Του Παναγιώτη Μήλα
Από κάποιες αναρτήσεις στο Facebook έμαθα για τη νεανική ροκ μπάντα «Before Twenty». Διαπίστωσα ότι έχουν μια σημαντική δραστηριότητα και πως κάνουν σταθερά βήματα προς τα πάνω.
Από τις αναρτήσεις αυτές διαπίστωσα ακόμα ότι αυτά τα παιδιά τα διακρίνει η συνέπεια και η σεμνότητα. Αυτό όμως το είδα και σε κάποιες τηλεοπτικές εμφανίσεις τους.
Αποφάσισα λοιπόν να πάω να τους δω σε μια συναυλία τους, σε ένα live, όχι μόνο για να τους ακούσω αλλά κυρίως για να παρακολουθήσω τις αντιδράσεις του κοινού.
Πήγα λοιπόν – στα τέλη Απριλίου – σε ένα χώρο κοντά στο μετρό «Δάφνη» όπου με έκπληξη είδα πως αυτή η μπάντα διαθέτει την ποιότητα, τον ήχο, την αρμονία, τον δυναμισμό και το πάθος των κορυφαίων ελληνικών συγκροτημάτων που είδαμε να κάνουν τα πρώτα τους βήματα τη δεκαετία του ’60.
Τα παιδιά αυτά αν και είναι …before twenty έχουν μάθει να σέβονται το κοινό τους. Έχουν μάθει να το ξεσηκώνουν. Ξέρουν να μεταδίδουν το πάθος τους στην αρένα.
Δεν άργησα λοιπόν να διεκδικήσω μια συνέντευξη από αυτή την μπάντα που τώρα τροχοδρομεί λίγο πριν από την απογείωση.
Οι ερωτήσεις μου στηρίχτηκαν στην κλασική συνταγή των πέντε «W» και του ενός «Η», όμως οι απαντήσεις τους ήταν ένα θαύμα.
Ειλικρινά δεν περίμενα να ακούσω από παιδιά του 2023 να μιλάνε με θαυμασμό για …πικάπ και δίσκους βινυλίου. Να καμαρώνουν για δασκάλους και καθηγητές τους. Να έχουν στο λεξιλόγιό τους τις λέξεις πάθος, γνώση, δουλειά. Να έχουν στο γραφείο τους, δίπλα στις παρτιτούρες, τον Ελύτη, τον Γκάτσο, τον Καβάφη, τον Καρυωτάκη και τον Λειβαδίτη. Να …λιώνουν από τα χάδια του Rush και τα χουρχουρητά της Πέρλας.
Και τέλος, το πιο σημαντικό, να λένε – με μια φωνή – ότι ο στόχος τους είναι να μην τα παρατάνε ποτέ…
Όμως αντί να φλυαρώ εγώ στον πρόλογο καλύτερα να ακούσουμε τα ίδια τα παιδιά.
Είναι ο Παναγιώτης Χαλκίδης στην κιθάρα, ο Σωκράτης Καλύβας στο μπάσο, ο Νίκος Μπάρλος στην rhythm guitar, ο Νικόλας Χαλκίδης στα ντραμς και η Μαρία Ντέτσικα στη φωνή. Οι «Before Twenty»…
***
ΠΟΥ γεννήθηκες, από πού κατάγεσαι και πού έζησες τα παιδικά σου χρόνια;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΗΣ: Γεννήθηκα στην Αθήνα και είμαι κάτοικος της Πετρούπολης από τότε που γεννήθηκα. Η καταγωγή μου είναι από τον Πόντο και τη Γορτυνία.
ΜΑΡΙΑ ΝΤΕΤΣΙΚΑ: Γεννήθηκα στην Αθήνα όπου έζησα και την παιδική μου ηλικία
ΝΙΚΟΛΑΣ ΧΑΛΚΙΔΗΣ: Γεννήθηκα στην Αθήνα και μένω Πετρούπολη. Η καταγωγή μου είναι από τον Πόντο και την Πελοπόννησο.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΛΥΒΑΣ: Γεννήθηκα στην Αθήνα, κατάγομαι από την Άρτα και έζησα μέχρι την Τρίτη Δημοτικού στην Αθήνα και από Τετάρτη Δημοτικού μέχρι Δευτέρα Γυμνασίου έζησα στη Ρόδο που εκεί έκανα τις περισσότερες παρέες μου. Μετά ήρθα Αθήνα.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΡΛΟΣ: Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα σε ένα μικρό χωριό έξω από το Αντίρριο, στη Μακύνεια, μέχρι που γύρισα στην Αθήνα όταν ήμουν 9 χρονών.
