Επιμέλεια κειμένου: Ειρήνη Αϊβαλιώτου
Με μεγάλη επιτυχία παρουσίασε στις 7 Σεπτεμβρίου 2017 (ώρα 19.00), η ελληνική πρεσβεία στη Μαδρίτη, το μυθιστόρημα του Αλέξη Σταμάτη «Μπαρ Φλωμπέρ» στο Ίδρυμα Κλασικών Σπουδών Fundacion Pastor.
Tο βιβλίο, το οποίο έχει αγαπηθεί από Έλληνες και ξένους αναγνώστες, είναι ένα κλασικό, διαχρονικό μπεστ σέλερ. Ο μύθος του αριστοτεχνικά επεξεργασμένος, ο γρίφος που προκύπτει ανατρεπτικός, η πλοκή σφικτά δεμένη, δουλεμένη μεθοδικά και οι χαρακτήρες ζωντανοί, ανάγλυφοι, εξαίσιοι.
Για το «Μπαρ Φλωμπέρ» γράφτηκαν, μεταξύ άλλων:
“Ένας παγκόσμιος Έλληνας […] Ο Αλέξης Σταμάτης με το Μπαρ Φλωμπέρ αποδεικνύεται από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του”. (Francoise Noiville, Le Monde)
“Το Μπαρ Φλωμπέρ το βρίσκω εξαιρετικά επιτυχημένο, συνεπές, σοβαρό, καλογραμμένο, ευθύβολο. Πρόκειται για βιβλίο πεζογράφου με τον ποιητή στο φόντο, κι αυτό το αναφέρω ως μεγάλο προτέρημα…” (Βασίλης Βασιλικός)
Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου
“Ο Γιάννης Λουκάς είναι ένας επίδοξος συγγραφέας, που επιμελείται την αυτοβιογραφία του λογοτέχνη πατέρα του. Τακτοποιώντας το υπόγειο του πατρικού του, βρίσκει ένα χειρόγραφο με τίτλο Μπαρ Φλωμπέρ. Το κείμενο, που υπογράφει ένας άγνωστος πεζογράφος, ο Λουκάς Ματθαίου, τον συγκλονίζει. Αποφασίζει να τον αναζητήσει και ανακαλύπτει πως πρόκειται για έναν μυστηριώδη, εξαφανισμένο άντρα. Ακολουθώντας τα ίχνη του, αρχίζει ένα οδοιπορικό σε εμβληματικές μητροπόλεις της Ευρώπης του τέλους του εικοστού αιώνα και ταυτόχρονα μια καταβύθιση στον ίδιο του τον εαυτό. Μια επεισοδιακή περιπλάνηση γεμάτη έντονες συγκρούσεις, παράξενα γεγονότα, απρόβλεπτο έρωτα, άγριες ανατροπές. Ένα μυθιστόρημα όπου οι άνθρωποι, οι επιθυμίες και οι τόποι διαπλέκονται σε ένα πολυδαίδαλο ταξίδι, που γίνεται ολοένα και που δραματικό μέχρι το αναπάντεχο φινάλε”.
Επιτυχημένη παρουσία
Το «Μπαρ Φλωμπέρ», που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2000 (εκδόσεις Κέδρος) και επανεκδόθηκε το 2012 (Εκδόσεις Καστανιώτη), μπήκε αμέσως στη λίστα των ευπώλητων και μέχρι σήμερα έχει μια αδιάλειπτα επιτυχημένη παρουσία στα βιβλιοπωλεία με τουλάχιστον μία νέα έκδοση ανά χρόνο. Ταυτόχρονα, το βιβλίο αυτό είχε μια μοναδική – για τα δεδομένα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας – πορεία, αφού εκδόθηκε σε επτά ευρωπαϊκές χώρες: Γαλλία (δύο φορές, τη δεύτερη από τις εκδόσεις Hachette Livrede Poche και ακολούθως Calman Levy Livrede Poche), Μεγάλη Βρετανία, Ισπανία, Ιταλία, Σερβία, Πορτογαλία, Βουλγαρία.
