Κ» ασφαλώς Κεφαλαίο] με την έμφυτη ευγένεια που τον διακρίνει έγραψε τα παρακάτω στη σελίδα του στο facebook:
«Άντε Καλημέρα όλοι
Αθήνα 2020
Η τέχνη του απαγορεύεται ενάντια στην τέχνη του δρόμου!
Χθες Παρασκευή 27 Ιουνίου 2020 το απόγευμα πήγα στον… Μεγάλο Περίπατο και έγραψα στην άσφαλτο με κιμωλία μια «καλημέρα» λίγο μεγάλη για να ταιριάζει με τον περίπατο…
Μία ώρα έκανα να τη γράψω. Δεν με ενόχλησε κανείς. Όταν την τελείωσα τη φωτογράφισα για να κρατήσω τη στιγμή της εφήμερης τέχνης μου. Δεν πρόλαβα καλά καλά να βγάλω 5 φωτογραφίες με κόσμο να περνάει.
Τσουπ… να σου 2 μηχανές της δημοτικής αστυνομίας. Με ρώτησαν αν το έγραψα εγώ, τους απάντησα «ναι».
Βλέπετε έχω πάρει σωστές αρχές από το σπίτι μου, δεν λέω ψέματα.
Με ρώτησαν με τι το έγραψα, τους είπα με κιμωλία και πως φεύγει αμέσως με νερό. Εκείνοι μου είπαν πως απαγορεύεται. Είχα αντίθετη άποψη και τους ζήτησα να μου φέρουν τον νόμο που λέει πως απαγορεύεται.
Μίλησαν στον ασύρματο και ενημέρωσαν πως κάποιος έχει γράψει μια «Καλημέρα» με κιμωλία στο κράσπεδο και να στείλουν κάποιον αρμόδιο να το δει. Ο αρμόδιος δεν ερχόταν. Στον ασύρματο ήρθε εντολή οι δημοτικοί να καλέσουν την ΕΛΑΣ. Μετά στον ασύρματο ήρθε εντολή να ακυρωθεί το κάλεσμα της ΕΛΑΣ. Εν τω μεταξύ έχει περάσει μία ώρα και ήρθε ο υπεύθυνος από τον δήμο και αποφάνθηκε πως πρέπει να έρθει άμεσα μια υδροφόρα να το ξεπλύνει με το πιεστικό…
Ωραία, οι δημοτικοί κάλεσαν να έρθει η υδροφόρα, πήραν τα στοιχεία μου και ήμουν ελεύθερος να φύγω. Δεν έφυγα γιατί περίμενα την υδροφόρα να το σβήσει να δω τι φθορά είχα προκαλέσει, με τα λεγόμενά τους περί φθοράς δημόσιας περιουσίας και εικονορύπανσης του αστικού πεδίου.
Σε όλο αυτό το διάστημα, είχα πιάσει κουβέντα με τους δημοτικούς αστυνομικούς περί νόμου κ.λπ. όμορφα και πολιτισμένα, τουλάχιστον από πλευράς μου, γιατί όπως είπα και πριν έχω πάρει σωστές αρχές από το σπίτι μου.
Εκεί που περίμενα την υδροφόρα, ξάφνου ένας αστυνόμος της ΕΛΑΣ με καφεδάκι ανά χείρας σκάει μύτη και λέει: «Τι έχουμε εδώ;». Του εξηγούμε όλοι μαζί, αλλά δεν λέει να καταλάβει και μου λέει πως ήμουν παράνομος και δεν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω στον δρόμο και κανονικά όλο αυτό ήταν για αυτόφωρο. Προσπάθησα να κάνω κουβέντα με τον αστυνόμο της ΕΛΑΣ (που δεν είναι της παρούσης να αναφερθεί), αλλά άδικος κόπος.
Ήταν αμετάκλητος: Αυτό που έκανα ήταν φθορά – λέει – δημόσιας περιουσίας και η δημόσια περιουσία ανήκει στο κράτος, που το κράτος δεν είμαστε εμείς αλλά η Κυβέρνηση (σας καταλάβαμε κύριε). Κάποια στιγμή, αφού ο αστυνόμος κατάλαβε ότι δεν ιδρώνει το αυτί μου, μέσα σε άλλα είπε πως «όλοι ξέρουμε ότι η κιμωλία δεν καταστρέφει κάτι» – και «Πού είναι η φθορά;» ρωτώ. Η φθορά είναι λέει ότι κινήθηκε ολόκληρος κρατικός μηχανισμός για να βγει η υδροφόρα να σβήσει αυτό που έγραψα…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ήρθε η υδροφόρα – δεν είχε και πολύ νερό – το έσβησε εκεί πέρα όπως όπως, μέχρι να έρθει η γεμάτη. Έπιασα κουβέντα και με τον οδηγό της υδροφόρας και μου είπε πως στα κεντρικά έχει βουίξει ο τόπος για κάποιον (για μένα μιλούσαν) που γράφει υβριστικά συνθήματα στον Μεγάλο Περίπατο.
…Τελικά δεν μου έκαναν τίποτα και έφυγα… αυτοί το μήνυμα το περάσανε… και τέλος όλοι μαζί πήγαν στην ακρογιαλιά».