ΠΟΙΕΣ είναι οι πιο αγαπημένες αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία;
ΝΙΚΟΛΑΣ: Οι αγαπημένες αναμνήσεις μου είναι οι εκδρομές με την οικογένειά μου, τα οικογενειακά τραπέζια και το ποδόσφαιρο που παίζαμε μικρά.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Οι αγαπημένες μου αναμνήσεις είναι η ζωή με τους προσκόπους στη Ρόδο, οι τριήμερες κατασκηνώσεις όπου μαθαίναμε να επιβιώνουμε. Μαθαίναμε πολλά πράγματα και ταυτόχρονα κάναμε πραγματικούς φίλους που τους ξέρω από μικρός μέχρι και τώρα. Ζούσαμε πραγματικά και περνάγαμε καλά μέσα στη φύση με απλά πράγματα και ζώα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Όταν πήρα την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα και φτιάξαμε το στούντιο που έχουμε μέχρι και σήμερα. Εκεί ξεκίνησα τις πρώτες μας πρόβες με τον Νικόλα, να πειραματίζομαι, να μαθαίνω τα «μυστικά» της μουσικής και ξεκίνησα να ονειρεύομαι την μπάντα μου.
ΜΑΡΙΑ: Η αγαπημένη μου ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια είναι όταν κάθε Κυριακή πήγαινα με τον πατέρα μου και τον αδερφό μου στο Θησείο στο κέντρο της Αθήνας και ψάχναμε παλιά CD και βινύλια για να αγοράσουμε και να τα ακούσουμε στο πικάπ στο σπίτι.
ΝΙΚΟΣ: Οι αγαπημένες μου αναμνήσεις από όταν ήμουν μικρός είναι στο χωριό μου με όλα τα παιδιά να παίζουμε μπάλα στην πλατεία, να πηγαίνουμε θάλασσα ή να παίζουμε Nerf στο δάσος.
ΠΟΙΑ ήταν η πρώτη συναυλία που παρακολούθησες στη ζωή σου;
ΜΑΡΙΑ: Ήμουν υπερβολικά μικρή για να θυμάμαι την πρώτη μου συναυλία αλλά το πρώτο live που πήγα μόνη μου ήταν αυτό των Judas Priest στο Release Festival στην πλατεία Νερού το 2021.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Οι πρώτες συναυλίες που πήγα ήταν του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και των Locomondo.
ΝΙΚΟΣ: Η πρώτη συναυλία που παρακολούθησα ήταν του Γιάννη Χαρούλη.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Η πρώτη συναυλία καλλιτέχνη γνωστού που παρακολούθησα ήταν του «Εισβολέα» πριν από έναν μήνα και ήταν απίστευτη γιατί ήμουν με φίλους και τον ξέρω καλά σαν καλλιτέχνη, γενικά η πρώτη συναυλία ήταν στην Πρώτη Γυμνασίου στο αμφιθέατρο του σχολείου μου και ήταν συναυλία ενός επαγγελματία Γάλλου βιολιστή.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Η συναυλία που θυμάμαι σαν πρώτη είναι των «Εκείνος και Εκείνος». Πριν από αυτήν δεν θυμάμαι κάποια αλλά σίγουρα θα ‘χα πάει και πιο παλιά.
ΠΟΙΟΙ δάσκαλοι σου διεύρυναν τους ορίζοντες;
ΝΙΚΟΛΑΣ: Τους ορίζοντές μου τους διεύρυνε η κυρία Χατζιάρα, η φιλόλογός μας στο γυμνάσιο. Στη μουσική με καθοδηγεί ο καθηγητής μου στα drums ο κύριος Τσουμπρής στο Ωδείο.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Η αλήθεια είναι ότι οι καθηγητές του σχολείου μου διεύρυναν τους ορίζοντές μου, με καθοδήγησαν και με καθοδηγούν σε αυτά που θέλω να κάνω και μιλάω για τους καθηγητές μουσικής τους σχολείου μου. Με βοηθάνε καθημερινά και μου λύνουν κάθε απορία, μου δίνουν γνώσεις μουσικής και εκτός ύλης του σχολείου και με καθοδηγούν.
ΜΑΡΙΑ: Η δασκάλα του πιάνου μου ήταν αυτή που με εισήγαγε αρχικά όχι μόνο στον κόσμο της μουσικής αλλά και γενικότερα της τέχνης ενώ παράλληλα η καθηγήτρια που είχε αναλάβει την προετοιμασία μου για τις πανελλήνιες ήταν αυτή που μου έμαθε περισσότερα πράγματα για τη ζωή γενικότερα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Ο καθηγητής που με επηρέασε και μου άνοιξε τους ορίζοντες στην κιθάρα και με βοηθάει να εξελίσσω αυτό που αγαπώ, είναι ο καθηγητής μου Κωνσταντίνος Σακούτης, ενώ οι καθηγητές των μουσικών μαθημάτων του σχολείου μου, με δίδαξαν τα μυστικά της μουσικής, την ιστορία της και τις γνώσεις για να δημιουργώ μουσική.