Η εκδήλωση αυτή έγινε στο πλαίσιο της περιοδείας του βιβλίου στις πρωτεύουσες των χωρών στις οποίες έχει εκδοθεί και ακολούθησε εκείνην του Οκτωβρίου του 2016 που πραγματοποιήθηκε με ιδιαιτέρως θετική ανταπόκριση στην Πρεσβεία της Ελλάδας στο Παρίσι.
Την εκδήλωση αυτή χαιρέτησε εκ μέρους του Έλληνα Πρέσβη κ. Χριστόδουλου Λάζαρη η κ. Μάρα Ζιούβα, Γραμματέας Πρεσβείας Α΄, Αναπληρώτρια Επικεφαλής Αρχής. Παρουσίασαν ο ελληνιστής και πρόεδρος του Fundacion Pastor κ. Emilio Crespo και η ελληνίστρια και καθηγήτρια του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Μαδρίτης κ. Alicia Villar Lecumberri. Αποσπάσματα διάβασε η ταλαντούχα Ελληνίδα ηθοποιός Εύα Σιμάτου. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν εκλεκτοί καλεσμένοι από το χώρο της λογοτεχνίας και της τέχνης αλλά και διακεκριμένοι εκπρόσωποι της ελληνικής παροικίας, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία και να συνομιλήσουν με τον συγγραφέα του βιβλίου, Αλέξη Σταμάτη.
Πιο συγκεκριμένα την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι πρέσβεις της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, της Ουκρανίας, του Αζερμπαϊτζάν, του Καζακστάν, της Φινλανδίας, της Γκάνας, της Λιβύης, της Κύπρου κ.α. όπως και γνωστοί ελληνιστές και καθηγητές πανεπιστημίου της ισπανικής πρωτεύουσας και εκπρόσωποι του διπλωματικού σώματος.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα και τη χορηγία του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ) και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδος (ΥΠΠΟ).
Οι επόμενες εκδηλώσεις που προγραμματίζονται στο πλαίσιο της συγκεκριμένης περιοδείας είναι στη Ρώμη και τη Λισαβόνα.
Περιγραφή του βιβλίου
Κανείς δεν πίνει ποτό στο Μπαρ Φλωμπέρ. Δεν είναι στέκι. Είναι το άρωμα μιας μοιραίας συνάντησης. Ο Γιάννης Λουκάς επιμελείται την αυτοβιογραφία του λογοτέχνη πατέρα του. Ψάχνοντας στο οικογενειακό αρχείο, βρίσκει το χειρόγραφο ενός επίδοξου συγγραφέα, του Λουκά Ματθαίου. Μια ερωτική ιστορία γραμμένη με έναν τρόπο ανεπανάληπτο. Τη διαβάζει και νιώθει σαν κάποιος να έχει απλώσει στο χαρτί τις μύχιες σκέψεις του. Αναζητώντας τον συγγραφέα, ανακαλύπτει ότι πρόκειται για έναν μυστηριώδη άντρα που στο πέρασμά του αναστατώνει τα πάντα.
