«Εγώ χορεύω μέσα στο κεφάλι μου», συνήθιζε να λέει η Κουβανέζα Αλίσια Αλόνσο (Alicia Alonso).
Η κορυφαία χορεύτρια και χορογράφος, ο θρύλος του μπαλέτου, πέθανε αργά το βράδυ της Πέμπτης 17 Οκτωβρίου 2019 πλήρης ημερών.
Αυτό ανακοινώθηκε από το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας.
Η Αλόνσο γεννήθηκε στην Αβάνα στις 21 Δεκεμβρίου 1920. Ήταν η μόνη Λατινοαμερικάνα στην Ιστορία που υπήρξε «Prima ballerina assoluta», – ένας συμβολικός τίτλος που δίνεται στις πλέον εξαίρετες μπαλαρίνες της γενιάς τους.
Στην Κούβα, την οποία ουδέποτε θέλησε να εγκαταλείψει, παρά τις προτάσεις που είχε οι οποίες θα της χάριζαν πλούτη και δόξα στο εξωτερικό, η Αλίσια Αλόνσο είχε ιδρύσει μια ξεχωριστή σχολή στον κόσμο του μπαλέτου: την κουβανέζικη σχολή, η οποία συνδυάζει ρυθμούς και φυλετική καταγωγή.
Πολλοί θυμούνται την καταπληκτική «Ζιζέλ», την πειθαρχημένη χορεύτρια αλλά με το μεγάλο ταμπεραμέντο, να προσελκύει το κοινό με τις φιγούρες της και να μπορεί στα 40 της να αιχμαλωτίζει τα βλέμματα χορεύοντας τη «Λίμνη των Κύκνων». Τη θυμούνται και ως παθιασμένη χορογράφο που συνέχιζε να διδάσκει την τέχνη της μέχρι τα βαθιά της γεράματα.
***
Η Αλίσια Αλόνσο έχασε σχεδόν την όρασή της στην ηλικία των 20 ετών μετά τη διπλή αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. Η χορεύτρια «που διέκρινε μόνο τις σκιές, χόρεψε σχεδόν όλη τη ζωή της βρίσκοντας τον προσανατολισμό της χάρη στα φωτεινά σημάδια που διέθετε η σκηνή», σύμφωνα με όσα έλεγε ο δεύτερος σύζυγός της, ο διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Χορού Πέδρο Σιμόν.
Η τελευταία της παράσταση ήταν το 1995, όταν η Αλόνσο ήταν 75 ετών. Μετά έγινε μια απαιτητική χορογράφος, πάντα αεικίνητη και κομψή, που επαναλάμβανε ακούραστα κάθε κίνηση μέχρι να φτάσει στην τελειότητα, ακόμη κι αν δεν μπορούσε να δει τίποτα.
*
Στη βασική φωτογραφία η Alicia Alonso με τον Reyes Fernández στη «Ζιζέλ» το 1960.
