Mια τρυφερή, χαμογελαστή ύπαρξη με δυο ζωηρά, ευκίνητα μάτια. Ζεστή, αίθρια κι ευγενική. Ξεχειλίζει από ταλέντο κι ενθουσιασμό. Άδολος λυρισμός είναι η Χριστίνα Μαξούρη. Νεαρή ζωτικότητα, δυναμισμός, ανάβλυσμα πηγαίας δροσοσταλίδας. Την παρακολουθούσα στη σκηνή πριν από λίγες μόλις μέρες. Σε μια παράσταση από τις λίγες, πραγματικά ξεχωριστή. «Παραλογές ή μικρές καθημερινές τραγωδίες» σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού. Ανάμεσα σε ένα ροδότοπο πέντε ικανότατων κοριτσιών. Ρόδο, Ροδάνθη, ροδαυγή, ροδόμηλο και ροδοπέταλο. Ήταν αέρινη. Την κοιτούσα και σκεφτόμουν: «Μοιάζει να μην πατάει κάτω». Τα λόγια της, οι εκφράσεις της, η μελιχρότητά της, όλα άκρως γοητευτικά. Ανάστημα υπέροχο, γλυκύτατη σαν κερένια κούκλα, με ένα μελτεμάκι να φυσά τα μεταξένια της μαλλιά, γεμάτη υγεία, να σφύζει από ενέργεια. Η φωνή της ίδιος βελουδένιος ήχος φλογέρας. Φως φέγγει τη Χριστίνα Μαξούρη, φως θεατρικό κι έχεις διαρκώς την αίσθηση ότι κάτι πάλλεται μέσα της και πάνω της, σαν να τεντώνεται ένα πολύχρωμο τόξο εκτοξεύοντας κινήσεις – βέλη. Αγαπάει το θέατρο, είναι όμορφη μελαχρινή κι επιπλέον αγαπιέται από το θέατρο. Άρα δεν της λείπει τίποτα. Επιπροσθέτως η υποκριτική της ευχέρεια είναι ιδιαιτέρως εμφανής δημιουργώντας μας βάσιμες προσδοκίες για τα επόμενα καλλιτεχνικά της βήματα. Σαν ροδοδάχτυλη αυγούλα, Χριστίνα, εφάνης. Θάμασε η καρδιά μας και με αδημονία περιμένει τι άλλο θα μας ιστορήσεις…
Διαβάστε τη συνέντευξη.
Τη φωτογράφηση πραγματοποίησε ο Αντώνης Ψαρράς.
* Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσα στο Πόρτο Ράφτη. Τότε ήταν ακόμα αραιοκατοικημένο. Θυμάμαι τα καλοκαίρια που ήταν πάντα σαν να ζούσα σε κατασκήνωση, με μια βασική τετράδα φίλων, που ενίοτε αυξανόταν επικίνδυνα. Θυμάμαι το “Μεγάλο παιχνίδι”, τα τυροπιτάκια της κυρίας Καρολίνας, τον Ζακύνο και τα χειροποίητα κοσμήματα που πουλούσαμε στο δρόμο έξω απ’ το σπίτι μας.
Με τι καλλιτεχνικά ερεθίσματα μεγάλωσες;
* Με τη θάλασσα που έβλεπα κάθε μέρα πηγαίνοντας στο σχολείο και τα κτήματα με τις ελιές. Επίσης έχω στα αυτιά μου πολλά γέλια. Δικά μου, της αδερφής μου, της παρέας του καλοκαιριού. Πέρα από αυτά, μου έρχεται στο νου είναι η μητέρα μου που έβαζε στο pick-up τη “Μαγιονέζα” της Λένας Πλάτωνος από τη «Λιλιπούπολη» και μου το τραγουδούσε, χορεύοντας κάτι σαν reggae και twist μαζί. Αργότερα, γύρω στα 8, άρχισα να ακούω επανειλημμένως και να τραγουδάω το «Μεγάλο Ερωτικό», το Ματχάουζεν και τα τραγούδια της Χαρούλας. Δύο από αυτούς τους δίσκους τούς ακούω ακόμα…
Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το θέατρο;
* Στη ΣΤ΄ Δημοτικού παρουσιάσαμε στο τέλος της χρονιάς το “Μάγο με τα Χρώματα” του Γιάννη Ξανθούλη, όπου μαζί με τους δασκάλους, κατασκευάσαμε το σκηνικό χώρο και τα ρούχα.
