Του Παναγιώτη Μήλα
Πρώτη φορά ένα κείμενο αρχίζει όπως βλέπεται: Με αποσιωπητικά. Στην πραγματικότητα όμως αυτό πού βλέπετε δεν είναι αυτό που νομίζετε.
Οι τρεις τελείες δεν είναι αποσιωπητικά. Αυτές οι τρεις τελείες στις οποίες αναφέρομαι είναι η υπογραφή ενός σπουδαίου Έλληνα γελοιογράφου: Του Ηλία Ταμπακέα / Elias Tabakeas, ο οποίος είναι γνωστός και ως etc.
Όμως εκτός από φίλος, ο Ηλίας είναι και μέλος της Λέσχης των Ελλήνων Γελοιογράφων αλλά – και το σημαντικότερο – είναι, όπως κι εγώ, μέλος της Ομάδας Αποφοίτων του 6ου Γυμνασίου Αρρένων της Αθήνας, στο Νέο Κόσμο.
Ο Ηλίας λοιπόν υπογράφει τα σκίτσα του με τρεις τελείες. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του. Ένα άλλο προσόν του είναι οι εκπληκτικές προσωπογραφίες που φιλοτεχνεί. Όμως το πιο σημαντικό προτέρημά του είναι οι εκπλήξεις που κάνει.
«Θύμα» μιας τέτοιας έκπληξης έπεσα πριν λίγες ημέρες όταν στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο πήρα ένα μήνυμα από τον Ηλία Ταμπακέα. Το ανοίγω και βλέπω την προσωπογραφία ενός αγαπημένου στο αναγνωστικό κοινό συγγραφέα: Του Αλέξη Σταμάτη.
Όταν είδα τις τρεις τελείες δεξιά από τον λευκό γιακά του Σταμάτη κατάλαβα ότι ο Ηλίας θέλησε – έτσι ξαφνικά – να μου κάνει ένα ακριβό δώρο.
Ένα δώρο που μου έδωσε την αφορμή για το παρακάτω θέμα. Είναι ένα κείμενο με σκέψεις του συγγραφέα. Απόψεις που έχει διατυπώσει σε συνεντεύξεις που έδωσε στην Ειρήνη Αϊβαλιώτου και στο Catisart.gr
Ασφαλώς αξίζει να τις διαβάσουμε.
Αθώα πλάσματα είμαστε όλοι μας. Έτσι γεννιόμαστε: δίχως καμία ενοχή. Στην πορεία ο εξωτερικός κόσμος εισβάλλει και μας κατασκευάζει σταδιακά έναν παράλληλο εξαιρετικά σκοτεινό υπόγειο κόσμο, όπου κυριαρχούν αρχέγονα, άρρητα, άγρια ένστικτα…
…Ο έρωτας είναι μια συγκλονιστική δύναμη που επιτίθεται κατά μέτωπον σε όλα τα συστήματα άμυνάς μας. Μας αποδιαρθρώνει…
…Ο έρωτας είναι φευγαλέος, όπως όλα στη ζωή. Το θέμα είναι να είσαι εκεί όταν περνάει…
…Ποτέ δεν έχω αισθανθεί την έννοια της ρουτίνας. Υπάρχουν κάποιες επαναλαμβανόμενες πράξεις που όταν τις εκτελώ νιώθω ότι συμβαίνουν για πρώτη φορά…
…Ο άνθρωπος πέρασε μέσα από λοιμούς και καταστροφές, έμαθε πράγματα, προσαρμόστηκε, αναθεώρησε, αλλά στη βάση του παρέμεινε ίδιος…
…Η αυτογνωσία είναι μία καθημερινή άσκηση και δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες…
…Ο κόσμος είναι μία συνεχής ροή και τα παιδιά μας όπως κι εμείς θα είναι πολύ απασχολημένα με το να ζουν παρά με το να ορίζουν τις ιστορικές συνθήκες της μεταφοράς της σκυτάλης…
…Να γίνουν οι πόλεις μας φιλικές για τα παιδιά και τις μητέρες, με χώρους πρασίνου και παιδικές χαρές. Σήμερα οι επιλογές των γονέων είναι περιορισμένες. Επίσης η έλλειψη καθαριότητας είναι έως και επικίνδυνη ειδικά για τα πολύ μικρά παιδιά…
