***
Επιμέλεια: Παναγιώτης Μήλας
Ένας κύριος με «Κ» κεφαλαίο, πάντα καλοντυμένος και ευγενικός, ερχόταν μια φορά κάθε βδομάδα στην οδό Μιχαλακοπούλου 35 και ανέβαινε από τη σκάλα και κατευθυνόταν σε ένα γραφείο στον δεύτερο όροφο. Τον συνόδευε μια πανέμορφη κυρία. Το ίδιο λαμπερή. Κομψά ντυμένη και με το λεπτό ιδιαίτερο άρωμά της να απλώνεται διακριτικά στον χώρο.
Στο κτήριο στεγαζόταν η εφημερίδα «Έθνος». Το γραφείο ήταν του διευθυντή Αλέκου Φιλιππόπουλου. Ο κομψός κύριος ήταν ο Αλέκος Λιδωρίκης. Η γλυκιά κυρία ήταν η σύζυγός του Ζωζώ Λιδωρίκη.
Βρισκόμαστε στο 1982 και ο Λιδωρίκης συνεργάζεται με τον Φιλιππόπουλο για άλλη μια φορά. Η συνεργασία τους συνεχίστηκε μέχρι και το 1987 στο νέο κτήριο της εφημερίδας στο Χαλάνδρι. Δούλευε ακατάπαυστα μέχρι τα 80 του… Ήταν η εποχή που οι εφημερίδες στηρίζονταν σε μεγάλες υπογραφές.
Τα χειρόγραφα ήταν (και εξακολουθούν να είναι) ο καθρέφτης του ανθρώπου. Τα κείμενα του Λιδωρίκη επιμελημένα, καθαρά, χωρίς διορθώσεις και μουτζούρες. Οι φωτογραφίες ήταν τυπωμένες σε μεγάλο μέγεθος, στο πίσω μέρος γραμμένες – απαλά – με μολύβι, οι λεζάντες, για να αποφευχθούν τα όποια λάθη. Όμως τις λεζάντες, τις έγραφε ο ίδιος κανονικά στο τέλος του κειμένου έτσι όπως ακριβώς ήθελε ο ίδιος να δημοσιευθούν. Πρόσεχε κάθε λέξη, κάθε γράμμα, κάθε σημείο στίξης.
***
Ο Αλέκος Λιδωρίκης (1907- Σάββατο 26 Μαρτίου 1988), από το 1930 συνεργάστηκε με τις εφημερίδες: «Ακρόπολις», «Καθημερινή», «Τα Νέα», «Μεσημβρινή», «Εθνικός Κήρυκας Ν. Υόρκης», «Ελευθεροτυπία», «Έθνος». Επίσης συνεργάστηκε με πολλά ελληνικά και ξένα περιοδικά.
Το 1933 έκανε το επίσημο ξεκίνημα του γράφοντας για τους κορυφαίος Έλληνες ηθοποιούς. Τα κυριότερα θεατρικά του έργα είναι: «Η μεγάλη στιγμή» (Θίασος Μουσούρη-Αλίκης, 1933) που εγκαινίασε με σπάνια επιτυχία τη σταδιοδρομία του σαν δραματουργού, «Λόρδος Βύρων» (Εθνικό Θέατρο, 1934), «Εδώ θα μείνουμε για πάντα», (Θίασος Μουσούρη-Αλίκης-Νέζερ,1937), «Αίθουσα Αναμονής» (Θίασος Κοτοπούλη, Πρώτο Εθνικό Βραβείο, 1940), «Μια ζωή είναι αυτή» (Θιάσος Μιράντα-Παππά, 1942), «Παντού τα Πάντα» (Θίασος Μουσούρη-Αρώνη, Μιράντας-Παππά, 1942), «Άντρας, Γυναίκα, Διάβολος» (Θίασος Κοτοπούλη, 1943), «Ένας ιππότης στον καιρό μας» (Θίασος Μουσούρη-Αρώνη, 1943), «Ο άγνωστος Θεός» (Θίασος Μουσούρη-Μιράντας-Νέζερ, 1944), «Χωρίς Γάντι» (Θίασος Κοτοπούλη, 1956), «Οι ξεριζωμένοι» (Θίασος Βεργή, Πρώτο Κρατικό Βραβείο, 1962-1963), «Καληνύχτα έρωτα» (Θίασος Μυράτ, 1964), «Ουράνιο Τόξο» (Θίασος Μουσούρη, 1966), «Οταν δεν τον περίμεναν» (Εθνικό Θέατρο, 1971).
