Σαράντα χρόνια πέρασαν σαν νερό. Σαράντα καράτια. Όλα με την υπογραφή της Ειρήνης.
Και συνεχίζουμε… Ήδη βρισκόμαστε στον 43ο παράλληλο χρόνο κοινής ζωής…
Του Παναγιώτη Μήλα
Πριν από 40+ χρόνια. Κυριακή 17 Μαΐου 1981 ένας γάμος που επισφράγισε μια μεγάλη αγάπη. Ένας γάμος που παραλίγο να μη γίνει…
Ως συγκεντρωτικός χαρακτήρας είχα σχεδιάσει [σχεδόν] τα πάντα. Φυσικά για όλα είχα πάρει προηγουμένως τη σύμφωνη γνώμη της Ειρήνης.
Το προσκλητήριο – σε τετράγωνο φάκελο – ήταν ένα σκίτσο σε 4 εικόνες.
Ένα λευκό σακουλάκι για καραμέλες έπαιξε τον ρόλο της μπομπονιέρας με μια ζωγραφιά που θύμιζε ένα λαϊκό μοτίβο της Λέσβου.
Επιλέξαμε να μάς παντρέψει στον Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης στην Πλάκα, ο πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Κατινάς.
Κουμπάρα μας η εικαστικός Τούλα Μπολάνου.
Ο βαρύτονος εξάδελφος του πατέρα μου, ο Αρσένης Δούκας, έφερε την τετράφωνη χορωδία.
Αναγκαστήκαμε να επιλέξουμε ως ώρα του γάμου την 12η μεσημβρινή της Κυριακής. Τόσο για την Ειρήνη, όσο και για μένα, οι λέξεις «άδεια γάμου» ήταν εντελώς άγνωστες στους εργοδότες μας, στους οποίους είχαμε ήδη συμπληρώσει τρία πλήρη χρόνια υπηρεσίας.
[Δυστυχώς για την παραπάνω παράγραφο τα γεγονότα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Επαναλαμβάνω: Δυστυχώς… ].
Συνεχίζω: Την ανθοδέσμη και τα λουλούδια για τα μαλλιά της η Ειρήνη τα διάλεξε από το «Studio Ιωαννίδης», στο Κολωνάκι, στην οδό Κανάρη 4.
Εδώ αρχίζει το πρόβλημα που έχει σχέση με τον τίτλο. Σε αυτή την πολυκατοικία κατοικούσε ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης.
Ανέβαινες δυο σκαλάκια, μετά είχε πλατύσκαλο, στο κέντρο ήταν η πόρτα της πολυκατοικίας με την περίτεχνη σιδηροκατασκευή και δεξιά η είσοδος για τα Άνθη – Φυτά «Studio Ιωαννίδης».
Είχα αναλάβει λοιπόν να πάρω στις 8.30 το πρωί την ανθοδέσμη και τα λουλούδια για να τα πάω στη Γλυφάδα, στο πατρικό της Ειρήνης. Όμως στην είσοδο της πρωθυπουργικής κατοικίας υπήρχε φρουρά. Αστυνομικοί και ένστολοι και με πολιτικά. Ακριβώς δε έξω από την είσοδο ήταν και το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο. Προσπάθησα να μπω στο ανθοπωλείο αλλά δεν μου το επέτρεψαν. Εξήγησα τα περί γάμου στις 12 το μεσημέρι και ήταν σαν να τους έλεγα το πιο καταπληκτικό ανέκδοτο. Οι αστυνομικοί θεώρησαν ότι τους κάνω πλάκα. Όμως ούτε ο ιδιοκτήτης του καταστήματος κατάφερε να τους πείσει.
Η αντίστροφη μέτρηση για την ώρα του γάμου είχε αρχίσει να πιέζει με κάθε λεπτό καθυστέρησης. Η φρουρά του πρωθυπουργού περίμενε τον Γεώργιο Ράλλη και τη σύζυγό του Λένα για να τους μεταφέρει σε κάποια επίσημη εκδήλωση. Έτσι δεν άκουγαν κουβέντα…
Εκείνη τη στιγμή ζήτησα από έναν αστυνομικό της φρουράς να πάρει την άδεια από τον Πρωθυπουργό για να περάσω στο κατάστημα. Πράγματι μπήκε στην είσοδο, κατευθύνθηκε στο ασανσέρ. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει…
Κάθε λεπτό που περνούσε μου φαινόταν αιώνας.
Έπειτα από λίγο κατέβηκε το ασανσέρ και με αγωνία περίμενα τον επικεφαλής. Ερχόταν με ένα πλατύ χαμόγελο.
Ηρέμησα…
«Ο κύριος Πρωθυπουργός σας εύχεται βίον ανθόσπαρτον», είπε ο αστυνομικός κι εγώ τρέχοντας μπήκα στο κατάστημα. Όλα ήταν έτοιμα. Τα πήρα και έφυγα σαν αστραπή… Με ένα ταξί έφτασα εγκαίρως στο σπίτι.
Οι ανατροπές σε όσα ισχύουν στους γάμους συνεχίστηκαν:
-Παρακολούθησα το ντύσιμο της νύφης.
-Όταν ετοιμάστηκε η Ειρήνη με το αυτοκίνητο του εξαδέλφου μου Μπάμπη Καλαμβοκίδη και τους γονείς της νύφης πήγαμε όλοι στο πατρικό μου σπίτι στο Νέο Κόσμο και από εκεί και οι δύο οικογένειες μαζί στην εκκλησία.
-Η Ειρήνη κι εγώ στο ίδιο αυτοκίνητο. Κατεβήκαμε μαζί τα σκαλιά για να μπούμε στην ιστορική εκκλησία και να γίνει ο γάμος.
Όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Το απόγευμα της Κυριακής ταξιδέψαμε στην εξωτική Σουβάλα της Αίγινας για το …12άωρο του μέλιτος.
Το απόγευμα της Δευτέρας 18 Μαΐου πήγα στη δουλειά μου, στην εφημερίδα και η Ειρήνη το πρωί της Τρίτης 19 στη δική της, στις Εκδόσεις, μιας και οι λέξεις “άδεια γάμου” ήταν άγνωστες για τους διευθυντές μας.
[Δυστυχώς και για την παραπάνω φράση, τα γεγονότα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Επαναλαμβάνω: Δυστυχώς…]
***
Πρώτη ανάρτηση στις 17 Μαΐου 2021.
