Του Παναγιώτη Μήλα
-«Στις 14 Ιουλίου 1992, η Οργάνωση «17 Νοέμβρη» επιχειρεί να δολοφονήσει τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Παλαιοκρασσά. Η επίθεση γίνεται με ρουκέτα και στόχο το θωρακισμένο αυτοκίνητό του, στη συμβολή των οδών Βουλής και Καραγιώργη Σερβίας. Από τα θραύσματα και το ωστικό κύμα χάνει τη ζωή του ο 20χρονος φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν που εκείνη τη στιγμή περπατούσε στο πεζοδρόμιο».
–11 Σεπτεμβρίου 2001, η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, στη Νέα Υόρκη. Ανάμεσα στα θύματα, ο 46χρονος Προκόπης Πωλ Ζώης που εκείνη την ώρα πήγαινε στο γραφείο του. Ήταν ο «δικός μας» Προκόπης από τις αλάνες του Νέου Κόσμου…
-Η πρώτη ήταν κλασική επίθεση με συγκεκριμένο στόχο.
-Με τη δεύτερη περίπτωση μπήκαμε – και ήδη βρισκόμαστε – στη νέα εποχή όπου τα θύματα των τρομοκρατών είναι αθώοι πολίτες.
-Τον Ιούλιο του 1992, μόλις μάθαμε για την επίθεση της 17Ν, από την «Ελευθεροτυπία» που δούλευα τότε, τρέξαμε στο σημείο της επίθεση. Εκεί για πρώτη φορά γνώρισα τη μητέρα του Θάνου, την κυρία Σταυρούλα, που εξακολουθεί να δίνει μέχρι σήμερα τη μάχη με το τεράστιο «γιατί» που την καταπλακώνει…
-Τον Σεπτέμβριο του 2011, λίγο πριν από το μεσημέρι – ώρα Ελλάδας – επικοινώνησα στο τηλέφωνο με την αδελφή του Προκόπη, τη Γεωργία Ζώη. Τα λόγια της και το κλάμα της μου θύμισαν μονολόγους αρχαίας τραγωδίας όπου μανάδες, κόρες και σύζυγοι μοιρολογούν τους γιους, τους άντρες και τα αδέλφια τους…
Παρόμοιους μονολόγους, παρόμοια δάκρυα, παρόμοια μονομαχίες με τεράστια «γιατί» παρακολούθησα στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στο Θέατρο 104 για την παράσταση «BU – 21» του Stuart Slade.
Μετά το West End του Λονδίνου, στο Trafalgar Studios, την Ισπανία και την Αυστραλία (Σίδνεϊ, Φεβρουάριος 2017) σειρά έχει η Αθήνα από την Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018 και το θέατρο «104» που θα φιλοξενήσει το «BU-21» του Stuart Slade σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά. Ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης, ως πιλότοι, μας οδηγούν σε μια πτήση στο χτες, κάνουν στάση στο σήμερα, και transit για το αύριο, με ασφάλεια, με γνώση, με προβληματισμό, αλλά κυρίως με ανθρωπιά.
Όπως το 1992, με τον Θάνο Αξαρλιάν, έτσι και το 2001, με τον Προκόπη Ζώη βρέθηκα ξαφνικά να ζω, ως άμεσος παρατηρητής, αυτά που συνήθως έβλεπα – και βλέπω – στα τηλεοπτικά δελτία των ειδήσεων.
Πάντα από τότε με βασάνιζε το ερώτημα του «Τι θα γινόταν αν αυτό που έβλεπα στις ειδήσεις συνέβαινε σε μένα»…
Στο ερώτημα αυτό προσπαθεί να δώσει απάντηση ο Stuart Slade, ο οποίος «αγγίζει το φαινόμενο της τρομοκρατίας και πραγματεύεται τις ιστορίες έξι επιζώντων με έναν ιδιαίτερο και καυστικά ρεαλιστικό τρόπο».
***
Όπως έγραψαν οι βρετανικές εφημερίδες:
«Μεταφέροντάς μας σε μία ομάδα υποστήριξης επιζώντων, ο Stuart Slade προσφέρει έξι κοντινές, πειστικές και με συχνά πικρό χιούμορ ιστορίες και το αποτέλεσμα είναι 90 έντονα λεπτά που αρέσκονται στο να μας εκπλήσσουν και να μας διαψεύδουν».
Πρόκειται για «μια προσεκτική, συγκλονιστική και πικρά αστεία μελέτη για το πώς αντιμετωπίζουμε την τραγωδία».
«Είναι φανερό ότι ο Stuart Slade αγαπάει τους χαρακτήρες του: με όσες ρωγμές και αν έχουν, μας κάνει να τους καταλάβουμε όλους. Αποτελεί μία αυθεντικά συναρπαστική νέα φωνή».
«Διαδραματιζόμενο στον απόηχο ενός τρομοκρατικού χτυπήματος ενός επιβατικού τζετ πάνω από το Λονδίνο, αυτό το έντονα παιγμένο δράμα έχει έναν τόνο ανησυχητικής ειλικρίνειας».
«Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που δεν σε κάνει απλώς να σκεφτείς. Σε αναγκάζει να το κάνεις. Περνάει το νόημά του χωρίς ποτέ να φαίνεται αδιάκριτο».
«Ο Stuart Slade είναι ένας συγγραφέας με την ικανότητα να φτάνει στις πιο σκοτεινές τρύπες και να τραβάει από μέσα το νήμα της ζωής. Για να βρει το χιούμορ στα πιο απίθανα μέρη».