ΝΙΚΟΣ: Ο βιολόγος μου και η καθηγήτρια αγγλικών μου στο Λύκειο ήταν αρκετά σημαντικοί στην ανάπτυξη της κριτικής μου σκέψης. Μου έμαθαν να σκέφτομαι και να κοιτάω τον κόσμο από άλλη οπτική γωνία. Έχουν συμβάλει σίγουρα στο ποιος είμαι σήμερα.
ΠΟΙΑ ημέρα της ζωής σου θα μείνει ανεξίτηλη;
ΝΙΚΟΣ: Η μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν η μέρα που είδα το “The dirt” την αυτοβιογραφία των Mötley Crüe όπου τελειώνοντας η ταινία μου έκανε “κλικ” ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου, να ασχοληθώ με τη μουσική και να γυρίσω τον κόσμο με την μπάντα μου.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι η πρώτη συναυλία της μπάντας. Ήταν απίστευτη εμπειρία και η αρχή της μουσικής «διαδρομής» που έχω/έχουμε ξεκινήσει.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Η ημέρα που μου έχει χαραχτεί για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μου, είναι όταν ήρθε στο σπίτι μας ο σκύλος μας, ο Rush.
ΜΑΡΙΑ: Η μέρα που τέλειωσα το σχολείο…
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Πολύ δύσκολη ερώτηση, δεν μπορώ να την απαντήσω, έχω πολλές σημαντικές στιγμές στη ζωή μου και έχω και καλή μνήμη, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ μια που θα μείνει ανεξίτηλη!
ΠΟΙΟΝ μουσικό ή τραγουδιστή θα ήθελες να έχεις δίπλα σου σε ένα «live»;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Ένα από τα όνειρά μου: Τον Angus Young. Το είδωλό μου, τον άνθρωπο που μου έδωσε τα πρώτα «ερεθίσματα» στην ηλεκτρική κιθάρα, είναι ένας καλλιτέχνης που με εμπνέει και με καθορίζει μουσικά.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Θα ήθελα να έπαιζα μαζί με τους Locomondo, να νιώσω δίπλα τους αυτή την απίστευτη ένταση των live τους.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Πολλούς μουσικούς θα ήθελα να έχω δίπλα μου, αλλά έναν μουσικό που θα ξεχώριζα και θα ήθελα να έχω δίπλα μου σε ένα live είναι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Έχω εντυπωσιαστεί από τη μουσική του και πιο πολύ έχω εντυπωσιαστεί από το κοινό που προσεγγίζει η μουσική του, γιατί να πούμε ότι είναι και ένας άνθρωπος που βγάζει αληθινή μουσική και προσεγγίζει κοινό με ηλικίες από 15 έως και 50-60.
ΜΑΡΙΑ: Τον Slash.
ΝΙΚΟΣ: Εύκολη ερώτηση. Σίγουρα θα ήθελα τον James Hetfield, είναι ο λόγος που έπιασα κιθάρα, ο λόγος που αγάπησα την rhythm guitar και μέχρι και σήμερα συνεχίζω να εμπνέομαι με τα τραγούδια του, είναι σίγουρα η μεγαλύτερή μου επιρροή και η ενέργεια που βγάζει στο κοινό είναι κάτι που βγάζει μόνον αυτός.
ΤΙ έμαθες από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σου στον χώρο της μουσικής;
ΜΑΡΙΑ: Ότι η δουλειά σε αυτόν τον χώρο είναι διαρκής και απαραίτητη για να πέτυχεις τον στόχο σου.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Έχω μάθει ότι στον τομέα της μουσικής για να πετύχεις όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, πρέπει να έχεις ρίξει πολλή δουλειά, να έχεις όντως γνώση της μουσικής και όχι μόνο της μουσικής που κάνεις, απλά γενικά της μουσικής και να αγαπάς όντως αυτό που θα κάνεις και να το κάνεις με θέληση και πάθος.
ΝΙΚΟΣ: Έχω μάθει πολλά, τόσο παικτικά, όσο και γενικότερα μαθήματα το πώς δουλεύει ο χώρος, οι μπάντες και έχοντας δίπλα μου καλύτερους μουσικούς από εμένα με ωθεί στο να γίνω καλύτερος και εγώ.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Αυτό που έμαθα είναι πως σε κάθε live, υπάρχει κάτι καινούργιο να μάθεις ή να δεις και να εμπνευστείς
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Ότι για να πετύχεις τον στόχο σου θέλει κόπο, αγώνα και να μη σε πάρει από κάτω στις αποτυχίες. Κάθε αναποδιά ή αποτυχία, είναι μία ευκαιρία για να ανακαλύψεις μία άλλη διέξοδο, μία άλλη ιδέα. Κάθε επιτυχία, αντίστοιχα, μικρή ή μεγάλη, είναι «τροφή» για ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια, γνώση και δημιουργία.