Θυμάσαι δασκάλους με αγάπη;
* Nαι, τη Θέη. Και αργότερα άλλους ανθρώπους που συνάντησα ή άκουσα, οι οποίοι στάθηκαν για μένα δάσκαλοι, χωρίς να έχουν την ιδιότητα του εκπαιδευτικού.
Πρώτα έγινες τραγουδίστρια και μετά ηθοποιός;
* Ξεκίνησα δειλά δειλά να τραγουδώ από το πρώτο έτος της σχολής. Έκτοτε βαδίζω παράλληλα και στους δύο δρόμους.
Τραγουδάς ρεμπέτικα. Τι αγαπάς σε αυτό το είδος μουσικής;
* Την αφοπλιστική απλότητα και την αλήθεια που εκφράζουν. Είναι ανεπιτήδευτα, πηγαία και τραγουδισμένα σχεδόν με παιδική αφέλεια.
Οι λαϊκοί ρυθμοί του ρεμπέτικου έχουν κάτι περισσότερο από αυτό που επιβάλλεται για να καλυφθεί η βραδινή μας διασκέδαση;
* Eξαρτάται από το τι ορίζει κανείς ως βραδινή διασκέδαση και τι απoζητά από αυτό.
Στη φυσική ροή της καθημερινής ομιλίας μας υπάρχει δυνάμει ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος;
* Ως ευρύτερο περιβάλλον σκέψεων και αισθημάτων, ναι. Κυρίως μέσω της ποίησης και της μουσικής. Μπορεί κανείς να σκέφτεται και να αναπνέει μετρικά και ομοιοκατάληκτα. Ως εκφορά, όχι.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης «Παραλογές» νιώθεις τη συναισθηματική συμμετοχή του κοινού;
* Ναι, αρκετές φορές κάποιοι συγκινούνται φανερά. Άλλοι μας εξομολογούνται στο τέλος της παράστασης ότι εάν δεν ντρέπονταν θα έκλαιγαν συνέχεια… Αυτό όμως που κυρίως λαμβάνουμε, είναι η προσήλωσή τους στην εξέλιξη της ιστορίας.
Ποιον θεωρείς τον μεγαλύτερο εχθρό του ηθοποιού;
* Tη σκέψη του. Όταν αυτή παρεμβαίνει σε λάθος χρόνο, με το λάθος τρόπο, εμποδίζοντας κατά πολύ κάθε δυνατότητά του να υπάρξει και να πει την αλήθεια στο εκάστοτε παρόν. Και την ανελευθερία.
Έχεις τρακ και πώς το αντιμετωπίζεις;
* Συνήθως η χαρά μου υπερτερεί και το τρακ περιορίζεται αυτομάτως.
Είναι πρόκληση για σένα να μεταμορφώνεσαι σ’ αυτό που επιβάλλουν οι ρόλοι; Κάποιες φορές μάλιστα σε μία μόνο παράσταση οι μεταμορφώσεις μπορεί να είναι πολλαπλές; Το ταξίδι αυτό είναι γοητευτικό;
* Δεν το αντιλαμβάνομαι σαν μεταμόρφωση, αλλά σαν μια εσωτερική μετακίνηση του μυαλού και της ψυχής σε περιοχές έως τότε απάτητες και ανοίκειες. Ναι, είναι γοητευτικό να προσπαθείς να καταλάβεις και να φανταστείς τον άνθρωπο, του οποίου τα λόγια θα μεταφέρεις, από σκηνής, στο κοινό. Και εθιστικό.
Νιώθεις τυχερή που στο Εθνικό Θέατρο φέτος συνεργάζεσαι με ένα σκηνοθέτη της κλάσης του Βασίλη Παπαβασιλείου;
* Πολύ. Οι πρόβες έχουν τη μορφή εργαστηρίου με απόλυτη ελευθερία και συνεργασία όλων.