…Στο Πολιτισμό να ξεφύγουμε από εύπεπτες, εύκολες λύσεις και να προσφέρουμε στους πολίτες ψυχαγωγία και δημιουργία επιπέδου…
…Στην Αθήνα υπάρχουν πολλοί ανεκμετάλλευτοι αρχαιολογικοί χώροι αναξιοποίητοι ακόμη και στο κέντρο…
…Η Αθήνα είναι μια παραθαλάσσια πόλη κάτι που τείνουμε να ξεχνάμε…
…Τα αδέσποτα δεν πρέπει να υποφέρουν στο δρόμο ή στα κλουβιά. Είμαι σαφώς υπέρ της στείρωσης, της φιλοξενίας και της υιοθεσίας…
…Ο αντικαπνιστικός νόμος πρέπει να εφαρμοστεί χτες. Αφορά την υγεία όλων μας…
Ο χρόνος διαρκώς σκάβει. Το σκάψιμο αναγκαία γίνεται προς τα μπρος. Ωστόσο στην πορεία μπορεί να ανακαλύψεις κάποια «κτερίσματα», κάποια ευρήματα που θα σου φέρουν στην επιφάνεια μνήμες. Η μνήμη είναι από τα πιο πονηρά αισθήματα που υπάρχουν. Είναι χαμαιλεοντική, πλανεύτρα, πανέξυπνη…
…Το θέατρο είναι η τέχνη των τεχνών. Δεν θα πεθάνει ποτέ…
…Το θέατρο είναι η τέχνη που ανθεί περισσότερο στην Ελλάδα. Το καλό θέατρό μας, τονίζω το «καλό», δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από όσα βλέπουμε έξω…
…Ο πόνος τον ανθρώπων είναι που δημιουργεί το θέατρο, τη λογοτεχνία και την τέχνη. Ο ρόλος της τέχνης δεν είναι θεραπευτικός. Είναι σχεδόν βιολογικός…
…Να σταματήσει αυτή η γραφική εμφυλιοπολεμική κακομοιριά από παντού. Να πάψουμε να ντρεπόμαστε για όσα ακούμε, για τον τρόπο που τα ακούμε, για την έλλειψη στοχασμού όσων ακούμε, ακόμη και για τη γλώσσα στην οποία τα ακούμε…
…Επαναστατικούς δημιουργούς μπορούμε να έχουμε αλλά χρειάζονται και οι αντίστοιχοι επαναστατικοί φιλότεχνοι και αρωγοί της τέχνης…
…Το γράψιμο είναι έρωτας, αγάπη και πίστη…
…Εύχομαι να έχουμε και πίστη και δράση και πράξη…
Ο Αλέξης Σταμάτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και έκανε μεταπτυχιακά Αρχιτεκτονικής και Κινηματογράφου στο Λονδίνο. Έχει γράψει είκοσι εννέα βιβλία. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες.
Το πρώτο του μυθιστόρημα, «Ο έβδομος ελέφαντας», εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία. Το «Μπαρ Φλωμπέρ» εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Σερβία και τη Βουλγαρία. Η «Αμερικάνικη Φούγκα» κέρδισε το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και εκδόθηκε στις ΗΠΑ (Etruscan Press). Το πρώτο του παιδικό μυθιστόρημα «Ο Άλκης και ο Λαβύρινθος» τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο του Κύκλου του Παιδικού Βιβλίου. Η ποιητική του συλλογή «Αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων» τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης στη μνήμη Νικηφόρου Βρεττάκου.
Διδάσκει Δημιουργική Γραφή. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Το Βήμα».
Είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Εύα Σιμάτου και έχουν ένα γιο, τον Ερμή.
