Απόδοση: Πάνος Νιαβής
¸¸¸
Γκοτάν
Εκείνη η γυναίκα ήταν ίδια με τη λέξη ποτέ
απ’ τους ώμους της ξεπρόβαλλε μια γοητεία μεθυστική,
ένα φύτρο λησμονιάς που φυλακίζει τα μάτια…
εκείνη η γυναίκα μ’ έβαλε στο πλάι της και στην καρδιά της.
Προσοχή, έχε το νου σου, φυλάξου, φώναξα
αλλά εκείνη σίφουνας, όπως ο έρωτας, εισέβαλε σαν τη νυχτιά,
τα ύστερα προμηνύματα του επερχόμενου φθινοπώρου
βάιζαν παραδομένα μες στο τρικύμισμα του κορμιού της.
Η εσωτερική μου λάβα ηφαίστειο βουβό,
έκανε θρύψαλα τη θλίψη και την οργή μου,
κι εκείνη Θεά, παντοκρατόρισσα, νότιζε ηδονικά
το σαρκίο μου το εμποτισμένο ως το μεδούλι μοναξιά.
Όταν μ’ άφησε έτρεμα, άβουλος ισοβίτης,
μ’ ένα μαχαίρι κοφτερό χάραξα το κορμί μου
ξεψυχώντας αργά και βασανιστικά, και τ’ όνομά της,
ψέλλισαν τα χείλη μου ως τελευταία μου λέξη.
*Gotan είναι στην αργκό ο αναγραμματισμός της λέξης tango.
Αλληλογραφώντας με τη Λήθη
Γράφω γράμματα στη λησμονιά
με κάθε νυχτερινή μου πυρπόληση
κάθε φορά που ξεπροβάλλει η θωριά σου.
Υπάρχει που λες μια πέτρα
που θα σε απιθώσω, αγαπημένη μου,
μυστική, που κανείς δεν την ξέρει,
και θα θεμελιώσω εκεί νέες πόλεις
με την πυρετική σου οπτασία,
έχω σακατευτεί απ’ αυτή την ιστορία,
είσαι μακριά μου,
αλλά είσαι δική μου, ξενιτιά μου.
O Χουάν Χέλμαν (Juan Gelman), ποιητής, δημοσιογράφος και μεταφραστής, γεννήθηκε στo Μπουένος Άιρες το 1930 από Ουκρανοεβραίους γονείς, που μετανάστευσαν στην Αργεντινή μετά τη ρωσική επανάσταση του 1905, και εγκατέλειψε τη γήινη παρουσία του στις 14 Ιανουαρίου 2014, στην Πόλη του Μεξικού. Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στην εξορία: έζησε εξόριστος από το 1975 έως το 1988, στη Ρώμη, στη Μαδρίτη, στη Μανάγκουα, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στο Μεξικό. Το ποιητικό του έργο εκτείνεται σε 27 ποιητικές συλλογές. Η ποίησή του έχει τιμηθεί με πολλές δεκάδες βραβείων και διακρίσεων στην πατρίδα του, αλλά και διεθνώς, όπως με το βραβείο Θερβάντες (2007), το οποίο είναι το σπουδαιότερο βραβείο της ισπανόφωνης λογοτεχνίας.