ΤΙ σε ώθησε στο να πάρεις μέρος στη δημιουργία των «Before Twenty»;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Από μικρός που έπιασα στα χέρια μου την πρώτη κιθάρα μου, ονειρευόμουν να δημιουργήσω τη δική μου μπάντα, για να πετύχω τους στόχους μου και τα όνειρά μου, δίπλα σε ανθρώπους που έχουν την ίδια αγάπη για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ: Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον, ήταν ότι τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ήταν ενωμένοι, γνώριζαν μουσική παρά το νεαρό της ηλικίας τους και αγαπούσαν αυτό που έκαναν. Μέσα από τις πρόβες και τη συνεχή δουλειά, αλλά και τον τρόπο που με «αγκάλιασαν» και με δέχτηκαν στην μπάντα, ήταν εύκολο και θέμα χρόνου για μένα το να αισθανθώ κι εγώ ισότιμο μέλος και να γίνουμε μία ομάδα που «κυνηγάμε» τα ίδια όνειρα.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Η αγάπη μου για τη μουσική, αλλά κυρίως η απορία μου να δω πώς είναι κάτι τέτοιο και να δω τα όριά μου, μέχρι πού μπορώ να φτάσω, γιατί όταν ξεκίνησα δεν ήξερα καν μπάσο και, όπως ξέρετε, αυτό είναι το κύριο όργανό μου στην μπάντα.
ΝΙΚΟΣ: Είχα βρεθεί εντελώς τυχαία στο πάρτι του Σωκράτη (μπασίστα) που γνωριστήκαμε και κουβεντιάσαμε αρκετή ώρα για μουσική. Έτσι έμαθα ότι είναι μέλος των Before Twenty και από περιέργεια πήγα να τους δω ζωντανά. Όταν τους είδα να παίζουν είπα στον εαυτό μου ότι μια μέρα θα παίξω μαζί τους… και να ‘μαι!
ΝΙΚΟΛΑΣ: Η αγάπη μου για τη μουσική και το συναίσθημα του να είμαι με μια ομάδα και να ξεσηκώνουμε το κοινό.
ΠΟΤΕ θα αρχίσετε να υλοποιείτε το επόμενο σχέδιό σας με τους «Before Twenty»;
ΝΙΚΟΛΑΣ: Ήδη έχουμε ξεκινήσει τις εμφανίσεις μας και να γράφουμε τραγούδια.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Αυτό το καλοκαίρι γράφουμε νέα τραγούδια και γενικά θέλουμε να επικεντρωθούμε στο γράψιμο τραγουδιών.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Έχουμε ήδη ξεκινήσει να γράφουμε τραγούδια. Όπως γνωρίζετε μόλις βγήκε το νέο μας τραγούδι “I’m Gone” και σε λίγες μέρες μπαίνουμε στούντιο για το επόμενο. Το καλοκαίρι έχουμε εμφανίσεις και από Σεπτέμβρη πολλές εκπλήξεις.
ΝΙΚΟΣ: Αυτή τη στιγμή τρέχουν πολλά πράγματα στο παRushκήνιο, πολλά σχέδια, πολλές ιδέες, πολλή δουλειά, σιγά σιγά έχουν αρχίσει και υλοποιούνται κάποια από αυτά, είναι όλα θέμα χρόνου, υπομονής και σκληρής δουλειάς.
ΜΑΡΙΑ: Ήδη δουλεύουμε συνέχεια σε κάτι καινούργιο και γενικότερα στο να γίνουμε καλύτεροι.
ΠΟΥ θέλεις να δώσει ιδιαίτερη προσοχή ο ακροατής της δουλειάς σας;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Στο πάθος μας για αυτό που κάνουμε και στις μουσικές μας γνώσεις και φυσικά στο αποτέλεσμα που έχουν αυτά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Στη μουσική μας, στην εξέλιξή μας και στο πόσο πολύ αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Θέλουμε οι νεότεροι να αγαπήσουν τη rock μουσική, οι μεγαλύτεροι να την ξαναθυμηθούν και μέσα από τα τραγούδια μας να δείξουμε ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε για τα όνειρά μας, να μην αφήνουμε κανέναν να μας τα στερεί και να διεκδικούμε την ελευθερία σκέψης και τρόπου ζωής.
