Το 1989 ο Θόδωρος Αγγελόπουλος σκηνοθέτησε το βραβευμένο με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες, “Μια αιωνιότητα και μια μέρα”. Πρόκειται για ένα υπαρξιακο-κοινωνικό ποιητικό φιλμ του καλλιτεχνικού κινηματογράφου του δημιουργού, φτιαγμένο γύρω από τις ανησυχίες, τα κοινωνικά και οικογενειακά βιώματα και τις αναζητήσεις ενός ανήσυχου, νάρκισσου συγγραφέα που αργοπεθαίνει. Ο ναρκισσισμός του νοσταλγού καλλιτέχνη εκφράζεται μέσα από το πώς τον βλέπει -σαν μεγαλοφυή, απόμακρο Θεό- η σύζυγός του, καθώς και η αστική οικογένειά του. Στο τέλος της ζωής του, ο καλλιτέχνης αναρωτιέται «γιατί δεν ξέραμε να αγαπήσουμε;».
Το “Μια αιωνιότητα και μια μέρα” περιστρέφεται γύρω από τον επερχόμενο θάνατο του γερασμένου καλλιτέχνη, αλλά και γύρω από την επαφή και γνωριμία του με ένα περιπλανώμενο στην πόλη παιδί αλβανικής καταγωγής και τους άλλους λαθρομετανάστες του περιβάλλοντός του. Η κοινωνική πλευρά της ταινίας είναι σκληρή και πολύ επιτυχημένη. Εξίσου ολοκληρωμένο είναι, επίσης, το υπαρξιακό θέμα που αφορά τον επερχόμενο μοιραίο θάνατο. Πολλές εικόνες της ταινίας, πανέμορφες εικαστικά και λειτουργικές δραματουργικά, έχουν εντυπωθεί στη μνήμη μας…
Μεταξύ των πρωταγωνιστών ο Μπρούνο Γκανζ, στο ρόλο του συγγραφέα, και ο Αχιλλέας Σκεύης στο ρόλο του παιδιού.
Η ερμηνεία του πρωταγωνιστή Bruno Ganz ήταν μοναδική καθώς ήταν αναμενόμενο, φυσικά, από έναν τόσο σπουδαίο ηθοποιό, αποκάλυψη όμως χαρακτηρίστηκε και από τους κριτικούς ο μικρός ηθοποιός Αχιλλέας Σκεύης, που σήμερα σταδιοδρομεί στο θέατρο.
Τώρα που ο κόσμος του κινηματογράφου αποχαιρετά τον Bruno Ganz, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 16 Φεβρουαρίου 2019, ρωτήσαμε τον Αχιλλέα Σκεύη τι θυμάται από αυτόν.
“Ήταν πολύ γλυκός μαζί μου, μας είπε, παρότι δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα. Εκείνος Γερμανικά, εγώ Ελληνικά. Είχαμε όμως μια όμορφη επικοινωνία μεταξύ μας. Όταν συναντιόνταν τα βλέμματά μας αισθανόμουν ότι ήταν ένας δεύτερος πατέρας για εμένα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το χαμόγελό του και τις σοκολάτες που μου έφερνε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ήμουν 10 χρονών τότε και βλέποντάς τον ήθελα να γίνω ηθοποιός και να του μοιάσω…”.
Στο χρονολόγιό του στο Facebook, ο Αχιλλέας έγραψε τον δικό του αποχαιρετισμό στον Μπρούνο:
“Ήθελα να σου πω γεια…
-Θα φύγετε λοιπόν απόψε… θα φύγεις μες στη νύχτα… Νόμιζα… Μ’ άφηνες να πιστεύω αλλά…
-Κι εσύ φεύγεις … Δε θα ‘χω κανέναν πια…
-Θα ‘χεις… Θα ‘χεις το μεγάλο ταξίδι σε λίγο… Τα λιμάνια… Τον Κόσμο…
-Γεια…
Καλό σου ταξίδι Μπρούνο Γκανζ των παιδικών μου χρόνων…
Θα είσαι πάντα εδώ…”.
***
Το “Μία αιωνιότητα και μία μέρα” είναι μια διεθνής πολυβραβευμένη ελληνική ταινία σε σκηνοθεσία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Η ταινία είναι του 1998 και πρωταγωνιστούν οι Bruno Ganz, Isabelle Renauld, Fabrizio Bentivoglio και Αχιλλέας Σκεύης.
Η υπόθεση της ταινίας περιστρέφεται γύρω από τον Αλέξανδρο (Bruno Ganz), ένα μεσήλικα συγγραφέα. Αυτός ασχολείται με ένα ημιτελές ποίημα του Διονύσιου Σολωμού με την ονομασία “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι” και προσπαθεί να βρει τις λέξεις που λείπουν από αυτό, αγοράζοντάς τες, όπως έκανε και ο Σολωμός για τις δικές του, σύμφωνα με μία επικρατούσα άποψη. Εκείνες οι λέξεις όμως μπαίνουν για τα καλά στο παζλ της συμπλήρωσης αυτού του ημιτελούς δημιουργήματος για να στιγματίσουν και τη ζωή του ίδιου του Αλέξανδρου. Αλλά οι δυνάμεις του έχουν πλέον εξαντληθεί και ο ίδιος, κουρασμένος και μεσόκοπος, βαδίζει προς τα μονοπάτια του θανάτου. Ο χρόνος ζωής που του απομένει, ανήκει στις αναμνήσεις, στον απολογισμό μιας ζωής, γεμάτης από ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες και λάθος κινήσεις. Μία τυχαία συνάντηση μ’ ένα μικρό άστεγο αγόρι, παιδί των φαναριών θα του αλλάξει τις τελευταίες του στιγμές. Προσκολλάται σε αυτό το παιδί, αναβάλλει την «αναχώρησή» του και παρατείνει την αιωνιότητα κατά μία μέρα, για να μεταφέρει στον μικρό του φίλο κάτι από τη γνώση του, ν’ αφήσει τα ίχνη του πάνω σε κάποιον, μέσα από το βλέμμα του οποίου θα σωθεί εκείνος που φεύγει.
Η ταινία είναι γυρισμένη σε γνωστές τοποθεσίες της Θεσσαλονίκης, την οποίαν αγάπησε σφόδρα ο σκηνοθέτης και την ανέδειξε, όσο κανείς άλλος. Επίσης, στη Φλώρινα και στις Πρέσπες, σημεία που «γράφουν» ανεπανάληπτα, φορτισμένα από την ιστορία και τη φυσιολογία τους.
Η “Αιωνιότητα” έλαβε διθυραμβικές κριτικές, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Εκτός από τις εξαιρετικές κριτικές, η ταινία έλαβε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών και το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής. Στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κέρδισε 7 βραβεία, για καλύτερη ταινία, καλύτερη σκηνοθεσία, καλύτερο σενάριο, καλύτερη μουσική, καλύτερη υποστηρικτική ηθοποιό, καλύτερο σχεδιασμό κοστουμιών και καλύτερη συλλογή διακόσμησης.
***
Ο Αχιλλέας Σκεύης έχει παίξει -μεταξύ άλλων- στις παραστάσεις: Νίκη (2017), Ερωτευμένος Σαίξπηρ (2018), Το μανιφέστο του πολέμου (2014), Ντόλλυ, η προξενήτρα (2014), Το σπάταλο τερατάκι (2015), Είπα, μην ενοχλείτε! (2015) και άλλες.
Σήμερα παίζει στην παράσταση “Ερωτευμένος Σαίξπηρ” στο θέατρο “Ελληνικός Κόσμος”.
