Χρονογράφημα του Κώστα Παναγιωτόπουλου
Κυριακή κοντή γιορτή, που λένε και στο χωριό μου. Και όσον αφορά τη μέρα, δεν επιδέχεται αμφισβήτηση… Εκείνο που αμφισβητείται έντονα είναι η γιορτή, ακόμα και η κοντή… Αλλωστε, ποιος έχει όρεξη να γιορτάσει στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Εδώ δεν έχουμε μαντίλι να κλάψουμε… Και τι να πρωτοκλάψεις… Δεν ξέρεις από πού να φυλαχτείς… Ατελείωτα τα χαστούκια… Από παντού ακούγονται φωνές απόγνωσης… Μια χώρα στα όρια της χρεοκοπίας… Ενας λαός στα όρια της κατάθλιψης… Που πορεύεται στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα… Και τα διλήμματα… Πού τα βάζεις κι αυτά; Επανήλθαν για να προβληματίσουν, «έπεσαν» στο τραπέζι για να θυμίσουν το… χρέος όσων σταθούν προ της ψηφοδόχου…
Την Κυριακή, που σίγουρα δεν θα είναι μέρα γιορτής… Τη μέρα που οι πολίτες θα… ταχυδρομήσουν τον λογαριασμό… Θα δώσουν τη δική τους απάντηση… Σε όλους και για όλα… Αλλωστε, αυτές οι ευκαιρίες δεν δίνονται συχνά… Αυτά τα «μηνύματα» δεν αποστέλλονται μέσω κινητού… Είναι δε και εκκωφαντικά… Κάνουν θόρυβο… Εγείρουν αντιδράσεις… Και μαζί με αυτές… τρομοκρατούν και κάποιους από τους ταγούς μας που έχουν βολευτεί στη θαλπωρή της εξουσίας… Και τα βλέπουν όλα αφ’ υψηλού μέσα από τον… γυάλινο πύργο, στον οποίο ζουν και κινούνται… Επιτέλους ήρθε το πλήρωμα του χρόνου… Επέστη η στιγμή. Αλλωστε, όλα εδώ πληρώνονται… Αναδρομικά και έντοκα… Και την Κυριακή, από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου, θα σταλούν εκατομμύρια τέτοια… ραβασάκια. Σε συγκεκριμένους παραλήπτες… Γεμάτα οργή για όσα δεν έγιναν και για άλλα τόσα που παραπέμφθηκαν στις καλένδες… Εμπλεα αγανάκτησης για την αγωνία που ο απλός πολίτης καθημερινά βιώνει… Λαχταρώντας ένα καλύτερο αύριο για αυτόν και τα παιδιά του… Κι αυτή η λαχτάρα θα γίνει θυμός… Που θα συμπαρασύρει στο διάβα του το άδικο… Θα ξεβολέψει όλους εκείνους που θεωρούν το λαό… άθυρμα στα σχέδιά τους… Θα… λαχταρίσει αυτούς που πιστεύουν ότι οι ψηφοφόροι οδηγούνται στο… ραντεβού με την κάλπη ως πρόβατα… επί σφαγή. Που – λανθασμένα – πίστεψαν ότι είναι… κράτος εν κράτει… Ισως και εν Καλλικράτει… Καιρός γαρ εγγύς… Για να νιώσουν οι… παροικούντες στα κέντρα και στα παράκεντρα της εξουσίας και την αγωνία του αποτελέσματος, αλλά και τη λαχτάρα για το τι θα τους επιφυλάξουν όσοι προσέλθουν για να ασκήσουν το υπέρτατο δικαίωμα του εκλέγειν…’Η του μαυρίζειν… Χωρίς αντηλιακό… Αλλωστε, όπως πάλι λένε στο χωριό μου, καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια… Κι αυτά… έρχονται όλες τις ημέρες… Ακόμα και την Κυριακή…