ΝΙΚΟΣ: Θέλω ο ακροατής να νιώσει την ίδια αγάπη και νοσταλγία που έχουμε εμείς γι’ αυτή τη μουσική, την ενέργειά μας, αλλά και το παικτικό κομμάτι μας είναι εξίσου σημαντικό.
ΜΑΡΙΑ: Στο ότι είμαστε μια ομάδα και αγαπάμε αυτό που κάνουμε.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Στον ήχο μας, στην εξέλιξή μας και στην ενέργειά μας.
ΠΩΣ και ΠΟΤΕ μπήκε η μουσική στη ζωή σου;
ΜΑΡΙΑ: Η μουσική υπήρχε πάντα στη ζωή μου από πολύ μικρή ηλικία από τη στιγμή που ο πατέρας μου με έβαλε να ακούσω τον πρώτο μου δίσκο στο πικάπ μέχρι και την ημέρα που άρχισα στην Τετάρτη Δημοτικού το πιάνο και πλέον είχα ακόμα πιο στενή σχέση με τη μουσική.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Από τη συναυλία των «Εκείνος και Εκείνος» που με εντυπωσίασε ο ντράμερ. Μέσα από το διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό που είχαν οι γονείς μου, γνώρισα από κοντά πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες κι ίσως έτσι να «μπήκε» μέσα μου το μικρόβιο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Πριν από εννιά χρόνια, όταν η νονά μου, μου έκανε δώρο μία μίνι κιθάρα. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Ένας λόγος ακόμα που την αγαπώ πολύ. Η μουσική υπήρχε στο σπίτι μου από μικρός. Η οικογένειά μου είχε έναν από τους μεγαλύτερους διαδικτυακούς σταθμούς και είχα γνωρίσει από κοντά σπουδαίους καλλιτέχνες, ενώ μαζί με τους δικούς μου πηγαίναμε συνεχώς σε συναυλίες χειμώνα, καλοκαίρι.
ΝΙΚΟΣ: Η μουσική υπήρχε πάντα στο σπίτι μου. Υπήρχε μουσική όλων των ειδών, από ροκ, metal, έντεχνο, αλλά και λαϊκά. Από μικρός έψαχνα μόνος μου για τη μουσική. Έψαχνα πάντα να ακούσω κάτι καινούργιο, κάτι που ακόμα κάνω.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Η μουσική μπήκε στη ζωή μου στην Πρώτη Γυμνασίου όταν πήγα στο Μουσικό Γυμνάσιο και τώρα Λύκειο και από εκεί επειδή ξεκινήσαμε από το «μηδέν» και σιγά σιγά εξελισσόμασταν, κατάλαβα την αγάπη μου για τη μουσική και το πού μπορώ να φτάσω. Πραγματικά σιγά σιγά άρχιζα και ερωτευόμουν τη μουσική και τώρα αρχίζω να την αγαπάω!
ΠΟΙΟ βιβλίο από αυτά που διάβασες σε έχει συγκινήσει; ΠΟΙΟ βιβλίο διαβάζεις τώρα;
ΝΙΚΟΛΑΣ: Αυτό που με ξεκουράζει, είναι να διαβάζω κόμικς.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Δεν διαβάζω τόσα πολλά βιβλία αλλά ένα που με εντυπωσίασε ήταν το βιβλίο που μιλάει για τη ζωή του Michael Jackson, γενικά τον θαυμάζω από πολύ μικρός!
ΝΙΚΟΣ: Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι “Το κυνήγι της ευτυχίας” του Chris Gardner, ένα εξαίρετο βιβλίο που έχει γίνει και ταινία που μαθαίνει να μην τα παρατάς ποτέ ακόμα και στο χαμηλότερο σημείο της ζωής σου. Τώρα διαβάζω “Ο κύκλος των καταραμένων ποιητών” όπου περιλαμβάνεται και ο Καρυωτάκης ένας απ’ τους αγαπημένους μου ποιητές.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Αυτό που με έχει στιγματίσει, ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα και κατάλαβα το νόημά του. «Ο μικρός Πρίγκιπας». «Είναι πιο δύσκολο να κρίνεις τον εαυτό σου από το να κρίνεις τους άλλους. Αν καταφέρεις να κρίνεις τον εαυτό σου σωστά, τότε είσαι πράγματι ένας σοφός άνθρωπος».
ΜΑΡΙΑ: Το «μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα» του Τάσου Λειβαδίτη. Αυτή την περίοδο ξαναδιαβάζω το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη.
ΠΟΙΟΣ ποιητής ή στιχουργός Έλληνας ή ξένος σε έχει συναρπάσει;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Στην Ελλάδα ειδικά υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί καλοί στιχουργοί, ένας όμως που με έχει εντυπωσιάσει με αυτά που λέει και νιώθω να μου ταιριάζουν και στους στίχους και στη μουσική είναι ο «Εισβολέας».
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Θα πω τον Τάσο Λειβαδίτη. «Τι να την κάνω εγώ την πραγματικότητά τους λέω – εγώ έχω τ’ όνειρο»…
ΝΙΚΟΣ: Σίγουρα ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με τη συνοχή του. Ο τρόπος που γράφει, με τον οποίο μεταφέρει το μήνυμά του ως στιχουργός και ως μουσικός είναι συναρπαστικός
ΜΑΡΙΑ: Καβάφης.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Σαν πρώτη σκέψη μου έρχεται ο Νίκος Γκάτσος, ο σπουδαίος ποιητής-στιχουργός που με την πένα του καυτηρίαζε τα κακώς κείμενα της κοινωνίας.
ΠΟΙΑ είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Να πετύχω τους στόχους μου πάνω στη μουσική. Να πάρω φέτος το καλοκαίρι τα επόμενα πτυχία μου στη μουσική, να κάνω συναυλίες με την μπάντα και να γράφω τραγούδια.
ΝΙΚΟΣ: Μ’ αρέσει να κάνω μεγάλα σχέδια ίσως και απίθανα από τους περισσότερους, αυτή τη στιγμή θα ήθελα, μια περιοδεία στην Ευρώπη.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Συμμετοχή της μπάντας σε μεγάλα φεστιβάλ.
ΜΑΡΙΑ: Να περάσω στο Μουσικό Πανεπιστήμιο και να αρχίσω επιτέλους τις σπουδές μου πάνω σε αυτό που μου αρέσει.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Στο μυαλό μου αυτήν τη στιγμή με ενδιαφέρει πιο πολύ το να μας γνωρίσει περισσότερος κόσμος και να γράψουμε κομμάτια, αλλά έχω και άλλα σχέδια που αν τα κάνουμε θα μαθευτούν.
ΠΩΣ σκέπτεσαι το μέλλον σου στο χώρο της μουσικής;
ΝΙΚΟΣ: Η μουσική είναι ένας περίεργος χώρος με πολλή αβεβαιότητα και όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές, τη μια μέρα είσαι, την άλλη δεν είσαι, έχω πίστη σε εμένα και στην μπάντα πως θα μπορέσουμε να φτάσουμε όσο πιο μακριά μπορούμε.
ΜΑΡΙΑ: Δεν το έχω σκεφτεί διεξοδικά, αλλά σίγουρα θα ήθελα η μουσική μου να γίνει γνωστή σε άτομα που τρέφουν εξίσου μια μεγάλη αγάπη για την ποιοτική μουσική.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Πολλές συναυλίες world tours και μεγάλες παραγωγές.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Επιτυχημένο! Να ακουστούν και να αγαπηθούν τα τραγούδια μας και ο κόσμος να αγαπήσει αυτό που εκπροσωπούν οι Before Twenty.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Σίγουρα το μέλλον μου το βλέπω με τη μουσική και είμαι σίγουρος πως θα ασχοληθώ μελλοντικά με αυτή, τώρα ακριβώς με τι θα έχει να κάνει δεν ξέρω μπορεί να είναι με την μπάντα μπορεί μόνος μου ή μπορεί κάπως αλλιώς.
ΤΙ σημαίνουν για σένα οι λέξεις «φόβος» και «θυμός»;
ΜΑΡΙΑ: Αρνητικά συναισθήματα.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Θυμός για εμένα είναι ένα συναίσθημα όπως και ο φόβος που δεν μπορείς να το ελέγξεις και είναι δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις.
ΝΙΚΟΣ: Για μένα φόβος είναι το άγνωστο. Ο άνθρωπος απ’ τη φύση του φοβάται το άγνωστο. Πιστεύω όμως πως μπορείς να ξεπεράσεις κάθε σου φόβο αν το βάλεις στο μυαλό. Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που το έχουμε όλοι μέσα μας άλλοι πιο λίγο κι άλλοι πιο πολύ και μέχρι ένα σημείο είναι υγιές, γνωρίζοντας πάντα πώς θα τον διαχειριστείς και να τον αποβάλλεις, για παράδειγμα με τη μουσική.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Αρνητικά συναισθήματα που όταν σε κυριεύουν συνήθως σε κρατάνε πίσω στους στόχους. Συναισθήματα που πρέπει να μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Φόβος είναι ένα από τα συναισθήματα που σε κρατάει πίσω, ενώ ο θυμός το συναίσθημα που σε ωθεί να πετύχεις πιο γρήγορα τον στόχο σου αφού σε πεισμώνει πιο πολύ. Τουλάχιστον έτσι τον βιώνω εγώ.
ΠΩΣ σε επηρεάζουν οι λέξεις «συγχώρεση» και «συγγνώμη»;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Συγγνώμη, δύσκολη λέξη να την πει κάποιος! Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλοι κάνουμε λάθη, να μάθουμε να ζητάμε συγγνώμη και να την εννοούμε. Η Συγχώρηση… είναι η αυτογνωσία ότι κανείς μας δεν είναι τέλειος… Η συγχώρεση δεν χρειάζεται… αυτό που χρειάζεται από εμάς, είναι να αγαπάμε και να κατανοούμε τους συνανθρώπους μας.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Είναι δύο λέξεις που τις έχουμε βάλει πολύ εύκολα στην καθημερινότητά μας. Χωρίς να ξέρουν ακριβώς πόσο δυνατές είναι και τι σημαίνουν, όταν κάποιος μου λέει μια από αυτές ξέρω ότι τις περισσότερες δεν τις εννοούν γιατί δεν σκέφτονται καν όταν το λένε απλά έχουν συνηθίσει να το λένε σε κάποιες καταστάσεις για να γλιτώνουν από αυτήν τη θέση γρήγορα.
ΜΑΡΙΑ: Συγγνώμη και Συγχώρεση. Δύο λέξεις που πρέπει να τις εννοούμε και να τις δείχνουμε με πράξεις.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Δεν με επηρεάζουν κάπως, αλλά σημασία έχει αν το εννοεί ή όχι ο άλλος ή ακόμα και εγώ ο ίδιος. Συγχώρεση… βλέπε τη θετική πλευρά της ζωής… κι όλα είναι πιο όμορφα.
ΝΙΚΟΣ: Η συγχώρεση και η συγγνώμη είναι δύο συγγενικές λέξεις με μεγάλη διαφορά κατά τη γνώμη μου, είναι εύκολο ο καθένας να ζητήσει συγγνώμη, αλλά θέλει πολύ κουράγιο και καλή πρόθεση για να συγχωρέσεις κάποιον πραγματικά.
ΠΟΙΑ εικόνα θα ήθελες να δεις αν βρισκόσουν τώρα μπροστά σε ένα ανοιχτό παράθυρο;
ΝΙΚΟΛΑΣ: Ένα ποτάμι! Με ηρεμεί ο ήχος του και η εικόνα του.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Αυτό καλύτερα να μην το πω για προσωπικούς λόγους.
ΝΙΚΟΣ: Αν άνοιγα τώρα ένα παράθυρο, θα ήθελα να δω ένα γεμάτο στάδιο, έτοιμο να μας υποδεχθεί στη σκηνή.
ΜΑΡΙΑ: Ένα απέραντο βουνό.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Εμένα μπροστά από 100.000 άτομα να παίζω με την κιθάρα και τους Before Twenty.
ΠΟΙΕΣ προσωπικότητες θαυμάζεις από τον χώρο της μουσικής;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Νατάσσα Μποφίλιου, Bloody Hawk.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Buddy Rich και τον Vini και οι δύο σπουδαίοι drummers.
ΜΑΡΙΑ: Tον Freddie Mercury και τον Chris Cornell.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Όλους όσοι δεν συμβιβάστηκαν με τα «πρέπει» και τα «θέλω» της κοινωνίας ή της μουσικής βιομηχανίας και πάλεψαν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.
ΝΙΚΟΣ: Σίγουρα όσους έχουν παλέψει, έχουν ματώσει για να φτάσουν εκεί που είναι αυτούς που αλλάξαν τα δεδομένα της μουσικής, που έκαναν μια επανάσταση με τη μουσική τους. Ονομαστικά θα πω Metallica, Black sabbath, Jimmy Hendrix, Iron maiden, Queen, Παύλο Σιδηρόπουλο, Τρύπες και Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
ΤΙ σε κάνει να θυμώνεις και με τι γελάς περισσότερο;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Αυτό που με θυμώνει είναι η αδιαφορία, η αδικία, η έλλειψη σεβασμού μεταξύ των ανθρώπων. Θυμώνω με την ανισότητα, τον φανατισμό, θυμώνω με τα αυτονόητα που δεν γίνονται κατανοητά, θυμώνω με αυτούς που δεν αγωνίζονται. Γελάω όμως, με αυτούς που δεν πιστεύουν τα όνειρά μου. Γελάω… αλλά κυρίως χαμογελάω… καρτερικά και καθημερινά.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Θυμώνω πάρα πολύ όταν με προσβάλουν σοβαρά και γελάω περισσότερο με φίλους όταν περνάμε καλά και σπάμε πλάκα. Γενικά και εγώ είμαι κωμικό πρόσωπο και το ίδιο οι φίλοι μου.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Η ειρωνεία με θυμώνει περισσότερο και ο σκύλος μου με κάνει να γελάω και με κάνει ευτυχισμένο όσο κανένας άλλος.
