Η επιστολή παραίτησης του Σταύρου Ξαρχάκου:
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Άπονη ζωή δεν θέλαμε παλάτια κι αστέρια να μας χάριζες
Στα χέρια σου μεγάλωσαν και πόνεσαν και μάλωσαν άνδρες μ’ ολοκάθαρη ματιά
Μαύρος βαρύς ο ουρανός απόψε που ‘ρθες να με βρεις
Του ήλιου σβήστηκε το φως εχάθη το φεγγάρι
Τόση πίκρα, τόση δίψα, τόσος πόνος κι ούτε ένα ευχαριστώ
Δώς μου χέρι να πιαστώ να πιαστώ, να κρατηθώ,
Κάποιος πονεμένος θα βρεθεί
Να λες “Δεν πειράζει, θα ‘ρθει η άσπρη μέρα και για μας”.
Και η απάντηση που πήρε είναι η εξής:
Το μηδέν θα κάνω κύκλο
Κι εκεί μέσα θα χορεύω
Κι ας μην ξέρω πού πηγαίνω
Κι ας μην ξέρω τι γυρεύω…
