Του Παναγιώτη Μήλα
Τη γνώρισα όταν ήταν ήδη 60 χρονών. Μας την είχε συστήσει ο συνάδελφος Πάνος Γεραμάνης τα πρώτα χρόνια από την επανέκδοση της εφημερίδας «Έθνος», τότε που η παρεΐστικη διάθεση υπήρχε και έξω από τα δημοσιογραφικά γραφεία. Ήταν πανέμορφη και μυρωδάτη. Της έριχνες κρυφές ματιές μήπως και ανακαλύψεις κάτι κρυφό, κάτι που δεν το έχει χαρεί κάποιος άλλος. Όσοι την ήξεραν από παλιά έλεγαν ότι ήταν πάντα θελκτική, ερωτεύσιμη, ζωηρή, σαγηνευτική.
Έτσι ήταν και στα 20 (λαχταριστή), και στα 30 (ακαταμάχητη), και στα 40 (ποθητή), και στα 50 (έμπειρη)…
Το ίδιο είναι και σήμερα στα 90 της, που δεν έχει ούτε μία ρυτίδα…
Επειδή δεν το έχει ανάγκη, δεν ακολουθεί ούτε τις επιταγές των καιρών, ούτε τη μόδα. Δεν χρειάζεται ούτε Halloween, ούτε κούφιες κολοκύθες. Δεν τη συγκινεί η Thanksgiving Day με τις τροφαντές γαλοπούλες, ούτε και η ετήσια (!) Saint Valentine’s Day με τις καρδούλες και τις copy paste υποσχέσεις.
***
Βρίσκεται στην ίδια γειτονιά από το 1928, στον Βοτανικό, στη βιομηχανική ζώνη και μας περιμένει πάντα με το φως της ημέρας. Σπάνια το βράδυ. Από μας ζητάει μόνο ειλικρινή αισθήματα και αληθινά λόγια αγάπης. Ως αντίδωρο προσφέρει λεμονάτο χαλβά με κανέλα.
***
Αυτή ξέρει να γιορτάζει όταν έρχεται ο μούστος, όταν έρχεται το πρώτο κρασί, όταν έρχεται το πρώτο ροζέ, όταν αρχίζει το τσαμπουνογλέντι…
Στη γιορτή του μούστου, ο Δημήτρης και Άννα παρασκευάζουν τη «χωρίς αντίπαλο» μουσταλευριά τους την ώρα που οι τσαμπούνες έχουν κάνει κατάληψη στο δρόμο και οι χοροί κρατούν ώρες πολλές. Το λεωφορείο της γραμμής κάνει σύντομη στάση ανάμεσα στους χορευτές για να προλάβει ο Δημήτρης να προσφέρει μεζεδάκια (από το παράθυρο) στους επιβάτες.
Ο μπακαλιάρος, το ωραιότατα τηγανισμένο μαριδάκι του Αιγαίου (Blue Fry), οι πεντανόστιμες πράσινες ελιές, η αγνή ντομάτα και το κρεμμύδι, η φρέσκια φάβα, η σκορδαλιά και κάθε τι που βγαίνει από την κουζίνα φτάνουν αυθεντικά από την εποχή της γιαγιάς.
Το λευκό κρασί σκέτο νέκταρ. Για το ροζέ υπάρχει η διαδικασία του self service από το βαρέλι. Το κόκκινο; Μοναδικό.
Φυσικά υπάρχει αγνή ρετσίνα για τον τραγανοτηγανισμένο μπακαλιάρο, για το τηγανητό γαυράκι, για τα μαμαδίστικα κεφτεδάκια, τα ζουμερά γιουβαρλάκια (για τους πιο απαιτητικούς υπάρχουν και… γιουβαρελάκια), η αρνίσια γλώσσα και τα χόρτα του βουνού, έχουν την τιμητική τους.
Καλά, για τις τηγανητές πατάτες ούτε λόγος. Αυτές οι πατάτες δεν τις σταματά καμία δίαιτα που αρχίζει κάποια Δευτέρα…
Οπωσδήποτε υπάρχουν και τα μαγειρευτά, και της ώρας, και τα κοκκινιστό, αλλά και τας κεμπάπ, και λεμονάτο. Δεν λείπουν τα φασόλια γίγαντες, ούτε η πολίτικη σαλάτα…
***
BLUE FRYDAY
Στην καθημερινότητά της η Άννα -και όχι μια φορά τον χρόνο- έχει την Blue FryDay, δηλαδή τα φρεσκοτηγανισμένα ψαράκια από τις γαλάζιες θάλασσές μας.
Ιδού λοιπόν: Μαριδούλα τηγανιτή σε μια νόστιμη και απλή συνταγή.
ΥΛΙΚΑ
1 κιλό πολύ ψιλές μαρίδες
1/2 κιλό κρεμμύδια κομμένα σε μέτριες ροδέλες
Αλεύρι
Αλάτι
Λάδι για το τηγάνισμα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Καθαρίζουμε τις μαρίδες, τις πλένουμε και τις αφήνουμε στο τρυπητό να στραγγίσουν. Όταν στραγγίσουν, τις βάζουμε σε ένα σκεύος μαζί με τα κρεμμύδια, τα ανακατεύουμε και τα αλατίζουμε.
Σε ένα τηγάνι ρίχνουμε λάδι και μόλις κάψει το βγάζουμε από τη φωτιά, αλευρώνουμε το μείγμα κρεμμυδιών και ψαριών, τα στρώνουμε στο τηγάνι σαν πίτα, ξαναβάζουμε το τηγάνι στη φωτιά.
Μόλις τηγανιστούν τα ψάρια από τη μία μεριά, τραβάμε το τηγάνι από τη φωτιά, πατάμε καλά την επιφάνεια των ψαριών με ένα καπάκι κατσαρόλας, στραγγίζουμε σε ένα σκεύος το λάδι, γυρνάμε τα ψάρια από την άλλη μεριά μέσα στο τηγάνι, προσθέτουμε το λάδι και τηγανίζουμε και από την άλλη μεριά.
***
«Λελούδας»
Σαλαμινίας 8-10
118 55 Βοτανικός
Αθήνα
Τηλέφωνο: 210-346.41.67 και 6981.600.600
***
Ανοικτό μέχρι νωρίς το απόγευμα 5-6 μ.μ. και τα Σαββατοκύριακα με μουσική…
