Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Το θέατρο είναι αγάπη, τέχνη, τεχνική. Δεν μετριέται με όρους της παράδοσης ή του μοντερνισμού. Θα πρέπει να διαβάζουμε σ’ αυτό το ισχυρό συναίσθημα της φαντασίας, του ενθουσιασμού, της συγκίνησης. Το συναίσθημα που φωτίζει τα βάθη της ανθρώπινης ζωής. Χαίρομαι κάθε φορά που γνωρίζω καλλιτέχνες των οποίων οι επιλογές προέκυψαν από μια εσωτερική ανάγκη της ψυχής. Όπως ο ηθοποιός που σας παρουσιάζω σε τούτη τη συνέντευξη. Τον ξέρουμε από το «Στέλλα Κοιμήσου», όπου υποδύθηκε τον Μάριο την πρώτη χρονιά, από τον «Εξηνταβελόνη», την «Τάξη μας», τη «Μικρή μας Πόλη», τη «Νίκη» για την οποία κέρδισε και μια υποψηφιότητα για βραβείο Χορν. Τον θαυμάσαμε στην «Κολεξιόν» και στην «Εκδοχή του Μπράουνινγκ» αλλά και ως Κρέοντα σε περιοδεία της «Αντιγόνης», μιας παράστασης που παρουσιάστηκε σε γωνιές της Αθήνας, ακόμη και στις πιο ξεχασμένες και απόμακρες.
Ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αυτή την εποχή τον βρίσκουμε στο Εθνικό Θέατρο στην παράσταση «Ψηλά από τη γέφυρα» να υποδύεται τον Ροντόλφο. Άλλες παραστάσεις που έχει παίξει είναι: «Συνέβη στην Ελλάδα», «Ολονυχτία Σαίξπηρ», «Ριχάρδος ο Γ΄», «Οι μεγάλοι αμαρτωλοί», «Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές», «Ηρακλής Μαινόμενος», «Συρανό Ντε Μπερζεράκ», «Πάχνη». Επίσης έχει συμμετάσχει στην ταινία «The Waiter» του Στηβ Κρικρή.
Το καλοκαίρι, στα Επιδαύρια, θα τον δούμε και πάλι σε μια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, να υποδύεται τον Ορέστη, στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία του δεξιοτέχνη Θάνου Παπακωνσταντίνου.
Η Ηλέκτρα, έργο της όψιμης περιόδου του Σοφοκλή (γράφτηκε πιθανότητα το 412 ή 411 π.Χ.) δραματοποιεί ένα από τα πιο ζοφερά επεισόδια του μύθου των Ατρειδών: την εκδίκηση της Ηλέκτρας και του Ορέστη για τον φόνο του Αγαμέμνονα που διέπραξαν η Κλυταιμνήστρα και ο Αίγισθος. Κεντρική μορφή του δράματος, η Ηλέκτρα, διατηρεί ζωντανή την ανάμνηση του φόνου του πατέρα της παρακαλώντας τους θεούς να βοηθήσουν στην τιμωρία των δολοφόνων του. Η επιστροφή του αδελφού της, του εξόριστου Ορέστη, δρομολογεί το έργο της τιμωρίας που θα ολοκληρωθεί με την πράξη του διπλού φόνου.
Ο διακριτικός Αλέξανδρος, με την παλμώδη φωνή, τα πυκνά πυρόξανθα μαλλιά, τις οξείες -θαρρείς πελεκητές- γραμμές του προσώπου και τα μάτια που λάμπουν διεισδυτικά, απαντά με ταχύτητα και ετοιμότητα στο ερωτηματολόγιο του catisart.gr και φωτογραφίζεται για τους αναγνώστες μας.
Αλέξανδρε, θα ήθελες να μας περιγράψεις μια σκηνή ή ένα γεγονός από την παιδική σου ηλικία;
* Με θυμάμαι να παίζω και να μην σκέφτομαι το μετά.
Ποια ήταν τα παιδικά σου αναγνώσματα και οι πρώτες καλλιτεχνικές σου επιρροές;
* Λούκι Λουκ και Αστερίξ.
Εργαζόσουν σε πολυεθνική εταιρεία ως οικονομικό στέλεχος, μέχρι που εγκατέλειψες για να ασχοληθείς με το θέατρο. Φαντάζομαι πως από τότε η ζωή σου θα άλλαξε άρδην…
* Άρδην. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν η ζωή μου αν συνέχιζα να εργάζομαι σε μια εταιρεία. Ευτυχώς τώρα ασχολούμαι με αυτό που αγαπάω.
Αισθάνεσαι τυχερός;
* Πολύ…
Αυτό τον καιρό σε βρίσκουμε να παίζεις σε ένα από τα εμβληματικότερα θεατρικά κείμενα του εικοστού αιώνα, το έργο του Άρθουρ Μίλερ «Ψηλά από τη γέφυρα». Ποιος είναι ο Ροντόλφο που υποδύεσαι;
* Ένας Ιταλός μετανάστης, που έχοντας ζήσει δύσκολα, καταφτάνει στην Αμερική γεμάτος λαχτάρα και επιθυμία για μια νέα αρχή. Για το καινούριο.
Νίκος Καραθάνος, Τάκης Τζαμαριάς, Βίκτωρας Αρδίτης, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, Ελένη Σκότη, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Γιάννης Οικονομίδης, Λίλλυ Μελεμέ, Νικαίτη Κοντούρη. Στη μέχρι τώρα πορεία σου στο θέατρο έχεις παίξει υπό την καθοδήγηση όλων αυτών των σκηνοθετών. Τους θεωρείς -κατά κάποιο τρόπο- και δασκάλους σου;
* Όλες οι συνεργασίες αποτελούν ένα ξεχωριστό μάθημα.
Πώς νιώθεις που φέτος το καλοκαίρι θα παίξεις στην ορχήστρα της Επιδαύρου;
* Είναι μεγαλειώδες…
«Ηλέκτρα» του Σοφοκλή με το Εθνικό Θέατρο στο Φεστιβάλ Επιδαύρου. Τι θα ήθελες να πεις για τη συνεργασία σου με ένα σκηνοθέτη τόσο πρωτοποριακό, καινοτόμο και ταλαντούχο σαν τον Θάνο Παπακωνσταντίνου;
* Ανυπομονώ να συνεργαστώ με τον Θάνο. Τον εκτιμώ τόσο σαν άνθρωπο όσο και σαν καλλιτέχνη. Πιστεύω θα έχουμε μια όμορφη συνεργασία.
Έχεις μπει σε διαδικασία ψυχολογικής και καλλιτεχνικής προετοιμασίας γι’ αυτή την εμφάνιση;
* Όχι ακόμη. Προέχει η παράσταση που παίζω και η ταινία που κάνω γυρίσματα.
Θα υποδυθείς τον Ορέστη. Τι έχεις να πεις για το ρόλο;
* Δεν έχω λόγια (κυριολεκτικά).
Πώς μπορεί ο ηθοποιός να κάνει πιστευτή στους θεατές την πραγματικότητα της σκηνής;
* Μάλλον με την αναζήτηση της πραγματικής ύπαρξής του στη σκηνή. Να είναι εκεί… Σε ό,τι συμβαίνει εκεί.
Εκτός από το θέατρο, υπάρχει κάποια άλλη μορφή τέχνης που ασχολείσαι ή που θα ήθελες να ασχοληθείς;
* Τελευταία με συγκινεί το επάγγελμα του ράφτη. Θα μ’ άρεσε λοιπόν να ήμουν ράφτης.
Τι είναι αυτό που, κατά τη γνώμη σου, αναζητά ο θεατής όταν πηγαίνει στο θέατρο;
* Να επικοινωνήσει.
Αγάπησες περισσότερο κάποιον ήρωα από τους οποίους υποδύθηκες;
* Όλους!
Η εκπαίδευση προωθεί την τέχνη;
* Φυσικά.
Υπάρχουν Έλληνες ή ξένοι καλλιτέχνες των οποίων την πορεία θαυμάζεις;
* Πολλοί… Τόσο πολλοί.
Τι κοινό έχουν ο παίκτης και ο ηθοποιός;
* Και οι δύο παίζουν.
Η άσκηση της Τέχνης μπορεί να αλλάξει τον άνθρωπο;
* Προς το καλύτερο…
Κρατάς σημειωματάριο ή ημερολόγιο; Αν ναι, τι σημειώνεις;
* Πάντα. Έχω ένα από κάθε παράσταση. Το έχω μαζί μου όπου και αν βρίσκομαι και ό,τι μου έρχεται στο μυαλό το καταγράφω.
Το ταλέντο βαραίνει περισσότερο στη ζυγαριά για έναν επαγγελματία ηθοποιό; Ή η δράση, η εργατικότητα, η αφοσίωση;
* Θεωρώ το δεύτερο. Ή μάλλον με το δεύτερο έχεις περιθώρια εξέλιξης.
Η τέχνη -και ειδικά το θέατρο- πόση πειθαρχία χρειάζεται;
* Κόπος, θυσίες, πειθαρχία.
Το περιβάλλον στο οποίο κινείσαι επαγγελματικά, πόσο ανταγωνιστικό είναι;
* Παντού υπάρχει ανταγωνισμός, σε όλα τα επαγγέλματα. Έχεις όφελος αν μαθαίνεις να τον διαχειρίζεσαι.
Ποια θεωρείς ότι είναι τα αίτια και οι ρίζες της ρατσιστικής συμπεριφοράς κάποιων εις βάρος ευάλωτων ή ηττημένων συνανθρώπων τους;
* Η έλλειψη παιδείας, ο φόβος και η σύγχυση ταυτότητας.
Υπάρχει διάχυτη μια ανθρωπιστική κρίση, η οποία είναι πολύ σοβαρή και όλους μας αφήνει εμβρόντητους. Μετανάστευση, προσφυγιά. Σε ευαισθητοποιούν αυτά τα γεγονότα;
* Πέραν της ευαισθητοποίησης, προσπαθώ να βοηθάω όσο περισσότερο μπορώ.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς και τα αγαπημένα σου βιβλία;
* Ντοστογιέφσκι – «Αδελφοί Καραμάζοφ». Σελίν – «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας».
Οι σωστές επιλογές είναι ένας τομέας που επίσης απαιτεί ταλέντο;
* Δεν ξέρω τι ορίζουμε ως σωστή επιλογή. Μια μη θεμιτή επιλογή μπορεί να σε κάνει καλύτερο.
Πώς κρίνεις το μεγάλο αριθμό θεάτρων και παραστάσεων στην Αθήνα;
* Θετικά…
Πώς θα ήθελες να είσαι επαγγελματικά, καλλιτεχνικά και προσωπικά σε δέκα χρόνια από τώρα;
* Υγιής με την οικογένειά μου. Όλα τα άλλα έπονται.
Πώς θα χαρακτήριζες τη συμπεριφορά των Ελλήνων προς το δημόσιο χώρο;
* Θέλει δουλειά πολλή…
Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις σε όσους διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη;
* Αν έφτασαν μέχρι εδώ, μάλλον δεν βαρέθηκαν.
Μίλησέ μας για τη σχέση σου με τα ζώα! Έχεις κατοικίδιο;
* Έχω ένα λυκόσκυλο, τη Φρίντα. Μεγάλη αδυναμία.
Ευχαριστώ πολύ!
* Κι εγώ σας ευχαριστώ.
