***
Έγινε ευρέως γνωστός μέσα από τους ρόλους του σε τηλεοπτικές σειρές, όμως ο Δάνης Κατρανίδης υπήρξε σπουδαίος ηθοποιός σε κάθε επίπεδο ερμηνεύοντας μεγάλους θεατρικούς ρόλους και ξεχωρίζοντας με τη βελούδινη φωνή του.
Εξαιρετικός στη «Γυναίκα με τα μαύρα», γοητευτικότατος στο «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές», καθηλωτικός στις «Σκηνές από ένα Γάμο».
Η δε ερμηνεία του στο «Καμπαρέ», με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, πριν από 45 χρόνια, μνημονεύεται ακόμα και σήμερα.
***
Η βασική φωτογραφία από την ταινία «Ταξίδι στα αστέρια» και ο αποχαιρετισμός που ακολουθεί ανήκουν στον σκηνοθέτη Χρήστο Δήμα, από τη σελίδα του στο Facebook.
***
«Ούφ…
Τον συνάντησα στο φουαγιέ του θεάτρου της κυρίας Δανδουλάκη.
Του πήγα το σενάριο. Ήταν επιφυλακτικός και για το σινεμά γενικώς και για τον ρόλο που θα έπρεπε να υποδυθεί κάποιον τόσο γνωστό όσο ο Παύλος Γιαννακόπουλος.
Στο «Ναι» του βοήθησε η γνώμη της Μίρκας Παπακωνσταντίνου όπως και στο ότι θα μοιραζόταν σκηνές με ηθοποιούς που είχε σε εκτίμηση όπως οι Θέμης Πάνου, Γιώργος Γάλλος, Αργύρης Πανταζάρας, Μάρκος Λεζές, Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Βαγγέλης Μουρίκης…
«Δεν ξέρω από μπάσκετ», μου είπε.
«Ξέρετε από οικογένεια όμως. Και ξέρετε από βλέμματα…», του είπα.
Η δύναμη του Δάνη Κατρανίδη στην οικονομία βλέμματος μοναδική. Είχε ένα βελούδο. Μια γλυκάδα. Μια γενναιοδωρία.
Δεν χρειαζόταν πολλές λήψεις. Και όταν γινόταν μια διόρθωση αμέσως:
«Ναι Χρήστο το έχω…»
Και το είχε ο μπαγάσας.
Σε αυτή τη δουλειά είσαι γιατί μέσα από την κάμερα συναντιέσαι με τη δύναμη και την αύρα ταλαντούχων ανθρώπων. Ο Δάνης Κατρανίδης έγινε για μένα οικογένεια. Κουβάλησε στα μάτια μου το βλέμμα του κυρίου Παύλου και την αρχοντιά του πατέρα μου του Βάκου που στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «έφευγε».
Η ταινία τελείωσε παραμονή Πρωτοχρονιάς. Ο Μπαμπάς έπεσε σε κώμα τη δεύτερη μέρα του χρόνου και έφυγε στις 8 Γενάρη.
Λίγο μετά αρρώστησε και ο Δάνης.
Για μένα η ταινία «Ταξίδι στα αστέρια» ήταν ταξίδι ζωής και απωλειών.
Μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Το πάλεψε. Το πάλεψε πολύ.
Του είμαι ευγνώμων. Για τη γενναιοδωρία του, τη διακριτικότητα, για το τόσο τρυφερό και βελούδινο βλέμμα που μου χάρισε. Για τη μετάβαση από το «κύριε Δήμα» σε «Χρηστάκη».
Στη σκηνή του Ντράζεν Πέτροβιτς. Το σενάριο έγραφε:
ΣΚΗΝΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΝΥΧΤΑ
Ο Παύλος κάθεται στον καναπέ του σπιτιού χωρίς φώτα. Από κρυφά ηχεία ακούγεται η ανακοίνωση του θανάτου του Ντράζεν Πέτροβιτς από κάποιο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.
«Δάνη μου μπορείς σε παρακαλώ να δακρύσεις; Ήταν μια απώλεια που του στοίχισε. Θα ήταν σαν γιος του».
«Ναι το έχω. Απλά δως μου ένα λεπτό».
Το συνεργείο ξέρετε μυρίζεται τη στιγμή. Καταλαβαίνει τον ηθοποιό και είναι δίπλα του. Δημιουργείται μια στιγμή κατάνυξης. Και είμασταν δίπλα του όλοι για αυτό το τίποτε. Για αυτό το τόσο όσο είναι ένα δάκρυ. Ένα άδειασμα ψυχής.
Μοτέρ… Και πάμε…
Η ψυχή, το δάκρυ, το βλέμμα, η ευγένεια είναι εκεί σε αυτό το καρέ. Και θα μείνει. Κι ας φύγουμε και εμείς.
Γιατί το σινεμά είναι σινεμά.
Και εμείς είμαστε αστρόσκονη…
Δάνη μου, σ’ ευχαριστώ για όλα…
Αγάπη ωρέ.
***
Ο Δάνης Κατρανίδης γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1949 στο Αιγάλεω. Ήταν απόφοιτος (1971) της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Αθηνών «Γιώργος Θεοδοσιάδης». Κατά το διάστημα 1971-1978 υπήρξε ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου. Τη θεατρική σεζόν 1978-1979 έγραψε ιστορία στον ρόλο του κομπέρ στη θρυλική παράσταση «Cabaret» που ανέβασε η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Έπαιξε σε όλα τα είδη θεάτρου, από τραγωδία και κωμωδία μέχρι μιούζικαλ και επιθεώρηση, ενώ άκρως αξιόλογη είναι η συμμετοχή του στο «Θέατρο στο ραδιόφωνο». Δίδαξε στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή «Ίασμος» και στο Θεατρικό Εργαστήρι «Βασίλης Διαμαντόπουλος». Λάτρης της θάλασσας και δεινός ιστιοπλόος, έχει στο ενεργητικό του δεκάδες συμμετοχές και κατακτήσεις σε αγώνες ανοικτής θαλάσσης.
***
«Δεν έχω κάποιο παράπονο. Μου έχουν δοθεί πράγματα απλόχερα και στη δουλειά και στη ζωή, παραπάνω από ό,τι περίμενα. Έχω κάνει πολλά λάθη, ευχαριστώ τους ανθρώπους που με αντιμετώπισαν με επιείκεια», έλεγε ο Δάνης Κατρανίδης.