Ακολουθώντας τα ίχνη του σαγηνευτικού ξένου, η ζωή του Γιάννη παίρνει έναν απρόβλεπτο δρόμο. Είναι η αρχή ενός οδοιπορικού γεμάτου έρωτα, διάψευση και κίνδυνο, όπου ο μύθος δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ποιος είναι τελικά αυτός ο χαρισματικός Λουκάς Ματθαίου; Ποια δύναμη τον οδήγησε στις ακραίες επιλογές του; Γιατί όποιος τον γνώρισε σημαδεύτηκε ανεξίτηλα; Η απάντηση δίνεται στο Μπαρ Φλωμπέρ. Εκεί όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Ο Αλέξης Σταμάτης
Γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι γιος του αρχιτέκτονα Κώστα Σταμάτη και της ηθοποιού Μπέτυ Αρβανίτη. Θεία του είναι η ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ ενώ μακρινός συγγενής του είναι ο Δανιήλ Φιλιππίδης. Ειναι παντρεμενος με την ηθοποιο Εύα Σιμάτου. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές Αρχιτεκτονικής και Κινηματογράφου στο Λονδίνο. Έχει εκδώσει δεκατρία μυθιστορήματα και είκοσι τέσσερα συνολικά βιβλία. Το πρώτο, Ο έβδομος ελέφαντας (1998) εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία. Το δεύτερο, Μπαρ Φλωμπέρ (2000) εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Βουλγαρία και τη Σερβία. Έχει δημοσιεύσει έξι ποιητικές συλλογές. Το μυθιστόρημά του Αμερικάνικη Φούγκα εκδόθηκε το 2008 στις ΗΠΑ, έχοντας κερδίσει το International Literature Award από το “National Endowment for the Arts”. Το μυθιστόρημά του Βίλα Κομπρέ ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ (2007). Για τη δεύτερη συλλογή του, Αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων, του απονεμήθηκε το 1994 από τον Δήμο Αθηναίων το Βραβείο Ποίησης στη μνήμη Νικηφόρου Βρεττάκου. Το παιδικό του μυθιστόρημα Ο Άλκης και ο Λαβύρινθος κέρδισε το Πρώτο Βραβείο του Κύκλου του Παιδικού Βιβλίου.
Ο μονόλογός του Τελευταία Μάρθα παρουσιάστηκε το 2004 στην Πολιτιστική Ολυμπιάδα και παίχτηκε το 2008 στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Βίκυς Γεωργιάδου και ερμηνεία Χρήστου Στεργιόγλου. Τα έργα του Δακρυγόνα και Σκότωσε ό,τι αγαπάς (σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη) παίχτηκαν το 2010 και το 2012 στο ίδιο θέατρο. Ο μονόλογός του Μεσάνυχτα σ’ έναν τέλειο κόσμο ανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης το 2013 σε σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη. Το έργο του Μελίσσια έχει παρουσιαστεί στο πλαίσιο του προγράμματος “Αναγνώσεις” στο Εθνικό Θέατρο. Το έργο του Innerview παίχτηκε το χειμώνα του 2014 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ. Έχει γράψει το σενάριο για την ταινία Καταιγίδα, (σκην. Χάρης Πατραμάνης) το οποίο εγκρίθηκε από το πρόγραμμα «Ορίζοντες» του Ελληνικού Κέντρου Κινηματόγραφου.
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στη Μεγάλη Βρετανία.
Έχει αντιπροσωπεύσει πολλές φορές την Ελλάδα σε διεθνή λογοτεχνικά συνέδρια. Τον Απρίλιο του 2013 μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο πλαίσιο της εκδήλωσης “Τέσσερις συγγραφείς του Νότου μιλούν για την κρίση”. Το 2013 το μονόπρακτό του “Innerview” παίχτηκε στο Southbank Centre του Λονδίνου.
Διδάσκει Δημιουργική Γραφή στο Κολέγιο Αθηνών-Ψυχικού. Γράφει κριτική λογοτεχνίας στην εφημερίδα “Τα Νέα”.