ΜΑΡΙΑ: Θυμώνω περισσότερο με την κοινωνία και την κατάσταση που επικρατεί ειδικά στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Θυμώνω με άτομα που δεν σέβονται τη διαφορετικότητα των άλλων και την κατακρίνουν. Θυμώνω με πάρα πολλά πράγματα (θα μπορούσα να γράψω ολόκληρη έκθεση). Αυτό που με κάνει να γελάω περισσότερο μάλλον είναι οι φίλοι μου.
ΝΙΚΟΣ: Η αδιαφορία είναι κατή που με εξοργίζει, η ημιμάθεια και ο φασισμός. Γελάω πολύ με την παρέα μου, με τον εαυτό μου, θεωρώ πως ο αυτοσαρκασμός είναι η καλύτερη μορφή αυτοκριτικής.
ΠΟΙΟΣ άλλος τομέας σε ενδιαφέρει εκτός από τη μουσική;
ΝΙΚΟΣ: Αυτή τη στιγμή η μουσική είναι το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω με τη ζωή μου να μπορέσω να ζήσω απ’ τη μουσική μου είναι η σκέψη που ξυπνάω το πρωί και που κοιμάμαι το βράδι, αν έπρεπε να επιλέξω κάτι άλλο θα επέλεγα την ψυχολογία. Λίγο οξύμωρο βέβαια, γιατί οι μουσικοί τα έχουμε και λίγο «χαμένα».
ΜΑΡΙΑ: Μάλλον κανένας. Πιστεύω ότι πλέον η μουσική έχει πλαισιώσει τη ζωή μου σε κάθε πτυχή της, οπότε δεν νομίζω ότι θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ με κάτι άλλο εκτός και αν αυτό σχετίζεται με την τέχνη.
ΝΙΚΟΛΑΣ: Επειδή είμαι φοιτητής στο Πάντειο στα οικονομικά, ένας από τους στόχους μου είναι το business κομμάτι του ποδοσφαίρου.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Η γυμναστική, το μπάσκετ, είμαι αθλητικό πρόσωπο μετά από ένα θέμα που είχα αλλά και γενικά πριν χρόνια και αν δεν ασχολούμουν με τη μουσική θα ήταν σίγουρα το μπάσκετ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Η πληροφορική και ο συνδυασμός της με τη μουσική.
ΠΟΙΑ είναι η σχέση σου με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο κατοικίδιο;
ΜΑΡΙΑ: Έχω μια γάτα, την «Πέρλα», εδώ και 5 χρόνια. Λατρεύω όλα τα ζώα, μάλιστα όταν ήμουν μικρότερη ήθελα να γίνω κτηνίατρος.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Αγαπώ πάρα πολύ τα ζώα και θυμώνω κι επεμβαίνω με την κακομεταχείρισή τους. Έχω τον Rush εδώ και 8 χρόνια τον οποίο λατρεύω και τον έχω σαν τον μικρότερο αδελφό μου και από τον οποίο έχω διδαχθεί πάρα πολλά.
ΝΙΚΟΣ: Πάντα στη ζωή μου είχα κατοικίδια, από χελώνες, γατιά, λαγουδάκια, χάμστερ. Τώρα συμβιώνω με δύο σκυλιά, ένα θηλυκό κι ένα αρσενικό και είναι σαν παιδιά μου.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Έχω ένα σκυλάκι και δύο καναρίνια και γενικά τα ζώα και τα σκυλιά κυρίως τα λατρεύω και κυρίως τα θαυμάζω γιατί είναι υπέροχα πλάσματα μέσα στη χαρά, στην αγάπη και το αστείο είναι ότι εμείς οι άνθρωποι λέμε πολλές φορές στην καθημερινότητα «Μην κάνεις σαν ζώο» αλλά η αλήθεια είναι ότι θα θέλαμε να ήμαστε σαν τα ζώα και αν το σκεφτεί κάποιος αυτό πιο καλά θα το καταλάβει!
ΝΙΚΟΛΑΣ: Συμβιώνω με τον Rush τον σκύλο μου, φανταστείτε τον έχω κάνει και tattooο, ενώ αγαπώ όλα τα ζώα και βοηθάω όπου μπορώ για την καλύτερη διαβίωσή τους.
Παναγιώτη, Σωκράτη, Νίκο, Νικόλα και Μαρία σας ευχαριστώ που μοιραστήκατε τις σκέψεις σας με τους αναγνώστες του Catisart και σας εύχομαι να πετύχετε όλους τους στόχους σας και Before και after Twenty…
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ευχαριστούμε για τη φιλοξενία.
Οι «Before Twenty» παρουσιάζουν το πρώτο τους single με τον τίτλο «I’m Gone»
