Πάνω: Γάτα υπαίθρου
Χρονογράφημα του δημοσιογράφου Κώστα Παναγιωτόπουλου
Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο λαός μας, με την… περιπετειώδη πορεία του στον χρόνο, δεν πρόκειται να αφήσει τους ενασχολούμενους με την ιστορική καταγραφή να πλήξουν… Δεν είναι ο λαός μας απλή περίπτωση που την… ξεπετάς με μια περιγραφή, με μια αναφορά, έστω με λίγες λέξεις… Ερχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακρύτερα… Με ανεξέλεγκτη πορεία. Τα προτερήματά μας και κυρίως τα ελαττώματά μας έδιναν, δίνουν και θα δώσουν… τροφή στην πένα ή στο πληκτρολόγιο των ιστορικών του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος που ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με έναν λαό που, παρά τις ατέλειες, που… κουβαλά γονιδιακώ δικαιώματι, προόρισται να ζήσει και θα ζήσει.
Και πώς μπορεί να γίνει διαφορετικά αφού κατάφερε και επέζησε από σαφώς πιο… βάρβαρες και πιο ανελεύθερες καταστάσεις. Από κατακτήσεις και κατακτήσεις… Ισως εδώ να βρίσκεται και η εξήγηση για τις… τάσεις φυγής που νιώθει μεγάλο τμήμα αυτού του λαού. Και αυτή η… τάση τώρα τελευταία εκφράζεται όλο και πιο συχνά. Σε τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά κι έτσι… χωρίς πρόγραμμα ο λαός μας κάνει… ηρωικές εξόδους προς την… ελευθερία. Που στα μάτια τους εκφράζεται με ένα διήμερο ή τριήμερο στην επαρχία, στην πατρώα γη, στη γενέτειρα. Η ψευδαίσθηση της επαφής με τη φύση, οι ενοχές για την εγκατάλειψη της υπαίθρου, η διαρκής ανάγκη για επιστροφή στις ρίζες είναι εκείνες που δημιουργούν αυτό το ατελείωτο… κομβόι φυγής; Ενδεχομένως κάποτε θα δοθεί πλήρης και επαρκής εξήγηση. Μέχρι τότε, όμως, περιοριζόμαστε στην εικασία. Εκείνο που αγγίζει, όμως, τα όρια της βεβαιότητας είναι πως αυτός ο λαός δεν μπορεί – ακόμα και κάτω από την αυστηρή επιτήρηση της τρόικας ή του κάθε νομισματικού ταμείου -χωρίς αργίες, τριήμερα, τετραήμερα, επταήμερα και… πάει λέγοντας και εγκαταλείποντας το κλεινόν ή όποιας άλλης μορφής άστυ. Οπου φύγει, φύγει με ό, τι οδυνηρό κι αν συνεπάγεται η επιστροφή… Δεν φείδονται οι Ελληνες χρόνου και χρήματος προκειμένου να αναπνεύσουν για λίγο ελεύθερα, να νιώσουν έστω για λίγο πως τους ανήκει κάτι παραπάνω από τα λίγα τετραγωνικά ενός άβολου διαμερίσματος. Και γι’ αυτό άμα τη επιστροφή από τον εορτασμό του Πάσχα, της Πρωτομαγιάς, του Αγίου Πνεύματος αναζητούν εναγωνίως στο ημερολόγιό τους την επόμενη ευκαιρία απόδρασης… Η οποία αυτή την εποχή είναι… κατάτι πιο μεγάλη. Είναι η καλοκαιρινή… απόδραση. Αυτή για την οποία ζει και αναπνέει ο Ελληνας μια χρονιά ολόκληρη. Επέστη, λοιπόν, η στιγμή που θα βρεθεί ενώπιος ενωπίω με το όνειρό του. Στην άκρη του πουθενά, αγκαλιά με το κύμα και μακριά από τα προβλήματα. Παρά θιν’ αλός… εν άλλοις λόγοις και… ας πάει και το παλιάμπελο…