Ο Emilio Crespo
Ο καθηγητής Emilio Crespo σπούδασε Kλασική Φιλολογία και ελληνική Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης, όπου το 1976 αναγορεύθηκε διδάκτωρ, με θέμα της διδακτορικής διατριβής του τα αρχαϊκά και νεωτερικά στοιχεία στη γλώσσα των ομηρικών επών. Από το 1992 είναι τακτικός καθηγητής της Ελληνικής Φιλολογίας στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, ενώ στο παρελθόν δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Complutense, στο Universidad Nacional de Educación a Distancia και ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού και στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Παρανά της Βραζιλίας. Υπηρέτησε σε διάφορες διοικητικές θέσεις και επιστημονικές επιτροπές στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, όπως αντιπρύτανης, πρόεδρος του Τμήματος Κλασικής Φιλολογίας, συντονιστής του προγράμματος σπουδών για τις επιστήμες και τις γλώσσες της αρχαιότητας και πρόεδρος της Επιτροπής του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, μεταξύ αυτών της “Commission scientifique de la Fondation Hardt pour l’étude de l’Antiquité classique”, πρόεδρος του Ιδρύματος Fundación Pastor de Estudios Clásicos της Μαδρίτης και αντιπρόεδρος της Εταιρείας Κλασικών Σπουδών της Ισπανίας· υπήρξε Εταίρος (Fellow) στο Wolfson College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, μέλος της εκδοτικής επιτροπής διεθνών περιοδικών και επιστημονικών σειρών, ενώ διετέλεσε πρόεδρος ή μέλος της οργανωτικής επιτροπής πέντε διεθνών συνεδρίων, δύο από τα οποία πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη (2012 και 2015 για τις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους). Το επιστημονικό έργο του E. Crespo προσεγγίζει τους 200 τίτλους, ανάμεσά τους 21 βιβλία (μονογραφίες, επιμέλειες, εκδόσεις και μεταφράσεις). Τα έργα του αφορούν την αρχαία ελληνική γλώσσα και φιλολογία, τις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους, τη σύνταξη και σημασιολογία, την ιστορική και συγκριτική γλωσσολογία και τη μελέτη των κειμένων της ελληνικής αρχαιότητας. Ως μέλος μιας ευρωπαϊκής διαπανεπιστημιακής ερευνητικής ομάδας διευθύνει ένα έργο για τη μελέτη της διγλωσσίας και πολυγλωσσίας στη βόρεια Ελλάδα κατά την Aρχαιότητα.
Museo del Prado
Το Μουσείο του Πράδο (ισπ. Museo del Prado) είναι ένα περίφημο μουσείο τέχνης που βρίσκεται στη Μαδρίτη. Κατέχει μια από τις σπουδαιότερες συλλογές τέχνης του κόσμου, και συγκεκριμένα ένα μεγάλο πλήθος πινάκων από τον 14ο ως τις αρχές του 19ου αιώνα.
Στεγάζεται σε κτήριο που κατασκευάστηκε από τον Κάρολο Γ’, στο πλαίσιο του κατασκευαστικού του έργου που είχε σκοπό να αναδείξει τη Μαδρίτη. Η λέξη «prado», που στα ισπανικά σημαίνει «λιβάδι», χαρακτήρισε ολόκληρη την περιοχή του Μουσείου. Το κτήριο αυτό χρησιμοποιήθηκε και από τον Ναπολέοντα για τις ανάγκες του ιππικού και του πυροβολικού του.
Ιδρύθηκε ως Μουσείο ζωγραφικής και γλυπτικής. Μετά την εκθρόνιση της Ισαβέλας Β΄ το 1868, το Μουσείο εθνικοποιήθηκε και απέκτησε το σημερινό του όνομα. Στέγασε αρχικά τη βασιλική συλλογή τέχνης, αλλά γρήγορα αποδείχτηκε μικρό, οπότε και επεκτάθηκε το 1918. Κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, κατόπιν σύστασης της Κοινωνίας των Εθνών, 353 πίνακες μαζί με άλλα έργα τέχνης στάλθηκαν στη Βαλένθια. Αργότερα κατέληξαν στη Γενεύη, από όπου επέστρεψαν στο Μουσείο με νυχτερινά τρένα μέσω γαλλικού εδάφους, μόλις ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Αν και ιδρύθηκε ως Μουσείο ζωγραφικής και γλυπτικής, το Πράδο περιλαμβάνει σήμερα και πάνω από 5.000 σχέδια, 1.000 νομίσματα και μετάλλια, καθώς και περίπου 2.000 διακοσμητικά αντικείμενα. Τα γλυπτά του υπολογίζονται γύρω στα 700 και οι πίνακες ζωγραφικής, στους οποίος χρωστάει και τη διεθνή του αίγλη, γύρω στους 8.600. Πρόκειται για έργα των Βελάθκεθ, Γκόγια, Ελ Γκρέκο, Καραβάτζιο, Ρέμπραντ κ.ά. Στο Μουσείο εκτίθενται περίπου το ένα τρίτο των πινάκων που κατέχει, έτσι λοιπόν τα εκθέματα εναλλάσσονται.