***
Ηλέκτρα – Ταυτότητα παράστασης
Η Ηλέκτρα, έργο της όψιμης περιόδου του Σοφοκλή −γράφτηκε πιθανότητα το 412 ή το 411 π.Χ.−, δραματοποιεί ένα από τα πιο ζοφερά επεισόδια του μύθου των Ατρειδών: την εκδίκηση για τον φόνο του Αγαμέμνονα που διέπραξαν η Κλυταιμνήστρα και ο Αίγισθος. Η Ηλέκτρα, κεντρική μορφή του δράματος, διατηρεί ζωντανή την ανάμνηση του φόνου του πατέρα της και παρακαλεί τους θεούς να βοηθήσουν στην τιμωρία των δολοφόνων του. Η επιστροφή του αδελφού της, του εξόριστου Ορέστη, αναπτερώνει τον πόθο της για εκδίκηση και δρομολογεί το έργο της τιμωρίας, που θα κορυφωθεί με την πράξη της μητροκτονίας. Το δράμα του Σοφοκλή εστιάζεται στο πρόσωπο της Ηλέκτρας και όχι στα ηθικά ζητήματα που επισύρει η πράξη της μητροκτονίας. Η εκδίκηση είναι συνειδητή επιλογή των ηρώων, και όχι πράξη επιβεβλημένη από τους θεούς. Το ανθρώπινο πάθος κυριαρχεί, αφήνοντας τους ήρωες εκτεθειμένους και απηχώντας το πνεύμα του ύστερου 5ου αιώνα, ο οποίος, υπό την επίδραση της σοφιστικής σκέψης, απομακρύνεται από τις βεβαιότητες και τις απλουστευτικές ερμηνείες της αρχαϊκής περιόδου.
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
Γραμμένη στη σκιά του Πελοποννησιακού Πολέμου, η Ηλέκτρα του Σοφοκλή είναι από τα πιο «άγρια» έργα του ποιητή. Από την πρώτη κιόλας σκηνή, της επιστροφής του μητροκτόνου Ορέστη, ως και τις επινίκιες ιαχές του χορού στην τελευταία, αναπτύσσεται ένας διαρκής διάλογος μεταξύ σκότους και φωτός. Μια μάχη αντιθέσεων με κεντρικό θέμα τη δίκη: τη διαταραγμένη ισορροπία και την αποκατάστασή της. Αποτυπώνοντας έναν κόσμο εμφύλιου σπαραγμού, ο ποιητής μάς προσκαλεί να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία ενός φυσικού νόμου: του νόμου της ανταπόδοσης. Ο ίδιος τοποθετείται πέρα από κάθε ηθική – δεν τον ενδιαφέρει αν η χαμένη ισορροπία θα επανέλθει με τρόπο καλό ή κακό· το θέμα είναι να επανέλθει. Η βία διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις. Όταν γίνεται μια βίαιη προσβολή της δίκης, η απάντηση θα είναι επίσης βίαιη. Το ότι το μέτρο της εκδίκησης εδώ ξεπερνά τα συνήθη όρια για μια «πολιτισμένη» κοινωνία, οδηγώντας στη μητροκτονία, επίσης δεν ενδιαφέρει. Η “Ηλέκτρα” του Σοφοκλή κραυγάζει για ανταπόδοση, όχι για δικαιοσύνη.
Συντελεστές
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου
Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική: Δημήτρης Σκύλας
Χορογραφία: Χαρά Κότσαλη
Ερμηνεύουν: Αλεξία Καλτσίκη (Ηλέκτρα), Μαρία Ναυπλιώτου (Κλυταιμνήστρα), Αλέξανδρος Μαυρόπουλος (Ορέστης), Χρήστος Λούλης (Αίγισθος), Ελένη Μολέσκη (Χρυσόθεμις), Μάριος Παναγιώτου (Πυλάδης), Νίκος Χατζόπουλος (Παιδαγωγός), Χορός: Ασημίνα Αναστασοπούλου, Σοφία Αντωνίου, Ιωάννα Δεμερτζίδου, Νάντια Κατσούρα, Ελένη Κουτσιούμπα, Κλεοπάτρα Μάρκου, Μαρία Μηνά, Τζωρτζίνα Παλαιοθεοδώρου, Νάνσυ Σιδέρη, Καλλιόπη Σίμου, Δανάη Τίκου, Μαρία Χάνου
Χορηγός παράστασης: Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών
Πληροφορίες
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
20-21 Ιουλίου 2018
21:00
