Μια ζωή γεμάτη αγώνες. Μια ζωή γεμάτη θέατρο. Μια ζωή γεμάτη προσφορά στην κοινωνία. Η Δάφνη Σκούρα ολοκλήρωσε τον κύκλο της σε ηλικία 95 ετών.
Υπήρξε πρωταγωνίστρια σε μια ολόκληρη εποχή της τέχνης, αλλά και των αγώνων του λαού μας για δημοκρατία.
Η Δάφνη Σκούρα γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Νοεμβρίου 1925 από πατέρα με καταγωγή από τη Στερεά Ελλάδα και Μικρασιάτισσα μητέρα. Μεγάλωσε στις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας (Παγκράτι, Βύρωνα, Υμηττό), με μια μικρή αλλά πολύ σημαντική για τη ζωή της περίοδο στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, απέναντι από το θέατρο Ηρώδου του Αττικού.
Εκεί, παρακολουθώντας από τα κάγκελα τις πρόβες των ηθοποιών του Εθνικού Θεάτρου για τις παραστάσεις αρχαίων τραγωδιών, μαγεύτηκε από τη θεατρική λειτουργία και έμαθε σε ηλικία 10-12 ετών να απαγγέλλει αποσπάσματα μονολόγων των πρωταγωνιστών.
Αυτά όμως κάποτε θα τα ξεχνούσε, αν μια φίλη της μητέρας της, ηθοποιός της Λυρικής Σκηνής, δεν την έπαιρνε μαζί της σε μια επίσκεψή της στο «Θέατρο Ρεξ» (όπου στεγαζόταν ο θίασος Κοτοπούλη). Εκεί η μικρή Δάφνη κατέπληξε τη μεγάλη πρωταγωνίστρια, απαγγέλλοντας το κλασικό «έρως ανίκατε μάχαν».
Παρά την αντίδραση της μητέρας της, γράφτηκε στη Δραματική Σχολή της Κοτοπούλη σε ηλικία δεκατριών ετών. Εκεί φοιτούσαν επίσης η Έλλη Λαμπέτη, η Βίλμα Κύρου, η Ολυμπία Παπαδούκα κ.ά.
Ένα χρόνο αργότερα πήρε μέρος σε παραστάσεις του θιάσου της (Βουβές Αγάπες του Σπύρου Μελά, Φουσκοθαλασσιές του Δημήτρη Μπόγρη, Φυντανάκι του Παντελή Χορν, Ποπολάρος του Γρηγόρη Ξενόπουλου και σε μουσικές κωμωδίες.
Μετά την απελευθέρωση, προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο.
Ήταν παντρεμένη με τον αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και δικηγόρο Ευάγγελο Μαχαίρα επί 57 χρόνια.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ έλαβε μέρος σε θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παραγωγές. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε αντιστασιακή δράση, ενώ ήταν μέλος της «Νεολαίας Λαμπράκη». Παράλληλα με τις καλλιτεχνικές της ενασχολήσεις, ανέπτυξε δραστηριότητες στο δημόσιο βίο της χώρας και ιδιαίτερα στο φιλειρηνικό κίνημα, στον αντιδικτατορικό αγώνα και στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη.
***
Πρωταγωνιστικούς ρόλους έπαιξε, επίσης, στο Εθνικό Θέατρο, όπου συμμετείχε σε παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας, με σκηνοθέτη τον Δημήτρη Ροντήρη. Υπήρξε η ίδια θιασάρχις για πολλά χρόνια.
Με τον Τζαβαλά Καρούσο, περιόδευσε στην Ελλάδα ανεβάζοντας ποιοτικά έργα, ενώ μαζί με τον Λυκούργο Καλλέργη παρουσίασαν το 1954 πολύ αξιόλογα έργα, στο θέατρο «Ραντάρ» που δημιούργησαν στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (τέρμα Ιπποκράτους). Δικό της έργο ήταν επίσης το θέατρο «Μετάλλιο» (1965-’66) στο Παγκράτι, τότε που έκανε την πρώτη προσπάθεια για πολιτιστική αποκέντρωση.
Συνεργάστηκε με πολύ γνωστούς θιάσους (Χατζίσκου, Κατερίνας, Βεργή, Ευθυμίου, Κύρου, Βέμπο, Σταματίου κ.ά.). Γρήγορα κατέκτησε την αγάπη του κοινού, όχι μόνο στο σανίδι, αλλά και στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας δίπλα σε γνωστούς ηθοποιούς, όπως οι Ορέστης Μακρής, Ντίνος Ηλιόπουλος, Μίμης Φωτόπουλος, Αλέκα Κατσέλη, Έλλη Λαμπέτη, Φοίβος Ταξιάρχης, Μαλαίνα Ανουσάκη, Άννα Φόνσου, Ξένια Καλογεροπούλου, Βασίλης Αυλωνίτης, Γεωργία Βασιλειάδου, Γιάννης Αργύρης, Ανδρέας Μπάρκουλης.
Συνεργάστηκε με τον Μάνο Κατράκη στο «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρό» του για πολλά χρόνια, μαζί με άλλους καταξιωμένους συναδέλφους της, όπως ο Τίτος Βανδής, και σε έργα όπως «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Βαθιές είναι οι ρίζες», «Λόρδος Βύρων», «Βασιλιάς Ληρ», «Δωδέκατη νύχτα» κ.ά.
Συμμετείχε ακόμα στον «Οργανισμό Ελληνικού Θεάτρου» και σε ραδιοφωνικές εκπομπές.
***
Η σημαντικότερη συνεργασία της ήταν με τον Μάνο Κατράκη, αρχίζοντας το 1954 με το περίφημο αντιρατσιστικό έργο «Βαθιές είναι οι ρίζες» και στη συνέχεια ως πρωταγωνίστρια του Λαϊκού Θεάτρου.
Πρωταγωνίστησε σε δεκαπέντε κινηματογραφικές ταινίες και είχε ιδιαίτερη επιτυχία στο ραδιόφωνο (ποιητικές βραδιές και ραδιοφωνικό θέατρο).
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 αναγκάστηκε να διακόψει την καλλιτεχνική της δραστηριότητα εξαιτίας σοβαρής βλάβης των φωνητικών της χορδών.
***
Ο αποχαιρετισμός της Δάφνης Σκούρα θα γίνει την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2020, στο Μάτι Αττικής.