Τι συνδέει μια πολιτική σάτιρα του 1845, όπως το έργο “Του Κουτρούλη ο γάμος” του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, με τη σημερινή εποχή:
* Το σύστημα των αξιών που παραπαίει και εντέλει καταρρέει και το γεγονός ότι απαίδευτοι, κενοί και διεφθαρμένοι άνθρωποι βρίσκονται εν μια νυκτί σε εξέχουσες θέσεις.
Το καλό θέατρο για τους θεατές λειτουργεί κι ως ένα είδος ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας σε μια περίοδο εθνικής ανησυχίας και κατάθλιψης;
* Όχι μόνο το θέατρο. Οποιοδήποτε καλό προϊόν τέχνης που μπορεί να αφυπνίσει το νου και να κινήσει το πνεύμα σε περιοχές που στην καθημερινότητα ίσως είναι απάτητες.
Μέσα από το θέατρο μαθαίνεις να δέχεσαι τους ανθρώπους με τις αδυναμίες τους;
* Μαθαίνεις πρωτίστως να εντοπίζεις και να διαχειρίζεσαι τις αδυναμίες του εαυτού σου.
Έχεις ανακαλύψει κάποιον τρόπο για να στηρίζεις τα όνειρά σου;
* Διαρκής πίστη και δουλειά.
Το έδαφος του “αύριο” είναι ασφαλές για νεανικά όνειρα;
* Mα τα νεανικά όνειρα δεν χρειάζονται “ασφάλεια” για να πραγματοποιηθούν. Ειδάλλως θα ήταν σχέδια…
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας;
* Αφήνοντας κατά μέρος τους τραγικούς, ο Τσέχοφ.
Ποιο ρόλο θέλεις να υποδυθείς;
* Tη Μάσα, από το «Γλάρο» του Τσέχοφ.
Ένας καλλιτέχνης μπορεί να αισθάνεται ευτυχισμένος σήμερα;
* Ένας καλλιτέχνης που μπορεί να “μιλήσει” στη γλώσσα που επιθυμεί, μπορεί να αισθάνεται ευτυχισμένος πάντα.
Τι γνώμη έχεις για τους νέους που συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας; H στοιβαγμένη ζωτικότητα μπορεί να βρει διέξοδο σήμερα;
* Όσοι δεν κινούνται υπό τα νήματα πολιτικών παρατάξεων και δηλώνουν με αυτόν τον τρόπο τη διαφωνία τους σε ένα σύστημα, αδιαμφισβήτητα πράττουν καλώς. Και η παρουσία τους είναι απαραίτητη, μιας και διαθέτουν περισσότερη τόλμη, φαντασία και διορατικότητα από τους μεγαλύτερούς τους. Ναι, νομίζω πως η νεανική ζωτικότητα πάντα βρίσκει διέξοδο. Ή εφευρίσκει.
Έχεις αναθεωρήσει ιδέες, απόψεις και ιδεολογίες με τις οποίες είχες έρθει σε ρήξη στο παρελθόν;
* Ναι, κυρίως για κομμάτια του εαυτού μου ή των άλλων που δεν είχα καταλάβει ή είχα καταλάβει εσφαλμένα, που με τη σειρά τους διαμορφώνουν απόψεις, ιδεολογίες και συμπεριφορές.
Μπορείς να μου πεις ένα στίχο που σκέφτεσαι συχνά;
* Τον τελευταίο καιρό αυτά τα λόγια του Σαββόπουλου: «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα».
Τι σε συγκινεί και τι σε απωθεί στο χαρακτήρα του Έλληνα;
* Mε συγκινεί ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να δοθεί και να εκτεθεί συναισθηματικά. Με απωθεί μια ροπή που έχουμε προς τη διάλυση της πίστης και του κάλλους.
Αγαπάς τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;
* Χα χα χα! Θα φανεί επιτηδευμένο… Έχω μεγάλη αδυναμία στις γάτες. Προς το παρόν δεν έχω κατοικίδιο.
Το cat is art ευχαριστεί τον Αντώνη Ψαρρά για τις φωτογραφίες.