«Αυτός είναι και ο στόχος της τρομοκρατίας, εξάλλου, να τρυπώνει στο κεφάλι μας και να γίνεται ένα γεγονός της ζωής. Αν η τρομοκρατία είναι ένα μέρος της ζωής, όμως, τότε η ζωή μας πρέπει να αποτελεί και κομμάτι της τρομοκρατίας, με τις όποιες αντιφάσεις της. Οι άνθρωποι ακόμη ερωτεύονται, ακόμη κάνουν έρωτα»…
Στο ίδιο ερώτημα του «Τι θα γινόταν αν αυτό που έβλεπα στις ειδήσεις συνέβαινε σε μένα»… προσπάθησαν να απαντήσουν και οι ηθοποιοί: Χρηστίνα Γαρμπή, Ευθύμης Γεωργόπουλος, Μανώλης Κλωνάρης, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Βαγγέλης Σαλευρής, Λία Τσάνα, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για το «BU-21».
«Aφού παρουσίασαν σε μορφή αναλογίου αποσπάσματα του έργου, μίλησαν για τους έξι χαρακτήρες που υποδύονται. Στο έργο υπάρχει μία παλέτα αντιδράσεων απέναντι στο μυθοπλαστικό τρομοκρατικό αυτό χτύπημα, από ήρωες διαφορετικών ηλικιών, κοινωνικών τάξεων και εθνικοτήτων. Στη συνέχεια, αναφέρθηκαν στο σύνθετο φαινόμενο της τρομοκρατίας που ο Stuart Slade αγγίζει με χιούμορ και οξυδέρκεια στο σύγχρονο αυτό κείμενο».
Οι ηθοποιοί κατέληξαν στο ότι «το έργο σου λέει ότι η ζωή τρέχει, είναι εδώ», πρόσθεσαν πως «τρομοκρατία δεν είναι οι άνθρωποι που σκοτώνονται, αλλά ο φόβος που σου προκαλεί», ενώ παράλληλα αναφέρθηκαν στην αμεσότητα, στην καθημερινή γλώσσα και στη βαθιά αισιοδοξία του κειμένου.
Στη συνέχεια η Κασσιανή Λεοντιάδου (Production Design) και η Ντέπυ Γοργογιάννη (Κινησιολογία) μίλησαν για τις τεχνικές δυσκολίες και τις λύσεις που έδωσαν για την ολοκλήρωση του «BU-21» ενώ εξήγησαν τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκαν , σε συνεργασία, με τον σκηνοθέτη για να δώσουν στους έξι μονολόγους τη μορφή κανονικής παράστασης.
Τέλος ο σκηνοθέτης Θοδωρής Βουρνάς υπογράμμισε το μήνυμα του έργου, λέγοντας πως «η τρομοκρατία είναι ένας αόρατος εχθρός και είναι αφελές να πιστεύουμε ότι δεν μας αφορά» κλείνοντας δε υποστήριξε πως ένα τέτοιο συμβάν «δεν το ξεχνάς, αλλά ξεπερνιέται. Η ζωή προχωράει και πρέπει να προχωρήσει».
Λίγα λόγια για το έργο «BU-21»
«Το BU21 είναι ο αριθμός ενός αεροσκάφους που καταρρίφθηκε από τρομοκράτες το καλοκαίρι του 2017 πάνω από το Φούλαμ του Λονδίνου. Το έργο ακολουθεί τις ιστορίες έξι Λονδρέζων οι οποίοι επέζησαν από αυτό το χτύπημα.
Οι αναμνήσεις από εκείνη την ημέρα, με εκατοντάδες επιβάτες να οδηγούνται στο θάνατο μέσα στον φλεγόμενο θάλαμο, πριν από την πρόσκρουσή του στο δυτικό Λονδίνο, συνδέονται αναπόσπαστα με εικόνες, τραύματα και πληγές που ο καθένας προσπαθεί με τον δικό του τρόπο να επουλώσει.
«Όταν είσαι σε κρίση κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις». Βλέποντας καθημερινά στις ειδήσεις αμέτρητα περιστατικά να συμβαίνουν σε καταιγιστικούς ρυθμούς, το ερώτημα είναι ένα: «Θα μπορούσα άραγε να το αντέξω αν κάτι τέτοιο συνέβαινε και σε μένα;».
Στο ερώτημα αυτό απαντούν έξι εκδοχές απώλειας και ανθρώπινου πόνου, με κοινό σημείο αναφοράς το τρομοκρατικό χτύπημα, ερχόμενοι αντιμέτωποι με κάτι που όντως συνέβη σε εκείνους. Κανείς όμως δεν τους είχε προετοιμάσει για το πόσο σκληρό είναι»…
***
«BU-21»
του Stuart Slade
Μετάφραση: Λυδία Τριγώνη
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Τριγώνη
Production Design: Κασσιανή Λεοντιάδου
Κινησιολογία: Ντέπυ Γοργογιάννη
Σχεδιασμός ήχου-φωτισμού: Κασσιανή Λεοντιάδου, Σπύρος Δουκέρης, Λήδα Γρηγοριάδη
Artwork: Γιώργος Γιαννίμπας
Trailer: Γιώργος Τσιρογιάννης
Παίζουν:
Χρηστίνα Γαρμπή, Ευθύμης Γεωργόπουλος, Μανώλης Κλωνάρης, Μαρούσκα
Παναγιωτοπούλου, Βαγγέλης Σαλευρής, Λία Τσάνα
***
Παραστάσεις
Από 17 Ιανουαρίου 2018
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 9:15 μμ
Εισιτήρια: 12 κανονικό και 8 μειωμένο
Διάρκεια: 90 λεπτά
***
Θέατρο 104
Ευμολπιδών 41, Γκάζι
Στάση μετρό «Κεραμεικός»
Τηλέφωνο: 210-34.55.020
www.facebook.com/BU21.theatro104
***