***
Για τον Λιδωρίκη έγραψε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Ήταν ένας οξυδερκής, φιλέρευνος, αξεδίψαστος, σχεδόν ενοχλητικός, δημοσιογράφος. Αλλά για να συνεννοούμαστε, ένας λόγιος δημοσιογράφος, πράγμα σήμερα δυσεύρετο σαν εξωτικό πουλί. Τα κείμενά του έχουν κάτι από τη χάρη του Ουράνη, το χιούμορ του Παναγιωτόπουλου, το πάθος του Καζαντζάκη, την επιείκεια του Παπανούτσου, την ακρίβεια του Ευελπίδη, τον ρομαντισμό του Αθανασιάδη και την επιστημονική συνέπεια του Άμποτ».
***
Την εποχή του πολέμου, το 1940, ο Λιδωρίκης δεν κρύβεται πίσω από την υπογραφή του αλλά πάει στην πρώτη γραμμή ως πολεμικός ανταποκριτής. Μετά τη απελευθέρωση από τους Γερμανούς ο Λιδωρίκης πάει στις ΗΠΑ όπου εργάζεται στα Στούντιο της «20th Fox», ενώ συγχρόνως είναι ανταποκριτής αθηναϊκών εφημερίδων από το 1945 έως και το 1960.
***
Οι συνεντεύξεις του με τα πολιτικά πρόσωπα της Αμερικής της εποχής εκείνης (Αϊζενχάουερ, Στίβενσον, Άτσεσον, Χούβερ κ.α.) θεωρούνται ιστορικές. Τα νέα αστέρια του Χόλιγουντ (Τζέιν Ράσελ, Σούζαν Χαίγουορθ, Έλβις Πρίσλεϊ και τόσοι άλλοι) «μιλάνε» μέσα από τις συνεντεύξεις του Λιδωρίκη στο ελληνικό κοινό.
***
Το 1960 έρχεται και εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα και ξεκινάει συνεργασία με όλες τις μεγάλες εφημερίδες της εποχής. Δεν σταματάει όμως τις δημοσιογραφικές αποστολές. Ο «Γύρος του Κόσμου σε 12 ημέρες» τον ταξιδεύει σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική και στην συνέχεια: αποστολή δύο μήνες «Αμερική 1970». Στον Λιδωρίκη μιλάνε πολιτικά πρόσωπα, συγγραφείς, καλλιτέχνες, Αμερικανοί και Έλληνες της Αμερικής, γράφει τις εντυπώσεις του και αναλύει τα προβλήματα (ναρκωτικά, πληθωρισμός, μόλυνση περιβάλλοντος). Και πάλι αποστολές σε κράτη της Ευρώπης και λίγο πριν τον «Αττίλα» ταξίδι στην Κύπρο. Περιοδεία σε όλο το νησί, συνεντεύξεις με όλους τους παράγοντες και με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο για το Κυπριακό πρόβλημα. Το 1973 κάνει αποστολή στη Σοβιετική Ένωση, συνδυασμός δημοσιογραφίας και θεατρικού συνεδρίου. Το 1975 μια νέα εφημερίδα γεννιέται, η «Ελευθεροτυπία». Συνεργάζεται από την αρχή μαζί της και λίγους μήνες μετά τη γέννησή της, της προφέρει μια μεγάλη επιτυχία: Την αποστολή στη Σιβηρία, την πρώτη μεγάλη αποστολή της εφημερίδας, που είναι και η πρώτη αποστολή Έλληνα δημοσιογράφου στη μακρινή και αχανή περιοχή της Σοβιετικής Ένωσης. Φτάνει ως το Ιρκούτσκ και οι εντυπώσεις και οι συνεντεύξεις του κυκλοφορούν αμέσως σε βιβλίο. Από το 1982 μέχρι το 1987 συνεργάστηκε με την εφημερίδα «Έθνος».