Το πιο γνωστό έργο που εκτίθεται στο Μουσείο είναι το «Las Meninas» του Βελάθκεθ. Ο Βελάθκεθ όχι μόνο παραχώρησε στο Μουσείο τα εκπληκτικά του έργα, αλλά δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο να συγκεντρώσει στο Μουσείο έργα Ιταλών καλλιτεχνών. Η περίφημη «Γκουέρνικα» του Πάμπλο Πικάσο εκτέθηκε στο Πράδο μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την επιστροφή της στη χώρα, αλλά αργότερα μεταφέρθηκε στο Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία, όπου διαμορφώθηκε ο κατάλληλος χώρος για να εκτεθεί ένας τόσο τεράστιος πίνακας.
Σημαντικό τμήμα των πινάκων του Μουσείου ανήκουν στη χρονική περίοδο από το 15 έως το 17ο αιώνα μ.Χ., μια περίοδο που ονομάζεται «η χρυσή περίοδος της Ισπανίας».
Συνδυάζοντας τις επισκέψεις στο Μουσείο του Πράδο με αυτές στο γειτονικό Μουσείο Thyssen-Bornemisza και στο Εθνικό Μουσείο «Κέντρο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία», ο επισκέπτης αποκτά μια σφαιρική αντίληψη της δυτικοευρωπαϊκής τέχνης μέχρι τις μέρες μας, εφάμιλλη με αυτήν που προσφέρουν τα άλλα μεγάλα μουσεία του κόσμου.
Parque del Buen Retiro
Το πάρκο Μπουέν Ρετίρο (Parque del Buen Retiro) είναι ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα στην πόλη της Μαδρίτης, Ισπανία. Το πάρκο ανήκε στην ισπανική μοναρχία μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, όταν έγινε δημόσιο πάρκο. Το πάρκο έχει έκταση 1,4 χλμ² και βρίσκεται στα όρια του κέντρου της πόλης, πολύ κοντά στην Πουέρτα δε Αλκαλά και όχι μακριά από το Μουσείο Πράδο. Μέσα στο πάρκο βρίσκονται όμορφα αγάλματα και μνημεία, εκθέσεις έργων τέχνης, μία λίμνη κι ένα κρυστάλλινο παλάτι. Φιλοξενεί διάφορα γεγονότα και είναι ένα από τα κύρια αξιοθέατα της Μαδρίτης. Σήμερα η πόλη περιβάλλει τελείως το πάρκο.
Plaza Mayor
Η Πλάθα Μαγιόρ (Plaza Mayor) είναι η κεντρική πλατεία της Μαδρίτης. Είναι ένας περίκλειστος χώρος με σχήμα ορθογώνιο διαστάσεων 129 επί 94 μέτρα. Η πλατεία περιβάλλεται από τριώροφα κτήρια, τα οποία διαθέτουν 237 μπαλκόνια με θέα στην πλατεία για τους τυχερούς ενοίκους τους. Είναι από τα γνωστότερα αξιοθέατα της Μαδρίτης αλλά και σημείο αναφοράς για τους ντόπιους. Η πρόσβαση στην πλατεία παρέχεται από 9 εισόδους με μορφή καμάρας.
Διαβάστε ακόμα:
